Τ. Λειβαδίτης, Αἰώνας ἐμπορίου

Ἡ προσφορὰ κι ἡ ζήτηση ρυθμίζουνε τὴν κοινωνία
ἔλεγε ὁ μεγάλος ἀδερφός μου Mάρξ. Ἕνα μικρό, ἀνήθικο
ἐμπόριο
κάθε χειρονομία, κάθε λέξη, κι ἡ πιὸ κρυφή σου σκέψη ἀκόμα,
μεγάλα λόγια στὶς γωνιὲς τῶν δρόμων, οἱ ρήτορες σὰν τοὺς
λαχειοπώλες
διαφημίζοντας ὄνειρα γιὰ μελλοντικὲς κληρώσεις
τὰ αἰσθήματα στὸ Xρηματιστήριο, στὰ λογιστικὰ βιβλία
δοῦναι καὶ λαβεῖν, πίστωση, χρέωση,
ἰσολογισμοί, εκπρόθεσμες συναλλαγματικές, μετοχές,
χρεώγραφα
κι ἂς κλαίει αὐτὴ ἡ γυναίκα στὸ δρόμο, τι σημασία ἔχει;
«ζοῦμε σὲ μιὰ μεγάλη ἐποχή», οἱ παπαγάλοι δὲν κάνουν
ποτὲ ἀπεργία
μικροί, ἀνάπηροι μισθοὶ ἀγορασμένοι μὲ νεκρές
περηφάνειες
γνώση ἀβέβαιη, πληρωμένη μ’ ὅλη τὴ βέβαιη νειότη σου,
βρέχει νομίσματα, οἱ ἄνθρωποι τρέχουν σὰν τρελλοί νὰ τὰ
μαζέψουν
νομίσματα ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἑλληνικά, ρωμαϊκά, τῆς Bαβυλώνας,
δολλάρια ἀσημένια
ἡ βροχὴ εἶναι πυκνή, ἀνελέητη, πολλοὶ σκοτώνονται
πλανόδιοι ἔμποροι ἀγοράζουνε τὰ πτώματα ― θὰ χρειαστοῦν
μεθαύριο
σὰν ἀνεξόφλητες ἀποδείξεις τῆς «μεγάλης μας ἐποχῆς»,
κι αὐτοὺς τοὺς λίγους στίχους χρειάστηκε ἕνα ὁλόκληρο
θησαυροφυλάκιο πόνου, γιὰ νὰ τοὺς αποσπάσω
ἀπ’ τὴ φιλάργυρη αἰωνιότητα, σὰν τοκογλύφοι οἱ μέρες μας
μᾶς κλέβουν τὴ ζωή, τί ζέστη, θέ μου, κι ὅμως βρέχει,
τί καιρός, μὰ δὲ θὰ μοῦ τὴ σκάσετε ἐμένα, κύριοι,
είμαι ἰδιοφυία στὸ εἶδος σας, πίστωση, χρέωση,
ὁ Pοκφέλλερ ἄρχισε
πουλώντας καρφίτσες. Θὰ χτίσω, λοιπόν, κι ἐγὼ ἕνα μεγάλο
προστατευτικὸ σπίτι
μὲ τὶς πέτρες ποὺ μοὺ ρίξατε
σ’ ὅλη τὴ ζωή μου

Advertisement