Τὸ νὰ λὲς σὲ παραδοσιακοὺς (ἢ ἔστω ὅσους τείνουν πρὸς τὴν προνεωτερικὴ παράδοση) καὶ Χριστιανοὺς ἀνθρώπους ὅτι κάποτε πρέπει νὰ παρουσιάσουν καὶ κανὰ σχέδιο δράσης γιὰ τὸ περιβάλλον καὶ τὴ διατροφή, εἶναι κωμικό. Γιατὶ ὁ ἄνθρωπος ποὺ χριστιανικὰ καὶ προνεωτερικὰ θὰ προσπαθήσει νὰ μὴ φάει κρέας κ.λπ. (νηστεία) τὸν μισὸ περίπου χρόνο, ἔχει μειώσει χωρὶς φανφάρες τὸ περίφημο οἰκολογικό του ἀποτύπωμα. Οὔτε τὸ ἰδανικό του (ὡς στόχος ζωῆς) εἶναι νὰ «μαζεύει βιώματα» ἀπὸ ταξίδια ἀνὰ τὴ γῆ καὶ τὴν Ἑλλάδα (καὶ νὰ ποστάρει φωτογραφίες), ταξίδια τὰ ὁποῖα σημαίνουν ὑπερκατανάλωση ἐνέργειας.
Δὲν εἶναι τὸ θέμα νὰ «καταθέσουμε μιὰ συνολικὴ πρόταση γιὰ τὰ πράγματα», λὲς καὶ οἱ Χριστιανοὶ εἶναι ἰδεολογικὴ πλατφόρμα κάποιου κινήματος πολιτῶν. Εἶναι νὰ γίνουν συνολικὰ Χριστιανοὶ ποὺ νηστεύουν οἱ κάτοικοι τοῦ πλανήτη. Ἂν δὲν μπορεῖ νὰ γίνει τὸ δεύτερο –ποὺ δὲ θὰ γίνει ἀσφαλῶς–, ἀκόμη πιὸ πολὺ δὲν θὰ γίνει οὔτε τὸ πρῶτο.
Ἡ ἄλλη λύση, «ἀπὸ τὰ πάνω» καὶ διόλου ἀτομικιστική, μὲ σχέδια καὶ διακηρύξεις, ἐφαρμόζεται ἤδη. Μὲ αὐταρχικό, φυσικά, τρόπο. Ἀλλὰ ἀποτυγχάνει. Χώρια ποὺ θὰ καταλήξει σὲ τακτικότατες διακοπὲς ρεύματος στὸ Δυτικὸ κόσμο (καὶ ἤδη σὲ ἀνατιμήσεις ρεύματος) ἐπειδὴ ὁ «νὰ μὴ μείνουμε πίσω» θέλει τὴν ἀπολιγνιτοποίηση (πρὶν ἀπὸ τοὺς πανέξυπνους Γερμανούς, φυσικά!) καὶ τοῦ φαίνονται σοῦπερ οἱ νέοι ἀνεμόμυλοι τοῦ καθεστῶτος, καὶ πάσχει ἀπὸ ἀνίατο προγκρεσιβισμό, τὴν κοινὴ νόσο μὲ τὴν Ἀριστερά.
Ἀνάμεσα σὲ πεντάχρονα πλάνα περὶ ρύπων καὶ πλαστικῶν & καθαρῆς ἐνέργειας (ποὺ ξεκάθαρα στρέφονται πολιτικὰ κατὰ τῆς κακιᾶς Δύσης) καὶ σὲ φιλελέδες ποὺ θὰ γεμίσουν ἀνεμογεννήτριες τὴ Γῆ «γκιατὶ εἶναι νέο, καὶ νέο θὰ πεῖ Καλό!», μόνο χριστιανικὸς ἀτομικισμὸς δὲν εἶναι νὰ διοχετεύεις τὴν οἰκολογία μέσα ἀπὸ τὸ Χριστιανισμὸ (κι ὄχι τὸ Χριστιανισμὸ μέσα ἀπὸ τὴν οἰκολογία). Δὲν κουραστήκατε ἄραγε νὰ ταυτίζετε (εἰδικὰ ὅταν ἀρνεῖστε ἢ δὲν καταλαβαίνετε ὅτι τὸ κάνετε) τὸ Χριστιανισμὸ πότε μὲ τὸν κομμουνισμό, πότε μὲ τὸν φιλελευθερισμό, πότε μὲ τὴν οἰκολογία, ὅπως παλιότερα μὲ τὸν φεουδαλισμό;
Ὄχι: πρέπει νὰ φᾶμε στὰ μοῦτρα ὅλο αὐτὸν τὸν ὀρθολογιστικὸ σχεδιασμὸ τῶν ἄθεων-μαθητευόμενων μάγων, καὶ μάλιστα νὰ τὸν βαφτίσουμε Χριστιανισμό. Μὴν τυχὸν μᾶς κοροϊδέψουν ὡς ἄνοες οἱ… λογικοί.
