Ἀντὶ νὰ νοιαζόμαστε γιὰ ἄλλους λαοὺς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς δῆθεν ἀγωνιζόμενους γιὰ τὴ Δημοκρατία, τὴν Ἐλευθερία κ.λπ., οἱ ὁποῖοι συμμαχοῦν καὶ μὲ τὸν Διάβολο (ἐπὶ 900 χρόνια, αὐτὸ ἔκαναν) γιὰ νὰ πετύχουν ὅσα θέλουν, καλύτερα νὰ προστατεύσουμε πρῶτα τοὺς δικούς μας ἀνθρώπους, τοὺς Ἑλληνορθόδοξους (μερικοὶ ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι Ἕλληνες) τῆς Συρίας.
Μὲ τόσους ἐν Ἑλλάδι κεντροαριστερούς, φιλελεύθερους, ἀναρχικοὺς καὶ ψευτοχριστιανικοὺς Συλλόγους «Φίλων τῶν Μουσουλμάνων», καθένας εἶναι ἀναγκασμένος νὰ δηλώσει: Νά οἱ μόνοι δικοί μας στὴ Μέση Ἀνατολή.
Ἀδέρφια μας εἶναι οἱ ἀπόγονοι τοῦ λαοῦ ἀπὸ τὸν ὁποῖο ξεπήδησε ὁ Ἰωάννης Δαμασκηνός, καὶ παλαιότερα ἀναφάνηκαν τόσοι καὶ τόσοι ἐξελληνισμένοι, ἀρχαιομαθεῖς καὶ ἑλληνόφωνοι. Ὄχι τὰ SS τῶν Ὀσμανῶν (ἀνατολικοὶ καὶ δυτικοί). Καὶ ὁπωσδήποτε ὄχι οἱ ἐχθροὶ τῶν Ἀκριτῶν.
Δὲν περιμένει κάποιος, βέβαια, ἀπὸ ψευτοχριστιανοὺς ποὺ νοιάζονται γιὰ τοὺς φιλο-ΙΣΙΣ ψευτοπρόσφυγες ἐκ δυτικῆς Τουρκίας νὰ νοιαστοῦν γιὰ τὰ θύματα τῶν νέων φίλων τους. Θὰ τρίζουν τὰ κόκαλα τοῦ Νικηφόρου Φωκᾶ καὶ τοῦ Ἰωάννη Τσιμισκῆ μὲ αὐτοὺς τοὺς «χριστιανούς».
