Ἐκεῖνοι ποὺ ἐκθειάζουν τὴ Δύση γιὰ τὰ ὑπερπολυτελὴ κομφὸρ ποὺ παρέχει στοὺς ὑπηκόους της, ζοῦν συνήθως στοὺς γυάλινους πύργους τῆς σκέψης. Ἀπὸ αὐτοὺς βλέπουν τοὺς ἀμόρφωτους πληβείους νὰ προσπαθοῦν μάταια νὰ ἀρθρώσουν μὲ τὰ φτωχά τους ἑλληνικὰ κάποιο ἐπιχείρημα ἐνάντια στὴν τερατώδη καμπάνια τοῦ χρήματος καὶ τῶν ΜΜΕ ὑπὲρ τῆς κάθε μόδας. Συμμάχους τους οἱ πεφωτισμένοι ἔχουν τὰ δισεκατομμύρια λογικὰ πρόβατα ποὺ κάθε φορά, καὶ τόσο προβλέψιμα, τάσσονται ὑπὲρ τῆς κάθε νέας μόδας καὶ ἄποψης ποὺ κάθε φορὰ προβάλλουν τὰ ΜΜΕ. Τί πιὸ λογικὸ ἀπὸ τὸ νὰ ἀκούσεις τοὺς ἔγκριτους καὶ πλειοψηφικοὺς ἀναλυτές; Θὲς νὰ μπεῖς σὲ μπελάδες; Ὁ σημερινὸς κυρίαρχος ἐπικαλεῖται τὴ Λογική -ὅπως ἔχει πεῖ σαρκαστικὰ ὁ Κονδύλης.
Σὲ ἀνώτερα κλιμάκια, δημοσιογράφοι μᾶς προϊδεάζουν γιὰ τὸν Νέο Ψυχρὸ Πόλεμο (π.χ. Παπαχελᾶς, ὁ Νέος Ψυχρὸς Πόλεμος, Καθημερινὴ 16/3), λέγοντας ὅτι «θὰ εἶναι πολὺ σκληρός, ἀδυσώπητος. Δὲν θὰ ἀφήνει πολλὰ περιθώρια σὲ μικρότερες χῶρες νὰ κάνουν ἀσκήσεις ἰσορροπίας», καὶ ὅτι «Ἡ μάχη θὰ εἶναι σκληρή, ὅπως καὶ νὰ τὴν «ντύσει» κανείς, ἀνάμεσα στὶς φιλελεύθερες δημοκρατίες καὶ σὲ αὐταρχικὰ καθεστῶτα, ἢ ἀνάμεσα στὴ Δύση καὶ τὴν Ἀνατολή». Λογικὸ εἶναι νὰ συμπεράνουμε ὅτι σύμφωνα μὲ τοὺς ἀκόμη πιὸ πάνω, σὲ τέτοια μάχη, δὲν θὰ ἔχει κανένα δικαίωμα ἡ Ἑλλάδα νὰ κάνει ὅ,τι θέλει στὴν ἐξωτερική της πολιτική, τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ μᾶς κραυγάζουν ἐλευθερόφρονα ὅτι ἡ Οὐκρανία ἔχει κάθε δικαίωμα νὰ κάνει ὅ,τι θέλει. Νὰ συμπεράνουμε ἐπίσης ὅτι σὲ μιὰ τέτοια κρίσιμη μάχη οἱ δυτικοὶ προδότες ἐντὸς τῆς Δύσης (ὅπως οἱ προδότες ποὺ ἀπειλεῖ ὁ Πούτιν στὴν Ρωσία) ἀναμένεται νὰ φιμωθοῦν, νὰ κατηγορηθοῦν, νὰ ἐξοστρακιστοῦν, νὰ ἐξαερωθοῦν. Στὸ ὄνομα τῆς ἐλευθερίας ἡ ἐλευθερία θὰ περιορίζεται. Φαντάζεται κάποιος ὅτι μπροστὰ σὲ τέτοια ἐπιχείρηση φίμωσης καὶ δολοφονιῶν χαρακτήρων ὁ παλιὸς Ψυχρὸς Πόλεμος θὰ εἶναι μιὰ παιδικὴ χαρά.
Οἱ ἐλὶτ καὶ οἱ μικροαστοί τους ὡς σλόγκαν καὶ ρεκλάμες ἔχουν τὴ φιλελεύθερη δημοκρατία, τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, τὴν εὐημερία, δηλαδὴ ἀναπαράγουν μιὰ κασσέτα ποὺ τὸ περιεχόμενό της εἶναι φθαρμένο, ὑπὸ τὴν ἔννοια ὅτι ἀνεξάρτητα τοῦ ὅτι ὡς πλατωνικὴ ἰδέα εἶναι σωστό, δὲν πείθει ἡ ἐφαρμογὴ καὶ ἡ δυνατότητα καλυτέρευσης τῆς ἐφαρμογῆς του ἀπὸ τὴ Δύση. Νομίζουν ὅτι θὰ πείθουν τὸ πόπολο μὲ τὶς τσόντες καὶ τὰ μασαμπουκώματα τοῦ μεταψυχροπολεμικοῦ κόσμου, ὅμως τὸ μασαμπούκωμα ὁδεύει πρὸς τὸ τέλος του, κι ἀπομένει ὁ αὐνανισμός.
Πάντως, παρὰ τὶς κραυγὲς περὶ ἀντίθεσης δημοκρατίας-αὐταρχισμοῦ, ἀπὸ τὴν αὐταρχικὴ Κίνα ἀντέγραψαν οἱ δημοκράτες Δυτικοὶ τὴν καραντίνα καὶ ὅλες τὶς αὐστηρότατες κυρώσεις. Δημοκρατία καὶ ὁλοκληρωτισμὸς ἀνταλλάσσουν μιὰ χαρὰ τὶς ἰδέες τους. Στὴν Κίνα ἔψαξαν νὰ βροῦν μέτρα πάταξης τῶν ἀντιφρονούντων τῆς Δύσης. Τί δείχνουν οἱ παραβάσεις τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων στὴ Δύση, αὐτῶν ἀκριβῶς ποὺ ἡ Δύση λέει ὅτι τὴ διακρίνουν ἀπὸ τὸν λοιπό, ἀδιαφώτιστο κόσμο; Τί δείχνουν τὰ ποινικὰ μέτρα ἐναντίον ὅσων διαμαρτυρήθηκαν; Ἡ ἀλλαγὴ τῶν νοημάτων στὸ δημόσιο λόγο ἔφτασε σὲ τέτοιο βαθμὸ σοφιστείας ὥστε ὅσοι ἀρνοῦνταν τὴν σμιτιανὴ κατάσταση ἔκτακτης ἀνάγκης, χαρακτηρίστηκαν ἀντικοινωνικοί. Λὲς καὶ τὰ δικαιώματα λατρείας, μετακίνησης καὶ ἐργασίας τῶν δυτικῶν πολιτῶν ἀφοροῦσαν π.χ. τὸ δικαίωμα στὴν παρενδυσία ἢ ἕνα ἀκριβὸ καὶ ἐπικίνδυνο χόμπυ λίγων πλουσίων, δηλαδὴ ἦταν δικαιωματισμός.
Γιὰ τὰ δημοκρατικὰ δικαιώματα, ἐδῶ καὶ δεκαετίες βλέπουμε ὅτι κυβερνοῦν κόμματα ψηφισμένα ἀπὸ τὸ 20% καὶ 30% τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος (μὲ τὸ δόλωμα τῆς ἀτιμωρητὶ «ἐκδρομῆς στὶς ἐκλογές» ποὺ σοφὰ προπαγανδίζεται ἀπὸ Ἀριστεριστὲς καὶ ἐπιτρέπεται ἀπὸ τὸ Καθεστώς), καὶ ἔχουν πλειοψηφία στὴ βουλή, γιὰ τὸ καλὸ τῆς ἀνθρωπότητας πάντα. Ἐκλεγμένοι ἡγέτες τῆς μεγαλύτερης δυτικῆς χώρας κατηγορήθηκαν ἀπὸ τὶς δυτικὲς καθεστωτικὲς ἐλὶτ ὡς ἐκλεγμένοι μὲ ἐνέργειες τῆς Ρωσίας, καὶ ἐπιχειρήθηκαν νὰ συκοφαντηθοῦν τὰ ἀνεξάρτητα ΜΚΔ καὶ νὰ ἐξυμνηθοῦν τὰ δῆθεν ἀντικειμενικὰ μεγάλα ΜΜΕ τῶν κορμοράνων τοῦ Σαντάμ. Τὶς τελευταῖες δεκαετίες, ὄχι μόνο ἀπέκτησαν ἰσχὺ νόμου ἀντιλήψεις ἀπίστευτες περὶ πολιτικῆς ὀρθότητας καὶ ἀντίθετες μὲ κάθε αἴσθημα ἠθικῆς τῆς συντριπτικῆς πλειονότητας τῶν λαῶν, ἀλλὰ εἴδαμε καὶ νὰ μηνύονται συστηματικὰ ὅσοι ἐλεύθερα ἀψηφοῦν τέτοιους νόμους τῆς Μειονοτητοκρατίας. Ψευδῶς γίνεται λόγος γιὰ τὸ δικαίωμα στὴν ἐλευθερία τοῦ λόγου, ἐνῶ ἄνθρωποι καταγγελθηκαν καὶ δικάστηκαν γιὰ τὶς (τρελλὲς ἢ μή, ἀδιάφορο) δημόσιες ἀπόψεις τους. Λὲς καὶ ὁ πυρήνας τῆς δημοκρατίας συνίσταται στὸ δικαίωμα στὸν ἐλεύθερο λόγο.
Στὴν Ἑλλάδα, ἔφτασαν τελικὰ τοὺς 10 οἱ νεκροὶ μάρτυρες στὴν δικαστικὴ ὑπόθεση μὲ ἕνα πλοῖο 2,5 τόνων ναρκωτικῶν. Ἄλλοι καταδικασμένοι ἐπιχειρηματίες ζοῦν καὶ βασιλεύουν. Ἀρχαιολόγοι ἔχουν σύμφωνα μὲ διαμαρτυρίες τους μετατεθεῖ δυσμενῶς ἐπειδὴ δὲν συμφώνησαν μὲ τὶς τροποποιήσεις ποὺ ἐπιχειρηματίες ζήτησαν νὰ γίνουν σὲ ἀρχαιολογικοὺς χώρους. Τράπεζες ἔλαβαν ἀμύθητα ποσὰ ἀπὸ τοὺς πολίτες χωρίς κανένα ἔλεγχο γιὰ τὸ ἀποτέλεσμα τῆς κρατικῆς χρηματοδότησης, ποὺ ἔγινε «γιὰ τὸ καλὸ τῆς οἰκονομίας». Καὶ ὁ κατάλογος εἶναι μεγάλος, δὲν πτοεῖ ὅμως ὅσους ἰσχυρίζονται ὅτι ὑπάρχει διαφορὰ μεταξὺ Ρώσων ὀλιγαρχῶν καὶ μιᾶς χούφτας ἀνθρώπων στὴν Ἑλλάδα καὶ τὴ Δύση ποὺ κερδίζει ἰλιγγιώδη ποσά, κυρίως ἀπὸ τὸ κράτος. «Ναί, ἀλλὰ στὴ Δύση μποροῦμε νὰ τὰ καταγγείλεουμε», ἐνῶ τὸ σωστὸ εἶναι νὰ ρωτᾶμε: Νὰ τὰ ἀλλάξουμε μποροῦμε, ἢ ὄχι; Ὄχι, δὲν μποροῦμε.
Ἀπὸ τὶς πλέον ὀφθαλμοφανεῖς ἀνακρίβειες εἶναι ἡ προσπάθεια νὰ παρουσιαστοῦν ἡ Δύση καὶ ἡ Ἑλλάδα ὡς μέρος ὅπου σὲ ἀντίθεση μὲ Ρωσίες καὶ Κίνες ὁ φτωχὸς δὲν παραμένει φτωχὸς ἀλλὰ ἔχει εὐκαιρίες νὰ ζήσει ἀξιοπρεπέστερα. Αὐτὰ ἀφοροῦν τὸ παρελθόν, μὲ τὸν κεϋνσιανισμό, ὅταν ἡ κυρίαρχη ἐξουσία στὴ Δύση χρειαζόταν ἐξειδικευμένο ἐργατικὸ δυναμικὸ καὶ ὅταν δὲν μποροῦσε οὔτε νὰ μεταφέρει τὶς ἐπιχειρήσεις της ἐκτὸς Δύσης οὔτε νὰ μεταφέρει Ἀσιάτες καὶ Ἀφρικανοὺς φθηνοὺς ἐργάτες στὴ Δύση. Γι’ αὐτὸ δόθηκαν τόσες εὐκαιρίες στοὺς πατεράδες μας καὶ τοὺς παπποῦδες μας νὰ ξεφύγουν ἀπὸ τὴ λάσπη καὶ νὰ ἔχουν σταθερὴ ἐργασία, ὑψηλῆς ποιότητας (γιὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη) παιδεία, ἰατρικὴ περίθαλψη: Ἦταν ἀπαραίτητοι. Τώρα, οὔτε ἀπαραίτητοι εἶναι οὔτε ἡ Δύση κατέχει τὴν οἰκονομικὴ ἡγεμονία, ὥστε νὰ χρηματοδοτεῖ ἐσαεὶ τὸ δυτικὸ βιοτικὸ ἐπίπεδο. Παράγει μόνο (ἰδιωτικές) «ἑταιρεῖες (οἴκους) ἀξιολόγησης πιστοληπτικῆς ἱκανότητας» διάφορων δύσμοιρων κρατῶν -σὰν ἐμᾶς- ποὺ ἀνεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις καὶ καμμιὰ φορὰ κάνουν λογιστικὰ λάθη, ἀτιμώρητα. Ὅμως, ὅλες αὐτὲς οἱ κοινωνιολογίες εἶναι ἄχρηστες. Λὲς καὶ δὲ ζοῦμε τὴν καταβαράθρωση στὴ Δύση καὶ ἐξαιτίας ἀποκλειστικὰ τῆς Δύσης τῶν μεσοαστῶν ἀνεξαρτήτως κομματικῆς κυβερνητικῆς ἰδεολογίας. Λὲς καὶ δὲν ἔχει καταντήσει πατσαβούρα τὸ κάθε πτυχίο, καὶ λὲς καὶ δὲν ἔμεινε πλέον χωρὶς οἰκονομικὸ ἀντίκρυσμα ἡ ἄνοδος τοῦ μορφωτικοῦ ἐπιπέδου (τὸ ἴδιο θὰ γινόταν καὶ χωρὶς αὐτήν, γιὰ ὅσους ὀνειρεύονται τὸ χωριό). Ὅπως ὅμως ἔλεγε κάποτε ἕνας ἄλλος γνωστὸς δημοσιογράφος στὶς στιγμὲς δόξας τοῦ σημιτικοῦ Ἐκσυγχρονισμοῦ, «Ναί, ἀλλὰ ποτὲ ἄλλοτε στὴν Ἑλλάδα δὲν ὑπῆρχαν ἄνθρωποι ποὺ νὰ ἔχουν ἀκούσει καὶ τὶς 9 Συμφωνίες τοῦ Μπετόβεν». Σωστά, αὐτὲς ποὺ πουλιοῦνται μὲ τὶς ἐφημερίδες τὶς Κυριακές. Τὸ πράγμα δὲν ἀλλάζει: Ὄχι, δὲν μπορεῖ ὁ φτωχὸς πλέον νὰ ἀνέβει. Ἔχει γίνει «Μαῦρος» τῶν ΗΠΑ, χωρὶς λεφτὰ γιὰ καλὴ παιδεία ποὺ παλιὰ ἄλλαζε τὴ ζωή του. Ἡ Κίνα εἶναι ἐδῶ πρὶν ἀπὸ τὴ συμμαχία τοῦ Κακοῦ Κίνας-Ρωσίας.
Σὲ αὐτὴ τὴ Δύση θέλουν νὰ μποῦν οἱ κάγκουρες τῆς Οὐκρανίας, ὅπου θὰ ἐπιλέγουν μεταξὺ διάφορων εἰδῶν τσόντας καὶ θὰ παραμυθιάζονται μὲ τὴν ἐλευθερία ὑπὸ αὐστηρὲς προϋποθέσεις.
Οἱ ἀριστερῆς προέλευσης ἀπόψεις περὶ ἰσαποστάκηδων δείχνουν ἀκριβῶς πόσο διαφέρει ἡ Δύση ἀπὸ τὶς Ρωσοκίνες: Καθόλου.
Χρονογραφίες 