Ἔχουμε κουραστεῖ ἀπὸ τὶς διαβεβαιώσεις καὶ τοὺς ὅρκους ρωσόφιλων και ἀντιρώσων ὅτι τὸ ἑλληνικὸ συμφέρον εἶναι νὰ ταυτιστοῦμε μὲ τὴ Ρωσία ἢ μὲ τὴ Δύση, ἀντίστοιχα. Μᾶς ἔρχεται κατὰ νοῦ ἡ σκηνὴ ἀπὸ τὸ Οἱ Γερμανοὶ ξανάρχονται, ὅπου στὸ ψυχιατρεῖο (χαρακτηριστικὸ τόπο συνάντησης τῶν δυὸ τύπων «ἀντιστασιακοῦ») ἀλληλοκατηγοροῦνται κομμουνιστὲς καὶ ἐθνικόφρονες λέγοντας «Οἱ προδότες εἶστε ἐσεῖς». Δὲν ξεχνᾶμε ἄλλωστε ὅτι σὲ πατριωτισμὸ εἶχε ἀναφερθεῖ κι ὁ ΓΑΠ, καὶ λαθρολάγνος Τσίπρας. Δὲν χρειάζεται νὰ σκεφτοῦμε πολὺ τὸ ρόλο Ρωσίας καὶ Δύσης τὸ 1974 μὲ τὴν ἀπάθεια μπροστὰ στὴν τουρκικὴ εἰσβολή, ὅταν καὶ οἱ δυὸ παγκόσμιες παρατάξεις ἐναντιώθηκαν στοὺς Ἕλληνες καθεμιὰ γιὰ δικό της σκοπό. Τὰ παραδείγματα προδοτικῆς συμπεριφορᾶς ἀπὸ ἐκπροσώπους τῶν δυὸ παρατάξεων (γιὰ διάφορους ἰδεολογικοὺς λόγους καὶ φαντασιώσεις, ἢ ὀνειρώξεις, γιὰ νὰ τὸ ποῦμε καλύτερα) εἶναι τόσα πολλά, ἐδῶ καὶ ἕναν αἰώνα, ὥστε θὰ ἀρκοῦσε στὴ μία πλευρὰ νὰ ἀντιπαρατεθοῦν τὰ ἐπιχειρήματα τῆς ἄλλης σχετικὰ μὲ τὰ ὅσα δεινὰ προκάλεσαν Δυτικοὶ καὶ Ρωσία στὴν Ἑλλάδα ἢ ὅσες ἐπαίσχυντες συμπεριφορὲς ἐκδήλωσαν σὲ βάρος τῆς Ἑλλάδας Ἕλληνες ἐκ πεποιθήσεως ρωσόφιλοι καὶ δυτικόφιλοι (γερμανόφιλοι καὶ ἀγγλοσαξωνόφιλοι).
Ἂς σκεφτοῦμε ὅμως καὶ μιὰ ἄλλη πλευρά, τὴν κοινωνιολογική. Οἱ ἀντιρῶσοι εἶναι φιλελέδες, δηλαδὴ ποὺ ὡς πρότυπα ἔχουν τὸ μίσος κατὰ τῆς οἰκογένειας καὶ τῆς θρησκείας, τὴν ἀγάπη στὰ φυτά, τὰ σκυλάκια καὶ τὰ «ζῶα συντροφιᾶς». Μόνες κανονικὲς οἰκογένειες ποὺ ἀγαπᾶν εἶναι οἱ ἀράβικες προσφυγικές. Καὶ τὸ λένε δημόσια, περήφανα. Ἡ μετανάστευση θὰ δώσει κατ’ αὐτοὺς λύσεις στὸ δημογραφικό, τὸ ἀσφαλιστικὸ κ.λπ., ὥστε οἱ ἴδιοι νὰ συνεχίζουν τὰ ἀνεύθυνα ταξίδια τους ὡς νομάδες. Οἱ φιλορῶσοι εἶναι SJW (Social Justice Warriors) τῶν ΜΚΔ, θὰ τοὺς δεῖτε νὰ τσιριδοκοποῦν ὑπὲρ τῆς οἰκογένειας ἢ καὶ τῆς θρησκείας καὶ κατὰ τοῦ λοατκιασμοῦ. Ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα, εἶναι ἄτεκνοι, καὶ τόσο φυγότεκνοι ὅσο οἱ μὲ τὸ διακηρυγμένο μίσος κατὰ τῆς οἰκογένειας καὶ τῶν παιδιῶν φιλελέδες. Γι’ αὐτὸ καὶ θὰ τοὺς βρεῖτε (δεῖτε τοὺς φίλους σας) νὰ γράφουν ἕως καὶ 5 ἀναρτήσεις τὴν ἡμέρα -γιὰ τὸ Οὐκρανικὸ καὶ ἄλλα θέματα- καὶ νὰ συμμετάσχουν σὲ συζητήσεις ἄλλων 205 ἀναρτήσεων ἀτομικῶν, ὁμαδικῶν ἢ τῶν ΜΜΕ. Προφανῶς αὐτὸ δὲν τὸ κάνουν ἀναμεταξὺ νταντέματος, ἐξανθρωπισμοῦ καὶ διαβάσματος τῶν παιδιῶν. Δὲν ἔχουν κάνει τὴν προσωπική τους θυσία, δὲν ἔχουν ἐκπληρώσει τὸ βιολογικὸ καθῆκον τους πρὸς τὸ ἔθνος, ὥστε κατόπιν νὰ μιλᾶνε περὶ γενικοῦ συμφέροντος λέγοντάς μας σὲ τίνος κανόνια (ρωσικά, δυτικά) νὰ παραδώσουμε τὰ παιδιά μας. Εἶναι ὁ μεταμοντέρνος πατριωτισμός, οἱ αἰώνιοι ἔφηβοι 30ρηδες καὶ 40ρηδες (ἐξαιρῶ τὶς μεγαλύτερες γενιὲς ποὺ δὲν πρόλαβαν τὸ διαδίκτυο, ἂν καὶ πρόλαβαν τὴν ἀντιοικογενειακὴ ἀπασχόληση μὲ τὴν αὐτοϊκανοποιητικὴ ἀριστερὴ δράση), σὲ ὁμοψυχία μὲ τοὺς χιπστεράδες χωρὶς σύνορα. Εἶναι ἡ Ἑλλάδα ποὺ ἀγορεύει στὸ καφενεῖο τοῦ ΚΑΠΗ τῆς παγκόσμιας ἱστορίας ὥσπου νὰ τῆς τελειώσει τὸ Τζηριάτρικ καὶ νὰ ἡσυχάσουμε. Ὅσο γιὰ τὴν θρησκεία, ὅταν δὲν τὴν ἀντιμετωπίζουν ὡς σκέτο ἐθνοπολιτισμικὸ γεγονὸς (ἀγαπᾶμε Ὀρθοδοξία γιατὶ οἱ Ἕλληνες εἶναι Ὀρθόδοξοι, μὲ τὸ εἰδωλολατρικὸ «ὀρθόδοξο (!) Ἑλληνικὸ Πνεῦμα ἐρχόμενο ἀπὸ τὰ ἔγκατα τῆς Γῆς (!)» τοῦ Περικλογιαννοπουλιστᾶν) τὴν σπρώχνουν -εὐλαβικὰ καὶ μή- στὸ περιθώριο κάθε ἀνάλυσής τους, σὲ συμφωνία μὲ τὸ ἀντίχριστο πρότυπο τῆς Ἀναγέννησης καὶ τοῦ Διαφωτισμοῦ καί, γνωστὲς ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Μακιαβέλι ἢ του Γαλιλαίου, σοφιστικὲς τεχνικὲς ἐκλεπτυσμένης καὶ ἀνεπαίσθητης (μὴ ἄμεσα ἀντιχριστιανικῆς) ὑποβάθμισης τῆς θρησκείας σὲ ξερὸ εἴδωλο.
