Category Archives: φιλοσοφίες

Περίληψη: Ὀρθολογισμός: τυπικὸς μόνο, ἄψογη χρήση τῆς τυπικῆς λογικῆς γιὰ νὰ ἐκλογικευθεῖ μιὰ θεμελιώδης θέση, ἡ ὁποία βρίσκεται πέρα ἀπὸ κάθε δυνατότητα λογικῆς θεμελίωσης, καὶ ἡ ὁποία καλεῖται «ἀνορθολογικὸ στοιχεῖο μὲ τὴ μυστικὴ ἔννοια τοῦ ὅρου». Ἀντίθετα, τὸ «ἀνορθολογικὸ στοιχεῖο … Συνέχεια →

Ἀπὸ σαφεῖς ἀποφάνσεις τῶν σπουδαιότερων ἐκπροσώπων του προκύπτει ὅτι ὁ ὀρθολογισμὸς τῶν Νέων Χρόνων ὁρίζεται πρῶτα-πρῶτα σὲ ἀντίθεση μὲ ὅ,τι ἀποκαλεῖται «σχολαστικὴ σκέψη», «αὐθεντία», «Μεσαίωνας», «μυστικισμὸς» κτλ. Ὁ πολεμικός του χαρακτήρας καταφαίνεται, λοιπόν, στὴν ἀδιάκοπη, ἄμεση ἢ ἔμμεση ἀρνητικὴ ἐπίκληση … Συνέχεια →

…Περιώνυμοι διαφωτιστὲς τοῦ 18ου αἰ. ἐπιστράτευσαν ἐναντίον τοῦ χριστιανικοῦ οἰκουμενισμοῦ ἕναν γεωγραφικὸ ἢ ἱστορικὸ-κοινωνιολογικὸ σχετικισμό, ὁ ὁποῖος σκόπευε νὰ καταδείξει τὴν ἀποφασιστικὴ ἐπιρροὴ τέτοιων ἐγκόσμιων παραγόντων πάνω στὴ διαμόρφωση τῆς θρησκευτικῆς πίστης γιὰ νὰ ὑποσκάψει ἔτσι τὶς θεολογικὲς ἀξιώσεις ἀλήθειας … Συνέχεια →

Ὁ Θεὸς τοῦ Διαφωτισμοῦ καὶ τοῦ ἀστοῦ ὑπῆρχε τόσο ὥστε νὰ δίνει σὲ ὅλους τὴν ἐπιθυμητὴ βεβαιότητα, ἐγγύηση κανονικότητας καὶ τὴν σταθερότητα, νὰ ἐξασφαλίζει τὴν θετικὴ συναίσθηση ὅλων (ἀστῶν καὶ μή) ὅτι ὑφίσταται κάποια ὑποταγὴ ὅλων σὲ κάποιες κοινὲς ἀρχές· … Συνέχεια →

Οἱ πόνοι εἶναι καλό, ἐνῶ οἱ ἡδονὲς ἀπὸ κάθε πλευρὰ κακό˙ γιατὶ, ἀφοῦ γεννηθήκαμε γιὰ νὰ τιμωρηθοῦμε, πρέπει νὰ τιμωρούμαστε Ἰάμβλιχου, Πυθαγόρου βίος Ἀγαπήθηκε ἰδιαίτερα γι’ αὐτὸν τὸν λόγο, καὶ οἱ ὁπαδοί του ἀκόμη καὶ σήμερα διακρίνονται ἀνάμεσα σ’ ὅλους … Συνέχεια →

Τὸ μάταιο τῆς φιλοσοφίας, κι ἐδῶ συμπεριλαμβάνω καὶ τὶς λεγόμενες πολιτικὲς ἐπιστῆμες καθὼς  καὶ τὴν κοινωνιολογία, ἢ ἀκόμη καὶ τὰ νεοφιλελεύθερα τοῦ μάνατζμεντ (κι ὅλη τὴν Ἀριστερά, φυσικά), βρίσκεται στὸ γεγονὸς ὅτι τὰ πορίσματά τους δὲν εἶναι ἱστορικὰ ἀποδείξιμα, ἀλλὰ … Συνέχεια →

καὶ χάντρες: ένα ψαράκι μήκους δέκα εκατοστών, πέρασε το περίφημο «τεστ του καθρέφτη», αναγνωρίζοντας σε αυτόν τον εαυτό του, κάτι που θεωρείται ένδειξη νοημοσύνης και αυτοσυνείδησης. Το τεστ έχουν ήδη περάσει ορισμένα μεγαλύτερα ζώα, αλλά οι επιστήμονες εξεπλάγησαν, καθώς δεν … Συνέχεια →

Ἂν φανταστεῖς τὸ μέλλον ὅσο ζοφερότερο γίνεται νὰ τὸ φανταστεῖς (π.χ. χωρὶς κάποια λύτρωση θανάτου ἂν εἶσαι ἄθεος ἢ ἐμφάνιση τοῦ ἀπὸ μηχανῆς θεοῦ ἐὰν δὲν εἶσαι), ἂν βεβαιωθεῖς ὅτι ἔτσι θὰ εἶναι τὰ πράματα, τότε ὁποιαδήποτε κατοπινη διαπιστωμένη ἀπόκλιση … Συνέχεια →

Πηγή Ἡ διαδικασία θὰ τελειώσει ὄχι ὅταν ὅλοι ζωγραφιστοῦν ἀπὸ ὅλους ἀλλὰ ὅταν ὁ ἄνθρωπος στὴν τελευταία εἰκόνα γίνει τόσο μικροσκοπικός, ὥστε νὰ μὴ φαίνεται. Ἡ ἀνθρωπότητα ποὺ τείνει στὸ μηδέν.

