Ἡ συζήτηση γιὰ τὴ σχέση Ραφὰλ καὶ ΜΕΘ καὶ συντάξεων, γιὰ τὴν ἔναρξη τῆς ὁποίας εὐθύνεται ἀποκλειστικὰ ἡ Ἀριστερά, ἀποπροσανατολίζει ἀπὸ τὸ κύριο ζήτημα. Ἡ Ἑλλάδα καὶ τὸ 1974 καὶ νωρίτερα, καὶ τουλάχιστον ἕως τὴ δεκαετία τοῦ 1980 εἶχε στρατιωτικὴ ὑπεροχὴ ἔναντι τῆς Τουρκίας. Τὸ 1974, εἶχε ἀεροπλάνα καὶ ὑποβρύχια περισσότερα καὶ τεχνολογικὰ ἀνώτερα τῶν τουρκικῶν, καὶ μάλιστα εἶχε τὰ ὑποβρύχιά της στὴν Κύπρο, στὴ θάλασσα τῆς Κερύνειας. Ὡστόσο, δὲν τὰ χρησιμοποίησε κατὰ τῶν Τούρκων. Ἡ ἄποψη ὅτι ἐκείνη τὴν μεταβατικὴ περίοδο δὲν μποροῦσε νὰ τὰ χρησιμοποιήσει ἡ Ἑλλάδα (ἀφοῦ δειλοὶ καὶ πασιφιστὲς ἦταν καὶ εἶναι καὶ οἱ Ἕλληνες χουντικοὶ καὶ ἀκροδεξιοί, καὶ οἱ Ἕλληνες δημοκράτες) εἶναι τελείως ἐσφαλμένη, γιατὶ οὔτε τὶς ὑπόλοιπες περιόδους μὲ σχετικὴ σταθερότητα χρησιμοποίησε ποτὲ ἡ Ἑλλάδα τὴν ὑπέρτερη στρατιωτική της ἱκανότητα ὥστε νὰ ξεμπερδέψει ἔμπρακτα, δηλαδὴ βίαια, μὲ τὶς τουρκικὲς προκλήσεις καὶ μὲ ἀφορμὴ κάποια ἀπὸ αὐτές.
Ἔτσι, ὅλο τὸ γραφικὸ τσιροδοκόπημα περὶ ΜΕΘ τῆς Ἀριστερᾶς καταλήγει στὸν ἐκλογικὸ κουμπαρὰ τοῦ ἀντινατιβιστῆ Μητσοτάκη. Οἱ γελοιότητες τῆς Ἀριστερᾶς ἀντισυσπειρώνουν ἀφελεῖς καὶ σανοφάγους καὶ «πάνω ἀπ’ ὅλα ἀντιαριστερούς» (καὶ μεγάλα τμήματα τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ εἶναι τέτοιοι) στὸν «μέγα πατριώτη» Μητσοτάκη, ποὺ δῆθεν δὲν θὰ διστάσει νὰ χρησιμοποιήσει ἄμεσα τὰ Ραφὰλ κατὰ τῶν τουρκικῶν προκλήσεων. Ἀπὸ πλευρὰ καθαρὰ πολιτικῆς τακτικῆς, ἡ Ἀριστερὰ συσπειρώνει μόνο τὸν ἀσήμαντο ἑαυτό της μὲ τέτοια λαϊκιστικὰ κι ἀντιεθνικιστικά, καὶ στέλνει κόσμο στὸν Μητσοτάκη. Γιατὶ ὁ πολὺς κόσμος μπορεῖ νὰ ἐπιθυμεῖ τὴν αὔξηση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ΜΕΘ, ὡστόσο δὲν ἀντιδιαστέλλει –ὅπως ἡ Ἀριστερά– τὴν ἐπιθυμία αὐτὴ πρὸς ἐπιθυμία γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῶν Ραφάλ, καὶ μάλιστα θεωρεῖ ὑπέρτερη ἀνάγκη τὴν στρατιωτικὴ ἐνίσχυση τῆς χώρας. Ἡ Ἀριστερὰ δουλεύει γιὰ τὸν Μητσοτάκη, ὅπως ἄλλωστε κι ὁ Μητσοτάκης δουλεύει γιὰ τὴν Ἀριστερὰ γιατὶ ἔχει ὡς ἱδανικό του τὴν λοατκιοποίηση τῶν συνειδήσεων καὶ ὡς σταθερὸ πρόγραμμά του τὴν «προσφυγοποίηση» τῆς ἐπικράτειας. Δηλαδή, αὐτὰ ποὺ λαχταρᾶ ἡ Ἀριστερά. Ἔτσι, ἡ Ἀριστερὰ συνεχίζει ἀκόμη καὶ ἔμμεσα νὰ συμβάλει στὴν ἑδραίωση τοῦ Μητσοτάκη, δηλαδὴ στὴν ἐπιδείνωση τῆς κατάστασης, μὲ μιὰ κοινωνία ὅπου οἱ τρίχες δὲν ἔχουν βιολογικὸ φύλο, καὶ πόσο χαίρονται οἱ μεγάλες δεξιὲς ἐφημερίδες γιὰ αὐτό. Τὸ μόνο ποὺ λείπει ἀπὸ τὴν Ἀριστερὰ εἶναι νὰ ἀντιληφθεῖ ὅτι ὁ Μητσοτάκης τελικὰ δουλεύει γι’ αὐτήν –ὁ ἴδιος σέβεται τοὺς ἀγῶνες της ἄλλωστε–, ὥστε νὰ πολιτευθεῖ πιὸ ἔξυπνα ἔναντί του. Ἐμεῖς ἐδῶ, ἀντιλαμβανόμαστε ἐδῶ καὶ χρόνια πλήρως ὅτι καὶ οἱ δυὸ εἶναι ὄψεις τοῦ ἴδιου φαινομένου. Ὅταν καὶ ἅμα χρησιμοποιήσει ποτὲ ὁ Μητσοτάκης ἢ ἄλλος πρωθυπουργὸς τὰ Ραφὰλ ἐνάντια στοὺς Τούρκους, ἢ ὅταν σταματήσει τὸν προσφυγισμὸ-λοατκιασμό του (ὅσον ἀφορᾶ τὴ στάση του πρὸς τὴν Ἐκκλησία ἔχω παραιτηθεῖ, ἔχουμε ἄλλωστε τόσους καθεστωτικοὺς πεμπτοφαλαγγίτες στὴν Ἐκκλησία), τότε θὰ ἀλλάξουμε ἄποψη, καὶ νὰ μᾶς γράψετε σχετικά.
Γιατί ὅμως ἡ ΝΔ ἀγόρασε τὰ Ραφάλ; Πιστεύω ὅτι ὁ Μητσοτάκης ξέρει ποῦ βαδίζει· καὶ τοὺς σανοφάγους ταΐζει σανό (ἀφοῦ ποτὲ δὲν θὰ πολεμήσει ἡ Ἑλλάδα μὲ τόσες ἑκατοντάδες χιλιάδες «πρόσφυγες», πολλοὺς δίπλα σὲ στρατόπεδα, ὅπως πιστεύουν), καὶ τὴν Ἀριστερὰ ἀπομονώνει στὸ ἀντιεθνικιστικό της ἐρημητήριο, καὶ ὁ ἴδιος ξέρει ὅτι δὲν θὰ πολεμήσει ὁ ἴδιος μὲ τὰ Ραφάλ (βλέπε S-300, γιὰ νὰ μὴ μὲ λέτε ἀντιδεξιό), ὄχι γιὰ κανέναν ἄλλο λόγο, ἀλλὰ γιατὶ ἁπλούστατα ὁ ἴδιος κατὰ τὴ στιγμὴ μιᾶς ἐνδεχόμενης σοβαρῆς κρίσης θὰ ἐλιχθεῖ ὡς πρωθυπουργὸς μὲ τέτοιον τρόπο (βλέπε Σημίτης -τὸ πρότυπο τοῦ Μητσοτάκη) ὥστε νὰ ἀποσοβηθεῖ μὲ κάθε θυσία ἕνας πόλεμος ἢ σοβαρὸ ἐπεισόδιο. Εἶναι ἔξυπνος γιὰ τὰ μικροκομματικά, ἀλλά (σὰν τὸν Τσίπρα) ὄχι ἀπέραντα ἔξυπνος. Τὸ τελευταῖο ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν περίπτωση (βλ. παρακάτω) ποὺ πραγματικὰ ὁ ἄνθρωπος πιστεύει ὅτι ἐκπληρώνει τὸ πατριωτικὸ καθῆκον του ἀγοράζοντας Ραφάλ (καὶ δὲν ἀποκλείω 100% νὰ τὸ πιστεύει).
Ὁ Μητσοτάκης λειτουργεῖ ὡς εἰσαγωγέας αὐτοκινήτων ἀντὶ νὰ κυττάξει τὴν Τουρκία ποὺ ἀνέπτυξε μέσα σὲ 20-25 χρόνια δική της στρατιωτικὴ βιομηχανία. Ἡ Τουρκία παράγει μὴ ἐπανδρωμένα ἀεροσκάφη, ποὺ ἐσχάτως ἔχουν κάνει σουρωτήρι τὸ Αἰγαῖο. Πόσο κοστίζει ἡ ἀναχαίτιση ἑνὸς τουρκικοῦ μὴ ἐπανδρωμένου ἀεροσκάφους ἀπὸ ἕνα ἑλληνικὸ ἐπανδρωμένο, καὶ πόσο θὰ κόστιζε ἡ ἀναχαίτιση ἀπὸ ἕνα ἑλληνικὸ μὴ ἐπανδρωμένο ἀεροσκάφος; Ὅπως τὸ ’70 καὶ ἐνόψει τῆς ΕΟΚ οἱ καλοί μας βιομήχανοι ἔγιναν εἰσαγωγεῖς, ἔτσι καὶ οἱ ἑλληνικὲς κυβερνήσεις προτιμοῦν νὰ εἰσάγουν καὶ νὰ ἀπαξιώσουν τὴν ἑλληνικὴ πολεμικὴ βιομηχανία.
