στὸν ἀγώνα

Πηγή

Ένας από τους εμβληματικούς φιλελέδες του διαδικτύου έγραψε σήμερα πως οι Έλληνες πρέπει να είναι έτοιμοι να καταβάλουν οποιοδήποτε τίμημα για να ηττηθεί «ο εχθρός του ανθρώπου» (εννοεί τον Πούτιν) , επικρίνοντας ταυτόχρονα όσους συμπατριώτες μας τολμούν να διαμαρτύρονται (άκουσον, άκουσον!) για την εκτόξευση των τιμών εξαιτίας των κυρώσεων στη Ρωσία. Στις φράσεις αυτές βρίσκεται συμπυκνωμένη όλη η νοοτροπία και όλη η παθογένεια της ιδεολογίας που στην Αμερική αποκαλείται «liberalism» και η οποία, παρά το όνομα της, δεν έχει καμιά σχέση με την ελευθερία . Στην πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε με την τελευταία μετεξέλιξη της Αριστεράς, μια καθεστωτική, ορθοπολιτική, διεθνιστική, ηθικολογική, και ολοένα πιο αυταρχική, σοσιαλδημοκρατία.

Στην συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων υπάρχει η φυσική τάση να νοιάζονται περισσότερο γι’ αυτούς που βρίσκονται κοντά τους, για τους γείτονες τους, για τους συμπολίτες τους, για τους συμπατριώτες τους και όσο μεγαλώνει η χιλιομετρική απόσταση, τόσο να ατονεί και το νοιάξιμό τους. Έτσι όταν εκλέγουμε τους πολιτικούς μας ηγέτες περιμένουμε πρώτα απ’ όλα να ενδιαφερθούν για τα προβλήματα της δικιάς μας χώρας. Ναι, να βοήθησουμε και ανθρώπους που υποφέρουν μακριά από τα σύνορά μας αλλά πάντα στο μέτρο του δυνατού. Δεν θα καταστραφούμε για χάρη τους. Γιατί ο μέσος άνθρωπος, με το αίσθημα αυτοσυντήρησης που τον διακρίνει, ξέρει πολύ καλά πως υπάρχει απέραντη δυστυχία σε όλον τον κόσμο και αν σκοπός της χώρας του θα ήταν η εξάλειψή της , στο τέλος θα οδηγούνταν στη διάλυση. Για τους λιμπεραλς, όλα αυτά είναι τόσο ξεπερασμένα και τόσο παλαιομοδίτικα! Πάνω απ’ όλα, αισθάνονται πολιτες του κόσμου και είναι τα προβλήματα του πλανήτη αυτά που τους ενδιαφέρουν περισσότερο. (βλέπετε, με αυτόν τον τρόπο νομίζουν πως δείχνουν την ηθική και πνευματική τους ανωτερότητα έναντι της στενόμυαλης πλέμπας) Μπροστά στα διεθνή προβλήματα, έννοιες όπως «εθνικό συμφέρον» ή «εθνική επιβίωση» είναι τελείως ασήμαντες! Το ασήμαντο εθνικό πρέπει να θυσιαστεί στο σημαντικό παγκόσμιο! Ας πεινάσει, λοιπόν, ο Έλληνας, ας παγώσει από το κρύο, ας σκοτωθεί σε έναν πόλεμο που δεν τον αφορά χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την πατρίδα του. Αυτό που μετράει είναι να ηττηθεί ο Πούτιν ή ο Σαντάμ ή ο Καντάφι, να έρθει η ειρήνη στην Ουκρανία ή στη Σουαζιλάνδη, να σωθούν οι κάμπιες του Αμαζονίου κοκ

Η ανάρτηση του εμβληματικού φιλελέ δείχνει ακόμη πως οι λίμπεραλς ασπάζονται μια πολιτική ιδεολογία με μεσσιανικά και σταυροφορικά χαρακτηριστικά, μια ιδεολογία που φιλοδοξεί να χρησιμοποιήσει την κρατική εξουσία για να πετύχει σκοπούς τόσο φιλόδοξους (σχεδόν παρανοϊκούς) που και οι πιο στυγνοί κρατιστές του παρελθόντος δεν είχαν τολμήσει ποτέ να ονειρευτούν : να εξαλειφθεί ο ιός του κορωνοϊου, να μειωθεί η παγκόσμια θερμοκρασία, να έρθει η επί Γης ειρήνη, να νικηθεί ο «εχθρός του ανθρώπου» (προσέξτε την σχεδόν θρησκευτική γλώσσα από τους, κατά τ’ άλλα, άθεους φιλελέδες)! Και επειδή οι λίμπεραλς βάζουν συνεχώς νέους, ολοένα πιο μεγαλεπήβολους, ολοένα και πιο παλαβούς στόχους, επιβάλουν ολοένα και μεγαλύτερες θυσίες στο πόπολο : «Μην βγαίνετε από το σπίτι για να εξαφανίσουμε τον κορωνοϊο! «, «Μην ανάβετε τη θέρμανση για να φέρουμε την ειρήνη στην Ουκρανία!», «Μην τρώτε κρέας για να σώσουμε το περιβάλλον!», «Μην κάνετε παιδιά για να μειωθεί η παγκόσμια θερμοκρασία!». Και αυτό δεν φαίνεται να τελειώνει ποτέ και η Δύση ζει πια σε ένα καθεστώς συνεχούς κρίσης και έκτακτης ανάγκης, και οι ελευθερίες μας ολοένα και περιορίζονται, και οι θυσίες ολοένα και γίνονται βαρύτερες και ακόμη και οι πιο απλές χαρές της ζωής γίνονται παρελθόν.

Αν δεν αντιδράσουμε άμεσα σε όλα αυτά, το «1984» του Όργουελ θα φαντάζει σύντομα μια ευχάριστη βόλτα στο λούνα παρκ μπροστά στο μέλλον που μας ετοιμάζουν οι επικίνδυνες φιλελέφτ ελίτ.

Advertisement