Καὶ οἱ πλούσιοι δυστυχοῦν

Δυό, τρεῖς -αὔριο τέσσερις- μέρες τώρα, μᾶς ἐνημερώνουν ἀσταμάτητα γιὰ τὴ Φερράρι, ἄλλοι λένε ὅτι ἔτρεχε κάτω ἀπὸ 120 (τόσο λίγο), ἄλλοι ἀποροῦν πῶς ἔγινε, καὶ σοῦ ‘ρχεται νὰ σκεφτεῖς ὅτι δὲν φταίει τὸ ὅτι ἡ Φερράρι δὲν εἶναι γιὰ ἑλληνικὴ πόλη καὶ δρόμους. Νὰ λέμε καὶ δόξα τῷ Θεῷ ποὺ γλίτωσε ἀπὸ τὸ νὰ ποδοπατηθεῖ ἀπὸ τὴν ἁμαξάρα (τί χόμπυ κι αὐτό) κανὰς πεζὸς ἢ ΙΧ ποὺ 50-100 μέτρα παρακάτω θὰ περπατοῦσε ἀμέριμνος καὶ θὰ ἔτρεχε σίγουρα, ἀντίστοιχα. Ἂς τὸν ἀναπαύσει ὁ Θεός, ἀλλὰ ὅταν ἔχεις χόμπυ σπὸρ ἁμάξια, μαθαίνεις πρῶτα νὰ τὰ ὁδηγεῖς. Θυμόμαστε τώρα τὸν κο. Τζάμπο, ποὺ μᾶς ἔβγαλε καὶ πολιτισμικὰ ὀπισθοδρομικοὺς ἐπειδὴ δὲν μᾶς ἀρέσουν οἱ ἀηδιαστικὲς διαφημίσεις του (ξερετε ποιές), ποὺ ἔλεγε ὅτι ὁ Θεὸς τοὺς ζητᾶ (πῶς τολμᾶ;) νὰ διαχειριστοῦν τὸ ἀδιανόητο (ἀδιανόητος ὁ θάνατος;). Τόσοι νέοι καὶ μεσήλικες ἐργάτες σκοτώνονται κάθε τόσο καὶ λιγάκι. Δὲν τρέχει τίποτε. Νήπια πατιοῦνται μαζὶ μὲ τὶς γιαγιάδες τους ἀπὸ γόνους πλουσίων, καὶ ποιὸς νοιάζεται; Μόνο γιὰ τοὺς τράπερ καὶ τοὺς πλούσιους. Πλούσιοι καὶ διάσημοι λοῦμπεν, τὸ καλύτερο κομμάτι τῆς κοινωνίας.

Advertisement