Γιὰ χοντροὺς καὶ καπνιστὲς δὲν χρειάζεται σήμερα νὰ εἶσαι δαρβινιστὴς ἢ νεοφιλελεύθερος γιὰ νὰ τὸ λές. Μπορεῖς νὰ εἶσαι ἁπλὰ ἐμβολιασμένος ποὺ ἐνῶ λέει ὅτι τώρα δὲ φοβᾶται, τσιρίζει μήπως τοῦ πάρουν τὴ ΜΕΘ οἱ ἀνεμβολίαστοι -ἀναρωτιέμαι τί θὰ λέει ἕνας ἐμβολιασμένος ποὺ εἶναι στὴ ΜΕΘ, ποιὸν βρίζει δηλαδή, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀπέραντη μακάρια προσήλωσή του στὴ Στατιστική.
Ἡ Βασιλειάδα τοῦ Μ. Βασιλείου κι ἄλλα τέτοια ἄλλων ἀνωνύμων, τὰ ξενοδοχεῖα, νοσοκομεῖα κ.λπ. τῆς Ὕστερης Ἀρχαιότητας, δωρεὲς ὅλα πλουσίων ἢ ἀριστοκρατῶν καὶ αὐτοκρατόρων, ἢ οἱ προτροπὲς π.χ. τοῦ Χρυσόστομου νὰ μάθει καθένας στὸ δοῦλο του μιὰ τέχνη πρὸς τὸ ζῆν κι ὕστερα νὰ τὸν ἐλευθερώσει -καὶ τὸ κύμα μαζικῶν ἀπελευθερώσεων δούλων, μὲ παράλληλη διευκόλυνση ἀπὸ τὴ νομοθεσία-, δὲν χρειάστηκαν οὔτε τὸν μεσοπολεμικὸ φόβο τοῦ κομμουνισμοῦ οὔτε τὸν Βίσμαρκ, οὔτε τὴ μεταπολεμικὴ συναίνεση οὔτε τὴν μαζικὴ δημοκρατία τῆς ἀφθονίας. Οἱ ἄνθρωποι ἦταν ἤδη προσ-γειωμένοι τότε, γιατὶ δὲν εἶχαν καβαλήσει τὸ καλάμι τοῦ σημερινοῦ ἀθεϊσμοῦ ποὺ τοὺς ἔλεγε «ἢ νεοφιλελευθερισμὸς ἢ κομμουνισμός» (ἢ αὐτοκτονοῦμε, γιὰ νὰ ζήσει ἡ Ἁγία Φύση).
Προφανῶς, τὸ παιχνίδι ἔχει χαθεῖ. Αὐτὸ ὅμως δὲν θὰ μὲ κάνει νὰ παραγνωρίσω τοὺς αἴτιους τῆς παρακμῆς π.χ. στὴ δεκαετία τοῦ ’80 (στὴν Ἑλλάδα) ἢ ὅτι ἡ ἐξομοίωση τῆς κοσμοεικόνας πολλῶν καὶ ἐλὶτ θὰ ἔφερνε αὐτὸ ποὺ ἔφερε.
Χρονογραφίες 