Ὁ συνδυασμὸς τῶν δύο χρωμάτων (τοῦ ὁλόλευκου τῶν νέων μαρμάρων καὶ ἐκείνου τῶν αὐθεντικῶν μαρμάρων) τὸ μετατρέπει σὲ πολύχρωμο τσίρκο. Ἂν «Στόχος της είναι να αναδειχθεί το όριο διατήρησης του τοίχου όπως διαμορφώθηκε μετά τον βομβαρδισμό του Μοροζίνι το 1687 και πριν από την πολιορκία της Ακρόπολης το 1822«, τότε θὰ πρέπει νὰ χτίσουν κι ἕνα τζαμὶ μέσα στὸν Παρθενώνα, τὸ ὁποῖο ὑφίστατο στὸ διάστημα αὐτό.
Ὅταν ἡ τουριστικὴ ἀτραξιὸν διαπλέκεται ἀνεπανόρθωτα μὲ τὴν αὐθαιρεσία (γιατί νὰ ἀναστηλωθεῖ ἕνα μνημεῖο ὅπως ἦταν –καὶ μὲ πόση ἀρχιτεκτονικὴ ἀκρίβεια;;– τὸ 1688 καὶ ὄχι ὅπως ἦταν τὸ 1300;) καὶ τὴν ἐθνικὴ μυθολογία (ὁ Παρθενώνας δὲν ἦταν ἐπίκεντρο οὔτε σύμβολο τῆς ἀρχαίας κοινωνίας, θρησκείας ἢ φιλοσοφίας), δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ πεῖς πολλά.
