Category Archives: Αρχαιότητα

Μαγαρίζονται και οι λέξεις. Τι σχέση έχουν αυτοί οι άνθρωποι με το θέατρο, όπως μας το παρέδωσαν οι αρχαίοι, και κυρίως με την αποστολή του; […] Οι επιγραφές των χορηγικών τριπόδων, έλεγαν: «Σοφοκλής εδίδασκεν» […] Τι σχέση έχουν εκείνοι οι … Συνέχεια →

ἐπὶ τῶν Νεοελλήνων εἶναι ἡ Ἀκρόπολη αὐτὴ καθεαυτή, γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸ λόγο σᾶς τὴν κάνουν κάθε λίγο καὶ λιγάκι ἀγνώριστη (πότε πασαρέλα, πότε τραπεζαρία [1, 2], πότε τσιμέντα-μπετὰ κ.λπ.): Γιὰ νὰ ξέρετε ποιὰ εἶναι τὰ ἀφεντικά σας. Ἡ Ἀκρόπολη … Συνέχεια →

Τῆς ζητῶ τὸν Σαλλούστιο, μοῦ δίνει «δύο διαφορετικὲς ἐκδόσεις», ἡ φθηνὴ τοῦ Κάκτου. Φυσικά, δὲν εἶναι ὁ ἴδιος Σαλλούστιος στὶς δυὸ ἐκδόσεις, ἀφοῦ -δυστυχῶς- τοῦ Κάκτου ἡ ἔκδοση μόνο ἔχει τὸ Περὶ θεῶν καὶ κόσμου. Τῆς λέω, θὰ πάρω αὐτό … Συνέχεια →

Οἱ πόνοι εἶναι καλό, ἐνῶ οἱ ἡδονὲς ἀπὸ κάθε πλευρὰ κακό˙ γιατὶ, ἀφοῦ γεννηθήκαμε γιὰ νὰ τιμωρηθοῦμε, πρέπει νὰ τιμωρούμαστε Ἰάμβλιχου, Πυθαγόρου βίος Ἀγαπήθηκε ἰδιαίτερα γι’ αὐτὸν τὸν λόγο, καὶ οἱ ὁπαδοί του ἀκόμη καὶ σήμερα διακρίνονται ἀνάμεσα σ’ ὅλους … Συνέχεια →

Βίοι Σοφιστῶν, 1.16.1-3: Ὁ σοφιστὴς Κριτίας, ἂν καὶ κατέλυσε τὴν Ἀθηναϊκὴ δημοκρατία, δὲν πρέπει νὰ θεωρηθεῖ κακός, ἐπειδὴ αὐτὴ ἡ δημοκρατία εἶχε φτάσει σὲ τέτοιο σημεῖο ἔπαρσης ποὺ οὕτως ἢ ἄλλως ἀπὸ μόνη της θὰ καταστρεφόταν, ἀφοῦ δὲν ὑπάκουε σὲ … Συνέχεια →

Κάπου στὰ 1806, σὲ ἕνα ἄγνωστο κείμενο τοῦ Νεοελληνικοῦ Διαφωτισμοῦ, τὴν Ἑλληνικὴ Νομαρχία, διαβάζουμε γιὰ τοὺς θεατὲς τοῦ θεάτρου: Τρέχουσι μὲ κάθε ταχύτητα εἰς τὸ θέατρον, νὰ ἀκούσωσι τὸ τραγώδιον μιᾶς γυναικός, ἢ ἑνὸς ἀνδρός, ἢ ἄλλου τινὸς εὐνούχου, καὶ … Συνέχεια →

Θυμᾶμαι ἕναν ἡμιμαθὴ νεοπαγανιστή, ποὺ προσφάτως πέθανε, καὶ ἔτσι δὲν θὰ μπορεῖ νὰ λέει κι ἄλλες ἀνακρίβειες, νὰ λέει ὅτι οἱ Βυζαντινοὶ χρησιμοποίησαν πρῶτοι σὲ μαθήματα ἀνατομίας σώματα ζωντανῶν ἀνθρώπων. Κάτι τέτοιο τὸ ἀνέφερε -καὶ καλά- ὡς παράδειγμα τῆς ἀπανθρωπιᾶς … Συνέχεια →

Στοὺς ρωμαϊκοὺς χρόνους, καὶ πρὶν ἀπὸ τὸν Μεσαίωνα, ὑπῆρχαν δημόσια λουτρά, δημόσιες τουαλέτες, μὲ τρεχούμενο νερό. Αὐτὸ μείωνε τὴ συχνότητα ἐμφάνισης τῶν ἀσθενειῶν καὶ συντελοῦσε σὲ καλύτερο ἐπίπεδο ζωῆς στὶς ρωμαϊκὲς πόλεις. Ἔτσι εἶχαν τὰ πράγματα, ὥσπου νεότερες ἔρευνες ἀπέδειξαν … Συνέχεια →

Ὁ αἰχμάλωτος τοῦ Κύρου Κροῖσος, ὁ τελευταῖος Λύδος βασιλιάς, ρώτησε τὸ μαντεῖο τῶν Δελφῶν, πῶς γίνεται ἐνῶ ὁ ἴδιος τιμοῦσε τὸν «θεὸ τῶν Ἑλλήνων», τὸν Ἀπόλλωνα, «περισσότερο ἀπὸ ὅλους τοὺς ὑπόλοιπους θεούς», ὁ Ἀπόλλων τὸν παγίδευσε καὶ μὲ τοὺς χρησμούς … Συνέχεια →

Κόρινθος, περὶ τὸ 300 π.Χ.