Ὑπάρχει δηλαδὴ κάτι κοινὸ σὲ μιὰ σάπια κοινωνία, ποὺ διαφορετικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ ξεκαρδίζεσαι μαζί της, ἐὰν δὲν αἰσθανόσουν πόσο κοντὰ εἶναι τὸ τέλος της, ποὺ σημαίνει καὶ τὸ δικό σου. Ὅπως οἱ «προοδευτικοὶ Χριστιανοὶ» ταυτίζονται στὴν ἀγαμία-ἀτεκνία μὲ τοὺς ἐχθρούς τους «συντηρητικούς (π.χ. ἀντικομμουνιστὲς) Χριστιανούς», καὶ οἱ δυό τους μαζὶ ταυτίζονται μὲ τοὺς «φιλελέδες κατὰ τῆς πατριαρχίας» ἁπλῶς ἀλλάζοντας «χριστιανικὲς» δικαιολογίες. Ὁ ἕνας εἶναι κατὰ φαντασίαν ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος ἀπὸ τὸ μαξιλαράκι του (κι ὄχι τὴν ἀφρικανικὴ ἤπειρο), ὁ ἄλλος δὲν εἶναι σαρκολάτρης ἐθνικόφρονας (τζίζ). Δὲν ὑπάρχει καρκίνος σὲ ἕνα κομμάτι τοῦ σώματος. Ὑπάρχουν λίγα σχετικὰ ὑγιὴ κομμάτια, ποὺ κάνουν ὅ,τι μποροῦν, καὶ λένε ὅ,τι λένε ὑπὸ τὴν προϋπόθεση ὅτι δὲν μένουν ἀποκλειστικὰ στὰ λόγια καὶ τὶς θεωρίες.
Ἡ θέση τῆς Ἑλλάδας εἶναι δεδομένη. Ἀνήκει σὲ συγκεκριμένες συμμαχίες στὶς ὁποῖες καλὸ θὰ ἦταν νὰ μὴν ἀνῆκε, ἀλλὰ ἐν πάσῃ περιπτώσει δὲν μπορεῖ νὰ φύγει ἄμεσα δίχως σοβαρὲς ἀρνητικὲς ἐπιπτώσεις. Τὸ εἴδαμε αὐτὸ μὲ τὰ Μνημόνια καὶ τὴν Ε.Ε., ὅπου ἡ πολιτικάντικη ρητορεία ὁδήγησε σὲ χειρότερη ὑποδούλωση τῶν ἐξευρωπαϊσμένων συνειδησιακὰ Ἑλλήνων. Ἐδῶ, ὁλόκληρη Ρωσία ἔχτιζε ἐπὶ δεκαετίες μιὰ πολιτικὴ ἀπεξάρτησης (ἀπὸ οἰκονομικὴ ἕως διαδικτυακή) ἀπὸ τὴ Δύση μετὰ τὴν ἥττα τοῦ 1991, καὶ πάλι δὲν εἶναι καθόλου βέβαιο ὅτι θὰ τὰ καταφέρει στὸν ἀγώνα της κατὰ τῆς Δύσης χωρὶς νὰ γίνει κινέζικο πιόνι, μὲ δεδομένη τὴν ἀχίλλειο πτέρνα τοῦ Ἰσλὰμ ἢ τὶς συνέπειες τοῦ ἀποχριστιανισμοῦ της ἐπὶ ἕναν αἰῶνα (ἐκτρώσεις, διάλυση τῆς οἰκογένειας, ἀλκοολισμός, μαφία, κ.