Σύμφωνα μὲ τὴν ἄποψη μερικῶν, οἱ Γάλλοι θὰ ὑποστηρίξουν τὴν Ἑλλάδα ἐπειδὴ αὐτὴ ἀγόρασε Ραφάλ. Ἡ Γαλλία, ἡ ἱστορικὰ πρώτη χριστιανικὴ χώρα τῆς Εὐρώπης ποὺ συνεργάστηκε μὲ τὴν Ὀθωμανικὴ Αύτοκρατορία ἐπὶ αἰῶνες, καὶ μὲ τὸν Κεμὰλ τὸ 1922, τώρα εἶναι ἐρωτευμένη μὲ τὰ σύνορα τῆς Ἑλλάδας. Σοβαρά, τώρα; Ὅσον ἀφορᾶ τὰ προβλήματα τῆς Γαλλίας μὲ τὸ γαλλικὸ Ἰσλάμ, γιατί νὰ ἀποκλειστεῖ ἡ περίπτωση ἑνὸς ἔντιμου προσεχοῦς συμβιβασμοῦ μεταξὺ γαλλικοῦ Ἰσλὰμ (ἐντὸς τῆς Γαλλίας) καὶ τῶν λευκῶν-χριστιανῶν ἢ ἄθεων Γάλλων, καὶ ἡ περίπτωση ἑνὸς συμβιβασμοῦ μεταξὺ Γαλλίας-Τουρκίας, π.χ. μὲ συμφωνία τῆς πρώτης νὰ σταθεῖ οὐδέτερη σὲ περίπτωση ἑλληνοτουρκικῆς διαμάχης καὶ τῆς δεύτερης νὰ μὴν ὑποδαυλίζει τὸ Ἰσλὰμ μέσα στὴ Γαλλία; Ὑπάρχει ἐναλλακτικὸ σχέδιο γιὰ τὶς περιπτώσεις αὐτές; Σαφέστατα, ὄχι. Ἐναλλακτικὸ σχέδιο θὰ ἦταν οἱ πολλαπλὲς συμμαχίες καὶ ἡ ἀνάπτυξη τῆς πολεμικῆς βιομηχανίας μας. Εἶναι νὰ κατασκευάζεις ἑλληνικὰ πολεμικὰ καὶ κατασκοπευτικὰ ντρόουν. Εἶναι στὶς ἀγορὲς ξένων ὅπλων κ.λπ. νὰ ἐξασφαλίζει ὑποχρεωτικὰ ὅτι μέρος τῆς παραγωγῆς θὰ γίνει στὴν Ἑλλάδα μὲ τὴ συνεργασία Ἑλληνων μηχανικῶν κ.ἄ., ὥστε νὰ μάθουν καὶ νὰ τεθοῦν οἱ βάσεις γιὰ ἑλληνικὴ παραγωγή. Εἶναι νὰ ἀκολουθήσεις τὸ παράδειγμα μὲ τὰ γερμανικὰ ὑποβρύχια ποὺ ἔγερναν, τὰ ὁποῖα οἱ ἕλληνες στρατιωτικοὶ μηχανικοὶ κατέστησαν φόβητρο τῶν Τούρκων. Κάποτε ὁ Ρήγας ἀπογοητευμένος ἀπὸ τοὺς Ρώσους ἄρχισε τὸ παραμύθι μὲ τοὺς Γάλλους (σὰν τὸν Κοραῆ). Ἀπογοητεύτηκε ξανά, ἀλλὰ αὐτὸ μᾶς ἔκανε καλὸ τότε. Μὴν πάθουμε ξανὰ ὅ,τι κι ὁ Ρήγας.
Ὁ ἀντιΣΥΡΙΖΑϊσμὸς καὶ ἀντιαριστερισμὸς εἶναι σωστὸς ἕως ἕνα σημεῖο, στὸ ὅτι προηγεῖται ἡ ἄμυνα ἔναντι ὁποιουδήποτε ἄλλου πράγματος, καὶ πρέπει νὰ ἀπομονωθεῖ ἡ Ἀριστερὰ ποὺ λέει τὸ ἀντίθετο. Μετά, ὁ ἀντιαριστερισμὸς γίνεται γιὰ ἄλλους λόγους, ἐνίοτε βρισκόμενους στὰ ὅρια τῆς ψυχικῆς ἀσθένειας ἢ τῆς ἰδιοτέλειας. Εἰδικὰ ὅταν ἡ ἀριστερὴ κριτικὴ στὴν ἀγορὰ τῶν Ραφὰλ προβάλλεται στὰ ΜΜΕ ἐξεπίτηδες ὡς ἡ μοναδικὴ ὑφιστάμενη κριτική.
Χρονογραφίες 