Monthly Archives: Σεπτεμβρίου 2015

Cutting through the clouds of silver skies Descending to the ground and then arise Days are gone I feel I might be home But where are you, where has your love gone? Pale wall, your steps still echo through it … Συνέχεια →

Τὸ παράπονο τῶν ἡρώων. Ἀπὸ τὶς πιὸ ὄμορφες κι εὐγενικὲς συνθέσεις του.

Πόσες λέξεις ἔχουν πάψει νὰ χρησιμοποιοῦνται ἐξαιτίας τοῦ «κάνω», ποὺ νομίζουμε ὅτι χρησιμεύει γιὰ ὅλες τὶς δουλειὲς καὶ τὰ νοήματα ποὺ θέλουμε νὰ ἐκφράσουμε! Ἕνας ὡραῖος κατάλογος μὲ τὶς λέξεις ποὺ μπορούμε νὰ χρησιμοποιήσουμε ἀντὶ τοῦ «κάνω»: ακολουθώ, αναγκάζω, αναδεικνύω, … Συνέχεια →

Ἀρχαῖοι συγγραφεῖς ἀπὸ τὴ σειρὰ τοῦ Loeb, δωρεάν. Μιὰ ποὺ οἱ Ἕλληνες εἶναι γνωστοί, ἔχουν μεταφραστεῖ, τὸ ἐνδιαφέρον βρίσκεται στοὺς Ρωμαίους.

Ὄχι CE (Common Era) ἀλλὰ AD (anno Domini). Μιὰ ὡραία ἄποψη ἐπὶ τοῦ θέματος.

Ὁ Λεονταρίτης ἦταν Κρητικὸς συνθέτης τοῦ 16ου αἰώνα.

Συνάντησα ἕναν συμφοιτητή τὴν προηγούμενη βδομάδα στὴν νέα παραλία, στὴν παιδική χαρά. Ἦταν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ δὲν εἶχε πεῖ κάτι ἐναντίον μου, μπροστά μου τουλάχιστον. Καμμιὰ φορά, πηγαίναμε στὴ λέσχη, ἄσχετοι χαρακτῆρες ὅπως μὲ τοὺς ὑπόλοιπους. Αἰῶνες πρίν. Μοῦ … Συνέχεια →

Ὄχι οἱ τελευταῖοι τῶν Ἀκριτῶν. Ἀλλὰ οἱ Ἀκρίτες στὴ Συρία. Ποὺ ὅ,τι καὶ νὰ πεῖ κανεὶς γι’ αὐτοὺς εἶναι τίποτα μπροστὰ στὸ μεγαλεῖο τους. Λοιπόν, ὑπάρχουν καὶ κάποιοι ποὺ μένουν. Καὶ μᾶς θυμίζουν τοὺς βυζαντινοὺς Ἀκρίτες, τοὺς Πόντιους ἀντάρτες ποὺ … Συνέχεια →

Π. Κονδύλης: Τὸ Δαιμονικὸ δὲν εἶναι κάποιο σκοτεινὸ ὁρμέμφυτο, ἀλλὰ ἡ ἔσχατη συνέπεια τῆς σκέψης. (Στοχασμοὶ καὶ ἀποφθέγματα)  Ἀββᾶς (ὅσιος) Ποιμήν (4ος αἰ.): Σὲ πολεμοῦσιν οἱ δαίμονες; Οὐ πολεμοῦσι μεθ’ ἡμῶν, ἐφ’ ὅσον τὰ θελήματα ἡμῶν ποιοῦμεν. Τὰ θελήματα ἡμῶν … Συνέχεια →

Ναί, βρὲ σοφέ: Δὲν μποροῦν εἴκοσι ἑκατομμύρια ἤ, τελικά, ΔΥΟ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ πρόσφυγες/μετανάστες/λαθρομετανάστες/ἐξωγήινοι νὰ περάσουν καὶ νὰ ἐγκατασταθοῦν στὴν Ἔσχατη Θούλη, γιὰ νὰ ζητήσουν ἄσυλο στὸν Βόρειο Πόλο ἢ τὴ Δανία. Δὲν εἶναι λύση αὐτό, δὲν θὰ τὸ ἀφήσουν νὰ γίνει. … Συνέχεια →