Ὁ συνδυασμὸς τῶν δύο χρωμάτων (τοῦ ὁλόλευκου τῶν νέων μαρμάρων καὶ ἐκείνου τῶν αὐθεντικῶν μαρμάρων) τὸ μετατρέπει σὲ πολύχρωμο τσίρκο. Ἂν «Στόχος της είναι να αναδειχθεί το όριο διατήρησης του τοίχου όπως διαμορφώθηκε μετά τον βομβαρδισμό του Μοροζίνι το 1687 … Συνέχεια →

Καὶ εἶναι «τὸ πανεπιστήμιο φάντασμα»· ὁ φοιτητὴς βρίσκεται «στην άδεια και σκοτεινή βιβλιοθήκη του πανεπιστήμιου, μόνος του»· καὶ «Είμαι ο μόνος και τελευταίος φοιτητής που απέμεινε στην κλασική φιλολογία του πανεπιστημίου της Λιμόζ» Πηγή Τελευταῖος φοιτητὴς κλασικῆς φιλολογίας ποὺ ἀπέμεινε … Συνέχεια →

…ἔχουμε σὲ δύο ἀποκορυφώσεις (κατὰ τὴν Ε΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο καὶ στὸν 11ο αἰ.) μιὰ πολὺ συγκεκριμένη καταδίκη συγκεκριμένων ἀπόψεων ποὺ θεωροῦνταν ἑλληνικές: ἡ ἀρχαιοελληνικὴ ἀνθρωπολογία καὶ συγκεκριμένα ἡ ὑποτίμηση τοῦ σώματος, ἡ προΰπαρξη τῶν ψυχῶν καὶ ἡ μετεμψύχωση καὶ ἡ … Συνέχεια →

Ἀναρτᾶ κάποιος σὲ σελίδα ἀρχαιολογικοῦ ἐνδιαφέροντος μαρμάρινες κεφαλὲς ἀρχαίων ἀγαλμάτων ἀπὸ τὶς ὁποῖες λείπουν τὰ μάτια (προφανῶς, ἀπὸ πολύτιμο ὑλικὸ διάφορο τοῦ μαρμάρου). Καὶ παραθέτει κείμενο ἀπὸ ἀντιχριστιανικὸ ἱστότοπο (βλ. μιὰ κριτικὴ ἐνάντια σὲ αὐτόν), πὼς οἱ Χριστιανοὶ τῶν πρώτων … Συνέχεια →

Δεῖτε πόσο ὁ Ἰωάννης Συκουτρῆς, ἕνας, μᾶλλον ἄσχετος μὲ τὸ Χριστιανισμό, μεσοπολεμικὸς φιλόλογος εἶχε τὴν ὀξύνοια ποὺ δὲν διαθέτουν ὅλοι τους μαζὶ οἱ μεταπολιτευτικοὶ καὶ μεταπολεμικοὶ διανοούμενοι τῆς Ἑλλάδας, καὶ πόσο καλύτερα ἀπὸ αὐτοὺς καταλαβαίνει τὸν Χριστιανισμὸ συγκρίνοντάς τον μὲ … Συνέχεια →

…γιατὶ ὁ Θεοδώρητος, ποὺ λὲς ὅτι σὲ ἀντιγράφει, καταδικάστηκε ἀπὸ Οἰκουμενική. Ολύμπιοι θεοί: Η μεγάλη απάτη των αρχαιολατρών. Κάποιος με αντιγράφει .:BiblioNet : Ελληνικών παθημάτων θεραπευτική / Θεοδώρητος, Επίσκοπος Κύρου Ελληνικών παθημάτων θεραπευτική / Θεοδώρητος, Επίσκοπος Κύρου Είναι…   Ὁ … Συνέχεια →

Fugi, tene me. Cum revoc(a)veris me d(omino) m(eo) Zonino, accipis solidum” Τὸ ἔχω σκάσει, μὴ μ’ ἀφήσεις. Ὅταν μὲ ἐπιστρέψεις στὸν κύριό μου τὸν Ζώνινο, θὰ σὲ ἀνταμείψει μὲ ἕνα χρυσὸ νόμισμα. Πλακέτα πάνω στὸ κολάρο ἑνὸς δούλου. J. Trimble, … Συνέχεια →

Πηγή “[A reward is available if anyone finds NN] an Egyptian from the nome of Athribites, who does not know Greek, [and is] tall, thin, bald-headed, with a scar on the left side of his head, of olive complexion, jaundiced, … Συνέχεια →

Σ’ αὐτὸ τὸ ἄρθρο, ἐπιχειρεῖται ἡ ἀντίκρουση τῆς θέσης τοῦ Νίκου Ματσούκα ὅτι «ἡ χριστιανικὴ θεολογία εἶναι ἀνεξάρτητη ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ φιλοσοφία ἀκόμη κι ἂν χρησιμοποιεῖ ἀρχαιοελληνικὴ ὁρολογία καὶ ἀκόμη κι ὅταν μορφὴ καὶ περιεχόμενο εἶναι δυσδιάκριτα». Τὰ ἐπιχειρήματά του … Συνέχεια →

Σήμερα θέλουν, στο όνομα του Ουμανισμού, να ερμηνεύσουν το παρόν διά του παρελθόντος, τον άνθρωπο διά του ζώου και το ζώο διά της ύλης, τη θρησκεία διά της κοινωνίας και την κοινωνία διά της οικονομίας, τις αξίες διά του συμφέροντος, … Συνέχεια →

Στὸ θέμα τῆς ἀρχαίας δουλείας ἔχει καλλιεργηθεῖ ἀρκετὴ σύγχυση, γιὰ λόγους ἐξωραϊσμοῦ τῶν συγχρόνων μορφῶν δουλείας. Λένε ὅτι βάση τῆς ἑλληνικῆς πόλεως εἶναι ἡ δουλεία. Ὅτι οἱ Ἕλληνες εἶχαν τὴν πολυτέλεια τῆς δημοκρατίας, τῆς τραγωδίας, τῆς φιλοσοφίας κ.λπ., ἐπειδὴ εἶχαν … Συνέχεια →

Στην Ιστορία της Ελληνικής Λογοτεχνίας ο Άλμπιν Λέσκυ υπολογίζει το ποσοστό των έργων της Αρχαιότητας που μας σώθηκαν στο 8% του αρχικού συνόλου, αν θυμάμαι το νούμερο καλά. Όπερ σημαίνει ότι πάνω απ’ τα εννιά δέκατα μιας υπερχιλιετούς πνευματικής παραγωγής … Συνέχεια →

