12 Δεκεμβρίου 627, ἡ μάχη τῆς Νινευί (κι ἐδῶ), τὸ νικηφόρο τέλος ἑνὸς πολέμου μὲ τοὺς Πέρσες ποὺ κράτησε 26 χρόνια (602-627/8).
Ὅπως ἔχει γραφτεῖ, ὁ Ἡράκλειος (ὁ μόνος αὐτοκράτορας τῶν Ρωμαίων ποὺ ἐπισκέφτηκε τὰ Ἱεροσόλυμα, πῆρε πίσω τὸν Τίμιο Σταυρὸ κι ἔγινε μύθος στὴ Δύση) ἔζησε ὑπερβολικὰ πολύ (too much) μετὰ τὴ νίκη του: Ἔζησε ἢ βασίλευσε παραπάνω ἀπὸ ὅ,τι ἔπρεπε, καὶ γι’ αὐτὸ εἶδε ἀνήμπορος τὸ Ἰσλὰμ νὰ ἐπαναλαμβάνει τὶς κατακτήσεις τῶν Περσῶν.
Παρὰ ταῦτα, οἱ μεγαλειώδεις του ἐκστρατεῖες στὴ Μέση Ἀνατολὴ εἶναι ὄντως μυθικὲς καὶ τιτάνιες. Τερμάτισε νικηφόρα μία σύγκρουση 1200 χρόνων τοῦ ἑλληνικοῦ κόσμου μὲ τοὺς Πέρσες (6ος π.Χ. – 7ος μ.Χ. αἰ.).
Εἴθε κάποιος νέος Ἡράκλειος νὰ τὸν μοιάσει ὡς πρὸς τὸ Ἰσλάμ.