Κάθε ἀντίφαση, ἀπὸ τὴ φύση της, ἀφορᾶ πράγματα, καταστάσεις, ἐνέργειες καὶ ἰδέες ποὺ βρίσκονται στὸ ἴδιο ἐπίπεδο. Διαφορετικά, δὲν εἶναι ἀντίφαση ἀλλὰ διαφορετικὲς ὄψεις τῆς πραγματικότητας, σὲ διαφορετικὰ ἐπίπεδα. Ἡ Παπαρήγα δὲν ἀντιφάσκει ὅταν πάει τὰ παιδιά της στὸ ἀμερικανικὸ … Συνέχεια →

Τί ἀπαίσιο πράγμα αὐτὲς ἡ νέες φιλοσοφικὲς ἰδέες τῆς σκληρότητος, τοῦ σωστοῦ τῆς ὑπερισχύσεως τοῦ δυνατοῦ, τοῦ τάχα ἐξυγιαντικοῦ εργου τῆς πάλης τῆς ἐξαλείφουσας τοὺς μικροὺς καὶ ἀσθεντικοὺς κτλ. κτλ. Ἀφοῦ πρέπει νὰ ζήσουμε ἐν κοινωνίᾳ, ἀφοῦ ὁ πολιτισμὸς ἀπορρέει … Συνέχεια →

Ὁ θάνατος εἶναι ἕνα ἐμπόδιο νὰ δεῖς τί θὰ γίνει μετά. Μετά, στὴν Ἱστορία, τὴν κοινωνία, τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ξέρεις. Ὄχι γιὰ τὸν ἑαυτό σου καὶ τὰ σχέδιά σου. Ἔχεις μιὰ ἔκτακτη δουλειὰ καὶ πρέπει νὰ σηκωθεῖς ἀπὸ τὴν ὀθόνη … Συνέχεια →

29 θεουργοί, «τεχνολόγοι» («χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα«; Αὐτοί) καὶ φιλόσοφοι τῆς Ἀρχαιότητας ποὺ ὑποστήριζαν ὅτι ὑπάρχει μετενσάρκωση τὴν περιέγραφαν ὡς τιμωρία κι ὄχι ὡς ἐπιθυμητὴ μορφὴ ἀθανασίας τοῦ ἀνθρώπου. Ὡς κάτι ἀρνητικό, κάτι κακό. Ἀλλὰ μὲ τὴν παρερμηνεία ποὺ δέρνει … Συνέχεια →

Μὰρξ – Ἔνγκελς, Κομμουνιστικὸ Μανιφέστο, 1848: Κατάργηση της οικογένειας! Ακόμα και οι πιο ριζοσπάστες αγανακτούν γι’ αυτή την επαίσχυντη πρόθεση των κομμουνιστών. Πάνω σε ποια βάση στηρίζεται η σημερινή, η αστική οικογένεια; Πάνω στο κεφάλαιο, πάνω στο ατομικό κέρδος. Η … Συνέχεια →

Πολλοὶ ἀντιλαμβάνονται τὸν Χριστιανισμὸ ὡς παράρτημα ἢ συνέχεια τῆς ἑλληνικῆς φιλοσοφίας, ὅσον ἀφορᾶ ὄχι ἁπλῶς τὴ θεματολογία τῶν δογματικῶν ἐνασχολήσεων ἢ τὴν ἀνάπτυξη καὶ δομὴ τῆς ἐπιχειρηματολογίας του ἀλλὰ καὶ τὸ περιεχόμενο τῆς θεολογικῆς «φιλοσοφίας» του. (Πέρα ἀπὸ πανηγύρια καὶ … Συνέχεια →

Ὁ Ἰωάννης Ἰταλὸς εἶναι ἕνας κρίκος στὴν φανταστικὴ ἁλυσίδα τῶν δῆθεν «Ἑλλήνων» Βυζαντινῶν, ποὺ κρύβονταν ἐπιτυχημένα ἢ μὴ ἐπὶ ἐννιὰ αἰῶνες στὸ μέσο καὶ ὕστερο Βυζάντιο. Οἱ ἱστορίες μυστηρίου μαγεύουν βαριεστημένες ἐποχὲς ἢ ἀκαδημαϊκοὺς ποὺ ψάχνουν γιὰ ἰδεολογικοὺς προγόνους σὲ … Συνέχεια →

Ἡ ἱερὴ ἀγελάδα τῆς μεταπολιτευτικῆς μας ἰδεολογίας (ἡ εἴσοδος στὴν ΕΟΚ καὶ ἡ ἐξαγγελία τοῦ «Ἑλληνοδυτικοῦ ἀνθρώπου» ἔγιναν τὴν ἴδια ἐποχή: ἀλληλοδικαιολογοῦνταν) μὲ τὴν ἱερὴ ἀγελάδα τῶν διανοουμένων. Τὸ κωμικὸ εἶναι ὅτι ἡ ἰδέα τοῦ σκίτσου εἶναι δανεισμένη ἀπὸ τὴν … Συνέχεια →

Σὲ παλιότερο ἄρθρο, παραθέτοντας Κονδύλη, ἀναφέρθηκα στὴ σχέση μεταξὺ ἀραβικοῦ ἀριστοτελισμοῦ κι ἀραβοϊσλαμικῆς φιλοσοφίας μὲ τὸν δυτικὸ Σχολαστικισμὸ καὶ στὴν ρωγμὴ ποὺ προκάλεσε ὁ ἴδιος ὁ Σχολαστικισμὸς στὴ θρησκευτικὴ πίστη τῆς Δύσης, καταστρέφοντάς την (τὴν πίστη) καὶ ἐμμέσως ἀνοίγοντας δρόμο … Συνέχεια →

Λέγεται, συνήθως δηκτικά, ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς χρησιμοποίησε τὴ φιλοσοφία τῶν Ἀρχαίων ἁπλῶς ὡς ὑπηρέτρια τῆς θεολογίας. Ἂν καὶ αὐτὸ ἔχει ἀρκετὰ σφάλματα, ἀκόμη καὶ ὅσον ἀφορᾶ τὴ Δύση, εἶναι ἐνδιαφέρον νὰ δοῦμε γιατί μετέφρασαν οἱ Ἄραβες (δηλαδή, οἱ Χριστιανοὶ ὑπὸ … Συνέχεια →

α. Π. Κονδύλης, Ἀπὸ διάφορα: …Ὡστόσο, στὴν σκέψη τοῦ Petrarca [Πετράρχη, 1304-1374] διαφαίνονται καὶ τὰ σημάδια τῶν νέων καιρῶν, π.χ. ὁ συχνὸς σιωπηρὸς παραμερισμὸς τῆς διδασκαλίας γιὰ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα ἢ γιὰ τὸν ἐπίγειο κόσμο ὡς «κοιλάδα δακρύων»… Στὸν Grotius … Συνέχεια →

