Εἶναι Μεγάλη Παρασκευή, εἶναι κάπως ἐνοχλητικὲς γιὰ τὸν συγγραφέα-ἐκδότη Κ. Δεσποινιάδη οἱ καμπάνες. Αὐτὸς γιὰ νὰ κάνει τὴν ἀντίστασή του (ἢ γιὰ νὰ πάρει ἐκδίκηση;) ἢ ἐπειδὴ ἔτυχε, διαβάζει-μεταφράζοντας λυπημένος τὴ λυπητερὴ ἱστορία τῆς βίαιης ἐπικράτησης τοῦ Χριστιανισμοῦ (Ὁ θάνατος τοῦ Ἀρχαίου Κόσμου, τοῦ J. Holland Smith, ἐκδ. Θύραθεν). Ἔτσι, παίρνει δύναμη.
Ἀληθινὴ Τραγωδία.
Εἶναι μέρα ποὺ ἐπιβάλλεται ἡ περισυλλογὴ στὶς κατακόμβες, γιὰ ὅλους.
Ὤ, πόσα δάκρυα. Καὶ πόσα ἀκόμα, στὸ μέλλον.
Σώπα, ὅπου να ‘ναι θὰ σωπάσουν οἱ καμπάνες
