Τὰ πράγματα γιὰ τοὺς Ρῶς φαινόταν ποῦ πήγαιναν ἤδη ἀπὸ τὸ 2016, ὅταν οἱ φιλελέδες τῶν ΗΠΑ ἐπέμεναν ἐπὶ 4 χρόνια σχεδὸν ὅτι ἡ ἐκλογὴ τοῦ Τρὰμπ ἔγινε μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Πούτιν. Δηλαδή, ὅτι οἱ Ρῶσοι ἦταν τόσο πανίσχυροι ποὺ μποροῦσαν νὰ πετυχαίνουν ὅ,τι οἱ ΗΠΑ κάνουν στὶς δεκάδες μπανανίες τους. Τὸ πράγμα δὲν ἀποδείχθηκε ποτὲ ἀλλὰ ὁ μπαμπούλας εἶχε ἐπιστρέψει.
Στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ στὸν κόσμο, τὰ ἀποπαίδια τοῦ ρωσικοῦ κομμουνισμοῦ, ἀναρχικοὶ Οὐκρανοὶ καὶ μὴ μπολσεβίκοι κομμουνιστὲς τῆς ρωσικῆς ἐπανάστασης, Τροτσκιστές, Μαοϊκοί, εὐρωκομμουνιστές (κατόπιν Βρυξελλιασμένοι), ἕνα πράγμα εἶχαν στὸ μυαλουδάκι τους πῶς νὰ ἐκδικηθοῦν τοὺς παληάνθρωπους μπολσεβίκους & Σταλινικοὺς ποὺ πρόδωσαν τὴν Ἐπανάσταση. Δὲν παίρνω θέση ἐδῶ γιὰ τὸ ποιὸς σοσιαλιστὴς εἶχε δίκαιο, προτιμῶ νὰ πάρω θέση γιὰ χριστιανικὲς θεολογικὲς διαφορές. Αὐτὸ ποὺ μὲ ἐνδιαφέρει εἶναι ὅτι ὅλα τὰ ἀποπαίδια πάντοτε ἤθελαν γιὰ λόγους σοσιαλιστικοὺς νὰ τσακίσουν τὸ κράτος ὅπου κυριαρχοῦσαν οἱ Μπολσεβίκοι καὶ τὸ ὁποῖο αὐτοπροβαλλόταν ὡς ἡ μοναδικὴ σοβαρὴ ἢ ὀρθόδοξη ἑρμηνεία τοῦ Μαρξισμοῦ, κράτος στὸ ὁποῖο κατὰ σατανικὴ σύμπτωση κυριαρχοῦσαν πληθυσμιακὰ κ.λπ. οἱ Ρῶσοι. Ἡ εἰρωνεία τῆς τύχης εἶναι ὅτι ὁ κομμουνισμὸς καταρχὰς ἐπικράτησε στὴ χώρα ποὺ μισοῦσε περισσότερο ὁ Μὰρξ κι ὁ ἄλλος ὁ Γερμαναρᾶς, τὴ Ρωσία. Αὐτὸ σήμαινε ὅτι οἱ ἴδιοι οἱ ρῶσοι Σοβιετικοὶ δὲν μποροῦσαν νὰ αὐτομισοῦνται πέρα ἀπὸ ἕνα ὁρισμένο σημεῖο ὅσο θὰ ἦθελαν οἱ Μὰρξ-Ἔνγκελς, ἔπρεπε δηλαδὴ νὰ αὐτομισιοῦνται, δὲν μποροῦσαν ὅμως καὶ νὰ αὐτοκτονήσουν ἐπειδὴ οἱ Μὰρξ-Γερμαναρᾶς ἦταν ρωσοκτόνοι. Μποροῦσαν νὰ ξεπουλήσουν τὶς τσαρικὲς δυτικὲς κατακτήσεις γιὰ νὰ ἐξασφαλίσουν τὴν ἐξουσία τους στὴ Ρωσία καὶ νὰ δημιουργήσουν Οὐκρανικὴ ΣΣΔ, ἀλλὰ «φυσικὰ» (καὶ ἀναπόφευκτα, νομίζω) ἔκαναν τὰ ρωσικὰ διεθνὴ γλώσσα ἀπὸ Βερολίνο ὣς Κουρίλες νήσους καὶ τὴ Ροδόπη, μὲ ρωσικὸ στρατὸ γιὰ πρώτη φορὰ παντοῦ. Ἐν πάσῃ περιπτώσει, οἱ Ἕλληνες μὴ μπολσεβίκοι Κομμουνιστὲς εἶχαν τὰ ἴδια αἰσθήματα γιὰ τὴ Ρωσία μὲ αὐτὰ τῶν Γερμανῶν.
