Monthly Archives: Φεβρουαρίου 2018

Ἡ τελευταία φορὰ ποὺ ἀπεικονίστηκε σὲ ρωμαϊκὸ νόμισμα κάποια ἀρχαία θεότητα. Λικίνιος, νόμισμα μὲ τὸ Δία στὴν ἄλλη ὄψη του, στὰ 321-322 μ.Χ.: Ἡ τελευταία ἀπεικόνιση θυσίας σὲ κρατικὸ ρωμαϊκὸ ἀνάγλυφο. Γαλέριος, Θεσσαλονίκη, 298-299:

Ἀφήνουμε τὶς τσάντες στὰ σχολεῖα· δὲν ἔχουμε σχολικὲς ἐργασίες γιὰ τὴ Δευτέρα. Δὲν φυλᾶμε τὰ σύνορα τῆς χώρας· ἡ θάλασσα δὲν ἔχει σύνορα. Δὲν ἔχουμε χώρα. Εἶναι ἀκροδεξιὸ νὰ κάνουμε παιδιὰ καὶ νὰ δίνουμε παροχὲς στοὺς Ἕλληνες. Θὰ φέρουμε Μουσουλμάνους … Συνέχεια →

Ρήση τοῦ μακαρίτη Στ. Σάκκου ἐν ὥρᾳ μαθήματος νομίζω. Φαντάζομαι ὅτι θὰ τὸ δικαιολόγησε μὲ τὴν θέση ὅτι πουθενὰ στὶς Γραφὲς δὲν ἐμφανίζεται ὁ Χριστὸς νὰ γελᾶ. Καὶ δὲν ἦταν μόνο αὐτὸς ποὺ  ὑποστήριξε τὸ ἴδιο. Βέβαια, καλοῦ-κακοῦ, ὑπάρχει κι … Συνέχεια →

Ὅποιος ψάχνει, βρίσκει καὶ τοὺς παλαιοημερολογίτες ποὺ ἀρνοῦνται ὅλες τὶς αἰσιόδοξες προφητεῖες γιὰ τὸ μέλλον τῆς Ἑλλάδας καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἂν δὲν πιστεύατε ὅτι ἀθεοφιλελεύθεροι μοδέρνοι καὶ παλαιοημερολογίτες δὲν ἔχουν τίποτε κοινό, νά ποὺ ἔχουν: τὴν ἀπαξίωση γιὰ τὶς μοντέρνες … Συνέχεια →

Οἱ Δελφοὶ συνέχισαν νὰ ὑπάρχουν καὶ μετὰ τὸν Ἰουλιανό -φυσικά! Ἐκχριστιανίστηκαν σταδιακά, χωρὶς καταστροφὲς καὶ ψευτοϊστορίες ἀγάπης ποὺ προπαγανδίζουν οἱ Νεοπαγανιστές. Τὸν 7ο αἰ. κάποια στιγμή, ἡ πόλη ὑπέστη σλαβικὲς ἐπιδρομὲς καὶ μετατράπηκε σὲ ἕνα μικρὸ χωριό. Τὸ ὄνομά του … Συνέχεια →

Δὲν ἔχω καταλάβει τί ἀκριβῶς σπουδαῖο γίνεται τὶς ἀπόκριες, οὔτε εἶχα καταλάβει ποτέ. Οἱ ἀπόκριες ἔχουν νόημα σὲ μιὰ κοινωνία ὅπου κατὰ τὰ ἄλλα ὑπάρχει μιὰ συντηρητικότητα, μιὰ αὐστηρότητα, μιὰ λιτοδίαιτη στάση ζωῆς. Σὲ ἐκείνη τὴν κοινωνία, ὑπάρχουν μέρες στὶς … Συνέχεια →

Ζούμε σε μέρες που σε όλη την Ευρώπη ο φασισμός ανακάμπτει και μάλιστα χωρίς τις μεταπολεμικές μεταμφιέσεις. Επανακάμπτει ένας γνήσιος, επιθετικός φασισμός του πεζοδρομίου. Ήδη στην Ουκρανία, την Πολωνία, την Ουγγαρία ο φασισμός αυτός βρίσκεται υπό την κάλυψη του αστικού … Συνέχεια →

Τοῦ Πούτιν, ἐννοῶ. Ρωσόδουλοι καὶ Ρωσοκτόνοι, ποὺ χτὲς χαίρονταν καὶ ἔκλαιγαν, σήμερα κλαῖνε καὶ χαίρονται ἀντίστοιχα. Ἀγορὲς ὅπλων θέλουν οἱ ἄνθρωποι, ὄχι βραβεύσεις στὸ Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Ἀλλὰ δὲν ἀφήνει ὁ ντάντυ τέτοια. Μὴν ξανακαοῦν τὰ δάση μας κατὰ λάθος. Ὣς … Συνέχεια →

Ἐδῶ.

