τῶν Ἑλλήνων καταδικάζει ἀπερίφραστα τὴ ρωσικὴ εἰσβολή. Ὑπάρχει ἕνα 34% που τὴν καταδικάζει ἀλλὰ καὶ τὴν κατανοεῖ. Τὸ ὑπόλοιπο 6% πιθανότατα φοβήθηκε νὰ πεῖ τὸ ἴδιο μὲ τὸ 34%. Κατανοῶ πιθανότατα σημαίνει ὅτι δὲν θεωρῶ Αὐτοκρατορία τοῦ Κακοῦ τὸν Πούτιν καὶ τὴ Ρωσία του, συμφωνῶ/διαφωνῶ μὲ τὸ καθεστώς του, ἀκόμη κι ἂν βλέπω τὴν τωρινὴ Ρωσία ὡς πραγματικὰ φίλη τῆς Τουρκίας ἄρα ἀντίπαλή μου. Πιθανότατα σημαίνει ἐπίσης ὅτι ἀσπάζομαι καὶ δὲν θεωρῶ παράλογη τὴ θεωρία τῆς περικύκλωσης ἀπὸ τὸ ΝΑΤΟ καὶ ὅτι, ἀντιθέτως, θεωρῶ παράλογο τὸν συσχετισμὸ τῆς περικύλωσης τῆς Ρωσίας μὲ τὸν ἰσχυρισμὸ τῆς Τουρκίας γιὰ περικύκλωσή της ἀπὸ ἕνα ἔθνος 8 φορὲς μικρότερο, ἢ τὸ συσχετισμὸ μεταξὺ τῶν ρωσικῶν καὶ τῶν τουρκικῶν ἐπιχειρημάτων γιὰ εἰσβολὴ σὲ ἄλλες χῶρες.
Αὐτὰ σύμφωνα μὲ ἄρθρο τῆς Καθημερινῆς («Πόλεμος στην Ουκρανία: Το 60% των Ελλήνων θεωρεί «απαράδεκτη» τη Ρωσική εισβολή» 17/3). Σύμφωνα μὲ μιὰν ἄλλη δημοσκόπηση, στὶς 28/2 (ἄρθρο στὸ Ἔθνος: «Πόλεμος Ουκρανία – Έρευνα Κάπα Research: Ποια η άποψη των Ελλήνων»), τὸ 37% δὲν θὰ ἀντιδράσει καθόλου στὸν πόλεμο κι ἕνα 10% δὲν ξέρει δὲν ἀπαντᾶ. Δηλαδή, πάλι ἕνα 40% δὲν τρελλαίνεται μὲ τὸν μαχητικὸ φιλοουκρανισμό. Σὲ ἄλλη δημοσκόπηση (ἄρθρο στὸ Πρῶτο Θέμα, 8/3, «Πόλεμος στην Ουκρανία – Δημοσκόπηση»), τὸ 49% εἴτε δὲν ὑποστηρίζει κανέναν εἴτε τὴ Ρωσία. Τὸ 53% πιστεύει ὅτι ἡ Ἑλλάδα θὰ ἔπρεπε νὰ παραμείνει οὐδέτερη καὶ τὸ 54% διαφώνησε μὲ τὴν ἀποστολὴ ὅπλων στοὺς Οὐκρανούς (ἄρθρο in.gr «Δημοσκόπηση: «Όχι» στην αποστολή εξοπλισμού στην Ουκρανία, «ναι» στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας»)
Περιττὸ θὰ ἦταν νὰ ποῦμε ὅτι στὸ ἄκουσμα τέτοιων ποσοστῶν οἱ ἁπλοὶ ὑποστηριχτὲς τῆς Οὐκρανίας δαιμονίστηκαν, καὶ διαβάσαμε ἀκόμη καὶ σχόλια ποὺ ζητοῦν ἀπέλαση ὅσων κατανοοῦν τὶς αἰτίες τῆς εἰσβολῆς.
Συμπερασματικά, ἡ ἄποψη τῶν Ἑλλήνων εἶναι τελείως διαφορετικὴ ἀπὸ ἐκείνη ποὺ δίνουν τὰ ΜΜΕ καὶ ἡ κυβέρνηση, ἢ ἐκείνη ποὺ θεωροῦν οἱ φιλοουκρανοὶ ὅτι «πρέπει» νὰ ἔχουν οἱ Ἕλληνες. ¨Η ἄποψη τῶν ΜΜΕ καὶ τῶν φιλοουκρανῶν εἶναι μᾶλλον ἕνας σαματᾶς ποὺ δὲν ἐκπροσωπεῖ τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία. Εἶναι προφανὲς ὅτι στὸ θέμα τῆς Οὐκρανίας ὑπάρχει μεγαλύτερη αἴσθηση ἐλευθερίας τῆς γνώμης ἀπὸ ὅ,τι σὲ σχέση μὲ τὰ σταλινικὰ ποσοστὰ σὲ δημοσκοπήσεις ποὺ ἀφοροῦσαν τὴν πανδημία. Δὲν ἀποκλείεται καθόλου τὸ ἐνδεχόμενο μετὰ ἀπὸ κάμποσες «ρωσικὲς ἐπιθέσεις» σὲ θέατρα (!), σχολεῖα, τζαμιά (! διαψεύσθηκε), καὶ ἐκκλησίες (ἐδῶ χρειάζονται πολλὰ θαυμαστικά) νὰ ἀνέβει τὸ ποσοστὸ ὑποστήριξης πρὸς τὴν Οὐκρανία.