Ἡ φράση «ἄρτον καὶ θεάματα» εἶναι πολὺ γνωστή. Ὅλοι μας ἔχουμε ἀκούσει αὐτὰ τὰ μελὼ γιὰ τοὺς ὄχλους τῆς Ρώμης ποὺ ζητοῦσαν τροφὴ καὶ θεάματα, κι ἐπαναστατοῦσαν ὅποτε δὲν τοὺς δινόταν τροφή. Στὴν πραγματικότητα, κι ὅπως θὰ ἦταν λογικὰ ἀναμενόμενο … Συνέχεια →

Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἡ εἰδωλολατρία ξανασήκωσε κεφάλι, μόνο στοὺς κύκλους τῶν «μορφωμένων» (ποιῶν ἄλλων, ἄλλωστε;) ἀλλὰ δίχως θυσίες καὶ ἄλλα τέτοια αἱματηρά, αὐτοὶ δὲν ἔχουν πάψει νὰ βγάζουν ψευτρόνια τοὺς πατέρες τους Ἐθνικούς· καὶ ἀκούραστα νὰ διαβεβαιώνουν ὅτι ἔκανε … Συνέχεια →

Πηγή

N. W. Goldstein, Cultivated Pagans and Ancient Anti-Semitism, The Journal of Religion, 19.4 (1939) 346-364: Hecateus of Abdera characterized the Jews as a grossly superstitious lot. Cicero designated Judaism as a barbarian superstition, against which it is praiseworthy to proceed. … Συνέχεια →

Γράφει κάπου ὁ Κ. Κουτσουρέλης: Στην αρχαία Φωκίδα λάτρευαν λέει τον Ηρακλή τον Μισόγυνο. Οι ιερείς του έδιναν όρκο, τι άλλο, αγαμίας. Όταν ένας νεαρός απ’ αυτούς ωστόσο τον πάτησε μετά από οινοποσία ανεξέλεγκτη, κατέφυγε περιδεής στους Δελφούς για να … Συνέχεια →

Συγκρίνοντας αὐτό: ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ Η΄ ΤΟΥ Γ. ΣΕΦΕΡΗ που κυκλοφόρησαν πριν λίγες ημέρες, υπάρχει ένα εξαιρετικό επίμετρο: μια ανεπίδοτη επιστολή του μεγάλου ποιητή προς τον Ζ. Λορεντζάτο. Διαβάζοντάς την μπορεί να στοχαστεί κανείς ποια είναι η γνήσια Παράδοση ενός έθνους … Συνέχεια →

Συγκινεῖ, λένε ἑλληνικὰ ΜΜΕ, ἡ τοιχογραφία τῆς Πομπηίας μὲ τὴ Λήδα και τὸν κύκνο Δία, καὶ δὲν πιστεύω ὅτι ἐννοοῦν πὼς τοὺς συγκινεῖ ἡ κτηνοβασία. Σίγουρα ὅμως συγκινοῦσε τὸν ρωμαῖο ἰδιοκτήτη τῆς κατοικίας ὅπου ἀνακαλύφθηκε ἡ τοιχογραφία. Πῶς ἀκριβῶς θὰ … Συνέχεια →

Ἕνας ἀπὸ τοὺς γνωστότερους ἄραβες φιλοσόφους, ὁ ἂλ Φαραμπὶ (872 – 951), χρησιμοποίησε ἐπιχειρήματα ἀπὸ τὸν Πλάτωνα, προκειμένου νὰ ὑπερασπιστεῖ καὶ νὰ διακηρύξει τὸν ἰσλαμικὸ ἀνεικονισμό. …his real legacy might be the philosophical rationale that Al-Farabi provided for controlling creative … Συνέχεια →

Ἡ Ποστούμια, μιὰ Ἑστιάδα Παρθένα, δικάστηκε γιὰ αἱμομιξία. Ἀθωώθηκε, ἀλλὰ ἤγειρε ὑποψίες ἐπειδὴ πάντοτε ντυνόταν μᾶλλον ὡραῖα καὶ ἐπειδὴ ἦταν ὑπερβολικὰ πνευματώδης γιὰ Ἑστιάδα. Ἀθωώνοντάς την ὁ ἀρχιερέας τῆς εἶπε, ἐκ μέρους ὅλου τοῦ ἱερατείου, νὰ σταματήσει νὰ λέει ἀστεῖα … Συνέχεια →

Μὰρξ – Ἔνγκελς, Κομμουνιστικὸ Μανιφέστο, 1848: Κατάργηση της οικογένειας! Ακόμα και οι πιο ριζοσπάστες αγανακτούν γι’ αυτή την επαίσχυντη πρόθεση των κομμουνιστών. Πάνω σε ποια βάση στηρίζεται η σημερινή, η αστική οικογένεια; Πάνω στο κεφάλαιο, πάνω στο ατομικό κέρδος. Η … Συνέχεια →

Ὁ Χριστός, ὡς σημεῖο φιλοσοφικὰ ἀντιλεγόμενο, μαζὶ μὲ τὸν περίφημο «ἀρχέγονο Χριστιανισμό», ἀναμενόμενο εἶναι νὰ διεκδικεῖται ἀπὸ μερικοὺς ἢ, ἀπὸ ἄλλους, νὰ καταδικάζεται. Ὡς γνωστόν, ἄλλοτε ὁ «ἀρχέγονος Χριστιανισμὸς» θεωρεῖται ἑβραϊκὸ ἢ ἰουδαϊκὸ παραπροϊόν, κι ἄλλοτε προϊὸν τῆς ἑλληνιστικῆς οἰκουμένης. … Συνέχεια →

