Category Archives: μουσική

Παντρεύεται τὸ 1420 ἕνας ξεπεσμένος Παλαιολόγος μιὰ Ἰταλίδα μιᾶς ἄσημης πόλης (ἀλλὰ ἀνηψιὰ τοῦ Πάπα), καὶ ἕνας Δυτικὸς συνθέτει τὸ παρακάτω τραγούδι. Ξέρετε, στὰ πλαίσια τῆς ἐπιδιωκόμενης Ἕνωσης τῶν Ἐκκλησιῶν ὑποταγῆς τῆς Ἐκκλησίας. Γι’ αὐτό, ἂς πάει καὶ τὸ παλιάμπελο … Συνέχεια →

Ἂν κατάλαβα καλά, ὁ Μπερνστάιν στὴν ἀρχὴ κάνει λόγο γιὰ μιὰ ἀσάφεια (στοχευμένη ἢ μή) σὲ ἔργα τοῦ Μπὰχ καί, κατ’ ἀντιστοιχία, σὲ κείμενα τοῦ Σαίξπηρ. Καὶ δίνει παραδείγματα τῶν διαφορετικῶν δυνατῶν ἐκτελέσεων τῶν ἔργων τοῦ Μπὰχ ἀποκλειστικὰ μὲ βάση … Συνέχεια →

(Γρεβενά): -Εσείς πουλιά πετούμενα που πάτε στον αέρα. Αυτού που πάτε κι έρχεστε και πίσω που γυρνάτε, μην είδατε, πουλιά μ’, το Θόδωρο, το Θόδωρο το Ζιάκα. -Εμείς εψές προψές τον είδαμε στης Άρτας το γιοφύρι…

Ὅλες οἱ καπετάνισσες τῶν καπεταναραίων ὅλες πάησαν προσκύνησαν, ὅλες πάησαν, παιδιά μ’, προσκύνησαν.   Ὅλες πάησαν προσκύνησαν, ὡρὲ στ’ Ἀλὴ πασὰ τὴν πόρτα, κι αὐτὴ ἡ Λένη τοῦ Μπότσαρη, κι αὐτὴ ἡ Λένη, παιδιά μ’, τοῦ Μπότσαρη   Ὡρὲ κι … Συνέχεια →

Δὲν θὰ ἔπρεπε, κανονικά, νὰ πῶ κάτι γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔκανε γνωστὴ τὴ βυζαντινὴ καὶ μεταβυζαντινὴ μὴ ἐκκλησιαστικὴ μουσικὴ ἔπειτα ἀπὸ πέντε καὶ δύο αἰῶνες, ἀντίστοιχα. Τὰ λέει κι ὁ ἴδιος ἐν συντομίᾳ γιὰ τὴν κοσμικὴ βυζαντινὴ μουσική (6:00 … Συνέχεια →

29 θεουργοί, «τεχνολόγοι» («χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα«; Αὐτοί) καὶ φιλόσοφοι τῆς Ἀρχαιότητας ποὺ ὑποστήριζαν ὅτι ὑπάρχει μετενσάρκωση τὴν περιέγραφαν ὡς τιμωρία κι ὄχι ὡς ἐπιθυμητὴ μορφὴ ἀθανασίας τοῦ ἀνθρώπου. Ὡς κάτι ἀρνητικό, κάτι κακό. Ἀλλὰ μὲ τὴν παρερμηνεία ποὺ δέρνει … Συνέχεια →

Τὸ youtube στὴν οὐσία ἦταν ἕνα δυνατὸ κτύπημα σὲ κάθε μορφὴ μουσικῆς ἐπαγγελματικῆς ἀνεξαρτησίας. Ἐννοῶ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ ἐπαγγελματίες μουσικοί, ποὺ ἔβγαζαν λεφτὰ καὶ ἀπὸ τοὺς δίσκους τους, στερήθηκαν ἕνα εἰσόδημα. Καὶ δὲν μιλῶ μόνο γιὰ ὅσους (συγκροτήματα, μεμονωμένους … Συνέχεια →

Ἀπὸ τὶς πιὸ ὡραῖες ἠχογραφήσεις μὲ τραγούδια τῶν περιοχῶν αὐτῶν. Δίνουν κι ἕνα μέτρο τοῦ ἰδεώδους στὸ ὁποῖο πρέπει νὰ ἐπανέλθει ἡ ἑρμηνεία τοῦ προνεοτερικοῦ μουσικοῦ πολιτισμοῦ μας. Γιὰ ὅσους ἀντιπαθοῦν τὴν καθαρολογία, μόνο ἐὰν ἡ παράδοση στὴ σωστή της … Συνέχεια →

Εμείς -μάνα μ’ – δε θέλουμε τζαμιά, χοτζάδες να λαλούνε, μον’ θέλουμε τ’ Αγιά-Σοφιά, το μέγα μοναστήρι

Λέμε ὄχι στὶς παγίδες. Οἱ λαοὶ εἶναι καλοὶ αὐτοὶ καθεαυτούς. Οἱ λαοί, σὰν φύγουν οἱ Κακοί ξένοι (οἱ ἰμπεριαλιστές) κι ἅμα ἀπομονωθεῖ τὸ 40-70% (οἱ «ἐθνικιστές»), τότε ἔχουν τὴν ἱκανότητα νὰ συμφωνοῦν μεταξύ τους στὰ προβλήματά τους. Ἔτσι:

Κέρκυρα καὶ ἀναγεννησιακὴ Κρήτη, μᾶς τὰ φάγανε γιὰ πάντα -καὶ προσεχῶς τὰ πάντα.  