λπ.). Ὄχι ἡ Ἑλλάδα, ποὺ κάθε φορὰ καταλαμβανόταν στὸ ἅψε-σβῆσε ἀπὸ δυτικὲς δυνάμεις ὅταν ἀνέκυπτε θέμα ρωσικῆς καθόδου, ἐξαιτίας τῆς γεωγραφικῆς της θέσης (1854, 1916, 1945). Γιὰ νὰ ἀντιστεκόταν σὲ τέτοιες ἐπεμβάσεις ἡ Ἑλλάδα θὰ ἔπρεπε, ἂς τὸ ποῦμε ξεκάθαρα, νὰ κατεῖχε τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τουλάχιστον 200-300 χιλιόμετρα βάθος στὴ Μ. Ἀσία. Κράτος μὲ «διεθνὴ θάλασσα» τὸ Αἰγαῖο καὶ ξένη τὴν ἄλλη μεριά του, εἶναι εὐάλωτο θανάσιμα ἐνόψει συρρίκνωσης ἢ ἐπέκτασής του. Δηλαδή, ἔχει περιορισμένα ὅρια ριζικῆς κι ὁλοκληρωτικῆς ἀντιπαράθεσης πρὸς τὶς κατὰ πολὺ ὑπέρτερες δυνάμεις. Δὲν γνωρίζουν οἱ ἀφελεῖς ρωσόφιλοι τί ἔγινε μεταξὺ 2007-2010 ὅταν γιὰ μιὰ ἁπλὴ στενότερη συνεργασία τῆς πλάκας μεταξὺ Ἑλλάδας-Ρωσίας εἴχαμε πυρκαγιές, Δεκεμβριανά, ξανὰ πυρκαγιές, καὶ μετὰ Μνημόνιο; Ποῦ ἦταν τότε ὅλοι αὐτοί, γιὰ νὰ δοῦν πόσο ἀβοήθητη ἔμεινε ἡ Ἑλλάδα σὲ μιὰ διόλου ριζοσπαστικὴ ἀπόπειρά της νὰ ἔχει ἁπλῶς πολύπλευρες συμμαχίες;
Ὅμως, παρὰ τὰ ὅσα λένε οἱ δυὸ πλευρές, ποὺ θέτουν τάχα ὡς ζήτημα ζωῆς καὶ θανάτου τὴν συμπαράταξη τῆς Ἑλλάδας στὸ στρατόπεδό τους, ὑπάρχουν περιθώρια ἐλιγμῶν ποὺ ὄχι μόνο ἔχουν βαθὺ συμβολισμὸ ἀλλὰ καὶ μεγάλες προεκτάσεις. Κατὰ τῆς ρωσικῆς εἰσβολῆς τάχθηκε καὶ ἡ Τουρκία. Ὡστοσο, διαπραγματεύεται στὰ κρυφὰ ἀπὸ ρωσολάτρες καὶ ἀντιρώσους Ἕλληνες τόσο μὲ Ρώσους ὅσο καὶ Δυτικοὺς σχετικὰ μὲ τὸ κλείσιμο τῶν Στενῶν στὰ ρωσικὰ πλοῖα. Θὰ κάνει ὅ,τι ἔκανε καὶ στὸν Β΄ Παγκόσμιο, ὅταν δεῖ ποιὸς κερδίζει ἢ ὅταν πειστεῖ ὅτι θὰ λάβει μεγαλύτερα κέρδη. Κανεὶς δὲν τὴν θεωρεῖ εὔκολη, δεδομένη, ἀλλὰ οὔτε καὶ ἐχθρική. Μόνο ἡ Ἑλλάδα ἀνόητα ἔσπευσε νὰ τσιριδοκοπᾶ κατὰ τῆς Ρωσίας καὶ νὰ στέλνει πολεμοφόδια στὴν Οὐκρανία μὲ κάθε περιττὴ ἐπισημότητα καὶ δημοσιότητα. Ὁ φανταγμένος Τριντὼ ἢ Μακρὸν τῆς Ἑλλάδας ποιὸ ἀντάλλαγμα ἔχει λάβει; Ἂς ποῦμε ἐδῶ, παρεμπιπτόντως, ὅτι τὸ ἐπιχείρημα πὼς στέλνοντας τὸ 1919 στρατὸ στὴν Οὐκρανία ἡ Ἑλλάδα ἐξασφάλισε τὸ μίσος τῶν Μπολσεβίκων δὲν στέκει. Ὄχι μόνο γιατὶ πήραμε ἀντάλλαγμα τὴν Ἰωνία ἐνάντια στὶς ἰταλικὲς διεκδικήσεις (παρὰ τὴν ἐξαιτίας τῶν ἀνόητων καθυστερημένη ἐμπλοκή