Πολλοὶ ἀντιλαμβάνονται τὸν Χριστιανισμὸ ὡς παράρτημα ἢ συνέχεια τῆς ἑλληνικῆς φιλοσοφίας, ὅσον ἀφορᾶ ὄχι ἁπλῶς τὴ θεματολογία τῶν δογματικῶν ἐνασχολήσεων ἢ τὴν ἀνάπτυξη καὶ δομὴ τῆς ἐπιχειρηματολογίας του ἀλλὰ καὶ τὸ περιεχόμενο τῆς θεολογικῆς «φιλοσοφίας» του. (Πέρα ἀπὸ πανηγύρια καὶ … Συνέχεια →

Ὁ Κώστας Παπαϊωάννου (Κ. Π.) εἶναι ἕνας σχετικὰ ἄγνωστος στὴν Ἑλλάδα φιλόσοφος, καὶ αὐτὸ μᾶλλον ὀφείλεται στὸ γεγονὸς ὅτι ἐπέκρινε πολὺ νωρὶς τὸν σοβιετικὸ κομμουνισμό, καὶ δὲν ἦταν βιτριολικὸς στὶς ἐκφράσεις του οὔτε σφόδρα ἀντιχριστιανὸς ὅπως ὁ δημοφιλέστερος Καστοριάδης· ἄλλωστε, … Συνέχεια →

Gregory and Plato differ on whether the connection between the soul and the body is maintained after death. For Plato or the Platonists, death means a release of the soul from the body and its purification. The purification thesis of … Συνέχεια →

Συχνά, γίνεται λόγος γιὰ τὸν χριστιανικὸ «ἀνθελληνισμὸ» ποὺ συνέχισε τὸν ἑβραϊκὸ «ἀνθελληνισμό». Ὅμως, εἶναι περίεργο ποὺ οἱ τόσο καλοὶ μελετητὲς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης οἱ ὁποῖοι κάνουν λόγο γιὰ ἀνθελληνισμὸ ξέχασαν νὰ διαβάσουν μερικὰ βιβλία της, πρὸς τὸ τέλος. Γιὰ νὰ … Συνέχεια →

S. E. Alcock, Graecia capta. The landscapes of Roman Greece, Cambridge 19963, σσ. 178-179: The most common examples of cult displacement are undoubtedly the innumerable statues removed from Greek cities and sanctuaries as “plunder” by Roman troops or by greedy … Συνέχεια →

2ος αἰώνας, Ὀξύρρυγχος.

From early times Greeks were acquainted with, or at the least aware of, their neighbours to the east and north east. Voyages to these regions— presumably for trading—are reflected in the legend of the Argonauts, in the exploits attributed to … Συνέχεια →

Παρατηρῶ τὶς ἀντιρρήσεις ὁρισμένων σχετικὰ μὲ τὴν «πώληση» στὸ Ὑπερταμεῖο διάφορων ἀκινήτων τοῦ Δημοσίου, ἀρχαιολογικῶν χώρων, ἀρχαίων καὶ νεότερων μνημείων κ.λπ. Ἡ ἀντίρρησή τους δὲν ἀφορᾶ τὶς ἀποφάσεις τῆς κυβέρνησης. Ἀφορᾶ τὶς ἀρνητικὲς ἀντιδράσεις τῶν ὑπολοίπων, ἡμῶν, ποὺ ἐκφράζουν θυμὸ … Συνέχεια →

Ἄννα Κομνηνή, Ἀλεξιάς, 10.2.5 Ὁ Ἀλέξιος, μὴ μπορώντας νὰ ἐμπιστευθεῖ στὴ δική του μόνο κρίση καὶ μὴ θέλοντας ν’ ἀκολουθήσει τὶς προσωπικές του σκέψεις, ἐναπέθεσε τὰ πάντα στὸ Θεὸ καὶ ζήτησε τὴ δική Του κρίση. Πηγαίνει λοιπὸν τὸ βράδυ στὴ … Συνέχεια →

Ὁ θάνατός του τελικὰ ἦταν ἕνα διαδικτυακὸ ψέμμα ἀνάλογο μὲ τὶς χονδροειδεῖς ἀνακρίβειες ἑνὸς βίντεό του. Σὲ αὐτὸ δείχνονται ἀνθρωπάκια πού, ὅπως ὁ ἴδιος μόνος του φαντάστηκε (δὲν ἀναφέρονται ἀπὸ κανέναν ἱστορικὸ καὶ καμμία ἐπιγραφικὴ ἢ ἀρχαιολογικὴ-ἀνασκαφικὴ ἔνδειξη δὲν βρέθηκε), … Συνέχεια →

Σὲ παλιότερο ἄρθρο, παραθέτοντας Κονδύλη, ἀναφέρθηκα στὴ σχέση μεταξὺ ἀραβικοῦ ἀριστοτελισμοῦ κι ἀραβοϊσλαμικῆς φιλοσοφίας μὲ τὸν δυτικὸ Σχολαστικισμὸ καὶ στὴν ρωγμὴ ποὺ προκάλεσε ὁ ἴδιος ὁ Σχολαστικισμὸς στὴ θρησκευτικὴ πίστη τῆς Δύσης, καταστρέφοντάς την (τὴν πίστη) καὶ ἐμμέσως ἀνοίγοντας δρόμο … Συνέχεια →

Λέγεται, συνήθως δηκτικά, ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς χρησιμοποίησε τὴ φιλοσοφία τῶν Ἀρχαίων ἁπλῶς ὡς ὑπηρέτρια τῆς θεολογίας. Ἂν καὶ αὐτὸ ἔχει ἀρκετὰ σφάλματα, ἀκόμη καὶ ὅσον ἀφορᾶ τὴ Δύση, εἶναι ἐνδιαφέρον νὰ δοῦμε γιατί μετέφρασαν οἱ Ἄραβες (δηλαδή, οἱ Χριστιανοὶ ὑπὸ … Συνέχεια →

Κάποιος νὰ τοῦ τὸ πεῖ, ὅταν λέει τί καταφέραμε ἑνωμένοι στὶς Θερμοπύλες. Νὰ τοῦ πεῖ καὶ ὅτι μόνο Σπαρτιάτες καὶ Θεσπιεῖς ἦταν ἐκεῖ. Ἀλλιῶς, καταντᾶ γραφικό. Ἀφῆστε τὰ Θερμοπύλια στὸν Καβάφη καὶ βρεῖτε ἐπιτέλους, οἱ λογογράφοι τοῦ ΠτΔ, κάποια μάχη … Συνέχεια →

In his Die Geburt der Tragodie aus dem Geist der Musik (‘The Birth of Tragedy out of the Spirit of Music’) Friedrich Nietzsche traces the decline of ancient tragedy both to an increasing dominance in rational thought and theoretical contemplation … Συνέχεια →

Μυθικοὶ τόποι. Δὲν θὰ τοὺς φτάσουμε ποτὲ ξανά.

Ἀρχαῖος ναὸς ἢ ταφικὸ μνημεῖο ποὺ ἔγινε ἐκκλησία. Μερικοὶ τὸ βλέπουν ὡς συνέχεια Ἀρχαιότητας – Χριστιανισμοῦ (ἱερότητα τοῦ τόπου), ἄλλοι ὡς χριστιανικὴ ἐπιθετικότητα κατὰ τῶν Ἑλλήνων (ἰδιοποίηση ξένου καὶ ἐχθρικοῦ κατὰ τὰ ἄλλα πολιτισμοῦ). Προφανῶς, καὶ οἱ δυὸ τύποι ἑρμηνεῖας … Συνέχεια →

Βοιωτία: Ἀφροδίτη καὶ Ἔρως: Τανάγρα: Λεπτομέρεια:

Ἀφγανιστάν, 1ος μ.Χ. αἰ. ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια:   Ἡ ἁρπαγὴ τῆς Εὐρώπης -στὴ μέση τῆς Ἀσίας: Ὅταν οἱ Δυτικοὶ ἀποκαλοῦν «ρωμαϊκὸ» κάτι ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ Ἀλεξάνδρεια, γελᾶμε πικρόχολα βεβαίως. Στὸ Ἀφγανιστὰν τοῦ 1ου αἰ. μ.Χ., πάντως, ζοῦσαν σὲ … Συνέχεια →

Ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ αὐτοκράτορα Ἀρκάδιου, μὲ μῆκος γύρω στὰ 600 μ., συνέδεε τὸ λιμάνι μὲ τὴν ἀγορά. Σὲ ἕνα σημεῖο της ὑπῆρχε ἄγαλμα τοῦ ἱδρυτῆ της, Ἄνδροκλου, νὰ φονεύει ἕνα ἀγριογούρουνο. Ὁ δρόμος φωτιζόταν μὲ λάμπες τὴ νύχτα. Ὁ … Συνέχεια →

Δαίμονες ποὺ ἔπρεπε νὰ ἔχουν ἐκδιωχθεῖ μὲ τὴν ἐμφάνιση τοῦ Χριστοῦ κυκλοφοροῦσαν ἀνεξέλεγκτα σὲ ὅλα τὰ κείμενα ἐμποδίζοντας ἀκόμη καὶ τὸ δανεισμὸ ἀπὸ τὴν κατὰ τὰ ἄλλα λογικὴ μεταφυσικὴ ἀρχιτετονικὴ τοῦ Πλάτωνα. Κάποιοι ἀπὸ τοὺς πρώτους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἀποκήρυξαν … Συνέχεια →

J. Walbridge, Explaining Away the Greek Gods in Islam, Journal of the History of Ideas 9.3 (1998), 389-403. … the Greek gods appeared to even the best informed medieval Muslims as little more than names. The most remarkable fact of … Συνέχεια →

Ἐρείπια τῶν Ἑλλήνων.    

Συνηθίζουν, «δημοκράτες» καὶ ἀντιδημοκράτες νὰ τονίζουν τὴ συνάφεια μεταξὺ θρησκείας καὶ ὀλιγαρχίας ἢ μοναρχίας, ἀπὸ τὴ μία, καὶ ἀθεΐας καὶ δημοκρατίας, ἀπὸ τὴν ἄλλη. Ὁ ἄθεος εἶναι δημοκράτης, ὁ θρῆσκος εἶναι ἀντιδημοκρατικός. Ἄλλοι πάλι, συμμεριζόμενοι τὴν πίστη τῆς Ἀριστερᾶς, πὼς … Συνέχεια →

Μετάφραση Β. Ἀ. Κύρκος Α Ὁ Δημόκριτος πιστεύει ὅτι ἡ ψυχὴ εἶναι φθαρτὴ καὶ χάνεται μαζὶ μὲ τὸ σῶμα. Τὰ νεκρὰ σώματα αἰσθάνονται, ὅπως νόμιζε ὁ Δημόκριτος Β Οἱ Ἀβδηρίτες δίκασαν δημόσια τὸν Δημόκριτο, ἐπειδὴ εἶχε σπαταλήσει τὴν πατρική του … Συνέχεια →

Ὁ Ἀσκληπιὸς…ἔγινε χειρουργὸς κι ἀσκώντας τὴν τέχνη αὐτὴ γιὰ πολὺν καιρὸ ὄχι μόνο ἐμπόδιζε μερικοὺς ἀνθρώπους νὰ πεθαίνουν, ἀλλὰ ἀνάσταινε καὶ τοὺς πεθαμένους. Γιατὶ πῆρε ἀπ’ τὴν Ἀθηνὰ τὸ αἷμα τῆς Γοργόνας ποὺ ἔτρεξε ἀπ’ τὶς φλέβες της κι ἐκεῖνο … Συνέχεια →

Γιὰ τὴν τύφλωση καὶ τὴ μαντική του λέγονται διάφορες ἱστορίες. Ἄλλοι λένε, ὅτι τὸν τύφλωσαν οἱ θεοί, γιατὶ φανέρωσε στοὺς ἀνθρώπους τὰ μυστικά τους, ὁ Φερεκύδης λέει ὅτι τυφλώθηκε ἀπὸ τὴν Ἀθηνά. Γιατὶ ἡ Χαρικλὼ ἦταν ἀγαπητὴ στὴν Ἀθηνά,  κι … Συνέχεια →

