Monthly Archives: Ιουλίου 2015

Ἐπειδὴ σὲ λίγες μέρες εἶναι τοῦ ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Μεταξᾶ (μὲ τὸ ἀκροδεξιὸ ἡμερολόγιο), ἀπὸ ἕνα παλιὸ ἄρθρο τοῦ Γιώργου Δαμιανοῦ παρατίθενται τὰ ἑξῆς σχετικά: «1. Ο Μεταξάς δεν καθιέρωσε την οχτάωρη εργασία Το πραξικόπημα του Μεταξά έγινε στις 4 … Συνέχεια →

Κι ἂν δὲν μπορεῖς νὰ κάμεις τὴν ζωή σου ὅπως τὴν θέλεις, τοῦτο προσπάθησε τουλάχιστον ὅσο μπορεῖς: μὴν τὴν ἐξευτελίζεις μὲς στὴν πολλὴ συνάφεια τοῦ κόσμου, μὲς στὲς πολλὲς κινήσεις κι ὁμιλίες. Μὴν τὴν ἐξευτελίζεις πηαίνοντάς την, γυρίζοντας συχνὰ κ’ … Συνέχεια →

Μωσαϊκὸ 120 τ.μ. ποὺ βρέθηκε τὸ 2015 στὰ Ἄδανα μὲ παραστάσεις ζώων καὶ ἑλληνικὸ κείμενο τοῦ προφήτη Ἠσαΐα: Τοτε ο λύκος θα βόσκη μαζή με το αρνί, και η λεοπάρδαλις θα κατοική μαζή με το ερίφιον, το μοσχάριον και ο … Συνέχεια →

Ἐκφωνητὴς ὁ ἐκφωνητὴς τῶν προεκλογικῶν σπὸτ τοῦ ΠΑΣΟΚ ἀπὸ τὸ 1993 καὶ μετά, μὲ τὴν ψύχραιμη, πειστικὴ καὶ ἀποπνέουσα όρθολογισμό, Ντιντερὼ καὶ Βολταῖρο φωνή του.

Ὅταν μεταξὺ τῶν δυὸ εὐγενῶν καὶ πανάρχαιων ἐθνῶν, Ἑλλήνων καὶ Περσῶν, δὲν εἶχαν παρεισφρήσει ἀκόμη Τουρανοὶ καὶ Σαρακηνοί.

ΡΕΥΜΟΝ ΚΕΝΩ, «ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΑΣΤΙΛΛΗΣ» Ὑπάρχει μιὰ ἐπιστολὴ τοῦ Λάιμπνιτς μὲ ἡμερομηνία 14 Ἰουλίου 1686 στὴν ὁποία τονίζεται ἡ σημασία τῆς ἀρχῆς τοῦ Ἐπαρκοῦς Λόγου. Πρόκειται γιὰ μιὰ ἡμερομηνία-σταθμὸ στὴν ἱστορία τῆς Φιλοσοφίας. Γι’ αὐτὸ καὶ κάθε χρόνο ὁ λαὸς τοῦ … Συνέχεια →

Έριχ Φριντ Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΛΙΘΩΝ Η εποχή των φυτών μετά ήρθε η εποχή των ζώων μετά ήρθε η εποχή των ανθρώπων τώρα έρχεται η εποχή των λίθων Όποιος ακούει τις πέτρες να μιλούν ξέρει μόνο οι πέτρες θα μείνουν … Συνέχεια →

Σὲ παλιότερη ἀνάρτηση εἶχα κάνει λόγο γιὰ τὴν παρανόηση ἢ διαστρέβλωση τῆς Ἀρχαιότητας ἀπὸ μεταγενέστερα καὶ σύγχρονα ἰδεολογικὰ ρεύματα καὶ πολιτικὲς ἰδεολογίες, κι ἀναφέρθηκα μεταξὺ ἄλλων στὸν Διογένη τὸν Κυνικό, καὶ τὴν ἀντιμετώπισή του ὡς «ἀναρχικοῦ». Ἐδῶ θὰ κάνω λόγο … Συνέχεια →

  Αὐτὸ ποὺ ξεχωρίζει τὴ ρωσικὴ τέχνη εἶναι τὰ περίεργα γιὰ τοὺς Βυζαντινοὺς χρώματά της. Λαχανί, ἀνοιχτὸ γαλάζιο, πορτοκαλί. Ἐπίσης, φαίνεται ξεκάθαρα ἡ διαφορὰ μεταξὺ τῆς καλύτερης ἀπόδοσης τῶν χαρακτηριστικῶν τοῦ προσώπου στὶς βυζαντινὲς εἰκόνες καὶ σὲ ὅσους Ρώσους ἦταν μαθητὲς Βυζαντινῶν … Συνέχεια →

Ὄχι ὅτι δὲν μᾶς εἶχε προειδοποιήσει κανείς. Μόνο ποὺ δὲν φαντάστηκε ὅτι  τελικὰ «κοινὴ» δὲν θὰ γινόταν ἡ Κοινὴ Ἀγορὰ γιὰ τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ ἡ Ἑλλάδα γιὰ τὴν Κοινὴ Ἀγορά. στίχοι Ὅταν θὰ μποῦμε στὴν Κοινὴ τὴν Ἀγορά ὅταν θὰ … Συνέχεια →

Ποτέ μας δὲν ἀλλάζουμε καὶ δὲν ἀσπροφοροῦμε

Ἴσως ἕνα ἀπὸ τὰ καλύτερα κομμάτια γιὰ πιάνο.

Γράφτηκε τὸ 1941, ὅταν ὁ συνθέτης Olivier Messiaen ἦταν ἔγκλειστος σὲ γερμανικὸ στρατόπεδο αἰχμαλώτων πολέμου. Ἔχει ὀχτὼ μέρη. Ἡ ἱστορία εἶναι εὐθύγραμμη· ὅμως στὸ μέλλον οἱ, τώρα παράλληλες ἀναμεταξύ τους, εὐθεῖες αὐτοῦ ποὺ θέλαμε κι αὐτοῦ ποὺ ἔγινε, θὰ διασταυρώσουν … Συνέχεια →

κι ὄχι ἐκεῖνες τοῦ Ὀδυσσέα

Ἐσκουιλίνος λόφος, Ρώμη, 1ος αἰ. π.Χ. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν κλασσικὴ ἐποχή, στὴν ὁποία δὲν ὑπῆρχε ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν τοπιογραφία καὶ ὁ ἄνθρωπος ἦταν τὸ ἐπίκεντρο τῆς ζωγραφιᾶς, οἱ Ρωμαῖοι ενδιαφέρθηκαν γιὰ τὰ τοπία. «Σε τελική ανάλυση, η Ελληνική τέχνη … Συνέχεια →