Ἡ κριτικὴ τῆς μεταφυσικῆς, τ. 1: Ἡ ἀντίκρουση τῆς μεταφυσικῆς στοὺς πρώιμους Νέους Χρόνους στάθηκε ἀμφίπλευρη καὶ δίσημη, ἀφοῦ μέσα της οἱ νεωτερικὲς θύραθεν τάσεις συγχωνεύτηκαν μὲ τὴν ἀντίδραση εὐρύτερων ὀρθόδοξων θεολογικῶν κύκλων ἐνάντια στὴν θωμιστικὴ προσπάθεια σύζευξης θεολογίας καὶ … Συνέχεια →

Γιὰ τὰ ἄστρα ἡ διάλεξη στὸ Ἀστεροσκοπεῖο Ἀθηνῶν. Μετά, εἴδαμε τὸν Κρόνο καὶ τὸν Δία. Στὸ μεσοδιάστημα, ὅλα τὰ ἐπιστημολογικά, κι ὁ ἔπαινος τῆς Ἐπιστήμης. Ὅ,τι μπόρεσα συγκρατῶ, φυσικά: «Παλιὰ δὲν ἦταν καλύτερα, ὅπως λέει ὁ φίλος ποὺ θυμᾶται τὴ … Συνέχεια →

Ἡ ὀπτικὴ ἀπάτη ὅτι ἡ κριτικὴ τῆς μεταφυσικῆς τοῦ 19ου καὶ τοῦ 20οῦ αἰ. ὑπῆρξε στὸ σύνολό της ρηξικέλευθη μέσα στὴν ἱστορία τῶν ἰδεῶν ὀφείλεται σὲ μιὰ σύγχιση ἀνάμεσα στὰ περιεχόμενα καὶ τὶς δομὲς τῆς σκέψης, ἀπὸ τὴ μιά, καὶ … Συνέχεια →

Μὲ ἀφορμὴ τὴ συζήτηση γιὰ τὸν Ἀμβρόσιο, ἂς συγκεφαλαιώσω κάποιες σκέψεις: 1. Ἡ Ἐκκλησία κατὰ τὴν Τουρκοκρατία δὲν ἔλεγε «δὲν πειράζει ποὺ βασανίζεστε, ἀρκεῖ ποὺ εἶστε μέλη τῆς Ἐκκλησίας» ἀλλὰ «βασανίζεστε λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν σας». Ἂν ἔλεγε τὸ πρῶτο («δὲν … Συνέχεια →

Π. Κονδύλης, Ἡ κριτικὴ τῆς μεταφυσικῆς στὴ νεότερη σκέψη, τ. 2. Μετάφραση Μ. Παπανικολάου. …Στὸ ὕστερο ἔργο του, ὁ Nietzsche παύει σιωπηρὰ νὰ συνάγει τὴν μεταφυσικὴ ἀπὸ τὴν πλάνη ἢ τὴν ἄγνοια, κι ἀντὶ γι’ αὐτὸ ὑποτυπώνει μιὰ ψυχολογικὴ ἑρμηνεία … Συνέχεια →

Ἀπὸ τὸν Εὐρωπαϊκὸ Διαφωτισμό: Θὰ ἦταν ἀσφαλῶς ἐπιφανειακὸ νὰ ἀποδώσουμε τὴν ἐμφάνιση τοῦ νεότερου σκεπτικισμοῦ στὴ γενικὴ ἀναβίωση τῆς ἑλληνικῆς φιλοσοφίας κατὰ τὴν Ἀναγέννηση. Γιατὶ πρῶτα θὰ ἔπρεπε νὰ ἐξηγήσουμε γιὰ ποιὸν λόγο οἱ ἀρχαῖοι σκεπτικοὶ προκάλεσαν τὸ ἐνδιαφέρον. Ἐπίσης, … Συνέχεια →

Στὰ παλιά, καλὰ χρόνια πρὸ τοῦ 2010 (τὸ 2005) εἶχε κυκλοφορήσει ἕνα κείμενο μὲ τίτλο «Ἐθνολαϊκισμὸς καὶ Θεσσαλονίκη». Τὸ κείμενο ἔκανε ἐντύπωση, κυρίως γιὰ τὴν λέξη «ἐθνολαϊκισμός», ἡ ὁποία τότε εἰσήχθη στὴν Ἑλλάδα καὶ ἡ ὁποία ἔκτοτε εἶναι ἡ ἀγαπημένη … Συνέχεια →

Σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ ὡραῖα τοῦ Κονδύλη στὸν Εὐρωπαϊκὸ Διαφωτισμό, βλέπουμε πῶς ἡ ἔννοια τῆς Φύσης, ἀπὸ τὴν αὐγὴ τῶν Νέων Χρονων καὶ ὕστερα, χρησιμοποιήθηκε καὶ τροποποιήθηκε κατὰ τὰ συμφέροντα τῆς ἀντιχριστιανικῆς πολεμικῆς. Ἀρχικά, ἡ Φύση θεωρήθηκε ὡς ἑνιαῖο πράγμα, … Συνέχεια →

Συνηθίζουν, «δημοκράτες» καὶ ἀντιδημοκράτες νὰ τονίζουν τὴ συνάφεια μεταξὺ θρησκείας καὶ ὀλιγαρχίας ἢ μοναρχίας, ἀπὸ τὴ μία, καὶ ἀθεΐας καὶ δημοκρατίας, ἀπὸ τὴν ἄλλη. Ὁ ἄθεος εἶναι δημοκράτης, ὁ θρῆσκος εἶναι ἀντιδημοκρατικός. Ἄλλοι πάλι, συμμεριζόμενοι τὴν πίστη τῆς Ἀριστερᾶς, πὼς … Συνέχεια →

Μετάφραση Β. Ἀ. Κύρκος Α Ὁ Δημόκριτος πιστεύει ὅτι ἡ ψυχὴ εἶναι φθαρτὴ καὶ χάνεται μαζὶ μὲ τὸ σῶμα. Τὰ νεκρὰ σώματα αἰσθάνονται, ὅπως νόμιζε ὁ Δημόκριτος Β Οἱ Ἀβδηρίτες δίκασαν δημόσια τὸν Δημόκριτο, ἐπειδὴ εἶχε σπαταλήσει τὴν πατρική του … Συνέχεια →

οι λεπτεπίλεπτοι, οι πλούσιοι , οι αργόσχολοι για να ξεχωρίσουν από το λαό αναζητούν το καινούριο ,το παράδοξο , το ασυνήθιστο, το σκανδαλώδες. Και εγώ, από τον κυβισμό και έπειτα, ικανοποίησα τους σοφούς και τους κριτικούς με όλες τις ευμετάβλητες … Συνέχεια →

