Ἡ διαμάχη στὰ ΜΚΔ μεταξὺ ρωσόφιλων καὶ ἀντιρώσων εἶναι γηπεδική. Ἡ Ἑλλάδα δὲν μπορεῖ νὰ κάνει τίποτε, ὁπότε ὅσοι νοιώθουν δυτικοὶ καὶ ἀντιδυτικοὶ μαλώνουν. Ἔτσι κάνουν ἄτεκνα στεῖρα ἔθνη, ποὺ ἀγορεύουν στὸ καφενεῖο τοῦ ΚΑΠΗ τῆς Ἱστορίας. Ρητορική, ἡ παλαιότερη ἑλληνικὴ τέχνη. Ἀκόμη γραφικότερο, ὁρισμένοι «ἐθνικιστὲς» (ναζὶ ἢ φασίζοντες καὶ ἀρχαιολάτρες) θεωροῦν καὶ τὴν πουτινικὴ Ρωσία ἑβραϊκή, καὶ ἄλλοι «ἐθνικιστὲς» (ἐθνορθόδοξοι) τὴ θεωροῦν προπύργιο ἀντίστασης σὲ Ἑβραίους καὶ ὅλο τὸ κακό, διαβολικὸ συναπάντημα. Διαλέχτεε… Γενικά, ἡ τρέλα τοῦ ἀκροδεξιοῦ κόσμου ξεπερνᾶ τὴν κορδωμένη ἀνοησία τοῦ Κούλη καὶ τὸ ἐπαναστατικὸ τρελλάδικο τῆς Ἀριστερᾶς καὶ τοῦ Πολιτισμοῦ. Ἐξίσου νεφελώδεις εἶναι οἱ ἀναλύσεις (ὄχι μόνο ἐθνικιστῶν) γιὰ τὸ ἂν ἡ ἐπέμβαση Πούτιν θὰ ἀποτελέσει πρότυπο γιὰ τὸν Ἐρντογάν, ὅταν θὰ μπουκάρει στὴν Ἑλλάδα. Ἐδῶ χρειάζεται πραγματικὰ ἔμπειρος μάντης γιὰ νὰ ἀποφασίσουμε τί θὰ γίνει, καὶ ἂν ἡ τουρκικὴ ἐπίθεση θὰ γίνει μὲ πρόσχημα παρόμοιο ἐκείνου τοῦ Πούτιν ἢ ὄχι. Ἐὰν ἡ μόδα γιὰ τὶς εἰσβολὲς τῆς ἐποχῆς μας καταστεῖ «Ἡ εἰσβολὴ μὲ σκοπὸ τὴν ὑπεράσπιση τῶν ἀθώων ἀμάχων» ἢ κάποια ἀπὸ τὶς ἄλλες 5.000 δικαιολογίες ποὺ ἔχουν ἕτοιμες οἱ Τοῦρκοι, εἶναι δευτερεῦον, ἀλλὰ δὲν ἀποκλείεται. Γιατὶ τὸ πρωτεῦον δὲν εἶναι οὔτε κἂν τί θὰ κάνουμε ἐμεῖς ὅταν μᾶς ἐπιτεθοῦν οἱ Τοῦρκοι. Εἶναι ὅτι ἡ Δύση σίγουρα δὲν θὰ κουνήσει τὸ δαχτυλάκι της, ἀνάλογα βέβαια καὶ μὲ τὴ στάση τῆς Τουρκίας στὴν Οὐκρανία, τὴν ὁποία Τουρκία εὐχόμαστε νὰ μουρλάνει ὁ Κύριος ὥστε νὰ τὴν ὁδηγήσει στὴν καταστροφή ὅποια στάση κι ἂν κρατήσει, καὶ νὰ πάρει τὴ χειρότερη γιὰ τὴν ἴδια δυνατὴ ἀπόφαση. Ἂν καὶ δὲν εἶναι τὰ πράγματα τόσο εὔκολα, οἱ Τοῦρκοι εἶναι διπλωμάτες. Τὸ θέμα εἶναι, ἡ Ἑλλάδα θὰ μποροῦσε νὰ φερθεῖ διπλωματικά; Ἂν π.χ. ἔπαιρνε στάση ἀντιρωσική, θὰ ζητοῦσε ἀπὸ τὸ ΝΑΤΟ μὲ ἔντονα διαβήματα νὰ καταδικάσει τὴν Τουρκία καὶ νὰ πάρει ἐναντίον της τὰ ἴδια μέτρα ποὺ θὰ πάρει κατὰ τῆς Ρωσίας; Ὄχι. Ἂν ἔπαιρνε οὐδέτερη-φιλορωσικὴ στάση, θὰ φρόντιζε νὰ ρίξει στάχτη στὰ μάτια τῶν Δυτικῶν καὶ νὰ μὴν ἀφήσει τὴν Τουρκία νὰ παρουσιαστεῖ ὡς τὸ καλὸ παιδί; Ὄχι πάλι.
