πολεμικὰ τῆς πόλης

Σὲ μιὰ κατάσταση ταυτόχρονου ἀριστεροδεξιοῦ SJW, κανεὶς δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν Ἀλήθεια, ἀλλὰ μόνο γιὰ τὸ ποιὸς ἦταν ὁ κακός. Σὲ κάθε ἔγκλημα, τὰ δυὸ ἄκρα καὶ οἱ προστάτες τους περιμένουν ἐὰν ὁ βιαστὴς καὶ ὁ δολοφόνος εἶναι Ἕλληνας ἢ ξένος, ἄνδρας ἢ γυναίκα. Ἀνάλογα μὲ τὸ ἀστυνομικὸ δελτίο, χαίρονται ἢ τὸ μουλώνουν. Ὡστόσο, ἡ κατάσταση, εἰδικὰ μὲ τὸν Ἀλβανό, εἶναι πιὸ περίπλοκη: ὡς «ἐνσωματωμένους» ἐδῶ καὶ 30 χρόνια, τοὺς νεαροὺς Ἀλβανοὺς μπορεῖς νὰ τοὺς βρεῖς ὡς ἀντιφά, ὡς ἀντιφὰ ποὺ ταυτόχρονα εἶναι ἀλβανοὶ ἐθνικιστές, μπορεῖς ἀκόμη καὶ νὰ τοὺς συναντήσεις ὡς συμμάχους τῶν νεοναζὶ ποὺ δὲν ἀντέχουν τοὺς ἀσιάτες «μετανάστες». Κι ὅλο αὐτὸ καθιστᾶ ἀβάσιμη τόσο τὴν ἀκρο/δεξιὰ χαρὰ μὲ τὸ ποὺ ἀνακοινώθηκε ἡ ξενικὴ καταγωγὴ τοῦ δολοφόνου ὅσο καὶ τὴν (προτοῦ ἀποκαλυφθεῖ ἡ ἐθνικότητα τοῦ ἑνὸς ἐκ τῶν δραστῶν) ἀκρο/ἀριστερὴ καταγγελία «τῶν φασιστῶν ποὺ σκοτώνουν στὰ γήπεδα». (Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ Ἀριστερὰ τὸ ξεκίνησε πρώτη καὶ ἄμεσα, ὅσον ἀφορᾶ τὴν πρόσφατη δολοφονία. Δὲν ἔχει τόσο μεγάλη σημασία αὐτό.) Στὴ θέση τῆς ἀλήθειας ὑπάρχει ὁ κοπαδισμός. Αὐτὸ φαίνεται μὲ τὴν περίπτωση τοῦ καταγγελθέντος βιασμοῦ, ὅπου ὅλη ἡ γκάμα στερεοτυπικῶν προκαθορισμένων ἑρμηνειῶν ξεβράστηκε στὶς ὀθόνες, ἀπὸ τὰ ἀριστερὰ κλισὲ περὶ βιαστῶν πλουσιόπαιδων καὶ ξεπλύματος ἕως τὰ δεξιὰ νεάντερταλ κλισὲ περὶ αὐταπόδεικτα βιζιτούδων, ἀμφιβόλου ἠθικῆς. Ἀκόμα καὶ ποδοσφαιρικὰ τὸ βλέπουν (αὐτὴ τὴ στιγμή) μερικοί. Μιὰ κοινωνία ποὺ δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν Ἀλήθεια, ἀλλὰ γιὰ νὰ χρησιμοποιήσει τὴν ἀλήθεια ὡς ἐπιχείρημα κατὰ τοῦ φασισμοῦ ἢ τῶν ἀριστεροφιλελεύθερων, δὲν ξέρει πιὰ τί εἶναι σωστὸ καὶ τί ὄχι. Σὲ κάποιο ἄλλο στιβαρὸ καὶ ἀπροσμάχητο Κράτος, ὑπαρκτὸ κάποτε, τὰ πράγματα δὲν θὰ ἀφηνόταν στὴ διάθεση μειονοτήτων, παραγόντων, δημοσιογράφων καὶ κάθε πολιτικοῦ εἴδους ἀκραίων. Ἡ ἱστορία ὅμως δὲν ἐπαναλαμβάνεται, κι αὐτὸ εἶναι τὸ ἀγιάτρευτο τραῦμα γιὰ μερικούς.

Advertisement