όσο πιο «μορφωμένος» είναι ο Ελλαδίτης σήμερα τόσο πιο φανατικά προσκολλημένος σε «βεβαιότητες», «πεποιθήσεις» και «πληροφορίες» γεννήματα της ψυχολογικής του ανάγκης. δ Είναι απίστευτο πόσο «πρωτόγονα» ο Ελλαδίτης σήμερα ταυτίζει την υπεράσπιση των πολιτικών του επιλογών με την εγωιστική του … Συνέχεια →

Ἐν τῷ μεταξύ, μιὰ βόλτα σὲ τέτοια βοσκοτόπια, δείχνει ὅτι προκειμένου νὰ ἀντιμετωπίσουν «ἀπὸ ἴση ἀπόσταση» τοὺς «δύο ἐθνικισμούς», τί κάνουν οἱ καλοὶ ἀναρχικοὶ «Μακεδόνες»; Λένε ὅτι ὁ Ἀλέξανδρος ἦταν σφαγέας καὶ ψυχοπαθής. Νὰ σοῦ βρίζουν τὸ δικό σου (τάχα … Συνέχεια →

Ἢ πῶς ἡ ἱστορία παίρνει τὴν τροπὴ ἐκείνη ποὺ δὲν ἤθελες μὲ τίποτε, καὶ τὸ κοσμοσύστημά σου καταρρέει. Ἕνας-ἕνας ἀποσύρονται οἱ προστάτες κι ἐμπνευστές σου κι ἐσὺ πεθαίνεις ἀπὸ ἐπιθετικὸ καρκίνο. Ὑπὸ αὐτὴ τὴν ἔννοια, τραγικὴ φιγούρα. Τί νὰ γίνει, … Συνέχεια →

Δυσκολεύομαι νὰ χαρακτηρίσω τὸ ΚΚΕ προδοτικό, γιατὶ ἔχει ἀλλάξει 800 φορὲς ἀπόψεις γιὰ τὴν ὕπαρξη μακεδονικοῦ ἔθνους. Φυσικά, δὲν τοῦ ἀποδίδω παραφροσύνη -ἤξερε πολὺ καλὰ τί ἔλεγε καὶ ἔκανε. Οἱ ἐναλλασσόμενες θέσεις του στὸ ζήτημα αὐτὸ εἶναι ἕνα χαρακτηριστικότατο παράδειγμα … Συνέχεια →

Ἐκκλησία τοῦ 500 μ.Χ.     Πηγή    

καὶ ἡ γυνὴ ἔφυγεν εἰς τὴν ἔρημον, ὅπου ἔχει ἐκεῖ τόπον ἡτοιμασμένον ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, ἵνα ἐκεῖ τρέφωσιν αὐτὴν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα. Bamberg Apocalypse, Reichenau, περὶ τὸ 1010

Κάπως ἔτσι φαίνεται τὸ Σλαβομακεδονία στοὺς «Μακεδόνες». Εἶναι χωρὶς νόημα, ἐφόσον τὸ μακεδονικὸς σημαίνει ὑποκατηγορία τοῦ σλαβικός. Φυσικά, ἡ Ἀριστερὰ δὲν μπορεῖ νὰ ἐξηγήσει πῶς γίνεται οἱ Μακεδόνες (οἱ ἀρχαῖοι -οἱ μόνοι ποὺ ὑπῆρξαν ὡς Μακεδόνες) νὰ ἦταν Ἕλληνες ἀλλὰ … Συνέχεια →

Εἶναι παλαιότατη παραλλαγὴ τοῦ δυτικοῦ οἰκουμενισμοῦ τῶν ἀξιῶν. Καὶ ἔχει διάφορες ἐκδοχὲς καὶ μορφές. Εἴτε τὴ μορφὴ τῆς ἀποικιοκρατίας (στανικὸς ἐκπολιτισμὸς τῶν Μὴ Λευκῶν ὥσπου «νὰ γίνουν ἄνθρωποι»). Εἴτε τὴν καστοριαδικὴ προσμονὴ «νὰ διαβρώσουμε / ἐκδυτικίσουμε ἕνα ποσοστὸ μὴ Δυτικῶν», … Συνέχεια →

Πηγή And since Detachments of English from Britain sent to America, will have their Places at Home so soon supply’d and increase so largely here; why should the Palatine Boors be suffered to swarm into our Settlements, and by herding … Συνέχεια →

Πολλοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἀναρωτιῶνται γιὰ τὸν κοινωνικὸ ρόλο τῆς Ἐκκλησίας. Ἂν καὶ πιστεύω ὅτι κάνει κάποια σημαντικὰ πράγματα, νομίζω ὅτι θὰ μποροῦσε ὑπὸ προϋποθέσεις νὰ κάνει πολλὰ περισσότερα ὅπως σὲ παλιότερες ἐποχές. Τὸ κράτος ἔχει ἀποδείξει ὅτι δὲν μπορεῖ … Συνέχεια →

Ἡ διαφορὰ μεταξὺ τῆς παλιᾶς καὶ τῆς νέας σχέσης ἀρχηγικῶν τάξεων καὶ λαοῦ εἶναι πολὺ ἁπλή: Παλιά, ὑπῆρχε συνενοχή (γιὰ ὅσους ἦταν συνένοχοι), ποὺ ἐκφράστηκε μὲ τὸ «μαζὶ τὰ φάγαμε». Μὴ μᾶς ψέγετε, κι ἐσεῖς τὸ ἴδιο μὲ μᾶς ἤσασταν. … Συνέχεια →