Ἂν συνυπολογίσουμε τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ Ἕλληνες κομμουνιστὲς ἦταν ἔτσι κι ἀλλιῶς ἄθεοι / θρησκειοφάγοι, δηλαδὴ τὸ λιγότερο ἀδιάφοροι γιὰ τὸ Χριστιανισμὸ καὶ ἀσυγκίνητοι ἀπὸ τὸ σωτηριολογικό του μήνυμα, καὶ ὅτι ἡ Ἑλλάδα ὡς κοραϊκὸ δυτικὸ παράσιτο εἶχε κι ἔχει σκοπὸ νὰ γίνει Δύση, βρισκόμαστε μπροστὰ στὸ ἀξιοσημείωτο ἱστορικὸ γεγονός, οἱ μὴ μπολσεβίκοι Ἕλληνες Ἀριστεροὶ νὰ μισοῦν ἀπέραντα τὴ Ρωσία γιὰ τρεῖς ταυτόχρονους διαφορετικοὺς λόγους ὡς (α) σταλινική, δηλαδὴ βάναυση καὶ ἐχθρικὴ στὴ δική τους ἑρμηνεία τοῦ Μαρξισμοῦ (β) ἐπειδὴ διάβαζαν καὶ υἱοθετοῦσαν τὸ μίσος τῶν Μάρξ-Γερμαναρᾶ κατὰ τῆς Ρωσίας καὶ (γ) ὡς ὑπερβολικὰ χριστιανικὴ χώρα γιὰ τὰ δικά τους κριτήρια καὶ ἀντοχές (π.χ. τὴ Γαλλία), καὶ μάλιστα Ὀρθόδοξης δηλαδὴ τῆς πιὸ ἀνορθολογικῆς ἐκδοχῆς τοῦ Χριστιανισμοῦ -σύμφωνα μὲ ὅλους τοὺς μαρξιστὲς ἐπιστήμονες καὶ εἰδικούς. Ὅπως εἶπα, δὲν μπορῶ νὰ ξέρω ποιὰ ἔκδοχὴ κομμουνισμοῦ εἶναι ἡ θεωρητικὰ σωστή (παρ’ ὅλο ποὺ εἶναι ἕνα συναρπαστικὸ ἐρώτημα), ἀλλὰ ὁπωσδήποτε ἡ σοβιετικὴ ἦταν ἡ σταθερότερη καὶ καλύτερη ἀπὸ τὶς διάφορες ἐκδοχές. Γιὰ διάφορους λόγους (κυρίως τσαρικούς), ἡ τρέλλα καὶ ἡ καταπίεση ἦταν μεγαλύτερη στὶς κομμουνιστικὲς ἐκδοχὲς τῶν ἀπόπαιδων. Ἐπίσης, δὲν νίκησαν τὸν ναζισμὸ οὔτε τὸ κουλτουριασμένο ἀδελφάτο τοῦ εὐρωκομμουνισμοῦ (δὲν ὑπῆρχε ἀκόμη νὰ ρουφᾶ ἐπιδοτήσεις) οὔτε οἱ Μάο-μάο (δὲν ὑπῆρχαν ἀκόμη, μετὰ ἔκαιγαν ἀντιφρονοῦντες) οὔτε οἱ διάφοροι μεσοαστοὶ λύσσα καὶ συνείδηση οὔτε οἱ Τροτσκιστές. Τὸν νίκησε ὁ Στάλιν (μαζὶ μὲ ΗΠΑ, φυσικά). Ἄ, καὶ τὸν νίκησε μεταξὺ ἄλλων μὲ τὸ νὰ προκαλέσει τὸν λιμὸ στὴν ἀξιοδάκρυτη Οὐκρανία, μὲ τὴν ἀναγκαστικὰ ταχεία ἐκβιομηχάνιση (δηλαδή, τὸ σκληρὸ ξερίζωμα τῶν χωρικῶν καὶ τὴ μετατροπή τους σὲ βιομηχανικοὺς ἐργάτες) τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης.
Σήμερα δὲν ἔχει κομμουνιστὲς στὴ Ρωσία, παρὰ ὡς ἄτυπα κι ἀνομολόγητα ἐθνομπολσεβίκους, καὶ τὰ κομμουνιστικὰ σύμβολα εἶναι πιὸ πολὺ ρωσικὰ σύμβολα, πέρα ἀπὸ τὴ γενικὴ νοσταλγία γιὰ μιὰ ἐποχὴ ὅπου εἶχες ἐργασία καὶ ὑγειονομικὴ περίθαλψη (ἀρκεῖ νὰ μὴν ἤσουν κατὰ τοῦ καθεστῶτος -ἐνῶ στὸ δικό μας καθεστὼς τὰ ἀγαθὰ αὐτὰ δὲν εἶναι ἐγγυημένα οὔτε ἂν εἶσαι ὑπὲρ τῶν ἀπόψεων τοῦ καθεστῶτος). Ὡστόσο, μόλις γύρισαν τὸν κατάλληλο διακόπτη ὁ Λευκὸς Οἶκος, τὰ Σοράκια μὲ τὶς ΜΚΟ τους, κι οἱ «Δημοκρατικοὶ» (ποὺ κάθε μέρα πρέπει νὰ κάνουν ντοὺζ μὲ αἷμα «χασάπηδων» καὶ τῶν λαῶν τῶν «χασάπηδων»), τότε παβλωφικὰ οἱ losers τῆς ἐνδοκομμουνιστικῆς Ἱστορίας, ποὺ παριστάνουν καὶ τὰ θύματα (π.χ. τροτσκιστὲς καὶ ψυχοπαθεῖς ἀναρχικοὶ ποὺ στὴν Ἱσπανία ἀτιμωτικὰ ξέθαβαν πτώματα ἀπὸ πολλοῦ ἀποβιωσάντων κληρικῶν -ἀλλὰ κλαψουρίζουν «μᾶς σκότωσε ὁ Λένιν!»), ἄκουσαν «Ρωσία» καὶ τοὺς ἦρθαν στὸ μυαλὸ τὰ λυμένα ἀπὸ τὴν κανονικὴ ἱστορία κομμουνιστικὰ προβληματάκια τους, οἱ διαφορὲς γιὰ τὶς ὁποῖες ἄνθρωποι σπαταλοῦσαν μερόνυχτα καὶ μέρες σὲ συνέδρια. Ὅπως βλέπετε μπορεῖ ἡ ΟΑΚΚΕ νὰ σκίζει τὰ ρούχα της γιὰ τὴν σατανικὴ Ρωσία, ἀλλὰ οἱ σταλινογενεῖς καὶ μπολσεβίκοι Ἀριστεροὶ δυσκολεύονται κάπως νὰ βάλουν τὰ μυαλὰ στὰ κάγκελα γιὰ χάρη τῆς Οὐκρανίας.
Ἐμεῖς ποὺ δὲν μολυνθήκαμε ποτὲ ἀπὸ τέτοιες θεωρίες (χωρὶς νὰ ψηφίσουν ποτὲ ΕΡΕ οἱ δικοί μας), ἀλλὰ καὶ ποὺ ὡς νηφάλιοι ξέρουμε πόση σημασία (καθόλου) καὶ ἀποτέλεσμα (κανένα) θὰ ἔχει γιὰ τὴν ἐξέλιξη τῆς σύγκρουσης μεταξὺ δυὸ κρατῶν ἢ πόσο καλὸ (καθόλου) γιὰ τὴν πατρίδα σου εἶναι τὸ νὰ χτυπιέσαι ὑπὲρ ἢ κατὰ τοῦ ἑνὸς ἢ τοῦ ἄλλου ξένου κράτους, ἀναγκαστικὰ κυττᾶμε μὲ ἀνοιχτὸ τὸ στόμα, πότε-πότε χαμογελώντας. Ξέρουμε ἄλλωστε ὅτι τὸν καημὸ τοῦ ἀδύνατου καὶ τὴ συμπόρευσή του μὲ τὸν ἰσχυρὸ δὲν τὸν ἐκμεταλλευεται ὁ πρῶτος ἀλλὰ ὁ δεύτερος, δηλαδὴ ὁ Μητσοτάκης, ποὺ θεωρεῖ διάβολο τὴ Ρωσία (πράγμα ἀδιάφορο καταρχήν) ἀλλὰ τολμᾶ νὰ συζητᾶ μὲ τὴν Τουρκία, ἡ ὁποία δημόσια ζητᾶ τὴν ἀποστρατικοποίηση ἑλληνικοῦ ἐδάφους (αὐτὸ κατὰ τοῦ ὁποίου τσιρίζει ὁ Μητσοτάκης ὑπερασπιζόμενος ἀπόλυτα τὴν οὐκρανικὴ μεριά).
Χρονογραφίες 