Ὁ Ζεῦς μεταμορφωμένος σὲ κύκνο ζευγάρωσε μὲ τὴ Λήδα, μὲ τὴν ὁποία κοιμήθηκε τὴν ἴδια νύκτα κι ὁ Τυνδάρεως … Γιὰ ν’ ἀποφύγει ἡ Λήδα νὰ κοιμηθεῖ μὲ τὸ Δία μεταμορφώθηκε σὲ χήνα, ἀλλὰ μεταμορφώθηκε κι ὁ Ζεῦς σὲ κύκνο … Συνέχεια →

Προσέξτε πῶς ἀντιμετωπίζει ὁ αὐτοκράτορας Αὔγουστος τὴν φυγοτεκνία: Ὡς θρησκευτικῆς φύσης ἔγκλημα. Ὁ Αὔγουστος ἀπευθύνεται στοὺς Ρωμαίους: Πηγή Yet, if one were to name over all the worst crimes, the others are as naught in comparison with this one you … Συνέχεια →

Μὲ αὐλή. Μὲ ψηλοὺς τοίχους ποὺ ἀποκλείουν τὴ θέα τῶν περαστικῶν στὴν αὐλή. Τὰ παράθυρα κοιτοῦν στὴν αὐλὴ καὶ ὄχι πρὸς τὰ ἔξω. (Τὸ βίντεο κάνει λάθος, ἐδῶ.) Οἱ ἐργασίες (μαγείρεμα) γίνονται στὴν αὐλή. Ἂν σὲ μερικοὺς θυμίζει τὰ ἑλληνικὰ … Συνέχεια →

Ὁ Μεταξᾶς τὸ 1938 διέταξε νὰ ἀποχρωματιστοῦν τὰ σπίτια τῶν Κυκλάδων καὶ νὰ βαφτοῦν ὅλα ἄσπρα, μὲ ἀσβέστη, ἔπειτα ἀπὸ τὶς συμβουλὲς ἑνὸς διάσημου δυτικοῦ ἀρχιτέκτονα, τοῦ φιλοχιτλερικοῦ Le Corbusier. Ἡ πραγματικότητα εἶναι ὅτι τὰ σπίτια τῶν Κυκλάδων ἦταν βαμμένα … Συνέχεια →

Περιπτώσεις ὅπου γίνεται λόγος γιὰ ὁμοφωνία καὶ διαφωνία σὲ ψηφίσματα ἑλληνιστικῶν πόλεων, μὲ βάση τὸ Κ. Μπουραζέλης, Ἡ σαγήνη τῆς ὁμοφωνίας καὶ ἡ ἀνθεκτικότητα τῆς μειοψηφίας: Ἀπὸ τὴν ἱστορία τῆς δημοκρατίας στὶς πόλεις τοῦ ἑλληνιστικοῦ κόσμου, στό: Δ. Γ. Ἀποστολόπουλος … Συνέχεια →

Λήθη τοῦ θανάτου;  Ναί, ἐσκεμμένη λήθη τοῦ θανάτου, ἀφοῦ ἡ τέφρα μπορεῖ νὰ σκορπιστεῖ. Δὲν θὰ ὑπάρχει κάποιο μέρος νὰ ἐπισκεφτεῖς τὸ νεκρό. Χωρὶς νεκροταφεῖα σκέφτεσαι λιγότερο τὸ θάνατο, κι αὐτὸ εἶναι πολὺ καλὸ γιὰ τὴν καταναλωτικὴ ἰδεολογία τοῦ αἰώνιου … Συνέχεια →

1ος αἰ. π.Χ.

Γιὰ νὰ σβήσει τὴ μνήμη τῶν προηγούμενων Ὀλυμπιονικῶν καὶ νὰ μὴ μείνει ἴχνος τους, διέταξε νὰ γκρεμιστοῦν ὅλα τὰ ἀγάλματα καὶ οἱ προτομές τους, νὰ συρθοῦν μὲ γάντζους καὶ νὰ πεταχτοῦν στὰ ἀποχωρητήρια Σουητώνιος, Νέρων, 24.

Ρήση τοῦ μακαρίτη Στ. Σάκκου ἐν ὥρᾳ μαθήματος νομίζω. Φαντάζομαι ὅτι θὰ τὸ δικαιολόγησε μὲ τὴν θέση ὅτι πουθενὰ στὶς Γραφὲς δὲν ἐμφανίζεται ὁ Χριστὸς νὰ γελᾶ. Καὶ δὲν ἦταν μόνο αὐτὸς ποὺ  ὑποστήριξε τὸ ἴδιο. Βέβαια, καλοῦ-κακοῦ, ὑπάρχει κι … Συνέχεια →

Οἱ Δελφοὶ συνέχισαν νὰ ὑπάρχουν καὶ μετὰ τὸν Ἰουλιανό -φυσικά! Ἐκχριστιανίστηκαν σταδιακά, χωρὶς καταστροφὲς καὶ ψευτοϊστορίες ἀγάπης ποὺ προπαγανδίζουν οἱ Νεοπαγανιστές. Τὸν 7ο αἰ. κάποια στιγμή, ἡ πόλη ὑπέστη σλαβικὲς ἐπιδρομὲς καὶ μετατράπηκε σὲ ἕνα μικρὸ χωριό. Τὸ ὄνομά του … Συνέχεια →

Στὴν ξακουστὴ καὶ σημαντικὴ ἑλληνικὴ πόλη τῆς Ἐφέσου λέγεται ότι ὑπάρχει ἕνας ἀρχαῖος νόμος, οἱ ὅροι τοῦ ὁποίου εἶναι αὐστηροὶ ὄχι ὅμως καὶ ἄδικοι. Ὅταν ἕνας ἀρχιτέκτονας ἀναλαμβάνει τὴν εὐθύνη τῆς κατασκευῆς ἑνὸς δημόσιου ἔργου, εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ ὑπολογίσει ποιὸ … Συνέχεια →