οἱ ἀναρχικοί. Κάπως σὲ «Γαλάζια Λίμνη» ὁ συνειρμός. Ἡ ἀνευθυνότητα αὐτοχαρακτηριζόμενη ὡς ἐλευθερία. Πλατωνισμὸς παραλλαγμένος νά ὁ ἀναρχισμός, πλατωνικὲς βυζάχτρες κι ἀγέλες (ἢ ὁρδές;), ἡ δῆθεν ἐλευθερία γιὰ χάρη τῆς δῆθεν ἐλευθερίας. Οἱ ἄνθρωποι, ὅλοι, καὶ κατεξοχὴν οἱ μικροὶ ἄνθρωποι, … Συνέχεια →

Ὁ Ἀσκληπιὸς…ἔγινε χειρουργὸς κι ἀσκώντας τὴν τέχνη αὐτὴ γιὰ πολὺν καιρὸ ὄχι μόνο ἐμπόδιζε μερικοὺς ἀνθρώπους νὰ πεθαίνουν, ἀλλὰ ἀνάσταινε καὶ τοὺς πεθαμένους. Γιατὶ πῆρε ἀπ’ τὴν Ἀθηνὰ τὸ αἷμα τῆς Γοργόνας ποὺ ἔτρεξε ἀπ’ τὶς φλέβες της κι ἐκεῖνο … Συνέχεια →

Ὁ Κονδύλης συνιστᾶ ἰδιαίτερη περίπτωση ὅσον ἀφορᾶ τὸν ἐθνικό του προβληματισμό. Ἐνῶ ἀρνήθηκε τὴν τρισχιλιετὴ συνέχεια τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους καὶ τὸ θεώρησε σχετικὰ πρόσφατο δημιούργημα, τῆς δεύτερης μ.Χ. χιλιετίας, ὑποστήριξε τὴ συνέχεια τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καὶ ὑπερασπίστηκε τὴν ὕπαρξη ἀλλὰ … Συνέχεια →

τοῦ αὐτοκράτορα ἢ τοῦ ἐρημίτη ἢ Ἡ ἄποψη ὅτι κάθε τὶ ποὺ καθένας ὑφίσταται εἶναι ταιριαστὸ γιὰ αὐτόν, καὶ τίποτε λιγότερο ὀδυνηρὸ δὲν ὑπάρχει. Τέλος πάντων: Γιατί, σάμπως οἱ ὀρθολογικὲς ἑρμηνεῖες, τὰ  Ἀόρατα Χέρια μὲ τοὺς ἀόρατους (ὄντας ἀνύπαρκτους) Νόες … Συνέχεια →

Αὐτὲς τὶς διαπιστώσεις τοῦ τύπου «ὁ ἄνθρωπος εἶναι πολυγαμικὸ ὂν γιατὶ δὲν μπορεῖ νὰ μὴν ἐπιθυμεῖ διαρκῶς ὅ,τι διαφορετικό βλέπει μπροστά του -κι ὄχι τὸ ἴδιο πρόσωπο», πῶς νὰ τὶς ἐκλάβω; Ὡς ἀντίστοιχες τῆς ἄποψης «Ὁ ἄνθρωπος εἶναι δολοφονικὸ ὂν … Συνέχεια →

Πηγή Βέβαια, παρά τις ιδεολογικές υπερασπίσεις της τεχνικής, το γόητρό της έχει μειωθεί στα τελευταία 20 χρόνια. Πρακτικά αποφασιστικό παραμένει ωστόσο το γεγονός ότι κανείς δεν έχει να προτείνει μια ρεαλιστική εναλλακτική λύση προς την τεχνική πρόοδο. Οσο καθαρότερα διαγράφεται … Συνέχεια →

Ἡ ἄγνοια τῆς ἀρχαίας καὶ μεσαιωνικῆς ἱστορίας εἶναι πηγὴ ἀπέραντης πρωτοτυπίας. ο σιωνισμός είναι αίρεση του ιουδαϊσμού όπως ακριβώς είναι ο εθνοφυλετισμός για τον χριστιανισμό. Τα αίτια της παρακμής του χριστιανισμού στην Ευρώπη βρίσκονται ακριβώς στην ανάπτυξη της δημοκρατίας και … Συνέχεια →

20 εἶπε δὲ Κύριος· κραυγὴ Σοδόμων καὶ Γομόρρας πεπλήθυνται πρός με, καὶ αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν μεγάλαι σφόδρα. 21 καταβὰς οὖν ὄψομαι, εἰ κατὰ τὴν κραυγὴν αὐτῶν τὴν ἐρχομένην πρός με συντελοῦνται, εἰ δὲ μή, ἵνα γνῶ. 22 καὶ ἀποστρέψαντες ἐκεῖθεν … Συνέχεια →

ὅπως τοὺς κατατάσσει ἕνας ἄθεος. Οἱ ἄθεοι ποὺ βλέπουν τὴν θρησκεία ὡς ἀποτυχημένη ἐπιστήμη. Οἱ οὑμανιστὲς ἄθεοι, ποὺ ἑνοποιοῦν κι ὑποστασιοποιοῦν τὴν καλὴ Ἀνθρωπότητα, ἀντιγράφοντας τὸν μονοθεϊστικὸ Θεό. Ὁ τρίτος τύπος ἄθεου εἶναι αὐτὸς ποὺ πιστεύει στὴν ἐπιστήμη ὡς σωτήρα … Συνέχεια →

Ἀπὸ τὸν πρόλογο τοῦ Κονδύλη στὸν α’ τόμο τῶν ἁπάντων τοῦ Μακιαβέλλι …Στὸ Μεσαίωνα οἱ ἄνθρωποι ἀρκοῦνταν στὰ δεδομένα κατὰ προσέγγιση, οὔτε καὶ μποροῦσαν νὰ βάλουν καλὰ μὲ τὸ νοῦ τους τὴν ἔννοια τοῦ «ἀκριβοῦς» καὶ οἱ ἁπλούστεροι λογαριασμοὶ ποὺ … Συνέχεια →

