Ἕνα ποντιακὸ τραγούδι γιὰ τὸ ‘22. Τμῆμα του εἶχα πρωτοδιαβάσει στὴν παλιὰ καλὴ Ἑλλοπία, ἀγνοῶ ὅμως ποιὸς ἔκανε τὴν ἀπόδοση ἀπὸ τὴν ποντιακὴ διάλεκτο στὴν κοινὴ νεοελληνική -καὶ θά ‘θελα νὰ τὸ διαβάσω καὶ στὴν ποντιακή. Καὶ στὴν κοινὴ νεοελληνική, ὡστόσο, συγκινεῖ.
Κοίταξε τὶς πέτρες τῆς Ἄγκυρας
βλέπε καὶ τὰ δακρυσμένα μου μάτια.
Μείναμε σκλάβοι τῶν Τούρκων,
γιὰ δὲς τῆς μοίρας τὰ γραμμένα.
Οἱ λόφοι τῆς Ἄγκυρας εἶναι μονοκόμματοι.
Ἡ Ἑλλάδα κάηκε, κατακάηκε.
Νὰ τυφλωθεῖς καταραμένε Ἄγγλε,
στὴν Ἑλλάδα δὲν ἀπόμεινε ἐλπίδα.
Ὁ στρατὸς ποὺ πῆγε γιὰ τὴν Ἄγκυρα,
ἔμεινε ἐκεῖ πεσκέσι στοὺς Τούρκους.
Ὅσοι μᾶς βοήθαγαν ἔκαναν πίσω
καὶ τοὺς Ἕλληνες τοὺς παρέσυρε τὸ κῦμα.