Τὸ γεγονὸς παραμένει: οἱ Ἕλληνες δὲν εἶναι φανατικὰ οὐκρανόφιλοι, χωρὶς αὐτὸ νὰ τοὺς κάνει φιλορώσους. Ἔχουν ἀρκετὴ ἐξυπνάδα ὥστε, χωρὶς νὰ εἶναι ρωσολάγνοι, νὰ ἀντιληφθοῦν τὸ ποιὸν ὅσων ξένων κρατῶν καὶ πρακτόρων (ΜΚΟ ἢ ἀτόμων) φωνάζουν γιὰ τὴν ἀδικία σὲ βάρος τῆς Οὐκρανίας. Θυμοῦνται ἀρκετὰ καλὰ πόσες ἀπατεωνιές (κορμοράνους) χρησιμοποίησαν οἱ ἴδιοι Δυτικοὶ σὲ παλαιότερους πολέμους. Φυσικά, τὸ στοιχεῖο ποὺ ἔχει μεγαλύτερο, συντριπτικό, βάρος εἶναι ἡ ἀσυνέπεια τῶν κρατῶν ποὺ καταδικάζουν τὴ Ρωσία, καὶ ὄχι ἡ ἰδιωτικὴ ἄποψη ποὺ ποτὲ δὲν ἔπαιξε ρόλο στὴν ἔκβαση τέτοιων ἄδικων ἢ δίκαιων πολέμων. Πιθανότατα, οἱ Ἕλληνες ἔχουν καταλάβει καὶ τὸ ρόλο διάφορων ἐθνῶν ποὺ εἶναι σὰν τὴ μύγα μὲς τὸ γάλα (θρησκευτικῶς κ.λπ.) καὶ χρησιμεύουν στὴν πρόκληση μεγάλων καταστροφῶν ὅπως π.χ. οἱ Ἀλβανοὶ καὶ οἱ Μουσουλμάνοι τῆς Βοσνίας ποὺ πάντοτε δροῦσαν ὡς ἀποσταθεροποιητικοὶ παράγοντες: οἱ ξένες δυνάμεις ἔστεργαν νὰ προστατέψουν τοὺς ἀδικημένους πρώην δουλοκτῆτες τῶν Βαλκανίων ποὺ τώρα εἶναι μειονότητα μέσα σὲ μιὰ χριστιανικὴ ἐνδοχώρα, προκειμένου νὰ φέρνουν τὸ χάος στὴν περιοχή. Κάπως ἔτσι, ὡς ἔθνος-μακρὺ χέρι τῶν Δυτικῶν, θὰ ἀντιμετωπίζουν καὶ ἀρκετοὶ Ἕλληνες αὐτὸ τὸ συνονθύλευμα Οὐνιτῶν, οἰκουμενιστῶν ἐθνοφυλετιστῶν Ὀρθόδοξων (τοῦ Βαρθολομαίου) καὶ νοσταλγῶν τοῦ Μπαντέρα, ποὺ φορᾶ τὴν προβιὰ τοῦ φιλοευρωπαϊσμοῦ καὶ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων κι ἔχει γιὰ ἐθνικὸ σύμβολο ἕνα πρωτόγονο σύμβολο τοῦ ἄσχετου μὲ τοὺς Σλάβους κατοίκους τῆς Οὐκρανίας τουρκοϊουδαϊκοῦ λαοῦ τῶν Χαζάρων. Ὅσοι ἔχουν ἐμπειρία ἀπὸ περιστατικὰ σχολικοῦ ἐκφοβισμοῦ, καταλαβαίνουν ὅτι ὅταν ξεσπᾶ μιὰ διαμάχη ποὺ χωρίζει στὴ μέση ὁμάδες καὶ κοινότητες, ἡ Ἀλήθεια καταρχὴν μπορεῖ νὰ βρίσκεται ἐξίσου πιθανὰ σὲ κάθε μιὰ ἀπὸ τὶς δυὸ παρατάξεις, ὅταν ὅμως ὅλοι ἐπιτίθενται σὲ ἕναν, τότε ἡ Ἀλήθεια ὁπωσδήποτε δὲν βρίσκεται στοὺς «ὅλους», ἄσχετα ἂν βρίσκεται ἢ δὲν βρίσκεται στὸν ἀποδιοπομπαῖο τράγο.
Χρονογραφίες 