Tag Archives: Ελλάδα

Παρατηρήσεις: 1. Δυστυχῶς, τὸ κείμενο δὲν προσδιορίζει ἐὰν ὁ πόλεμος θὰ εἶναι ἐπιθετικός (ὅπως κι ἂν αὐτὸ νοεῖται) ἢ ἀμυντικός (ὅπως κι ἂν αὐτὸ νοεῖται). Ἔτσι, οἱ «φιλειρηνιστὲς» (ὅσοι βάζουν τὴν εἰρήνη πάνω ἀπὸ τὴν πατρίδα) πιθανὸν νὰ ἀπάντησαν στανικῶς … Συνέχεια →

Μιὰ ἰδιωτικὴ ἑταιρεία (Γιώτης) κάνει ὅ,τι θὰ ἔπρεπε νὰ κάνουν καὶ οἱ ὑπόλοιπες: Γιὰ 86 χωριὰ λέει ὅτι θὰ καλύψει «εξ ολοκλήρου όλες τις εξετάσεις προγεννητικού ελέγχου, τον τοκετό, τις μετακινήσεις και τη φιλοξενία τους…Επιπλέον, θα καλύψει τις ανάγκες σε … Συνέχεια →

Τελικά, εἶναι ὅλοι Γαλλάκια. Γαλλία, ἐσύ, ἀληθινὴ πατρίδα μας, ἐσὺ ποὺ μᾶς δίδαξες καὶ μᾶς διδάσκεις τὴν ἀληθινὴ Ἐξέγερση. Ὄχι σὰν τοὺς Ἕλληνες, ποὺ καῖνε κάθε 17/11 καὶ 6/12 τὴν Ἑλλάδα καὶ οἱ μισοὶ ἐξ αὐτῶν μιζεριάζουν, ἀλλὰ μετὰ χαίρονται … Συνέχεια →

οι περισσότεροι είχαν κατηγορηθεί για γκιουλενιστές. Ένας από αυτούς είναι ο Αχμέντ, ένας 30χρονος πρώην πιλότος F-16 της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας, βολοδέρνει στο κέντρο της Αθήνας ψάχνοντας οδό διαφυγής στο εξωτερικό.   Στὸ Βυζάντιο, θὰ τοὺς πρότειναν τὸν ἐκχριστιανισμὸ μὲ … Συνέχεια →

Μὲ ἀφορμὴ μιὰ φράση ἑνὸς Τούρκου ὑψηλὰ ἱστάμενου ἀξιωματούχου, ὁ Μελέτης Μελετόπουλος γράφει ὅτι στριμωγμένη ἡ Τουρκία ἀπὸ διάφορες πλευρὲς, δὲν μπορεῖ νὰ κηρύξει πόλεμο στὴν Ἑλλάδα ἐκτὸς κι ἂν βρεῖ ἀφορμὴ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. Ἂν ζορίσει καὶ ἀναγκάσει ἡ … Συνέχεια →

…προσκύνημα στὸν τάφο τοῦ εἰσβολέα στὴν Ἑλλάδα Μουσολίνι, καὶ τιμὲς στὴν σημαία αὐτῶν ποὺ κατέκτησαν τὴν Ἑλλάδα».       Οὔτε κἂν οἱ κοινοτοπίες τῆς ἀλήστου μνήμης ἐθνικοφροσύνης. Αὐτὰ μὲ τὰ ΟΧΙ ποὺ θέλουν τοὺς Μεταξάδες μᾶλλον πρέπει νὰ θεωροῦνται … Συνέχεια →

Τὸ ἀρχαιότερο ναυάγιο τοῦ κόσμου εἶναι ἑλληνικό. Ἀλλὰ καὶ τὸ νεότερο, οἱ Νεοέλληνες. Καὶ ἄθικτο.

