1. Ὁ Γιανναρᾶς τιμᾶται ἀπὸ τὸν Βαρθολομαῖο, κι ἀρχίζει στὴν ἐφημερίδα τὰ λογύδρια γιὰ τὰ προσόντα τῶν ἱεραρχῶν (Υ.Γ. καὶ πρώην χωριατῶν). Θρηνεῖ κι αὐτὸς ἐπειδὴ τὰ προσόντα τους εἶναι συνήθως ἕνα πτυχίο Θεολογικῆς Σχολῆς καὶ ἡ ἀγαμία ἐκτὸς μοναστηριοῦ. Θυμᾶται, νομίζω, ὅτι τὸν Χρυσόστομο τὸν κορόιδεψαν λέγοντάς του ὅτι τὸν πηγαίνουν σὲ μιὰ διπλανὴ ἐπισκοπὴ γιὰ ἐπείγοντες λόγους καὶ τὸν πῆγαν στὴν Κωνσταντινούπολη γιὰ Ἐπίσκοπο· καὶ τὸν Μ. Ἀντώνιο, ποὺ ρώτησε ἄλλον μοναχὸ ἐὰν θὰ πρέπει νὰ ἐπισκεφτεῖ τὸν αὐτοκράτορα στὴν αὐλή του ἐπειτα ἀπὸ πρόσκληση, κι ἔλαβε τὴν ἀπάντηση ὅτι ἐὰν πάει θὰ εἶναι ὁ Ἀντώνιος ἐνῶ ἐὰν δὲν πάει θὰ εἶναι ὁ Μέγας Ἀντώνιος. Αἴ, ὁ Γιανναρᾶς ἔκανε τὸ ἀντίθετο. Μιλιὰ δὲν βγάζει ὁ λαλίστατος γέροντας γιὰ τὸ πῶς πολιτεύτηκε ὁ Βαρθολομαῖος στὴν Οὐκρανία. Καλά, γιὰ τὸ προσφυγικό, ἐννοεῖται οὔτε λόγος. «Ἱερεμιάδες ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς καὶ γιὰ ἀνώδυνα θέματα», αὐτὰ ἔγραφε πάντοτε ὁ Γιανναρᾶς.
2. Ὁ Παντελῆς Σαββίδης ζητᾶ ἀπὸ τὸν Μητσοτάκη νὰ μοιράζονται δίκαια οἱ πρόσφυγες στὴν Ἑλλάδα, μισοὶ νὰ πᾶνε στὴν Ἀθήνα ὅπως κι ὁ κρατικὸς προϋπολογισμός, κι ὄχι ὅλοι στὴ Μακεδονία. Ἀφενός, δὲν ἀντιλαμβάνεται ὅτι κι αὐτὸ θὰ συμβεῖ, ὅταν δηλαδὴ μὲ τὸ καλὸ γεμίσει ἠ Μακεδονία. Ἀφετέρου, ἐφόσον θεωρεῖ, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, κι αὐτὸς τὴν ἀπαίτηση γιὰ κλείσιμο τῶν συνόρων ἔγκλημα τῆς σκέψης κατὰ τῆς ἀνθρωπότητας καὶ τῆς ἀνθρωπιᾶς, δὲν ἔχει παρὰ νὰ περιμένει νὰ γεμίσει ἡ Μακεδονία. Τρία-τέσσερα ἑκατομμύρια πρόσφυγες εἶναι αὐτά, στὰ παράλια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Κάποτε θὰ ἔρθουν ὅλοι. Δὲν πειράζει, κύριε Σαββίδη μας, θὰ ἀναθεωρήσετε ἀλλὰ τότε θὰ εἶναι ἀργὰ γιὰ τὴν Μακεδονία καὶ τὴν Ἀθήνα. Πρὸς τὸ παρόν, μετατρέπετε τὸ πρωτεῦον πρόβλημα τῶν Μουσουλμάνων ποὺ συνεχῶς εἰσέρχονται ἐπειδὴ εἴμαστε ἀνθρωπιστές, στὸ δευτερεῦον πρόβλημα τῆς κακιᾶς Ἀθήνας ποὺ δὲν τοὺς μοιράζει ἴσα.