Νὰ θυμηθοῦμε, σήμερα κι ἐπ’ εὐκαιρία τῆς γιορτῆς τοῦ πολιούχου τῆς Σπάρτης, καὶ τὸν νεοπαγανιστικὸ σαλτιμπαγκισμό, ποὺ ἀνακαλύπτει τελευταίους Ἐθνικούς κι Ἀρμένιους ἐκχριστιανιστὲς καὶ σφαγές, καὶ αἷμα πολὺ νὰ ρέει στὸν μεσαιωνικὸ Ταΰγετο. Ποτάμια πολλά. Θὰ τὸ ἀντέξετε; Ποιὸς θὰ σφουγγαρίσει … Συνέχεια →

Ἀπὸ τοὺς πρώτους ποὺ μετέφρασαν τὴν Ἰλιάδα ἦταν ὁ λόγιος Ἀθανάσιος Χριστόπουλος ἀπὸ τὴν Καστοριά. Μετέφρασε (κατὰ τὶς δεκαετίες τοῦ 1830 καὶ 1840) τὴν πρώτη ραψωδία τῆς Ἰλιάδας χρησιμοποιώντας λέξεις ἀπὸ τὰ καστοριανὰ καὶ κοζανίτικα. Εἶχε προηγηθεῖ, ὡς μεταφραστὴς τῆς Ἰλιάδας, ὁ … Συνέχεια →

Σχετικά με τα διάφορα δάνεια από παλιές λατρείες, ίσως δεν θα ήταν υπερβολή να αναφέρω ότι το ‘Λάβετε, φάγετε, τοῦτο ἐστι τὸ αἷμά μου…’ της χριστιανικής θείας μεταλήψεως, της κοινωνίας, θύμιζε πιθανόν κάτι από την τελετουργία για τον διαμελισμό του … Συνέχεια →

    Ὁ καθένας τὴν ὥρα ποὺ ξεψυχᾶ ἂς ρίξει γιὰ τελευταία φορὰ τὸ ἀκόντιό του. Γιατὶ εἶναι τιμητικὸ καὶ λαμπρὸ γιὰ ἕναν ἄνδρα νὰ μάχεται γιὰ τὴν πατρίδα καὶ γιὰ τὰ παιδιά του καὶ γιὰ τὴ γυναίκα του ἐναντίον … Συνέχεια →

Προσοχὴ ἐκεῖ ποὺ λέει ὅτι τὰ ἀρχαιοελληνικὰ ἀγάλματα ἀπὸ τὰ μέσα τοῦ 5ου αἰ. π.Χ. δὲν ἦταν ρεαλιστικά. Κάτι τέτοιο ἀκούγεται περίπου ὡς ἱεροσυλία γιὰ τὸν μέσο Ἑλληνοδυτικό, καὶ πιστεύω ὅτι τὸ βίντεο διευκρινίζει τὰ πράγματα αὐτά. Βεβαίως, κάποια στιγμὴ ἀκούγεται … Συνέχεια →

δημοκρατία–αθηναϊκή δημοκρατία: διάρκεια 140 χρόνια, ωμή επιθετικότητα, δημιουργία ενός ιστορικού φιάσκου, της αθηναϊκής ηγεμονίας που οδήγησε στον πελοποννησιακό πόλεμο και την καταστροφή της Αθήνας από την οποία η πόλη δεν επανήλθε ποτέ. δεσποτισμός–ρωμαϊκή αυτοκρατορία (είμαι διαλλακτικός, δεν επιλέγω την αρχαία … Συνέχεια →

Ἐδῶ ‘ν’ τὸ Σούλι, τὸ Κακοσούλι, σὲ πολεμάει Τζαβέλαινα κι ἡ ἀδερφή μου ἡ Λένη   Πῶς πολεμᾶν μικρὰ παιδιά, γυναῖκες σὰν τοὺς ἄντρες   Τ’  Ἀνδρούτσου ἡ μάνα χαίρεται, τοῦ Διάκου καμαρώνει γιατὶ ἔχουν γιοὺς ἀρματωλούς, καὶ γιοὺς καπεταναίους… … Συνέχεια →

Ἂν σήμερα τὸ μεγαλο πέος διαφημίζεται ἀπὸ ἑταιρεῖες καὶ ταινίες σὲ δισεκατομμύρια κακομοίρηδες καὶ κακόμοιρες σὲ βάρος κάθε στατιστικῆς ἢ ἄλλης βιολογικῆς ἐξήγησης, στὴν Ἀρχαία Ἑλλάδα τὸ μεγάλο πέος ἦταν ἀπόδειξη βαρβαρικῆς καταγωγῆς ἢ ἠλιθιότητας. Πηγή there was a time … Συνέχεια →

Συχνά, καὶ γιὰ λόγους πολεμικούς, ἰδεολογικούς, ἡ ἀρχαία Ἑλλάδα παρουσιάζεται νὰ μὴν ἔχει ἀντίληψη γιὰ κάποια πρόοδο στὴν Ἱστορία. Ὁ χρόνος της εἶναι κυκλικός· ζεῖ σὲ ἕνα αἰώνιο παρόν· ὁ Ἄνθρωπος εἶναι πάντα ὁ ἴδιος· ἀκόμη καὶ ὁ Κόσμος, λέγεται, … Συνέχεια →

Avanti Cristo καὶ Dopo Cristo. Ρωμαῖοι καὶ Μοντέρνοι, καθένας μὲ τὰ ἔργα του.

