1922

Κατὰ τὰ ἄλλα τιμοῦμε τὰ 100 χρόνια ἀπὸ τὴν Καταστροφή. Δὲν ἀσχολούμαστε μὲ τὸ παντελῶς ἀδιάφορο θέμα (φιλορῶσοι καὶ φιλοδυτικοί) τὸ ὁποῖο μόνη σημασία γιὰ μᾶς ἔχει ὅτι θὰ κοστίσει πολλὰ λεφτὰ στὸ καθένα σπίτι. Δὲν ἀσχολούμαστε μὲ τὴν Ἐβρο-βύζιον καὶ τὰ ψυχολογικὰ προβλήματα τοῦ λοατκισμοῦ (ἡ μία ὀπτικὴ ἐπὶ τοῦ θέματος προφανῶς δὲν ἐνδιαφέρεται καθόλου γιὰ τὸ ’22 ἐκτὸς κι ἂν εἶχε -ἀλλὰ δὲν ἔχει- ἱστορίες ξεριζωμένων γκαίη ἢ ἑλληνοτουρκικὰ ὁμο-ρομάντζα). Δὲν ἀσχολούμαστε μὲ τὴν «τὰ ἴδια καὶ τὰ ἴδια» ἀντεπιχειρηματολογία στὰ θέματα τοῦ πολέμου τῶν φύλων καὶ τῶν σκύλων. Δὲν βγάζουμε διαρκῶς τὸ ἄχτι μας ὡς… «ὀρφανὰ τῆς μεταξικῆς ΝΔ» μὲ τὸν νῦν πρωθυπουργό, καὶ τοὺς ψηφοφόρους του. Δὲν ἔχω ὑπόψη τὸν καθένα. Δὲν μὲ πειράζει αὐτό, ἔτσι εἶναι ἡ ἐπικαιρότητα. Λέω συνολικὰ ὡς κοινωνία ἂν μᾶς νοιάζει ἐλάχιστα τὸ γεγονὸς αὐτό, ἡ ἀπόπειρα αὐτὴ νὰ ἀπελευθερωθεῖ ὅλος ὁ Ἑλληνισμός, τὰ λάθη ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ μὴν εἶχαν γίνει κ.λπ. Προφανῶς καὶ δὲν τὴν ἐνδιαφέρει καθόλου. Κι ἂν γίνουν ἢ γίνονται ἐπίσημες ἀναφορὲς στὴν Καταστροφή, εἶναι μόνο γιὰ νὰ δοθεῖ -ἐμμέσως καὶ λυρικά- τὸ μήνυμα: «Τὶς φάγατε τότε, βγάλτε τὸ σκασμό τώρα μὴν τὶς ξαναφᾶτε, τώρα ποὺ εἶστε πιὸ ἀποσαθρωμένοι ἀπὸ τότε» (τὸ ἴδιο μήνυμα θὰ πεῖ κι ὁ Τοῦρκος πρωθυπουργὸς ἀλλὰ χωρὶς ὑπονοούμενα καὶ ὄχι ποιητικά), μὲ μπόλικη δόση ἀπὸ μικρασιατικοὺς τσελεμεντέδες γιὰ νὰ ντερλικώσουμε.

Advertisement