Στὰ παρακάτω αποσπάσματα, ὁ Ζιρὰρ ἀναφέρεται σὲ κάποια σχετιζόμενα μὲ τὴν ἀνθρωπογένεση ἢ ἀνθρωποποίηση γεγονότα, καὶ κατακρίνει τὴν ἐξελικτικὴ ἄποψη σχετικὰ μὲ τὴν ἀνάγκη νὰ ἔχει ὁ ἄνθρωπος πολιτισμὸ ὄπως λ.χ. ὁ σκύλος νύχια. Δὲν τὴν ἀπορρίπτει, ἀλλὰ ὑποστηρίζει ὅτι ἡ ἀντιστοίχηση αὐτὴ ἂν καὶ σωστὴ (δὲν ἐναντιώνεται στὴν ἴδια) συνιστᾶ τὸ πλαίσιο μέσα στὸ ὁποῖο πρέπει νὰ ἀναζητηθεῖ ἡ ἐπίλυση τοῦ προβλήματος σχετικὰ μὲ τὸν τρόπο καὶ τὴ διαδικασία τῆς ἀνθρωπογένεσης, καὶ ὄχι τὴν ἴδια τὴν ἐπίλυση. Σὲ ἄλλα ἀποσπάσματα θεωρεῖ ὅτι ἡ ἀνθρωπογένεση ξεκινᾶ ἀκριβῶς μέσω τῆς ἐντατικοποίησης τῆς μιμητικῆς ἐπιθυμίας, ἐπιθυμία ἡ ὁποία ἤδη προϋπῆρχε στοὺς προανθρώπους, ἐντατικοποίηση ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στὴν ἐφεύρεση τοῦ «ἀποδιοπομπαίου τράγου» τῆς προανθρώπινης κοινότητας, στὴν θυματοποίηση καὶ τὸ φόνο του, κατόπιν στὴ λατρεία του κι ἐν τέλει στὴ θρησκεία καὶ στὸ νόημα. Ὅσο κι ἂν τὸ δεύτερο σκέλος μένει νὰ διευκρινιστεῖ μὲ καλύτερο τρόπο ἀπὸ τοὺς ὑποστηρικτὲς τῆς θεωρίας του, ἡ διασαφήνιση ποὺ ὁ Ζιρὰρ κάνει ὅσον ἀφορᾶ τὸν ἀόριστο «πολιτισμὸ» εἶναι ὀρθή.
