Μὲ τί χαρὰ λένε πολλοὶ ὅτι ὁ Ἕλληνας πρέπει νὰ συνετιστεῖ, ὅτι πρέπει νὰ μάθει. Ἕνα Παπαδόπουλο ποὺ χρειαζόμαστε, ποὺ σοῦ ἔλεγαν τὰ παλιὰ τὰ χρόνια οἱ ταξιτζῆδες στὸ ταξί.
Καὶ οἱ Ἀριστεροί, ἄλλωστε, ἔχουν τὸν αὐταρχισμὸ στὸ αἷμα τους. Εἶναι παιδιὰ τοῦ Διαφωτισμοῦ. Γιατί νὰ διαφωνήσουν; Ἀρκεῖ νὰ τοὺς τὸ παρουσιάσεις κάπως. Ἢ νὰ στὸ παρουσιάσουν αὐτοὶ κάπως. Αὐτὸ τὸ ὁποῖο πάντοτε πίστευαν οἱ Ἀριστεροὶ ἦταν ἡ Ἐπιστήμη, ὄχι ἡ Δημοκρατία. Ὁ κομμουνισμὸς ἔλεγε γιὰ τὸν ἑαυτό του ὅτι εἶναι, ὁ ἴδιος, Ἐπιστήμη, καὶ ὁ μπαμπάς τους ὁ Μὰρξ χλεύαζε τὴν «ἀστικὴ δημοκρατία».
Προφανῶς, καὶ τὴν Ἐπιστήμη τὴν μεταφυσικοποιοῦν. Δὲν ὑπάρχουν ἄτομα (ἐπιστήμονες), ὑπάρχουν Ἰδέες (ἡ Ἐπιστήμη), ἀντιστρέφοντας τὸν Κονδύλη. Πιστεύουν στὴ δημοκρατία «μόνο ἐντὸς τῆς Ἐπιστήμης». Ὅ,τι ποῦν οἱ πιὸ πολλοὶ ἐπιστήμονες εἶναι Ἐπιστήμη. Ἐκτὸς ἐπιστήμης, ἀρκοῦν οἱ Διαφωτιστές, δὲν χρειάζεται δημοκρατία.
Οἱ Δεξιοὶ (οἱ βαθιὰ Δεξιοί) ἔχουν τὰ προβλήματά τους: Ναζὶ κανεὶς ἢ Να(μη)ζι; Ἡ Δημοκρατία εἶναι κακή, γιατὶ αὐτὴ βάζει μέτρα. Ἄμεση, ἔμμεση, τὸ ἴδιο τοὺς κάνει. Ὄχι ὅτι ἡ δημοκρατία ποὺ δὲν ἐπιτρέπει τὴν ἰσηγορία εἶναι κάτι ἄλλο ἀπὸ δημοκρατία, κάτι ποὺ μοιάζει μὲ τὰ καθεστῶτα ποὺ οἱ ἴδιοι ἐξυμνοῦν. Ὄχι ὅτι θὰ ψάχνουν γιὰ πάντα γιὰ τὸν σοφὸ «Ἀρχηγό», ποὺ θὰ τὸν βρίζουν μόλις κάνει κι αὐτὸς ὅ,τι δὲν τοὺς ἀρέσει.
Ὅλα καλά, λοιπόν.
Χρονογραφίες 