Σὰν τὸ βιντεοκλίπ. Κάποτε θὰ τὰ βλέπαμε ὅλα αὐτὰ καὶ θὰ γελάγαμε, λέει   Πάνω στην τρέλα μου, πάνω στην αλητεία μου Ήρθε το γράμμα για να κάνω τη θητεία μου

Καπετὰν Λούκας

Ὡραῖο τραγουδάκι. Ὅσο γιὰ τὸ ἐξώφυλλο, καὶ μόνο ἀπὸ ἀντίδραση στὰ σοῦπερ οὐάου ἐξώφυλλα, συνιστᾶ ἀπὸ μόνο του εἰρωνεία πρὸς αὐτά, καὶ πρόοδο.  

Ακρίτης κάστρον έκτιζε χάρος να μην τον έβρει. διπλούν, τριπλούν το έχτιζε σίδερο καρφωμένο Φωνάξεν την καλίτσα του (γυναίκα του) κι ηφέρε τα καλούδια καλώς ήρθες Αϊ – χάρε μου έλα να φαμ’ κι ας πιούμε Εγώ δεν ήρθα για … Συνέχεια →

Ἕνα μπαρὸκ τραγούδι κι ἕνα ρόκ:  

κι ἂς μὴν βρέχει.

Οἱ Camel ἦταν αὐτὸ ποὺ δὲν μπόρεσαν νὰ γίνουν οἱ Pink Floyd.

Γιῶργος Μεϊντανᾶς Κι ἐπειδὴ ὁ Συ-σωλήνας μᾶς τὰ χάλασε, νά καὶ ἡ Μηττάκη:

Δὲν ξέρω γιατί δὲν μοῦ ἄρεσε ὁ Σαββόπουλος ποτέ. Δὲν μοῦ ἄρεσε. Ἡ φωνή του; Ἡ ροκ-δημοτικὴ μουσική του, ποὺ δὲν ἐκσυγχρονίζει τὴν παράδοση (ὅπως καὶ κάθε τὶ ποὺ τὴν ἀναμειγνύει μὲ Δύση) καὶ δὲν τὴ βρίσκω πρωτοποριακή (δὲν μ’ … Συνέχεια →

Find myself beside a stream of empty thought, Like a leaf that’s fallen to the ground, And carried by the flow of water to my dreams Woken only by your sound. Find myself beside a stream of empty thought, Like … Συνέχεια →

All I ever wanted All I ever needed Is here in my arms Words are very unnecessary They can only do harm

τοῦ Παγιουμτζῆ    

Du arme, arme Kerze gibst fürder keinen Schein, erloschen ist so schnelle dein Licht, das freud’ge, helle, o muss es also sein? ‘S ist nicht, weil ich nun weilen muss in der Dunkelheit! 0 brenntest du nur immer und gäb … Συνέχεια →

Ἄχ, γιὰ ἰδέστε τὸν ἀμάραντο σὲ τί βουνὸ φυτρώνει / φυτρώνει μὲς στὰ δύσβατα στὶς πέτρες στὰ λιθάρια / Ποτέ του δὲν ποτίζεται καὶ δὲ κορφολογιέται [/ τὸν τρῶν’ τὰ λάφια καὶ ψοφοῦν τ’ ἀγρίμια κι ἡμερεύουν ]

ἀλλὰ ἦταν ἀντιμοναρχικό, πλὴν ὅμως δυστυχῶς θεωρεῖται φιλομοναρχικό. Διαβάστε σχετικὰ ὅσα γράφει ὁ χρήστης ποὺ τὸ ἀνάρτησε, ἀλλὰ κι ἐδῶ.

Κι ὁ μπαμπάς:    

Κάιρο, Σαλονίκη, Γιβραλτάρ, Πειραιά

  Γιατὶ τελικὰ σημασία ἔχει νὰ εἶσαι σοβαρός. Εἴτε ἐπειδὴ εἶσαι ἀφιερωμένος στὴ Μουσικὴ εἴτε ἐπειδὴ ἔφαγες  δέκα Bratwurst καὶ ἀκόμα νὰ χωνέψεις.

Πυρσὸς Λαμπρός..    

Ἔτσι Ποιὸς σουρεαλισμός; Ἐδῶ: Η ζωή δεν είναι τρένο να πατήσεις φρένο όπου θες να σταματήσεις και να κατεβείς. Στου παράδεισου την πόρτα σε ρωτάνε πρώτα, κι αν δε γλέντησες ποτέ σου, μέσα δε θα μπεις.

Ἡ προφητεία τοῦ παραπάνω, ὡς κοσμική, ἔκανε λάθος στὸ ὅτι πιάσαμε τὸν πάτο τὸ 1990.

Τοῦ Χάλαρη. Θυμᾶμαι ποὺ κάποιος ἁπλὸς ψάλτης ἐξέφραζε τὴν δυσαρέσκειά του γιὰ διάφορα κακὰ ποὺ ἔβρισκε στὴ βυζαντινὴ μουσικὴ τοῦ Χάλαρη. Δὲν ξέρω ἀπὸ μουσικές, ἀλλὰ ἡ κριτική του μοῦ φάνηκε μέσα στὰ ὅρια τοῦ φθόνου. Μήπως γιατὶ κακῶς διαισθάνθηκε … Συνέχεια →

Λίγος Μπὰχ νὰ ἠρεμήσουμε..