Μὲ αφορμὴ αὐτό. Καταρχήν, μεταξὺ ὑποκρισίας καὶ περηφάνειας κατὰ τὴ διάπραξη μιᾶς γενοκτονίας, στὴν πρώτη περίπτωση ἔχουμε αὐτὸν ποὺ κατὰ τὴ διάπραξη τῆς γενοκτονίας «στὸ ὄνομα Τοῦ…» εἴτε ἀγνοεῖ ὅτι τὸ «ὄνομα Τοῦ» τοῦ ἀπαγορεύει ἄλλες θυσίες πέραν αὐτῆς τοῦ … Συνέχεια →

Περισσότερο τὸ ἀναρτῶ κατὰ ἐκείνων ποὺ ὑποστηρίζουν μιὰ γιανναρικὴ διαμάχη (ἂν καὶ ἀποστασιοποιοῦνται ἀπὸ τὸν Γιανναρᾶ λόγῳ τοῦ πολιτικοῦ ὑποβάθρου του) θρησκείας – Ἐκκλησίας, ἢ –πιὸ ἀριστερίστικα– «ὑποκρισίας» – «ἀληθινοῦ Χριστιανισμοῦ»: Τὸ εὐ ζῆν (ὁ «πραγματικὸς» Χριστιανισμός) προέρχεται ἀπὸ τὸ … Συνέχεια →

Ὅταν τὸ 1990 ὁ Γιάννης Ἀγγελάκας καὶ οἱ Τρύπες νόμιζαν ὅτι περιέγραφαν τὸν Παράδεισο τῶν Χριστιανῶν κοροϊδεύοντάς τον, στὴν πραγματικότητα περιέγραφαν τὸν παράδεισο τοῦ Μουσουλμανισμοῦ: Τρύπες: Ω, είναι ωραία στον παράδεισο καθένας βρίσκει όσα πάντοτε ποθούσε… Έχει λεωφόρους, έχει κορίτσια, … Συνέχεια →

Τὸ ἄρθρο τοῦ δ/ντῆ τῆς Σύναξης ἔχω ὑπόψη. Τὸ ὁποῖο καταρχὴν μὲ κάνει νὰ σκέφτομαι γενικότερα γιὰ τὸ φαινόμενο τῶν (φιλο)αριστερῶν Χριστιανῶν ὡς ἑξῆς, χωρὶς νὰ ἔχω κατὰ νοῦ τὸν συγκεκριμένο ἀρθρογράφο: Ἀντὶ κάποιοι ἀριστεροὶ Χριστιανοί (ἢ χριστιανοὶ Ἀριστεροί) νὰ  … Συνέχεια →

Λέμε ὄχι στὶς παγίδες. Οἱ λαοὶ εἶναι καλοὶ αὐτοὶ καθεαυτούς. Οἱ λαοί, σὰν φύγουν οἱ Κακοί ξένοι (οἱ ἰμπεριαλιστές) κι ἅμα ἀπομονωθεῖ τὸ 40-70% (οἱ «ἐθνικιστές»), τότε ἔχουν τὴν ἱκανότητα νὰ συμφωνοῦν μεταξύ τους στὰ προβλήματά τους. Ἔτσι:

είμαστε πράγματι οι άνθρωποι, όπως θέλουμε να πιστεύουμε, κυρίαρχοι καί διαχειριστές της Πλάσης; Δεν θα μπορούσε τάχα να υποτεθεί ότι το ίδιο ακριβώς πιστεύουν για τον εαυτό τους οι κατσαρίδες, οι γάτες, τα φόξ τερριέ —για να μην αναφερθούμε και … Συνέχεια →

Ἀπὸ τὴν Ἱστορία τῆς Ἀνθρωπότητας (Unesco), τ. 1, σσ. 121-129 Ἡ ὄξυνση τῆς ὅρασης ποὺ ἐπῆλθε σὲ βάρος τῆς ταπεινότερης αἰσθήσεως τῆς ὄσφρησης, ὡς ἀποτέλεσμα τῆς δενδρόβιας ζωῆς του, συνετέλεσε στὴν ἀνύψωση τῶν πνευματικῶν ἱκανοτήτων του…Ὅταν..προστέθηκε καὶ ἡ στερεοσκοπικὴ ὅραση…ἄνοιξε … Συνέχεια →

Ἂν δὲν ἐλπίζεις στὸ ἀνέλπιστο, δὲν θὰ τὸ βρεῖς, εἶναι αὐτό: ὅτι σὲ μερικοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες ἡ ἐλπίδα ἔχει καθαρὰ χριστιανικὴ ὑφή, εἶναι πέραν τοῦ ὀρθολογισμοῦ καὶ τῆς στάθμισης τῶν πραγματικῶν δεδομένων. Γιατὶ τὰ πράγματα πᾶνε κατ’ ἐκεῖ ποὺ ξέρουμε, … Συνέχεια →

Νὰ συμμετέχεις σὲ ἀστικοὺς μαραθώνιους ὅπως κι ἂν εἶσαι (πετσὶ καὶ κόκκαλο ἢ ντουλάπα, ἀθλητικὸς ἢ πλαδαρός), ἀλλὰ νὰ μὴν κοροϊδεύεις τοὺς παχύσαρκους. Νὰ αὐτοκοροϊδεύεσαι μόνο. Νὰ ἀγαπᾶς τὴ ζωὴ σεβόμενος ὡς ἠθικὰ ἰσότιμα μὲ αὐτὴν στὴ δημόσια σφαίρα τὸ … Συνέχεια →

τοῦ νομοσχεδίου γιὰ τὰ ζῶα συντροφιᾶς, λέει ἡ ἀρθρογράφος. Ὡστόσο, ἐγὼ βλέπω ὡς στίγμα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας τὸ νὰ ἀποτελοῦν τὰ ἀνήλικα παιδιὰ φορολογικὸ τεκμήριο ἀντὶ λόγο φοροαπαλλαγῶν, ἐνῶ τὰ ζῶα «συντροφιᾶς» (νά ποὺ οἱ σύντροφοι ἀπὸ κομμουνιστὲς ἔγιναν σκύλοι) … Συνέχεια →

Γενικά, τίποτε μπορεῖ νὰ μὴν ἔχει σημασία, κονδυλικὰ-περιγραφικὰ ἂς ποῦμε, ὡς προϋπόθεση τῆς γνώσης (ἀποστασιοποίηση). Εἰδικά, ὅμως, ὅταν μιὰ γειτονικὴ ὁμάδα ἀνθρώπων, τὸ τουρκικὸ ἔθνος, πιστεύει ὅτι ἔχει καὶ παραέχει σημασία ἡ Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία καὶ ἡ ἀναβίωσή της (προφανῶς καλύτερη … Συνέχεια →

Μὲ τὶς ταινίες καὶ τέτοια κινούμενα, τὰ καταφέρνουν καλά.