Ἀφοῦ ξαναποῦμε ὅτι εἴμαστε μόνο μὲ τὴν Ἑλλάδα, καὶ ὅτι οἱ πράκτορες κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουν ἄλλη τύχη. (Ὄχι οἱ ἄτεκνοι μισότρελλοι ρήτορες SJW τοῦ διαδικτύου κι ἐκτὸς αὐτοῦ: δὲν ἐννοῶ ἐσᾶς, ἐσεῖς εἶστε ἄμισθα πιονάκια) Εἶναι σίγουρο ὅτι ἡ Δύση εἶναι πρότυπο ἐκφυλισμοῦ μὲ ὅλες τὶς πρόσφατες μόδες της. Κι αὐτὸ κάνει πολλοὺς νὰ χαίρονται μὲ τὶς ρωσικὲς νίκες. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἀποτελεῖ ἐγγύηση ὅτι ἡ Ρωσία εἶναι ἔθνος ποὺ ὑπερασπίζεται τὴν ὀρθόδοξη ἄποψη. Ἔχει κάποιους καλοὺς νόμους ἐνάντια σὲ κάτι δυτικὲς παραφυάδες καὶ πρακτικές, ἂν δὲν κάνω λάθος. Ἀλλὰ εἶναι ἀπογοητευτικὰ μὴ ὀρθόδοξη, καὶ σίγουρα μὴ «παραδοσιακή». Ἁπλά, ἡ δυτικὴ παρακμὴ εἶναι τόσο μεγάλη καὶ ἀγιάτρευτη ποὺ κάνει ἀκόμη κι ἕνα ἔθνος μὴ ἐκκλησιαζόμενων, μπεκρήδων καὶ ἐκτρώσεων νὰ παριστάνει τὸν θεματοφύλακα τοῦ συντηρητισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας. Κρατεῖστε μικρὸ καλάθι, λοιπόν. Ἄλλο «δὲν ἔχω ἐκδυτικιστεῖ» καὶ ἄλλο «εἶμαι ὀρθόδοξος, ποὺ θὰ ἀντιταχθῶ στὸ Ἰσλάμ». Εἶναι ἐπίσης σίγουρο ὅτι οἱ παρλαπίπες περὶ δικτάτορα Πούτιν εἶναι παρλαπίπες ὄχι γιατὶ τὸ ρωσικὸ κράτος δὲν εἶναι αὐταρχικὸ καὶ μόνο τύποις δημοκρατικὸ (εἶναι, καὶ ἦταν, καὶ θὰ εἶναι), ἀλλὰ εἶναι παρλαπίπες ἁπλὰ γιατὶ ἄλλα κράτη ὅπως ἡ Κίνα ἢ ἡ Τουρκία εἶναι δεκάδες φορὲς πιὸ αὐταρχικὰ χωρὶς κανεὶς νὰ ξελαρυγγίζεται ἐναντίον τῶν δυὸ αὐτῶν κρατῶν.
Χρονογραφίες 