Τὰ πραγματικὰ προβλήματα τῶν γυναικῶν:
Διακρίνετε αὐτοκρατορικούς πιγκουίνους σὲ μιὰ παραλία;;
– Ὄχι, εἶναι ἁπλῶς γυναῖκες σὲ μιὰ παραλία τῆς Σαουδικής Ἀραβίας.
Καὶ τὰ πραγματικὰ φεμινιστικὰ προβλήματα στὴ Δύση:
Ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς ρώγας στὴ Νέα Ὑόρκη.
Ὅποιος νομίζει ὅτι εἶναι σεξισμός νὰ μὴν θεωρεῖς πρόβλημα καὶ τὰ δύο παραπάνω ζητήματα,
-χώρια ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ καταλάβει τὴ σημασία τῶν ταμποῦ τῆς γέννησης (ἄρα καὶ τοῦ σέξ, ἄρα καὶ τῆς ρώγας) καὶ τοῦ θανάτου στὴν ἀνθρώπινη κοινωνία,
-χώρια ποὺ ἔχει ξεχειλώσει τὸν ὁρισμὸ τοῦ ἀνθρώπινου δικαιώματος ὡς πρόβλημα ἱκανοποίησης μιᾶς ἐπιθυμίας κι ἀρέσκειας, κάνοντάς το καπρίτσιο καὶ συνεπῶς ὑπόθεση ἐλάχιστων χορτάτων ἢ ἰδεοληπτικῶν,
-κι ἐκτὸς τοῦ ὅτι λόγω τῆς θεοποίησης τῆς γυναικείας ὀμορφιᾶς (π.χ. σὲ σχέση μὲ τὴν Ἀρχαιότητα) οἱ ἄνθρωποι -τὰ ἐπιβαλλόμενα κοινωνικὰ πρότυπα, ἀκριβῶς λόγω τῆς ἱεροποίησης τοῦ σὲξ ὡς κοινωνικὰ ἀπελευθερωτικῆς δραστηριότητας, ὅπως δίδασκαν οἱ φροϋδο/μαρξιστές- εἶναι πολὺ λιγότερο συγκαταβατικοὶ σὲ ἕνα γερασμένο ἢ ἄσχημο γυναικεῖο σῶμα ἀπ’ ὅ,τι σὲ ἕνα ἀντρικό,
ἔχει θέσει ἤδη ὡς τρίτο / τέταρτο κ.ο.κ. σὲ σημασία κάθε οὐσιαστικὸ πρόβλημα (ἀνισότητα μισθῶν, ἰσηγορία, πραγματικὴ βία) μὲ πρόσχημα τὴν ἀνάγκη ἀντιμετώπισης ἐξίσου ὄλων τῶν προβλημάτων, ὅπου «προβλήματα» μπορεῖ νὰ καθίστανται ἢ νὰ ὁρίζονται, μὲ μαξιμαλιστικὴ σκοπιμότητα κι ἀντίληψη, πράγματα τὰ ὁποῖα δὲν γίνονταν ποτὲ ἀντιληπτὰ ὡς τέτοια.
Δὲν νομίζω ὅτι οἱ NY Times προβάλλουν τὰ δικαιώματα τῆς γυναίκας στὸ Ἰσλὰμ καὶ εἰδικὰ στὴ σύμμαχη τῶν ΗΠΑ Σαουδικὴ Ἀραβία.
Καθὼς προχωρᾶ ἡ ἐξατομίκευση, ἄρα ἡ διάσπαση τῆς κοινωνίας σὲ ἄτομα καὶ ἡ ἀδυναμία γιὰ ὁποιασδήποτε κοινὴ ἀντίληψη, ἡ ἀδυναμία νὰ διακρίνει κάποιος μεταξὺ ἰσοτιμίας καὶ ἰσότητας γίνεται ὅλο καὶ πιὸ φανερή, ἀφοῦ οἱ λέξεις δὲν ἔχουν μιὰ κοινὰ παραδεκτὴ σημασία.
Δὲν μπορεῖ νὰ γίνει ἀντιληπτὸ ὅτι στὴ θεωρία εἶναι πολὺ ὡραία ἡ ἄποψη γιὰ τὴν σεξουαλικὴ ἐλευθερία τῆς γυναίκας νὰ κάνει ὅ,τι κι ὁ ἄντρας χωρὶς π.χ. νὰ τὴν κακολογοῦν ὡς πόρνη (ἐνῶ θαυμάζουν τὸν ἄντρα ὡς γυναικοκατακτητή). Καὶ ποιὸς ἔχει ἀντίρρηση γιὰ τὴν κατάργηση τῶν διακρίσεων; Στὴν πράξη, ὅμως, δὲν εἶναι καθόλου τὸ ἴδιο πράγμα μιὰ γυναίκα μὲ ἕναν ἄγνωστο ἄντρα σὲ ἕνα ἄγνωστο μέρος. Πολὺ ἁπλά, κι ὅσο κι ἂν προσπαθεῖ ἡ κοινωνία νὰ ἐξημερώσει τὸ ζῶο μέσα μας (στοὺς ἀνθρώπους), δὲν κινδυνεύει ὁ σεξουαλικὰ ἐλεύθερος ἄντρας ἀλλὰ ἡ σεξουαλικὰ ἐλεύθερη γυναίκα ἀπὸ βιασμό, ἀπὸ ἁπλὴ ἐπίθεση μὲ σκοπὸ τὴ ληστεία καὶ τὴν κλοπή. Καταδικαστέοι ἀπόλυτα οἱ βιαστές; Φυσικά. Μόνο ποὺ δὲν καταργοῦνται μὲ νομοθετικὸ διάταγμα οἱ σεξουαλικὲς ἐπιθέσεις, οὔτε μὲ «παιδεία».