Εἶναι κουραστικὸ νὰ ἀκούω ἀπὸ ἄθεους γιὰ πεθαμένους εὐχὲς τοῦ τύπου «Ἂς εἶναι ἐλαφρὺ τὸ χῶμα ποὺ τὸν σκεπάζει». Τὸ χῶμα δὲν εἶναι ἐλαφρύ, εἶναι βαρύ, ἀλλὰ οὕτως ἢ ἄλλος ὁ νεκρὸς δὲν αἰσθάνεται τὴ βαρύτητά του -χώρια ποὺ τὸ … Συνέχεια →

Πηγή. Βιβλίο Τὸ νὰ εἶσαι ὁλότελα σύγχρονος (ποὺ πολὺ λίγοι ἐξ ἡμῶν εἶναι) σημαίνει νὰ μὴν πιστεύῃς σὲ τίποτε. Ὄχι νὰ μὴν ἔχῃς πεποιθήσεις: ὁ ἀληθινὰ σύγχρονος ἄνθρωπος ἐνδέχεται νὰ πιστέψῃ σὲ ὁτιδήποτε σχεδόν, ἢ ἀκόμα καὶ στὰ πάντα, ἀρκεῖ … Συνέχεια →

Μιὰ φορὰ κι ἕναν καιρό, οἱ ἀστοὶ βαρέθηκαν αὐτὲς τὶς φρικτὲς τιμωρίες μὲ τὶς ὁποῖες ἀπειλοῦσε ἡ χριστιανικὴ κοσμοθέαση τοὺς πλούσιους, καὶ δὲν τοὺς ἄφηνε νὰ εἶναι ἐπὶ γῆς θεοί, νὰ κάνουν ὅ,τι θέλουν. Μετά, κι οἱ πεπαιδευμένοι εὐγενεῖς σκάρωναν … Συνέχεια →

Ἕνα μυθιστόρημα τοῦ Ντοστογιέφσκυ, ποὺ τὸ θυμᾶμαι πιὰ μόνο ἀχνά. Ἀφηγεῖται ἡ ἐνήλικη κόρη τοῦ ἥρωα. Ἕνας βιολιτζὴς μιᾶς μικρῆς πόλης εἶχε πάθει ψύχωση ὅτι εἶναι ὁ καλύτερος βιολιστὴς στὸν κόσμο. Περηφανευόταν σὲ ὅλους γιὰ τὴν ἀνώτερη τέχνη του, μάλωνε … Συνέχεια →

Νὰ τοῦ πάρουμε μιὰ πάστα Γιαγιαδίστικο -αὐτὸ μ’ ἀρέσει-, δηλ. ρομαντικὸς ἔρως, μονογαμία καὶ τέτοια. Ἀλλὰ φαίνεται ὅτι οἱ καιροὶ ἄλλαξαν, καὶ ἀπὸ τὶς πολλὲς ταινίες ἢ τὰ διαβάσματα ἢ τὴ  γενικὴ βαρεμάρα, τὸ Ἐγὼ ἀρκεῖται στὸ ἐλάχιστο: τὴν ψυχολογικὴ … Συνέχεια →

Freedom is never voluntarily given by the oppressor; it must be demanded by the oppressed ἀλλὰ καὶ All men are born free and equal by nature, καὶ μάλιστα, Les hommes naissent et demeurent libres. Στὸ μυαλὸ εἶναι ὁ στόχος Ἀλλὰ … Συνέχεια →

Η άρνηση της ηλικιακής ωριμότητας μέσω της ενασχόλησης με πηγές ευχαρίστησης εφηβικής τάξης (ηλεκτρονικά παιχνίδια, οικιακά ζώα κα.) [3], η αναζήτηση μίας μετα- ανθρώπινης συνθήκης ύπαρξης, που κανείς θα μπορεί να μην αρρωσταίνει ή να μην πεθαίνει ποτέ [4], η … Συνέχεια →

1. Γιὰ νὰ ὑπάρχουν θεσμοί, πρέπει νὰ ὑπάρχει ἕνα εἶδος θέλησης, ἐνστίκτου ἢ ἐπιταγῆς, ἀντι-φιλελεύθερο μέχρι κακίας: Ἡ θέληση γιὰ παράδοση, γιὰ ἐξουσία, γιὰ εὐθύνη ἀπέναντι στοὺς αἰῶνες ποὺ ἔρχονται, γιὰ ἀλληλεγγύη μεταξὺ ἁλυσίδων γενεῶν στὸ παρελθὸν καὶ στὸ μέλλον … Συνέχεια →

Στὰ παλιά, καλὰ χρόνια τῆς ΣωτηροΖωῆς, οἱ Πατέρες δὲν ὑπῆρχαν· ἀντὶ γι’ αὐτούς, ὑπῆρχαν διάφοροι προτεσταντίζοντες θεολόγοι, καὶ ὀρθόδοξοι θεολόγοι ποὺ δίδασκαν περὶ κόλασης καὶ λοιπῶν ὅ,τι ἀκριβῶς δίδασκαν κι οἱ Ρωμαιοκαθολικοί, κι ὅλα ἦταν καλὰ κι ὡραῖα. Μετά, ἦρθαν … Συνέχεια →

Ἐπειδὴ ποτὲ δὲν πρόσεχα τοὺς στίχους σὲ ὁποιοδήποτε εἶδος μουσικῆς, ξένο κι ἑλληνικό, μοδέρνο καὶ μή, ἀναπόφευκτα δὲν μπόρεσα ποτὲ νὰ δῶ τοὺς μουσικάντηδες ὡς ἐκπροσώπους τῆς μιᾶς ἢ τῆς ἄλλης μορφῆς πνευματικότητας. Ἂς ποῦμε, τὸ ρὸκ δὲν χρειάζεται νὰ … Συνέχεια →

Τὸ ἔχουν εἴτε ὅσοι ὡς παιδιὰ κακοπέρασαν στὴν ἑλληνικὴ οἰκογένεια (π.χ. τοὺς κλώτσαγαν, τοὺς κρέμαγαν ἀνάποδα ἀπὸ τὸ ταβάνι, ἔσβηναν τσιγάρα στὸ δερματάκι τους: τέτοια πράγματα) εἴτε ὅσοι μποροῦν νὰ ζήσουν χωρὶς αὐτήν γιατὶ «τὰ κατάφεραν στὴ ζωή». Γενικά, καθένας … Συνέχεια →