(γιὰ πέταμα.) Ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος προτιμᾶ νὰ διαβάσει ἕνα σοβαρὸ βιβλίο γιὰ τὸ δημογραφικὸ παρὰ νὰ κάνει παιδιά. Ἐπὶ 400 ὁλόκληρα χρόνια, μὲ λιμοὺς καὶ λοιμούς, χωρὶς ἐπίδομα τέκνων, οἱ Ἕλληνες ἔκαναν παιδιά, τὸ ἕνα τοὺς τὸ ἅρπαζε ὁ Τοῦρκος. … Συνέχεια →

Μὲ άφορμὴ τὰ σχόλια, ἀλλὰ καὶ τὸ κείμενο, ἐδῶ. Ὑπάρχουν διάφορες ἀντιδράσεις τῶν πολιτισμῶν μπροστὰ στὸ δυτικὸ φαινόμενο. Ὁρισμένοι κατόρθωσαν, περισσότερο ἢ λιγότερο, νὰ υἱοθετήσουν τὴ δυτικὴ τεχνολογία χωρὶς νὰ υἱοθετήσουν τὰ δυτικὰ ἤθη. Ἄλλοι ἀπέτυχαν -λιγότερο ἢ περισσότερο- στὸ … Συνέχεια →

Γιατί ὄχι; Ἀφοῦ δὲν ἀντέχει ἄλλο ἡ Λέσβος, ἂς διαλυθεῖ καὶ ἡ λοιπὴ Ἑλλάδα. Γιὰ νὰ ξαναγεμίσει ἡ Μόρια μετὰ ἀπὸ λίγο, κατόπιν νὰ ξανααδειάσει φορτώνοντας τὴν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα, νὰ ξαναγεμίσει ἡ Μόρια πάλι κ.ο.κ. στὸν αἰώνα τὸν ἅπαντα, ὥσπου … Συνέχεια →

– Πότε ἄρχισε κι ἄκμασε ἡ λόγια λογοτεχνία σὲ δημώδη γλώσσα στὸ Βυζάντιο; – Ὅταν ἄρχισε τὸ κράτος νὰ καταρρέει. Στὰ τελευταῖα τῆς παλιᾶς του κοσμοκρατορίας. Κομνηνοὶ καὶ βάλε. Ὁ Toynbee εἶχε πεῖ τὸ ἐκπληκτικό (σχολιάζοντας τὸν Ράνσιμαν, ὁ ὁποῖος … Συνέχεια →

Παλαιότερα, ὅταν ὁ Γιανναρᾶς συζητοῦσε γιὰ τὴν Μικρασιατικὴ Ἐκστρατεία, τὴν κατήγγειλε ὡς ἀνεδαφική. Στηριζόμενος στὸ ἀνυπόφορο ἐπιχείρημα τῆς «ἱστορικῆς νομοτέλειας» («σᾶς τά ‘λεγα ἐγώ» μὲ τὴ μαγικὴ γυάλα), δηλαδὴ στὴν ἥττα τοῦ ’22, τὴν θεωροῦσε ντετερμινιστικὰ ἀναπόφευκτη, ἀφοῦ οἱ Δυτικοὶ … Συνέχεια →

Ὁ H. Hunger μᾶς λέει ὅτι χάρη στὶς ἀνθρωπιστικὲς τάσεις τοῦ Φωτίου ἡ φιλοσοφία στὸ Βυζάντιο δὲν ἔγινε ancilla theologiae. Ὁ ἰσχυρισμὸς αὐτὸς ἔχει μέγιστη δόση παραδοξότητας γιὰ τοὺς ἑξῆς καταρχὴν βάσικοὺς λόγους: α΄) Ὣς τὸν ἔνατο αἰώνα, ὅπου δρᾶ … Συνέχεια →

Εἰσαγωγὴ μὲ βαθμὸ 3 σὲ ΤΕΙ, οἱ καλύτεροι φιλόλογοι τοῦ κόσμου ἔρχονται. Ἂς παραπέμψω σὲ παλιότερο ἄρθρο στὸ τί ἔλεγαν οἱ Ἀριστεροὶ μιᾶς φιλολογικῆς σχολῆς, ὅταν ζητοῦσαν νὰ μὴν κοποῦν τόσοι πολλοὶ στὸ τάδε μάθημα. Προτείνω τώρα, στοὺς ἴδιους, νὰ … Συνέχεια →

Κι ἀλλοῦ γίνονται αὐτά. Μὲ μιὰ διαφορά: Στὴ Δύση, ὑπάρχει ἕνα σκληρὸ ὑπόστρωμα φεουδαρχίας, ποὺ ἔχει γίνει πολιτισμικὴ δεύτερη Φύση -γι’ αὐτὸ καὶ ὑφίσταται ἡ τόσο ἔντονη καὶ μηδέποτε ὑποχωρούσα (παρὰ τὴν κυρίαρχη μαζικοδημοκρατικὴ κινητικότητα) μυθολογία περὶ «Ἀπελευθέρωσης». Ἀντίθετα, στὴν … Συνέχεια →

Αὐτοὶ τὰ δικά τους (σὲ χωριὸ τῆς Θράκης ἡ εἰκόνα. Πηγή):   Κι ἐμεῖς τὰ δικά μας. Ὅσοι εἶναι νὰ γελάσουν μὲ τὶς ἀκίνδυνες σπλατεριὲς τῶν νηπίων, ἂς γελάσουν. Ὁ ἄνθρωπος παραμένει ὂν μιμητικό, παρὰ τὸ γέλιο τους.