Λόγοι καὶ Τρόποι μὲ τοὺς ὁποίους ἡ Ἀριστερὰ ἐνισχύει τὴν Ἀκροδεξιά. Στὴ ζωή, πρέπει νὰ ἔχεις πάντοτε ἕναν ἀντίπαλο. Ἡ ὕπαρξή του δικαιολογεῖ τὴ δική σου. Ἂν δὲν ὑπάρχει αὐτός, ἐσὺ τί δουλειὰ ἔχεις καὶ γιατί δὲ σταματᾶς νὰ γρυλίζεις; … Συνέχεια →

Στὴν ξακουστὴ καὶ σημαντικὴ ἑλληνικὴ πόλη τῆς Ἐφέσου λέγεται ότι ὑπάρχει ἕνας ἀρχαῖος νόμος, οἱ ὅροι τοῦ ὁποίου εἶναι αὐστηροὶ ὄχι ὅμως καὶ ἄδικοι. Ὅταν ἕνας ἀρχιτέκτονας ἀναλαμβάνει τὴν εὐθύνη τῆς κατασκευῆς ἑνὸς δημόσιου ἔργου, εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ ὑπολογίσει ποιὸ … Συνέχεια →

Πηγή Ἀπὸ ἕνα κείμενο τοῦ Ἀ. Παπανδρέου τοῦ 1965. Ένας που εκφράζει καλά το Ιδανικό της Εθνικής Αναγεννήσεως είναι ο Ίων Δραγούμης, που έγραφε το 1905: «Είναι  σκληρή η ιδέα πως χάνεται η Πόλη, αλλά δεν με ταράζουν βυζαντινά όνειρα … Συνέχεια →

Πηγή Η «σχολή τής αυτομαστίγωσης» χρεώνει τις δυσλειτουργίες της ελληνικής κοινωνίας σε ψυχολογικούς παράγοντες, στον εθνικό χαρακτήρα. Στα αποσπάσματα που ακολουθούν ο Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος μαστιγώνει συμπεριφορές στις οποίες κολλά τις ταμπέλες «αδιαφορία, διγλωσσία, καχυποψία, τεμπελιά, ψευτιά και αυθαιρεσία». Ο ίδιος … Συνέχεια →

Ρωμαϊκὸ ἀντίγραφο τοῦ 3ου ἢ  2ου αἰ. π.Χ.  

Εἶναι ἄλλο πράγμα ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι οἱ Ἕλληνες εἶναι γερασμένοι καὶ γι’ αὐτὸ θὰ ἀποτύχουν σὲ αὐτὸ ποὺ ζητοῦν, ἀπὸ τὸν ἰσχυρισμὸ ὅτι οἱ Ἕλληνες ἐξαρχῆς δὲν δικαιοῦνται / πρέπει νὰ ζητοῦν κάτι ἐπειδὴ εἶναι γερασμένοι. Γερασμένοι εἶναι βεβαίως καὶ … Συνέχεια →

Αὐτογελοιοποίηση καὶ φοβία, ἐνῶ τὸ παλιὸ καὶ τὸ καινούργιο μποροῦν κάλλιστα νὰ συνυπάρχουν. Κι ὅσο περισσότερο κρατᾶς τὸ παλιὸ καὶ κρατιέσαι ἀπὸ αὐτό, τόσο πιὸ ἄνετα ἀντιμετωπίζεις τὸ νέο. Αὐτὸ δὲν εἶναι μεταμοντέρνο οὔτε ἀναπλήρωση κ.λπ. Εἶναι κάτι ποὺ ἰσχύει, … Συνέχεια →

Γιὰ νὰ τὴν δώσουμε σὲ κείνους ποὺ διακηρύσσουν ὅτι ἡ Μακεδονία ὡς γεωγραφικὸς χῶρος μοιράστηκε τὸ 1913 σὲ Ἑλλάδα (51%), Σερβία (39%) καὶ Βουλγαρία (10%). Φυσικά, δὲν ὑπῆρχε ὀθωμανικὸ βιλαέτι Μακεδονίας, καὶ πρὸ τοῦ 1912 καθένας διεκδικητὴς τῶν ὀθωμανικῶν ἐδαφῶν … Συνέχεια →

Καταλαβαίνω τὴ δυσφορία σας μὲ τοὺς Ἕλληνες. Τὸ 95% ἀπὸ δαύτους ἔχουν εἰκόνες στὸ σπίτι τους, λὲς καὶ ζοῦν στὸ Μεσαίωνα. Δὲν ἀποδέχονται τὴν ἔννοια τοῦ συνταγματικοῦ ἔθνους γιὰ τὸ ἔθνος τους. Δὲν αἰσθάνονται ἑλληνοδυτικοί. Δὲν ἀποδέχονται τὴν φιλελεύθερη ἰδέα … Συνέχεια →