Οἱ ἠθικοὶ νόμοι τῆς κοινωνίας σοῦ δίνουν τὸ δικαίωμα νὰ εἶσαι πανσέξουαλ:   «ὁποιοδήποτε ἄτομο μπορεῖ νὰ εἶναι σύντροφός μου» γράφει, γιατὶ προφανῶς τὰ ἄτομα μποροῦν νὰ ἐναλλάσσονται χωρὶς καμμία σημασία, καὶ οὐδεὶς ἀναντικατάστατος στὸ χωράφι μὲ τὰ πέη καὶ … Συνέχεια →

Θεωρῶ τόν Στέλιο Ράμφο ὡς ἐπικεφαλή τή στιγμή αὐτή, στήν Ἑλλάδα, τῆς ἰδεολογίας τοῦ συγκουσιακοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ. Ὁ «Καημός τοῦ Ἑνός» εἶναι πράγματι ἕνας κῆπος ἐπιλεγμένων καταφορῶν, συγκρούσεων βεβιασμένων ἑρμηνειῶν πού ἀποσκοπεῖ μανιχαϊστικά σχεδόν, στήν ἄμεση κατατρόπωση (πλήν ὀλίγων στοιχειωδῶν ἐπιβιωμάτων) … Συνέχεια →

Ἕνα μοτίβο ἀντιπαράθεσης ὑποτίθεται πατερικὸ καὶ ultra Ὀρθόδοξο ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα προτεσταντικό εἶναι ἡ ἀντιπαράθεση θρησκείας καὶ Χριστιανισμοῦ ἢ θρησκείας καὶ ἐκκλησίας / ἐκκλησιαστικότητας. Προτεσταντικὴ εἶναι ἡ ἀπώτατη καταγωγή του γιὰ τὸν ἁπλούστατο λόγο ὅτι οἱ πρῶτοι Προστεστάντες (τονίζοντας τὴ … Συνέχεια →

Αὐτὸ μὲ τὸ γυμνισμὸ δὲν τὸ κατάλαβα ποτέ μου. Ἡ αἴσθηση τοῦ νὰ εἶσαι ἕνα μὲ τὴ Φύση, χωρὶς δηλαδὴ τὰ ροῦχα ποὺ σὲ χωρίζουν ἀπὸ αὐτήν, ἀναγκαστικὰ ἀφορᾶ μόνο ἕνα διάστημα κι ὄχι ὅλη τὴ ζωή σου. Τὰ ἄλογα … Συνέχεια →

  «Κυκλοφορεῖ σὲ ὅλα τὰ περίπτερα», πληροφορούμαστε ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις. Ἂν καὶ αὐτοτιτλοφοροῦνται ὡς «ἀπαγορευμένα» τὰ ἔντυπα αὐτά, κανεὶς δὲν ἀπαγόρευσε τὴν κυκλοφορία κανενὸς τέτοιου ἐντύπου στὰ περίπτερα ἐδῶ καὶ 30 σχεδὸν χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ τὰ βοθρολύματα τοῦ Παγανισμοῦ καὶ … Συνέχεια →

Ἀπορίες δωδεκάχρονων: Ἀπορίες δωδεκάχρονων (εἰκοσάρηδων καὶ βάλε, βιολογικά), ποὺ δὲν βλέπουν ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι τὸ μόνο πραγματικὸ πλαίσιο στὸ ὁποῖο εἶναι δυνατὴ ὁποιαδήποτε πραγματικὴ σχέση μεταξὺ δυὸ ἢ περισσότερων ἀνθρώπων -κι ἀντίστροφα, χωρὶς ἕνα τέτοιο πλαίσιο κάθε σχέση μεταξὺ ἀνθρώπων … Συνέχεια →

Κάτι τέτοια ἄρθρα, ἀερογαμάτα (σὰν ἀνεμογκάστρι) καὶ ρεμβαστικά, ποὺ ἐμφανίζονται στὴν ὀθόνη μιὰ φορὰ ἀνὰ ἔτος (στὸν μήνα τῶν Πανελληνίων), θὰ τὰ χάσουμε -μαζὶ καὶ τὸ γέλιο ἐξαιτίας τους-, γιὰ πάντα φοβᾶμαι, ὅταν καταργηθοῦν οἱ Πανελλήνιες καὶ κουτσοὶ-τυφλοὶ θὰ περνᾶνε μὲ … Συνέχεια →

Τὸ Σαρφάιφορ (ἔτσι τὸ λέει ἕνα παιδάκι) ἐπιβεβαιώνει τὴ Δεξιά. Ένας άνθρωπος σε μια πρωτόγονη κατάσταση με ελάχιστους πόρους και εξαρτώμενος από την φύση (χωρίς τεχνολογία), πως θα φερόταν; Θα επικοινωνούσε με τους συνανθρώπους του με ευγένεια και πειθαρχία ώστε … Συνέχεια →

Ἰωάννης Περγάμου, Ἑλληνισμός – Χριστιανισμός: Η συνάντηση των δύο κόσμων Ἀποσπάσματα: …ἐκεῖνοι ποὺ ἔκαναν τὴν πρώτη αὐτὴ προσπάθεια ἐκχριστιανισμοῦ τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἦταν οἱ ἴδιοι οἱ Ἕλληνες. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ ἐκχριστιανισμὸς αὐτὸς δὲν ἦταν μία ἄρνηση τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἦταν μία … Συνέχεια →

φ   Ἄρθρο τοῦ Θανάση Ν. Παπαθανασίου τῆς Σύναξης, ποὺ φυσικὰ ἔχει τὴν ἀντίθετη ἄποψη, τῆς ἀναδιατύπωσης τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἀλήθειας καὶ μὲ δεδομένα καὶ ἀντιλήψεις τοῦ κάθε μὴ δυτικοῦ (ἐν τέλει: μὴ ἑλληνικοῦ) πολιτισμοῦ. Τὸ ἄρθρο σὲ κάνει νὰ τρομοκρατεῖσαι … Συνέχεια →

