Ἀπὸ ἀνάρτηση τοῦ καλοῦ ἱστολογίου Danger Few:
όπως το είδε πολύ καλά ο Εμίλ Ντιρκέμ, όσο περισσότερο μια κοινωνία καταργεί τα έθιμα και τα τελετουργικά, τόσο περισσότερο μένει έκθετη σε συγκρούσεις και επομένως τόσο μεγαλύτερη ανάγκη έχει να φτιάχνει νόμους, να αναπτύσσει το Κράτος, να ενισχύει τη δικαστική εξουσία. Πρέπει λοιπόν να μιλάμε για μια μετατόπιση και όχι για ξεπέρασμα της κοινωνικής κανονιστικότητας
Ἂν αὐτὸ ἰσχύει, τότε πόσο ἀξίζουν ὅλες, μὰ ὅλες, οἱ γνωστὲς ἀπόψεις γιὰ τὸν «Νόμο, ποὺ σὲ κάνει νὰ θέλεις νὰ τὸν παραβεῖς», γιὰ τὸν πολιτισμὸ τῶν ἀπαγορεύσεων κ.τ.λ.;;
Τίποτα. Ἀξίζουν ὅσο τά, χαμένα σήμερα, ἔργα κάποιων ἄσημων ποιητῶν τοῦ 2ου μ.Χ. αἰώνα.
Χρονογραφίες 