μας στὸν Πόλεμο), καὶ ἂς προσέχαμε νὰ τὴν κρατούσαμε, ἀλλὰ καὶ γιατὶ οὕτως ἢ ἄλλως μιὰ χώρα σύμμαχος τῶν μισητῶν «καπιταλιστικῶν ἰμπεριαλιστικῶν ἐχθρῶν» ἦταν αὐτομάτως ἐχθρική. Οἱ Ἀρμένιοι, ποὺ δὲν ἦταν τόσο κραγμένα φιλοδυτικοί, πῶς ἐξηγεῖται ὅτι παραδόθηκαν ἀπὸ τὴ Ρωσία στὴν Τουρκία; Ὁ ἐχθρὸς τοῦ ἐχθροῦ τῆς Ρωσίας, ὁ Κεμάλ, θὰ γινόταν ἔτσι κι ἀλλιῶς φίλος της. Σήμερα, δὲν ὑπάρχει ἀντάλλαγμα κανενὸς εἴδους. Θὰ ἀρκοῦσε μιὰ ἑλληνικὴ καταδίκη μήκους μισῆς ἢ μίας σειρᾶς, χωρὶς ἄλλα πράγματα καὶ φανφάρες, καὶ αὐτὴ μόνο μετὰ τὴν καταδίκη ἀπὸ ἄλλες χῶρες-παράγκες (τῆς Ἀν. Εὐρώπης), ἐνδεχομένως καὶ μὲ κρυφὲς διαβεβαιώσεις σὲ ἐμπλεκόμενους.
Ἡ ἀνικανότητα γιὰ ἐλιγμοὺς δείχνει πόσο γέρικα εἶναι τὰ νεοελληνικὰ μυαλά, καὶ πόσο ὁπαδικὰ καὶ γηπεδικὰ σκέφτονται. Αὐτὸ ἄλλωστε συνεπάγεται τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ Ἕλληνες εἶναι γερασμένοι καὶ ἄτεκνοι: οἱ γέροι δὲν ἀλλάζουν ἀπόψεις. Γεννιοῦνται καὶ πεθαίνουν Μαυροκορδάτοι καὶ Ρωσόφιλοι. Οἱ μὲν γιατὶ θέλουν καὶ νομίζουν ὅτι μποροῦν νὰ εἶναι Δύση, κι ὅτι ἡ Δύση θὰ κυριαρχεῖ. Οἱ δὲ γιατὶ φαντάζονται ὅτι διὰ τῆς Ρωσίας θὰ τιθασευθεῖ ἡ Τουρκία. Ἡ συμμαχία τῆς Ρωσίας μὲ τὴν Τουρκία δὲν εἶναι οὔτε παρὰ φύσιν (ἀφοῦ ἡ πρώτη εἶναι ἀποχριστιανισμένη) οὔτε πρωτόγνωρη, οὔτε ὀλιγοετής. Ἡ συμμαχία Ρωσίας-Τουρκίας κράτησε ἀπὸ τὸ 1919 ἕως τὸ 1939 τουλάχιστον. Παρ’ ὅλο ποὺ ὁ Κεμὰλ ἔπνιξε τοὺς κομμουνιστὲς στὴ Μαύρη Θάλασσα. Τίποτε δὲν ἀποκλείει καὶ τώρα ἡ συμμαχία νὰ κρατήσει τὸ ἴδιο διάστημα. Ἄλλωστε, ἡ Ρωσία ἐπιδιώκει κάτι πανέξυπνο καὶ πρωτόγνωρο ἀπὸ πλευρᾶς στρατηγικῆς: Νὰ διαλύσει τὸ ΝΑΤΟ ἀντὶ νὰ τὸ συσπειρώνει στὸ πλευρὸ τῆς Τουρκίας στὴν ὁποία θὰ ἐπιτίθετο (ὅπως ἔκανε ἕως τώρα). Ἕως τὸ 2016, ἡ Ρωσία παραδοσιακὰ θεωροῦσε ἐχθρό της τὴν Τουρκία, καὶ οἱ Δυτικοὶ ἔτρεχαν νὰ τὴν προστατεύσουν καὶ νὰ τῆς δώσουν ἀπίστευτα προνόμια (ὅπως τὴν Κύπρο) προκειμένου νὰ μὴν τὴν καταπιεῖ ὁ ἐχθρός. Ἡ Ρωσία δὲν κατάφερε τίποτα. Μετὰ τὸ 2016, ἐνσπείροντας ἀμφιβολίες καὶ καχυποψία μεταξὺ Δύσης καὶ Τουρκίας, ἡ Ρωσία εἶναι σύμμαχος τῆς Τουρκίας. Βοηθᾶν σὲ αὐτὸ καὶ οἱ ἰσλαμιστικὲς τάσεις, ἀλλὰ ἡ Ρωσία δὲν ἔχει σκοπὸ νὰ τιθασεύσει τὴν Τουρκία γιὰ χάρη τῆς Ἑλλάδας. Σκοπὸ ἔχει νὰ τὴ χρησιμοποιήσει στὸν ἀγώνα κατὰ τῆς Δύσης. Ἡ ἐθνικιστικὴ Ρωσία / ΕΣΣΔ τὸ μόνο ποὺ κατάφερνε ἐπὶ δεκαετίες εἶναι τὸ περίφημο «7 πρὸς 10» τῶν ΗΠΑ, δηλαδὴ τὸ μεγάλωμα τῆς ἀνισοδυναμίας μεταξὺ Ἑλλάδας καὶ Τουρκίας. Γιατὶ κι ἡ «ἐθνικιστικὴ Ρωσία» ἤξερε καὶ ξέρει ὅτι ἂν ἀγγίξει μιὰ φιλοδυτικὴ Τουρκία θὰ ἔχει νὰ κάνει στρατιωτικὰ μὲ τὴ Δύση. Τὸ ὅτι ἕως τώρα δὲν τὸ ἔκανε (μετὰ τὸν Κριμαϊκὸ Πόλεμο, ὅπου ἔχασε – τὸ 1914 πῆρε πρῶτα τὴν ἄδεια τῆς Δύσης γιὰ νὰ βάλει χέρι στὴν Κωνσταντινούπολη, ἀλλιῶς δὲν θὰ τολμοῦσε) ἀλλὰ ἄλλαξε τακτικὴ προσεταιριζόμενο τὴν Τουρκία, δείχνει πολλά, καὶ κυρίως δείχνει ὅτι, καὶ νὰ τὸ θέλαμε οἱ Ἕλληνες, τὸ ρωσικὸ σεντόνι δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς σκεπάσει, ὅπως δὲν μᾶς σκέπασε στὰ Ὀρλωφικά, κι ὅπως μᾶς ἄφησε ξεκρέμαστους στὸ 1821 καταδικάζοντάς το (ἐπιτρέποντας μεταξὺ 1821-1827 στοὺς δυτικοὺς πράκτορες νὰ καταλάβουν τὴν ἐξουσία στὸ ἐπαναστατικὸ κράτος καὶ νὰ βάλουν πόδι σὲ ἕνα ἀνατολικὸ ἔδαφος), καί (ἂν καὶ αὐτὸ ἀφορᾶ εἰδικὰ τοὺς κομμουνιστές) ἄφησε ξεκρέμαστους τοὺς Ρωσόφιλους τὸ 1945 ποὺ περίμεναν τὰ ρωσικὰ τὰνκς νὰ περάσουν τὰ σύνορα. Μιὰ ζωὴ ξεκρέμαστοι οἱ ρωσόφιλοι. Τὸ πρόβλημα εἶναι τῆς Ρωσίας καὶ τῶν φίλων της, ὄχι τῆς Ἑλλάδας. Ἡ Ἑλλάδα θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ὁ Ἐνδιάμεσος Χῶρος. Ξεκινώντας ἀπὸ μιὰ λογικὴ ἐλαχιστοποίησης τῶν ἀντιθέσεών της μὲ τρίτους. Φιλότουρκοι εἶναι οἱ Ρῶσοι, φιλότουρκοι οἱ Οὐκρανοί, φιλότουρκοι καὶ οἱ Δυτικοί. Δὲν ὑπάρχει κάποιος ἀντιτοῦρκος. Ἐπιτέλους, κάποιοι -πολλοὶ- πρέπει νὰ ξυπνήσουν.
Χρονογραφίες 