Διαφορετικά, ὑπάρχει καὶ ὁ Πράσινος Πατριάρχης, χά, χά.
Τὸ τί εἶναι τὸ κράτος, καλὸ γιὰ κακό, τὸ ξέρουν οἱ Χριστιανοὶ ἀπὸ τὸν καιρὸ τῶν Ἀρειανιστῶν καὶ τῶν Εἰκονομάχων καί, ἀντίστροφα, τῶν Όρθόδοξων κι ἁγίων αὐτοκρατόρων. Δὲν περίμεναν οὔτε τοὺς ἀντικρατιστὲς συνταξιούληδες γιὰ νὰ τὸ βρίζουν γενικὰ (ἐξαιρουμένων τῶν ἁδρὰ καὶ κρατικὰ ἀμειβόμενων ἰδιωτικῶν συμβούλων ἀέρος-ἀέρος τῆς δεξιᾶς κυβέρνησης) οὔτε τὴν κρατικιστικὴ κεντροαριστερὰ γιὰ νὰ τὸ ἀγαποῦν, γενικὰ κι ἀπροϋπόθετα πάλι.
Ὅσο γιὰ τὰ χριστιανικὰ ἐπιχειρήματα γιὰ τὸν ἐμβολιασμό, αὐτὰ πλέον δὲν ὑπάρχουν γιατὶ ζοῦμε σὲ ἕνα καθεστὼς ἀπόλυτης ἐλευθερίας ἔκφρασης τῶν ἀντιθέτων ἀπόψεων καὶ γνωμῶν, κατὰ τὴν καλύτερη αὐτὴ στιγμὴ τῆς Ἀνθρωπότητας, καὶ συνεπῶς αὐτὰ περιττεύει νὰ ἐπαναλαμβάνονται. «ΠΑΦ!» κατατροπώθηκαν κι ἐξατμίστηκαν! Τὸ ζήτημα εἶναι ποιὸς κυνικὰ ἀναγνωρίζει ὅτι αὐτὸ ἀκριβῶς ἔγινε, καὶ ποιὸς ξαφνικὰ ἀνακάλυψε τὴν ἀξία τῆς σκέτης ἐπιβίωσης καὶ ντύνει τὴ σκέτη αὐτὴ ἐπιβίωση (καθ’ ὅλα νόμιμη, κατὰ τὰ ἄλλα -ἀλλὰ χωρὶς ἀνάγκη γιὰ χριστιανικὴ ἢ ἄλλη αἰτιολόγηση) μὲ διάφορα ἰδεολογήματα. Τὰ ὁποῖα ἐλάχιστα διαφέρουν λ.χ. ἀπὸ τὴν ἀτομικιστικὴ χρήση πατερικῶν ἐπιχειρημάτων γιὰ τὴ δικαιολόγηση τῆς σύγχρονης (ἐκτὸς μοναστηριοῦ) «χριστιανικῆς» μεταμοντέρνας φυγοτεκνίας.