το ότι ο κόσμος είναι πολύπλοκος και δεν φτιάχνει με μία κίνηση είναι επιχείρημα των συντηρητικών έναντι των προοδευτικών που πωλούσαν ουτοπίες. Τώρα έρχονται οι προοδευτικοί να μάς πουν ότι οι ‘λαϊκιστές» δεν λαμβάνουν υπόψη τους την πολυπλοκότητα της παγκοσμιοποίησης. … Συνέχεια →

Γιατί τέτοιος καημὸς μὲ τὸ ἀναγνωρισμένο Ἐργαστήρι Ἀστρολογίας; Ἐδῶ θεωροῦμε ἐπιστήμη καὶ μάλιστα κορυφαία τῶν ἐπιστημῶν τὴν Οικονομολογία: Ἡ οἰκονομία εἶναι ἡ βάση, τὰ ὑπόλοιπα τὸ ἐποικοδόμημα. Καὶ ἀνώτερα ὄντα τοὺς φορεῖς της (τῆς ἀρρώστιας, ἀφοῦ τὸ «φορέας» κανονικὰ παραπέμπει … Συνέχεια →

Ἕνα κείμενο μὲ πολλὰ σχόλια ἀπὸ κάτω. Ἐπιλογή: Θα έλεγα ότι δύο πράγματα κυριαρχούν στη φαντασία του σημερινού έφηβου: το σεξ, σε όλες τις μορφές του, και ο θάνατος. Ο θάνατος προβάλλεται με ιστορίες τρόμου και περιπέτειες τεράτων (βρικολάκων, λυκανθρώπων, … Συνέχεια →

Συχνά, καὶ γιὰ λόγους πολεμικούς, ἰδεολογικούς, ἡ ἀρχαία Ἑλλάδα παρουσιάζεται νὰ μὴν ἔχει ἀντίληψη γιὰ κάποια πρόοδο στὴν Ἱστορία. Ὁ χρόνος της εἶναι κυκλικός· ζεῖ σὲ ἕνα αἰώνιο παρόν· ὁ Ἄνθρωπος εἶναι πάντα ὁ ἴδιος· ἀκόμη καὶ ὁ Κόσμος, λέγεται, … Συνέχεια →

…Ἄλλος, πάλι, ξαναθρηνεῖ γιὰ τὸν ξεπεσμὸ τῆς ἀστικῆς τάξης, ποὺ ὅταν παρακμάζει τότε ὁ τόπος ὁδηγεῖται στὴ χυδαιότητα. Ἀλλὰ αὐτὸ ἁπλὰ δείχνει τὴν προτεραιότητα τοῦ ἐθνικοῦ ἔναντι τοῦ ταξικοῦ. Προφανῶς, χωρὶς ἡγεσία, γενικά (ἐγωιστικὴ καὶ οὖσα διακριτὸ κομμάτι), τίποτε δὲν … Συνέχεια →

Πάντα μοῦ ἔκανε ἐντύπωση γιατί θεωρεῖ ἐπιστήμη τὴν ψυχολογία ὁ κόσμος. Εἶναι ἁπλὰ λόγῳ τῆς μόδας; Εἶναι ἕνα ὑποκατάστατο τῆς θρησκείας, ὅταν αὐτὴ παραμεριστεῖ; Ἀντὶ τῆς ἐξομολόγησης ἡ ψυχανάλυση, ἀντὶ τῆς ἁμαρτίας ἡ «ψυχικὴ νόσος»; Ἀλλὰ εἶχα κι ἄλλες ἀπορίες: … Συνέχεια →

  Μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ ἐπίμονες μυθολογίες εἶναι αὐτὴ τοῦ αὐθεντικοῦ λαοῦ σὲ σχέση μὲ τὸν ἀλλοτριωμένο ἀστὸ ἢ τὴν ἐλίτ. Τῆς ριζικῆς διαφορᾶς. Αὐτὴ ἡ μυθολογία συμπληρώνεται ἀπὸ τὸ πάθος τῆς ἐλὶτ νὰ διδάξει, νὰ διαφωτίσει, νὰ ἀνυψώσει τὸν … Συνέχεια →

Σὲ μιὰ σωστὴ πολιτεία δὲν θὰ ὑπάρχουν Οὐρές Ἀνθρώπων. Εἴτε γιὰ τὸ δελτίο τροφίμων (ΕΣΣΔ-Βενεζουέλα) εἴτε γιὰ τὴν Μαύρη Παρασκευή (Δύση).

Ὑπὸ τὴν ἐπίδραση τῆς θεωρίας τῆς Ἐξέλιξης, οἱ ἄνθρωποι ἀρέσκονται νὰ βλέπουν στὰ ἀνθρώπινα πρόσωπα ἀντίστοιχες ἐκφράσεις τῶν προσώπων τῶν ζώων. Δηλαδή, ὑπάρχει ἡ ἰδέα ὅτι μέσα στὸν ἄνθρωπο κρύβεται ἢ ἁπλὰ βρίσκεται τὸ ζῶο· ὅταν αὐτὸ ἐξευγενίσθηκε ἢ ἐξελίχθηκε, … Συνέχεια →

“Κι αν γίνει το θαύμα και με σένα τι έχεις να χάσεις;” μου είπαν. Απάντησα αυθόρμητα: “και αν υπάρξει θαύμα τι θα λέω; Πώς θα το δικαιολογήσω με τα πιστεύω μιας ολόκληρης ζωής;”». Ὅπως ἔχει εἰπωθεῖ, δὲν εἶναι σωστὸ νὰ … Συνέχεια →

Alexander Alexakis, «Was There Life beyond the Life Beyond? Byzantine Ideas on Reincarnation and Final Restoration«, DOP 55 (2001) in this paper I discuss several views on reincarnation that were considered beyond the accepted boundaries of Orthodox belief and trace the … Συνέχεια →

Animated videos posted on the Internet teach children about Islamic conquests in Europe. The videos were produced as educational software for «Boys and Girls,» the children’s section of the Qatari government-owned Internet portal Islamweb.net. A large number of the portal’s … Συνέχεια →

Πλάτων, ἡ περιγραφὴ τῶν τελευταίων ἡμερῶν τῆς Δημοκρατίας (Πολιτείας Η’), λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν ἔλευση τῆς Τυραννίας. Κάθε ὁμοιότητα μὲ σημερινὲς καταστάσεις καὶ γεγονότα εἶναι τελείως συμπτωματική. Βέβαια, ὁ παντογνώστης Καστοριάδης τοῦ τὰ ἔψαλε. Ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν ἔζησε τὴν καταστροφὴ … Συνέχεια →