Εἶναι νὰ γελάει κάποιος: Σὲ μιὰ ἐποχὴ ὅπου ὅλοι, ἀκόμη καὶ τὰ ἑπτάχρονα, βλέπουν καὶ ἐσωτερικεύουν τὴν ἐξύμνηση τοῦ σὲξ ὡς τοῦ ἀνώτατου πράγματος (μαζὶ μὲ τὸ χρῆμα) ἀπὸ τὴν τηλεόραση, τὸ διαδίκτυο καὶ τὴ λογοτεχνία, μερικοὶ νομίζουν πὼς ἡ «παιδεία» θὰ θέσει φραγμοὺς στὴ λύσσα γιὰ πάση θυσία σέξ. Οὔτε μπορεῖ κάποιος νὰ ἰσχυριστεῖ ὅτι χρησιμοποιῶ τὸ ἐπιχείρημα τοῦ βιασμοῦ καὶ τῆς κακοποίησης τῶν γυναικῶν (ἀπὸ δικό τους ἢ ξένο ἄντρα), γιατὶ εἶναι σὰν νὰ κρύβουμε τὴν πραγματικότητα ἀπὸ τὰ μάτια μας. Δεῖτε τί ἔγινε στὴν Κολωνία ἢ τὴν Ἰνδία, τί θὰ ἀρχίσει νὰ γίνεται ὅταν κατακλύσουν τὴ χώρα πλήθη ἀνθρώπων μεγαλωμένα μὲ ἀνεκρίζωτες πατριαρχικὲς ἀντιλήψεις ποὺ ἐπιτάσσουν τὴν περιθωριοποίηση τῆς γυναίκας, τὴν παραμονή της στὸ σπίτι κ.ο.κ. Ἄλλου μεγέθους ρίσκο παίρνει ὁ ἄντρας ποὺ κάνει one night stand κι ἄλλο, ἀρκετὰ μεγαλύτερο, ἡ κοπέλα. Φυσικά, οἱ κίνδυνοι δὲν περιορίζονται στὸ o.n.s. -συνεπῶς, δὲν ἠθικολογῶ (παρ’ ὅλο ποὺ θὰ μποροῦσα, ἂν ἤθελα).
Ποιὸς θὰ εἶχε ἀντίρρηση γιὰ τὴν κατάργηση τῆς ὑποκρισίας; Στὴν πράξη, ἐπίσης, δὲν εἶναι καθόλου τὸ ἴδιο πράγμα ἕνας ἄντρας ποὺ κοιμᾶται μὲ μιὰ ἄγνωστη καὶ τὴν ἑπόμενη μέρα δὲν τὸν νοιάζει τίποτα -ἐκτὸς ἀπὸ τὸ νὰ μὴν ἔχει κολλήσει κάτι-, μὲ τὴ γυναίκα ἡ ὁποία ἐπιπλέον μπορεῖ νὰ μείνει ἔγκυος καὶ εἴτε νὰ ὑποστεῖ τὴν ταλαιπωρία καὶ τὸν ἐνδεχόμενο κίνδυνο γιὰ τὴν ὑγεία της λόγω μιᾶς ἔκτρωσης εἴτε νὰ πρέπει νὰ ἀναλὰβει τὴν ἀνατροφὴ ἑνὸς παιδιοῦ -κι ἄρα νὰ ἀποδεχτεῖ τὸν ἀναγκαστικὸ περιορισμὸ ἢ τερματισμὸ τῆς σεξουαλικῆς δραστηριότητάς της. Ὁ νόμος κατὰ τῶν διακρίσεων καὶ ἡ ἀνοχὴ στὴν ἐλευθερία δὲν γλιτώνουν ἀπὸ τὰ προβλήματα ποὺ προκύπτουν ὅταν ταυτίζεται ἡ ἰσοτιμία μὲ τὴν ἰσότητα, δηλαδὴ μὲ τὸ νὰ «κάνει ἡ γυναίκα ὅ,τι κι ὁ ἄντρας».
Γιατὶ, τί ὠφελεῖται ὁ Ἄνθρωπος ἂν ἡ Ἀριστερὰ κοινωνικοποιήσει ὅλα τὰ μέσα παραγωγῆς, δὲν εὐλογήσει ὅμως ἕνα (1) σύμφωνο συμβίωσης καὶ ἂν δὲν ἀπελευθερώσει τὶς ρῶγες του;
Χρονογραφίες 