Ἀντὶ νὰ σκεφτόμαστε (ἐὰν μᾶς ἐπιτρέπει ἀκόμη τὸ Κράτος-Άλήθεια) λ.χ. μήπως τὰ συνεχὴ τὲστ στὴν ἐκκλησία (λὲς καὶ δὲν φτάνουν τὰ 2 τὴν ἑβδομάδα στὴν ἐργασία γιὰ τὴ διακρίβωση τοῦ «ἀριστοτελικῶς / καντιανῶς δυνάμει ἀρρώστου») ἐπιβαρύνουν οἰκονομικὰ ἀκριβῶς ἐκείνους τοὺς χαμηλόμισθους ποὺ εἶναι κι οἱ περισσότερο πιστοὶ-ἐκκλησιαζόμενοι ἀπὸ κάθε ἄλλον π.χ. ὅσους πᾶνε κάθε μέρα στὴν ἐκκλησία, πετᾶμε ἀριστερίστικα τὴ μπάλα στὴν ἐξέδρα μὲ τὰ «Καὶ τί ἔχετε νὰ πεῖτε γιὰ τὴν παγκόσμια διατροφή; Ἄ, ἅμα δὲν λέτε, τότε δὲν μᾶς κάνετε, εἶστε ἀτομικιστές». Σὰν τοὺς κομμουνιστὲς ποὺ λέγανε «Ναί, ἐντάξει μὲ τὴν ἄποψή σας, ἀλλὰ δὲν λέτε τίποτε σχετικὰ μὲ τὴν πάλη τῶν τάξεων».
Γιὰ τοὺς γυμναστηριούληδες καὶ τοὺς καφενόβιους ἄθεους ἢ ἡμι(δωδεκ)άθεους παλαβούς, ἂς κλάψουν ποὺ θὰ πάθουν κυτταρίτιδα καὶ ποὺ τοὺς στεροῦν τὸν Ἅγιο Καφέ.
Τώρα, γιὰ τὸν Σερβετάλη, τί νὰ κάνουμε; Ἔτσουξε λίγο παραπάνω ἐπειδὴ τοὺς τὴν ἔφερε, λόγῳ γενικοῦ θαυμασμοῦ γιὰ τὸν «Ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ» (ποὺ δὲν σκοπεύω νὰ τὸ δῶ). Ἐνῶ ἂν τοὺς ἔψεγε καμμιὰ ἀνώνυμη λαϊκιὰ σεχταρίστρια κυράτσα στὰ σκαλιὰ τῆς ἐκκλησίας, θὰ τὴν κορόιδευαν καὶ θὰ τὸ ξεπερνοῦσαν ἄμεσα-ἀνώδυνα. Μπορεῖ καὶ νὰ τὸ καβαλήσει τὸ καλάμι, μπορεῖ καὶ ὄχι. Σημασία ἔχει ὅτι ἔτσουξε κάποιους καὶ ἄφησε ἔκθετους-ἀναπολόγητους κάποιους ἄλλους. Ὑπομονή, κι ἔρχεται τὸ ἑπόμενο πεντάχρονο πλάνο, μὲ Ἂλ Γκὸρ καὶ Σρέντερ, μὲ μόνο ἠλεκτρικὰ αὐτοκίνητα σὲ μόλις 8 χρονάκια (πρωτοπόρα κι ἐδῶ ἡ καταχρεωμένη γερασμένη Ἑλλάδα [229% ΑΕΠ], μὴν τυχὸν καὶ δὲν ἀφήσει τὴν πορδή της στὸ διάστημα, καὶ ξεχάσει ὁ ὑπόλοιπος πλανήτης τὴν ὕπαρξή της), καὶ χριστιανικὲς ἀνεμογεννήτριες, καὶ διακοπὲς ρεύματος καὶ ψοφολόγημα «Διὰ τὸ καλὸ τῆς Κτίσεως» (ὤ! Μπὰς καὶ μειωθεῖ καὶ λίγο ὁ πληθυσμός). Ἅμα ἐκπέμπουν κι ὀξυγόνο οἱ Α/Γ στὰ βουνά (ὅπως τὰ μηχανήματα τοῦ δημάρχου Ἀθήνας, ἀντὶ γιὰ δέντρα), θὰ ξαναπρωτοπορήσει ἡ Ἑλλάδα. Ὅπως μᾶς δίδαξαν τὰ τελευταῖα χρόνια, ἀριστεροὶ καὶ φιλελέδες ἔγιναν ἕνα πράγμα. Μὰ σὲ ὅλα.
Χρονογραφίες 