Ὁ Καποδίστριας πρέπει νὰ σκοτώνεται δυὸ καὶ τρεῖς φορές. Γιὰ σιγουριά, μὴν ἀναστηθεῖ. Τόσος ὁ φόβος τῶν Κοραϊκῶν.  

…αἷμα δημοκρατίας, νά οἱ New York Times. Δὲν παραλείπουν νὰ ὑπενθυμίσουν ὅτι ὁ Ἐρντογὰν ἔγινε σύμμαχος τῆς Ρωσίας. Κι ὅτι «ἔφαγε τὰ λεφτὰ» τῶν ξένων γιὰ λαϊκιστικὲς πρακτικές. Τοὺς ἀπογοήτευσε ὁ Ἐρντογάν, γιατὶ νόμιζαν ὅτι θὰ φέρει τὴ δημοκρατία στὴ … Συνέχεια →

Διαβάζω πρῶτα ἕνα ἄρθρο τοῦ Athens Voice «γυμνοὶ, Αὔγουστο μήνα, τὸ σούρουπο», καὶ μοῦ ‘ρχεται μιὰ ἐναλλακτική: Γυμνοί, ἐν τῷ μηνὶ Ἀθύρ, κοριοὶ στὸ βουλιαγμένο κρεββάτι, κι ἐσὺ ἀμολᾶς ἀνέμελα μία ἠχηρὴ πορδὴ ἔπειτα ἀπὸ μέρες ἀπλυσιᾶς μὲ γλυκὸ νερό, … Συνέχεια →

Διαβάζεις τὰ σχόλια ἐδῶ, καὶ ἀναρωτιέσαι, σὲ τί διαφέρουν οἱ Ἀριστεροὶ ποὺ νοιάζονται γιὰ τὸ παγκόσμιο προλεταριάτο καὶ τοὺς τάχα πρόσφυγες (καὶ τάχα δυστυχισμένους) καὶ σιχαίνονται τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος, ἀπὸ τοὺς Δεξιοὺς ποὺ νοιάζονται νὰ φύγουν μιὰ ὥρα ἀρχύτερα γιὰ … Συνέχεια →

Ἀρχαῖος ναὸς ἢ ταφικὸ μνημεῖο ποὺ ἔγινε ἐκκλησία. Μερικοὶ τὸ βλέπουν ὡς συνέχεια Ἀρχαιότητας – Χριστιανισμοῦ (ἱερότητα τοῦ τόπου), ἄλλοι ὡς χριστιανικὴ ἐπιθετικότητα κατὰ τῶν Ἑλλήνων (ἰδιοποίηση ξένου καὶ ἐχθρικοῦ κατὰ τὰ ἄλλα πολιτισμοῦ). Προφανῶς, καὶ οἱ δυὸ τύποι ἑρμηνεῖας … Συνέχεια →

Ἀντιεθνικιστής (ἀντισυριζαῖος, ἀναγκαστικά, κι αὐτός), ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ μιλᾶνε γιὰ «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας», γιὰ τὴν Ἕνωση Ἑλλάδας – Κύπρου ὡς «πτῶμα ἀπὸ τὴ δεκαετία τοῦ 1920» (ἔτσι ἤθελαν οἱ κατεξοχὴν ἰμπεριαλιστές, οἱ Ἄγγλοι, νὰ πιστέψουν οἱ Κύπριοι), γιὰ τὴν ἀνάγκη … Συνέχεια →

Πάντα μοῦ ἔκανε ἐντύπωση ὅτι κανεὶς δὲν πολέμησε τὸ 1974. Οὔτε δικτάτορες μιλιταριστὲς οὔτε δημοκράτες πατριῶτες. Τὰ περὶ ἀδυναμίας τὰ ἀκούω -γιὰ νὰ βάλω μιὰ τούρκικη λέξη- βερεσέ. Σὰν νὰ ἔλειψε ἡ στοιχειώδης αἴσθηση εὐθιξίας, ἀξιοπρέπειας καὶ ἡ ἀγανάκτηση. Προφανῶς, … Συνέχεια →

ἀρχεῖο Ε.Λ.Ι.Α. κ.ἄ. Θεσσαλονίκη:   Σκόπελος: Κοζάνη, ἐσωτερικὸ ἀρχοντικοῦ: Ὕδρα: Σκιάθος: Ἕνα ἀπὸ τὰ δράματα τοῦ νεοέλληνα ἀρχιτέκτονα εἶναι ὅτι κατανοεῖ ὡς «χωριάτικα» τὰ ἀστικὰ σπίτια τῶν νεοελληνικῶν πόλεων καὶ κωμοπόλεων. Τὰ σπίτια τῶν ἀστῶν π.χ. τῆς Καστοριᾶς, οἱ ὁποῖοι … Συνέχεια →

Τὸ βάζω λόγῳ τῶν ψευδοβυζαντινῶν τῆς γλώσσας. Κατὰ τὰ ἄλλα, πρόκειται γιὰ μιὰ παρεξήγηση ἢ παρανόηση (βλ. π.χ. στὸ 3) , ποὺ στὶς χειρότερες μορφές της παίρνει τὴ μορφὴ τοῦ κατηγορητηρίου τοῦ Θ. Πάγκαλου καὶ τοῦ Γ. Κακλαμάνη καὶ στὶς … Συνέχεια →

Πολλοὶ εἰδικὰ στὴν Ἀκροδεξιά, ἐνθουσιάστηκαν μὲ τὶς ἀπόψεις του καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ γνωστά, ξέρετε, ἡ Ρωσία ποὺ θὰ προκαλέσει ἕνα διεθνὲς ἀντιμοντέρνο, ἀντιαριστερὸ κίνημα καὶ ἔπειτα θὰ διαδοθεῖ αὐτὸ στὴν φιλελεύθερη Δύση. Ἔλα μου ποὺ ὁ Ντούγκιν ὑποστηρίζει τόσο … Συνέχεια →

Στὰ παλιά, καλὰ χρόνια πρὸ τοῦ 2010 (τὸ 2005) εἶχε κυκλοφορήσει ἕνα κείμενο μὲ τίτλο «Ἐθνολαϊκισμὸς καὶ Θεσσαλονίκη». Τὸ κείμενο ἔκανε ἐντύπωση, κυρίως γιὰ τὴν λέξη «ἐθνολαϊκισμός», ἡ ὁποία τότε εἰσήχθη στὴν Ἑλλάδα καὶ ἡ ὁποία ἔκτοτε εἶναι ἡ ἀγαπημένη … Συνέχεια →

Ὅπως ἔχει διαπιστωθεῖ, Few people attend church, but most believe in God: Even though relatively few people in many countries across Central and Eastern Europe say they attend church weekly, a median of 86% across the 18 countries surveyed say … Συνέχεια →

Γιὰ νὰ ποῦμε καὶ τὰ δικά μας, ἀπ’ ἔξω ἀπὸ τήν (μὲ κλειστὲς πόρτες) παιδικὴ χαρὰ ἀφήνει κάποιος ἕναν μεγάλο σκύλο. Οὔτε δέσιμο οὔτε καρτέλα, πέρα-δῶθε τὸ κοπρόσκυλο σ’ ἕνα πολὺ στενὸ πεζοδρομάκι. Μπαίνει μέσα ὁ γονιὸς καὶ κάθεται κοιτώντας … Συνέχεια →

Ἡ Καθημερινή, βοηθώντας κι αὐτὴ στὴν ἀποδόμηση τοῦ μόνου θεσμοῦ ποὺ ἔχει μείνει ὄρθιος ἀκόμη στὴν Ἑλλάδα τῆς κρίσης, τῆς οἰκογένειας, σὲ δύο ἄρθρα ὀδύρεται γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι στὸ σύνολο τῶν εὐρωε:νωσιακῶν χωρῶν ἡ Ἑλλάδα εἶναι πέμπτη ἀπὸ τὸ … Συνέχεια →

Ὁ Κονδύλης συνιστᾶ ἰδιαίτερη περίπτωση ὅσον ἀφορᾶ τὸν ἐθνικό του προβληματισμό. Ἐνῶ ἀρνήθηκε τὴν τρισχιλιετὴ συνέχεια τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους καὶ τὸ θεώρησε σχετικὰ πρόσφατο δημιούργημα, τῆς δεύτερης μ.Χ. χιλιετίας, ὑποστήριξε τὴ συνέχεια τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καὶ ὑπερασπίστηκε τὴν ὕπαρξη ἀλλὰ … Συνέχεια →

Μιὰ τακτικὴ ἀπεξάρτησης ἀπὸ τὴν Ε.Ε. προϋπέθετε δύο πράγματα, γιὰ νὰ εἶναι πειστικὴ ὡς πολιτικὴ πρόταση. Ἀφενὸς καὶ προφανῶς μιὰ σχετικὴ σοβαρὴ οἰκονομικὴ προετοιμασία κάποιων χρόνων, πράγμα ποὺ πάντα ἔλειπε -ἀκόμη καὶ ὡς ἰδέα, τότε. Ἀφετέρου, τὴν κατάλληλη στιγμὴ γιὰ … Συνέχεια →

…Ἡ ἑλληνικὴ περίπτωση εἶναι οὐσιωδῶς διαφορετική. … Διατηρῶ τὶς ἐπιφυλάξεις μου ἀπέναντι στὶς ἀπόψεις τοῦ Max Weber γιὰ τὶς αἰτιώδεις σχέσεις θρησκεύματος καὶ τρόπου τοῦ οἰκονομεῖν, καὶ γι’ αὐτὸ δὲν μπορῶ νὰ μιλήσω γιὰ παραδόσεις ποὺ ἔθεσαν «ἀξεπέραστα ἐμπόδια στὴν … Συνέχεια →

20 εἶπε δὲ Κύριος· κραυγὴ Σοδόμων καὶ Γομόρρας πεπλήθυνται πρός με, καὶ αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν μεγάλαι σφόδρα. 21 καταβὰς οὖν ὄψομαι, εἰ κατὰ τὴν κραυγὴν αὐτῶν τὴν ἐρχομένην πρός με συντελοῦνται, εἰ δὲ μή, ἵνα γνῶ. 22 καὶ ἀποστρέψαντες ἐκεῖθεν … Συνέχεια →

Πηγή οι λεγόμενοι εθνοκεντρικοί δεξιοί, που θεωρούν τους εαυτούς τους «συντηρητικούς» είναι ουσιαστικά προγκρεσιβιστές του 1900. Αν τους πεις ότι παραδοσιακά ένας στρατηγός σε ένα κράτος μπορούσε να είναι ξένος –όπως ακριβώς ένας ποδοσφαιριστής σήμερα σε εθνική ομάδα– θα σε … Συνέχεια →

Σχολεῖον τῶν ντελικάτων ἐραστῶν: Ἤτοι βιβλίον ἠθικὸν περιέχον τὰ περίεργα συμεβηκότα τῶν ὡραιοτέρων γυναικῶν τοῦ Παρισίου, ἀκμαζουσῶν κατὰ τὸν παρόντα Αἰώνα. Ἐκ τῆς Γαλλικῆς διαλέκτου νῦν πρῶτον μεταφρασθὲν παρὰ τοῦ Ρήγα Βενλενστινλῆ Θετταλοῦ ἐν Βιέννῃ τῆς Αοὐστρίας 1790. Ἡ ἄκρα … Συνέχεια →

Τὰ διανοητικὰ καθυστερημένα δίποδα ἄτομα ποὺ παριστάνουν τοὺς ψυχολόγους τῆς βρεφοκτόνου, καλύτερα θὰ ἦταν νὰ διερωτηθοῦν, ἂν μποροῦν μὲ τὸ ἀκατοίκητο κρανίο τους, μὲ ποιὰ λογικὴ ἡ μὲν ἐκτέλεση ἀγριεμένου σκύλου τιμωρεῖται μὲ φυλάκιση καὶ πρόστιμο καὶ ἡ δὲ δολοφονία … Συνέχεια →

Ὅπως παλιά, ποὺ ὁ κατάπτυστος ἀστικὸς γάμος τῶν κακομοίρηδων νοικοκύρηδων (ποὺ ξενοπηδᾶνε ἀγχωμένα) ἔγινε λαχταριστή, ποθητὴ διεκδίκηση τῶν δῆθεν ἀμετανόητα περιθωριακῶν, ὅσων δῆθεν δὲν ἔδιναν δεκάρα γιὰ ξεπερασμένες καπιταλιστικὲς καὶ πατριαρχικὲς συμβάσεις, ἀλλὰ ζοῦσαν ἐλεύθερα κι ἀτίθασσα τὴν ἀπελευθερωμένη ζωή … Συνέχεια →

  Θυμᾶμαι τὸν ΙΟ τὴς ἀλήστου μνήμης Ἐλευθεροτυπίας, πῶς προσπαθοῦσε νὰ σχετικοποιήσει τὸ 1940 πληροφορώντας τοὺς ἀναγνῶστες γιὰ τὸ πῶς εἶδαν οἱ τοτινοὶ Ἰταλοί (ἡ Ἰταλία) τὸν πόλεμο τοῦ 1940. Ἴσως τὸ ἔκανε ἀπὸ ἀντιεθνικιστικὴ ἀποστροφὴ γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι … Συνέχεια →

Ἐδῶ, σκοτώνουμε νεογέννητα καὶ ἀγέννητα. Τί συζητᾶμε. Ἡ παρακμὴ κι ὁ ἐκφυλισμὸς σὲ ὅλο τους τὸ μεγαλεῖο.  

Σωθήκαμε, ἀδέρφια μου, ἄθεοι! Ὁ σαραντάχρονος μεταπολιτευτικὸς καὶ πασοκικὸς ἀγώνας ἀπο-θρησκειοποίησης τῆς Ἑλλάδας τώρα δικαιώνεται γιατὶ, λέει, οἱ τοῦρκοι μαθητὲς τῶν λυκείων καὶ γυμνασίων υιοθετούν απόψεις που κινούνται πιο κοντά στον καλούμενο ντεϊσμό, όπως ονομάζεται η πίστη σε έναν Θεό… … Συνέχεια →

Κέρκυρα καὶ ἀναγεννησιακὴ Κρήτη, μᾶς τὰ φάγανε γιὰ πάντα -καὶ προσεχῶς τὰ πάντα.  

Πέρα ἀπὸ τὸν πραγματικὸ θρῆνο γιὰ ἕναν ἀκόμη ἕλληνα πιλότο, ποὺ ὑπερασπιζόταν τὸ Αἰγαῖο καὶ μάλιστα εἶχε παιδιά, ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο τὰ ΜΚΔ γέμισαν -παραπάνω ἀπὸ κάθε ἄλλη φορά- μὲ ἀναρτήσεις τύπου «ΑΘΑΝΑΤΟΣ» ἀκόμη καὶ ἀπὸ κατὰ τὰ … Συνέχεια →

Ἔρευνα τοῦ ΕΛΙΑΜΕΠ (καὶ ξέρουμε τί εἶναι τὸ ΕΛΙΑΜΕΠ): Ὑπάρχει ἕνα 30%, χονδρικὰ ἕνας στοὺς τρεῖς Ἕλληνες, ποὺ δὲν πιστεύει ὅτι ἡ χώρα ἀπειλεῖται ἀπὸ κάποια ἄλλη χώρα. Ἐξ αὐτῶν, κάποιοι ἴσως πιστεύουν ὅτι ἡ Ἑλλάδα δὲν ἀπειλεῖται ἀπὸ κανέναν … Συνέχεια →

Σὰν τὸ βιντεοκλίπ. Κάποτε θὰ τὰ βλέπαμε ὅλα αὐτὰ καὶ θὰ γελάγαμε, λέει   Πάνω στην τρέλα μου, πάνω στην αλητεία μου Ήρθε το γράμμα για να κάνω τη θητεία μου

[…] Τὸν ἑλληνικὸν λαόν, κατὰ τὰ μεταπολεμικὰ ἔτη, διακρίνει ἔλλειψις πάσης ἠθικῆς ἐγερσιμότητος…Τὸ πνεῦμα τῆς δουλοφροσύνης, ποὺ ἐκαλλιέργησε ἡ Τετάρτη Αὐγούστου· τὸ αἴσθημα τῆς φοβίας, ποὺ ἐδημιούργησε ἡ Κατοχή, μὲ τοὺς τραμπουκισμοὺς καὶ τὰς βαναυσότητας τόσον τῶν «προασπιστῶν τῆς τάξεως» … Συνέχεια →

καὶ φυγέτωσαν γρήγορα γιὰ τὴ μαγειρίτσα, ἕνεκεν τῆς νηστείας ποὺ δὲν ἔκαναν (ἀποφασιστικὴ παρέμβαση δῆθεν «ψαγμένων»: «Σημασία ἔχουν τὰ ἐξερχόμενα» [γιὰ τὰ ὑπόλοιπα; «στὰ παλιά μας τὰ παπούτσια»]. Αὐτοὶ ποὺ δὲν ἔκαναν οὔτε τὸ ἕνα οὔτε καὶ τὸ ἄλλο).

Ἡ Δύση δὲν ἤθελε, ἐν τέλει, τὶς εἰκόνες. Τῆς φαινόταν, ἐν τέλει, μὴ ρεαλιστικές. Ἔτσι, ἀφοῦ μᾶς ἔπρηξε γιὰ τὸν πρωτογονισμὸ τῶν εἰκόνων μας, 500 χρόνια μετὰ ἀνακάλυψε τὸν κινηματογράφο, καὶ μᾶς ἔπρηξε τὰ συκώτια μὲ τὸ σινεμά, ποὺ εἶναι … Συνέχεια →

στοὺς πάντες. Ἀκόμη καὶ κεκοιμημένο. Ὄχι μόνο σὲ κάτι ἀντικρατιστές (καλλιτεχνικὸ ὄνομα: ὀσμανολάτρες ἀεθνικοὺς κοινοτιστές) ποὺ παθαίνουν ταράκουλο μὲ τὸ Ἀλληλέγγυον τοῦ Βουλγαροκτόνου, καὶ στοὺς μεταμοντέρνους νεοπαγανιστές, ποὺ ἔγιναν λάτρεις τοῦ Δία χωρὶς κανένα ἀντίστοιχο οἰκογενειακὸ παρελθόν, ἀλλὰ καὶ στ’ … Συνέχεια →

Τὸ ὅτι ἀποσύρθηκε ἆρον ἆρον τὸ νομοσχέδιο γιὰ τὰ ζῶα δείχνει πῶς δουλεύουν, πέρα ἀπὸ δημοκρατίες, μοναρχίες, σοσιαλισμοὺς καὶ δικτατορίες, ὅλα τὰ καθεστῶτα: Ἂν –γενικά, τώρα– ἡ γκόμενα τοῦ ἀνηψιοῦ τοῦ ὑπουργοῦ δυσανασχετήσει μὲ μιὰ πολιτικὴ πράξη ἢ ἂν ὑπάρχει … Συνέχεια →

τοῦ νομοσχεδίου γιὰ τὰ ζῶα συντροφιᾶς, λέει ἡ ἀρθρογράφος. Ὡστόσο, ἐγὼ βλέπω ὡς στίγμα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας τὸ νὰ ἀποτελοῦν τὰ ἀνήλικα παιδιὰ φορολογικὸ τεκμήριο ἀντὶ λόγο φοροαπαλλαγῶν, ἐνῶ τὰ ζῶα «συντροφιᾶς» (νά ποὺ οἱ σύντροφοι ἀπὸ κομμουνιστὲς ἔγιναν σκύλοι) … Συνέχεια →

αὐτά τὰ πεπαιδευμένα Σε όλα τα παραπάνω ταιριάζει αντί επιλόγου ένα σχόλιο του φιλοσόφου Στέλιου Ράμφου, που διατύπωσε στο πρόσφατο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών όταν έλαβε γνώση κάποιων από τα ευρήματα της έρευνας. «Η Ελλάδα έχει έναν τρόπο σκέψης και … Συνέχεια →

Γενικά, τίποτε μπορεῖ νὰ μὴν ἔχει σημασία, κονδυλικὰ-περιγραφικὰ ἂς ποῦμε, ὡς προϋπόθεση τῆς γνώσης (ἀποστασιοποίηση). Εἰδικά, ὅμως, ὅταν μιὰ γειτονικὴ ὁμάδα ἀνθρώπων, τὸ τουρκικὸ ἔθνος, πιστεύει ὅτι ἔχει καὶ παραέχει σημασία ἡ Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία καὶ ἡ ἀναβίωσή της (προφανῶς καλύτερη … Συνέχεια →

Μὲ ἀφορμὴ τὴν ἀναδημοσίευση κειμένου ἐδῶ, ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ Κ. Χατζηαντωνίου, Ἐθνικισμὸς καὶ ