Category Archives: κείμενα

Ἂν εἶσαι μὲ τὸ Ἔθνος, πρέπει ἐπιδεικτικὰ νὰ δηλώνεις κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ. Κατὰ πασῶν τῶν θρησκειῶν. Ἢ τὸ ἀντίθετο: νὰ εἶσαι ὑπὲρ τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀλλὰ κατὰ τοῦ Ἔθνους. Νὰ ἔχεις μιὰ πισινή, γιὰ ὅσους φίλους κι ἐχθροὺς στὴν ἔχουνε στημένη … Συνέχεια →

Σχολεῖον τῶν ντελικάτων ἐραστῶν: Ἤτοι βιβλίον ἠθικὸν περιέχον τὰ περίεργα συμεβηκότα τῶν ὡραιοτέρων γυναικῶν τοῦ Παρισίου, ἀκμαζουσῶν κατὰ τὸν παρόντα Αἰώνα. Ἐκ τῆς Γαλλικῆς διαλέκτου νῦν πρῶτον μεταφρασθὲν παρὰ τοῦ Ρήγα Βενλενστινλῆ Θετταλοῦ ἐν Βιέννῃ τῆς Αοὐστρίας 1790. Ἡ ἄκρα … Συνέχεια →

Σὲ εἶδα ἐδῶ, ποὺ ἔκλαιγες, Μπότσαρη ἢ Ἐγνατίας μὲ Ἀριστοτέλους. Πέντε χρονάκια στὴ σχολή, οὔτε μία κουβέντα δὲν εἴπαμε, γιὰ τὰ μαθήματα. Δὲν ἔτυχε. Νὰ ἤξερα τότε ἢ τώρα τὸ ὄνομά σου, θὰ ἀστειεύεσαι. Ἀλλὰ σὲ εἶδα ἐδῶ ἢ ἀλλοῦ, … Συνέχεια →

Στὴ Γερμανία, δημοτικὰ κολυμβητήρια ἔχουν ἀρχίσει νὰ χωρίζονται σὲ τμήματα «ἀνδρῶν» καὶ «γυναικῶν» γιὰ νὰ μὴ σημειωθοῦν κι ἄλλοι βιασμοὶ ἀπὸ πτωχοὺς Πρόσφυγες, ἐνῶ τὰ χοιρινὰ λουκάνικα ἀρχίζουν νὰ ἀποσύρονται ἀπὸ τὶς προθῆκες γιὰ νὰ μὴν ἐξοργίζεται τὸ κυρίαρχο ἔθνος … Συνέχεια →

Ἀφοῦ δὲν μ’ ἀρέσει καθόλου ὁ Κατσαρός, τί νὰ κάνω! Σ’ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, ποὺ δὲν εἶμαι σὰν αὐτούς, τοὺς Φαρισαίους (Ἢ τοὺς Σαδδουκαίους -ὅπως τὸ πάρει κανείς), ἀναφωνοῦν στὸ ἑξῆς -μετὰ τὴ γνωστὴ παραβολή- οἱ Κατσαροὶ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες. … Συνέχεια →

Εἶναι Μεγάλη Παρασκευή, εἶναι κάπως ἐνοχλητικὲς γιὰ τὸν συγγραφέα-ἐκδότη Κ. Δεσποινιάδη οἱ καμπάνες. Αὐτὸς γιὰ νὰ κάνει τὴν ἀντίστασή του (ἢ γιὰ νὰ πάρει ἐκδίκηση;) ἢ ἐπειδὴ ἔτυχε, διαβάζει-μεταφράζοντας λυπημένος τὴ λυπητερὴ ἱστορία τῆς βίαιης ἐπικράτησης τοῦ Χριστιανισμοῦ (Ὁ θάνατος τοῦ Ἀρχαίου … Συνέχεια →

~ Ἡ δύναμη εἶναι ἀγάπη Ἡ δύναμη εἶναι ἀγαπητή Ἡ ἀγάπη εἶναι δυνατή Ἡ ἀγάπη εἶναι δυναμωτική. Ἡ ἀδυναμία εἶναι μίσος Τὸ μίσος εἶναι ἀδυναμία Ἡ ἀδυναμία σὲ κάνει νὰ μισεῖς Ἡ ἀδυναμία σὲ κάνει μισητό. Ἡ ἀδυναμία εἶναι δύναμη … Συνέχεια →

Photographe de mort τιτλοφοροῦταν τὸ ἄρθρο στὸ γαλλικὸ περιοδικὸ ποὺ διάβαζε ὁ ἐντελῶς γέρος ἐπιβάτης, ὁ ὁποῖος, καθὼς φαίνεται, τὰ εἶχε τετρακόσια, ἀφοῦ διάβαζε γαλλικὰ κείμενα στὰ ὀγδόντα του. Ποῦ καὶ ποῦ, ὡστόσο, ἔριχνε ματιὲς στὴν σύντομη ἐνσάρκωση τῆς Ζωῆς, … Συνέχεια →

Ἄνδρες γὰρ πόλις καὶ οὐ τείχη οὐδὲ νῆες ἀνδρῶν κεναί: Αὐτὸ τὸ ὡραῖο ρητό, ποὺ συμπυκνώνει τόσο καλὰ τὴν κοσμοθεωρία τῆς ἄμεσης δημοκρατίας, ὅπως σύγχρονοι στοχαστὲς μᾶς διαβεβαιώνουν, εἶναι τοῦ στρατηγοῦ Νικία, ἐκείνου γιά, ποὺ θεωροῦσε τὴν ἔκλειψη τῆς Σελήνης … Συνέχεια →