τῆς τσόντας: Προσέξτε τὸ σχόλιο: Ὁ νεραϊδοπαρμένος Ἀριστερὸς νομίζει ὅτι οἱ βουδιστικοῦ στυλ πόζες τῆς κοπέλας εἶναι «ἀρχαιοελληνικῆς» ἐκφραστικότητας καὶ πλαστικότητας -ἐνῶ ἀκόμη καὶ ὁ τίτλος τοῦ ἄρθρου ἀναφέρεται σὲ γιόγκα. Θὰ ρωτήσετε, τί σχέση ἔχει ἡ γιόγκα κι ὁ πολιτισμός … Συνέχεια →

Δὲν θὰ τὰ βάλω τώρα μὲ τοὺς ἀρχαιολόγους ἐπειδὴ τὸ ΚΑΣ ἔφερε ἀντιρρήσεις. Ἀλλὰ ναί: Ἡ ἀρχαιολογία δὲν εἶναι ἄμεμπτη. Τῆς χρωστᾶμε τὶς φρικαλέες ἀναστηλώσεις ἀπὸ Κνωσσὸ ὣς τὰ τείχη τῆς Κωσταντινούπολης. Τῆς χρωστᾶμε τὴν καταστροφὴ τῶν μετακλασσικῶν ἀρχαιολογικῶν στρωμάτων … Συνέχεια →

Τὸ πόσο ἄσχετοι μὲ τὴν Ἀρχαιότητα εἶναι ὅσοι τὴν ὑπερασπίζονται φαίνεται ἀπὸ τὸ περιστατικὸ μὲ τὴν αἰτηθεῖσα ἄδεια γιὰ ἐπίδειξη μόδας στὸν Παρθενώνα. Ὁ οἶκος Γκούτσι ζήτησε νὰ κάνει ἐπίδειξη μόδας στὴν Ἀκρόπολη ἀλλὰ τὸ Κεντρικὸ Ἀρχαιολογικὸ Συμβούλιο ἀπέρριψε τὸ … Συνέχεια →

Πολὺ μελάνι καὶ πολλὰ ΜΒ ἔχουν σπαταληθεῖ γιὰ τὸν προσδιορισμὸ τοῦ βαθμοῦ ἐκχριστιανισμοῦ τῶν Ἑλλήνων, ἐννοεῖται τοῦ βαθμοῦ ποὺ ὑπῆρχε πρὸ τῆς μεταπολεμικῆς καὶ μεταπολιτευτικῆς βοθροποίησης καὶ ἀνωμαλίας. Τὸ φάσμα κυμαίνεται ἀπὸ τοὺς ὁπαδοὺς τῆς ὕπαρξης «κρυπτοεθνικῶν» κι ἐκείνους ποὺ … Συνέχεια →

H. R. Horsley, A. L. Connoly and others, New Documents Illustrating Early Christianity. A Review of the Greek Inscriptions and Papyri published in 1979, (13)    

Σὲ περίπτωση ποὺ διαμαρτυρόμαστε γιὰ τὴν ἔλλειψη σεβασμοῦ τὴν ὁποία μᾶς δείχνουν οἱ ἡγεσίες μας, καὶ κλαῖμε γιατὶ τὸ μέλλον τῆς Ἀνθρωπότητας εἶναι σκοτεινό. Βέβαια. «Μὰ δὲν ζοῦμε στὴ Ρώμη, δυὸ χιλιάδες χρόνια πρίν». «Μά, καὶ οἱ Ρωμαῖοι δολοφόνησαν τὸν Καλιγούλα». … Συνέχεια →

Ὑπὸ τὴν ἐπίδραση τῆς θεωρίας τῆς Ἐξέλιξης, οἱ ἄνθρωποι ἀρέσκονται νὰ βλέπουν στὰ ἀνθρώπινα πρόσωπα ἀντίστοιχες ἐκφράσεις τῶν προσώπων τῶν ζώων. Δηλαδή, ὑπάρχει ἡ ἰδέα ὅτι μέσα στὸν ἄνθρωπο κρύβεται ἢ ἁπλὰ βρίσκεται τὸ ζῶο· ὅταν αὐτὸ ἐξευγενίσθηκε ἢ ἐξελίχθηκε, … Συνέχεια →

Στην αρχαία ελληνική αντίληψη δύο ήταν οι κύριες αρχές της σεξουαλικότητας: η αρχή του ισομορφισμού, πρώτα, δηλαδή “έστω ένας ενήλικας άνδρας, ισχυρός, πλούσιος, ενάρετος, γεμάτος ηθικές, πνευματικές αρετές κ.λ.π. Έχει σχέσεις με ένα νεαρό αγόρι στις οποίες ο άνδρας αυτός … Συνέχεια →

Μὲ ἀφορμὴ αὐτό ἀλλὰ καὶ αὐτό, δυὸ κείμενα τοῦ Πέτρου Χαριτάτου (στὸ ἑξῆς Π.Χ.). Ὁ Π. Χ. δηλώνει ἐξαρχῆς ὅτι τοῦ «είναι δύσκολο ακόμα και ως χαλαρά θρησκευόμενος, να γράψει τις σελίδες που ακολουθούν. Νιώθει άσχημα διότι περιγράφει πράξεις που έκανε … Συνέχεια →

Timagenes, felicitati urbis inimicus, aiebat Romae sibi incendia ob hoc unum dolori esse, quod sciret meliora surrectura quam arsissent Ὁ Τιμαγένης, ποὺ εἶχε κακία πρὸς τὴ Ρώμη καὶ τὴν εὐημερία της, ἔλεγε ὅτι ὁ μόνος λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο θρήνησε … Συνέχεια →

Ὅλο τὸ ποίημα […] Ὄχι ἔτσι ἐμεῖς: τοὺς νιοσκαμμένους τάφους θὰ τοὺς ἀνοίγουν οἱ νεκροὶ γιὰ τοὺς νεκρούς τους, ἄφετε τούτους θάπτειν, ὄχι ἐμεῖς,… «τὴν τῶν Ἑλλήνων νεκρὰν φωνὴν καταθάπτει »ὅλος ὁ Δῆμος τῶν Ἀποστόλων, καθὼς θεολογεῖ». Ἂς καταθάπτει, ἀλλὰ … Συνέχεια →