Μακεδονήσι

Θυμᾶμαι κάποτε (’90;) ποὺ ἔπεσα τυχαῖα ἀλλὰ εὐτυχῶς στοὺς Ἀμάν, μὲ τὸν Κανάκη (στὴν ΕΡΤ3) νὰ ρωτᾶ ἕναν νεαρὸ παρευρισκόμενο στὴν ἐκπομπή του, ἐὰν θὰ πολεμοῦσε ἢ θὰ σκότωνε γιὰ τὴν πατρίδα του. Ὁ νεαρὸς (σε κερκίδα παρευρισκόμενων στὸ στούντιο) ἀπάντησε ξερὰ ὅτι θὰ τὸ ἔκανε, χωρὶς στόμφο ἢ φοβία. Τὸ ἴδιο ἴσως ἔκαναν καὶ ἄλλοι. Αὐτὸ ποὺ μοῦ εἶχε κάνει ἐντύπωση ἦταν ἡ πολὺ ἀπελπισμένη ἔκπληξη του Κανάκη. Γιατὶ ὁ ἴδιος μᾶλλον (τί μᾶλλον…) δὲν θὰ συμφωνοῦσε καθόλου μὲ τὸν πιτσιρικά. Σύντομα, ἡ ἐκπομπὴ ἀπὸ ὅσο διαβάζω μετακόμισε κάτω, στὴ «χαρὰ τῆς γῆς καὶ τῆς αὐγῆς» καὶ τῆς μάσας (Ἀθήνα). Πέρα ἀπὸ τὰ λεφτὰ ὡς κίνητρο, οἱ ἀπόψεις τῆς παρέας αὐτῆς γιὰ ὅλα ἦταν συνεχῶς αὐτὲς ὅλων ἐκείνων ἐκεῖ κάτω, ποὺ προβάλλονται ἀπὸ τὶς ἐλίτ, καὶ συνεπῶς τὸ ἀντίθετο τῶν ἀπόψεων ποὺ θὰ ἄκουγες συνήθως στὴ Θεσσαλονίκη, πρὸ λίστας Πέτσα βέβαια. Οἱ «πρὸ Ποταμιοῦ ποταμίσιοι» αμαν (ἔτσι τοὺς ἔχω χαρακτηρίσει) ταίριαζαν ἀπόλυτα μὲ τὸ ἀρχικὰ σημιτικὸ κι ἔπειτα φιλελὲ ἀναρχοτρέντυ λάι στάυλ τῆς Ἀθήνας. Ἀλλὰ ὅταν ἡ Ἀλόννησος θεωρεῖται Μακεδονία (ὄχι ὅτι κατέχουν ἀπὸ γεωγραφία οἱ Ἀθηναῖοι). Ἔτσι, μόνο ὡς γραφικὸ ἀστεῖο ἀντιμετωπίζω τὴν ἄποψη ὅτι ἡ ἐκπομπὴ εἶναι πολιτιστικὸ παράγωγο τῆς Θεσσαλονίκης. Παιδιά, ἡ πραγματικὴ πλάκα εἶναι ὅτι δὲν πήρατε χαμπάρι πὼς ἡ παρέα αὐτὴ κατέβηκε Ἀθήνα τὸ 1995 (1/4 τοῦ αἰώνα, χελλόου, καὶ γιὰ 1/4 τοῦ αἰώνα συνεχίστηκε), γιατὶ μὲ σᾶς μοιάζει καὶ στὶς ἀπόψεις καὶ στὰ χούγια. Μαζί της χαχανίζανε οἱ Ἀθηναῖοι γιὰ τὰ συλλαλητήρια γιὰ τὴ Μακεδονία καὶ γιὰ τοὺς παπάδες. Ἐδῶ πάνω ἂν ἔμενε ἡ παρέα σας, θὰ ἦταν κάτι σὰν τὸν Μπουτάρη, ἡρωικὴ ἀλλὰ μόνη. Ἐντάξει, τὸ γνωστὸ πλοῖο εἶναι ὅλο δικό σας, ἀλλὰ χαλλαρά. Ἀσχοληθεῖτε μὲ τὸν μεταλλαγμένο ὡς σοφὸ γέροντα Ἀρκᾶ, ποὺ πλέον τοῦ ξαναμοιάσατε, καὶ πολὺ σᾶς εἶναι. Ὥσπου νὰ βγάλετε δήμαρχο κανὰ νέο Φασούλα, δηλαδή. Ὤχ, ξέχασα, κι αὐτὸς φύσει ΠΑΟΚ-σαλονικιὸς εἶναι!

Advertisement