Καθένας κι ἡ ζωή του. Οἱ ἄτεκνοι καὶ φυγότεκνοι φιλελέδες και οἱ τρέντυ γενικῶς, φαντάζονται ὅτι σκοπὸς ἢ μέτρο τῆς καθημερινότητας εἶναι νὰ πᾶς στὰ γυμναστήρια, νὰ πιεῖς τὸν καφέ σου, νὰ μασαμπουκώσεις στὴν ταβέρνα (τρώγοντας ἀπὸ τὸ κοινὸ πιάτο μὲ τὸ τζατζίκι -μπλιάχ!), σόπιν-θέραπυ καὶ νὰ εὐθυμήσεις. Καὶ νὰ στείλεις τὸ παιδί σου μπαλέτο, πιάνο, ἀθλήματα κι ἄλλες 138 σπουδαῖες δραστηριότητες, ὥστε νὰ τὸ ξεχαρβαλώσεις, νὰ μὴν ξαποσταίνει -νὰ μὴν σκέφτεται. Χωρὶς αὐτὰ ἡ ζωὴ εἶναι Δυστυχία. Ὅσοι ἀντιθέτως μεγάλωσαν μὲ τὸ πρὸ Ἀριστερᾶς καὶ πρὸ Σημίτη μοντέλο ζωῆς, χωρὶς «καφέδες», ταβέρνες καὶ γυμναστήριο, πραγματικὰ ἀποροῦν γιατί τόση χαρὰ καὶ γιατί τόση χαιρεκακία πρὸς ὅσους δὲν θὰ πηγαίνουν πλέον σὲ καφέδες. Γι αὐτὸ καὶ εἶναι νὰ γελᾶ κανεὶς ὄχι μόνο μὲ τοὺς ἀθεοφιλελεύθερους, ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς ἄθρησκους ἀντικαθεστωτικοὺς ποὺ μῆνες τώρα ἐνοχλοῦνται ὄχι ἀπὸ τὰ θέματα τῶν ἐκκλησιῶν ἀλλὰ (ὡς μαζάνθρωποι ποὺ εἶναι) μὲ τὸ ὅτι δὲν θὰ μποροῦν ν’ ἀπολαύσουν τὸ ἱερό τους γυμναστήριο καὶ τὴν τελετουργία τοῦ ἁγίου καφέ τους. Ἂς μὴ σκεφτοῦμε ὅσους δὲν ἔχουν λεφτὰ νὰ ἀντικαταστήσουν ἕνα σκισμένο πουλόβερ ἢ γιὰ ἕνα δεύτερο τζίν..
Εἴμαστε ἡ ἀδικημένη γενιὰ τοῦ ’60 χωρὶς ρετσίνα, ποὺ τραγούδαγε κάποιος εἰρωνικά.
Χρονογραφίες 
Λογικό δεν είναι αυτοί που νομίζουν ότι θα γεμίσουν το υπαρξιακό κενό τους με τους καφέδες, τα γυμναστήρια, τις ταβέρνες κ.λπ. να νομίζουν ότι οι ανεμβολίαστοι χάνουν κάτι σημαντικό;
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο