Βουρλίζεται ἕνας θεολόγος «στὶς ἐπάλξεις» (ὄχι τῆς Πόλης) ἢ χαίρεται -διαλέξτε-, ποὺ ἀπὸ τὸ Σεπτέμβρη οἱ μαθητοκαθηγητὲς θὰ ἔχουν στὸ μάθημα φάκελους ἀντὶ γιὰ βιβλία καὶ ἄλλα τέτοια ὀπισθοδρομικὰ πράγματα τοῦ Γουτεμβέργιου. Τὸ παλιὸ εἶναι κακό, βρέ, καὶ ξεπερασμένο. Τὸ νέο δὲν ἔχει σατανάδες, μὰ τί πράγματα εἶναι αὐτὰ ποὺ λέτε; 29 Κατασκευαστὲς συνιστοῦν τὸ νέο ἐκπαιδευτικὸ πρόγραμμα, ποὺ κοπιωδῶς ἑτοιμαζόταν ἐπὶ 1000 χρόνια. Λέτε νὰ γίνουν 30;
Ἐγὼ πάλι, ξέρω κάτι γονεῖς, ποὺ ὅσο μειώνεται ἡ ὕλη διαβάσματος (καθημερινοῦ καὶ ἐτησίου) τῶν παιδιῶν τους, τόσο περισσότερο σοῦ δείχνουν ὅτι χαίρονται, ἀφοῦ δὲν θὰ κουράζονται πολὺ νὰ διαβάσουν τὰ μικρά τους (πτηνὰ καὶ θηλαστικά), καὶ σοῦ κλείνουν τὸ μάτι χαρούμενοι ὅταν σὲ πληροφοροῦν σχετικά: Περισσότερη τηλεόραση, μπάλα, ὁ ἄντρας // περισσότερους φραπέδες μὲ τὶς φιλενάδες της ἡ Ἀσπασία, μετὰ τὸ ἀπογευματινὸ διάβασμα.
Στὸ ἔλος τῆς Προόδου. Οἱ Εἴλωτες τῆς Σπάρτης, λέει, ἀπὸ τὰ τριγύρω ἔλη ὀνομάστηκαν ἔτσι.
Χρονογραφίες 