(Δὲν ὑπῆρχαν). Ἀναφέρομαι σὲ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μιλᾶνε γιὰ τὴ Ρωμανία καὶ συγκεκριμένα ἐπιχειρηματολογοῦν περὶ τῆς μὴ ἑλληνικότητάς της χωρὶς καλὰ-καλὰ νὰ ἔχουν τὶς στοιχειώδεις σχετικὲς γνώσεις.
Ἔτσι, γράφει κάποιος φίλος μας:
Δηλαδή, μᾶς λέει ὅτι μόλις εἶχε προλάβει νὰ ἀνασυστήσει τὴ σχολὴ τῆς Μαγναύρας ὁ Καίσαρας Βάρδας, κι ἀμέσως ὁ αὐτοκράτορας Θεόφιλος «ἐπινόησε τὴν παράδοση» χαρακτηρίζοντας τὴν «θύραθεν γνώση» ὡς τὸ στοιχεῖο ποὺ ξεχωρίζει τοὺς Ρωμιοὺς ἀπὸ τοὺς ἄλλους λαούς.
Πολὺ ὡραῖα. Ἢ ὄχι;
Ὄχι, διότι ὁ Θεόφιλος πέθανε στὶς 20 Ἰανουαρίου τοῦ 842, ἐνῶ ἡ σύσταση τῆς «Σχολῆς τῆς Μαγναύρας» ἀπὸ τὸν Βάρδα ἔγινε μεταξὺ 855 καὶ 866, μὲ πιθανότερη χρονολογία τὸ 855 (P. Lemerle, Ὁ πρῶτος βυζαντινὸς οὐμανισμός, γ’ ἔκδ., σσ. 139-140, καὶ σημ. 50 στὴ σελ. 382). Ἡ νωρίτερη χρονολογία ποὺ ἔχω δεῖ εἶναι «λίγο μετὰ τὸ 843«, πάλι μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Θεόφιλου.
Μὲ ἄλλα λόγια, πρῶτα πέθανε ὁ Θεόφιλος καὶ πολὺ μετὰ ἱδρύθηκε ἡ Σχολὴ τῆς Μαγναύρας. Ὅμως, ὁ φίλος μας γράφει ὅτι πρῶτα ἀναβίωσε τὴν θύραθεν παιδεία ὁ Βάρδας (καί -σημειώνω ἐγώ- αὐτὸ ἔγινε διὰ τῆς σύστασης τῆς Μαγναύρας) καὶ μετὰ ὁ Θεόφιλος κοκορεύτηκε ὅτι ἡ ἑλληνικὴ παιδεία ξεχωρίζει τοὺς Ρωμαίους ἀπὸ τοὺς ἄλλους.
Ἴσως -θὰ παρατηροῦσε κάποιος- ὁ φίλος μας νὰ πιστεύει ὅτι ὁ Θεόφιλος σηκώθηκε ἀπὸ τὸν τάφο του καὶ κοκορεύτηκε γιὰ τὴν ἑλληνικὴ παιδεία ὡς χαρακτηριστικὸ μόνο τῶν Ρωμαίων.
Ἔτσι ἀποδεικνύουν οἱ «ἀντιεθνικιστὲς» τὴν ἰσχὺ αὐτοῦ ποὺ λέει ὁ Χόμπσμπάουμ «ἐπινοημένη παράδοση», βεβαίως-βεβαίως, καθὼς καὶ τὸ ὅτι «οἱ Βυζαντινοὶ δὲν ἦταν Έλληνες»: Τρώγοντας κονσέρβες περὶ Βυζαντίου καὶ τῆς ταυτότητάς του.
