Τριήμερος ἐκδρομή, καὶ ποῦ θὰ πᾶμε; ποῦ θὰ πᾶμε; Πετιέται ἡ ἔξυπνη ἰδέα: Στὸ Βόλο, γιὰ τσίπουρα (ἢ οὖζα!).
Ἡ ἰδέα θριάμβευσε ἀμέσως. Οἱ μανοῦλες θὰ πίνουν, θὰ πίνουν κι ἄλλο, κι ἄλλο θὰ πίνουν, τὰ παιδάκια θὰ βόσκουν ὅλη μέρα μὲ τὰ τάμπλετς σὲ χώρους μὲ ἀσύρματο διαδίκτυο, καὶ τελικὰ τὰ παιδάκια θὰ ψάχνουν γιὰ τὶς μανοῦλες, μὴν πέσουν αὐτὲς στὸν Παγασητικό. Δὲν ξέρω ἂν κανένας μεγάλος συγγραφέας ἢ μεγάλος ζωγράφος τοῦ 19ου αἰώνα ἔχει περιγράψει ἢ ἀπεικονίσει τὴ σκηνὴ ὅπου τὸ νήπιο σέρνει τὴν πιωμένη μητέρα του ὣς τὸ σπιτικό της, ὥστε νὰ παραθέσω τὸ σχετικὸ κείμενο ἢ τὸν πίνακα.
Πάντως κάποιες μανοῦλες, εἰδικὰ κάποιες εὐσωμοῦλες ἢ σιτεμένες, θὰ ἔχουν καὶ μιὰν εὐκαιρία νὰ χαλαρώσουν μὲ τὰ οὖζα, καὶ νὰ δοῦν καὶ πόσο περνᾶ ἡ μπογιά τους ἀπὸ ἀπόσταση ἀσφαλείας καὶ ἐχεμύθειας. (Ὄχι φυσικά, ὅτι μόνο ἔτσι, μὲ ἐκδρομή, μποροῦν νὰ τὸ ψάξουν.) Αὐτὸς ὁ τσαχπινογέρικος συνδυασμὸς αὐτοπαραμέλησης καὶ ἐκ τῶν ὑστέρων ναρκισσισμοῦ στὰ τριαντοσαράντα. Τόσοι καὶ τόσοι ὑπάρχουν ἄλλωστε, ποὺ ἐπιθυμοῦν σιτεμένες ἢ παχουλές (μὴ συζύγους). Ἡ ἐπιθυμία στὰ ἀνθρώπινα ὄντα δὲν ὑπόκειται σὲ βιολογικὲς νομοτέλειες ἀφοῦ. Ἐσένα αὐτὴ σοῦ φαίνεται [<χάλια μαῦρα>], τοῦ σαβούρα ἀπέναντι ὅμως αὐτὴ τοῦ φαίνεται καλὸ κομμάτι. Ἄλλο ἂν λίγοι πλέον παληομοδίτες χαρακτηρίζουμε ἀνωμαλία ὁρισμένες ἐπιθυμίες.
Ὅπως λέει κι ἕνα λαϊκὸ τραγούδι
Αρέσω παιδί μου, αρέσω,
πώς να το κάνουμε;
Αρέσω παιδί μου, αρέσω
και δε θα πεθάνουμε.
Ὅταν ἦμαν παιδί, νόμιζα ὅτι στὸ τραγούδι μιλᾶ ἡ μαμὰ στὸ παιδί της, καὶ ὅτι ὅταν τοῦ λέει ὅτι δὲν θὰ πεθάνουν ἐννοοῦσε πραγματικὰ ὅτι θὰ βρεθεῖ κάτι νὰ φᾶνε, ὅτι πείναγαν δηλαδή. Ποῦ νά ‘ξερα τί ἐννοοῦσε; Ὅσο γιὰ τοὺς συζύγους τῶν κυριῶν, οὐδεμία ἀντίδραση. Δὲν ἀνακατεύονται. Φεύγα κακὸ ἀπ’ τὰ μάτια μου, θὰ σκέφτηκαν καὶ θὰ μούλωξαν, ὅπως μοῦ εἶπε κι ἕνας παλιὸς συμμαθητής.
Ἂς μὴ σχολιάσω πολὺ τὸ γεγονὸς ὅτι τὴν ἐκδρομὴ δὲν τὴν διοργανώνει τὸ σχολεῖο ἀλλὰ ὁ σύλλογος γονέων. Δὲν τρελλάθηκαν οἱ δάσκαλοι νὰ κυνηγᾶνε μωρομάνες. Δηλαδή, ὁ κόσμος χάνεται, ἀλλὰ ἐμεῖς οἱ γυναῖκες στερηθήκαμε τὶς ἐκδρομές, γιὰ νὰ φᾶμε, νὰ πιοῦμε καὶ νὰ τὸ κουνήσουμε τὸ κορμάκι μας. Ἔμ, νὰ ζήσουν καὶ οἱ πτωχοὶ οἱ λεωφορειάκηδες ἀπὸ τὸ ὑστέρημα τῶν γονέων (ἄ, καὶ κηδεμόνων) μετὰ ἀπὸ 2 χρόνια πανδημίας. Θὰ ἔχουν προγραμματίσει χαλαρὰ 5-6 ἐκδρομὲς γιὰ φέτος οἱ χορ… οἱ μαμάδες, ποὺ μὲ αὐτὰ τὰ λεφτὰ πήγαιναν οἰκογενειακὰ 3 ἐκδρομές. Ἢ θὰ πέσαμε σὲ πλούσιους συμμαθητές.
Χρονογραφίες 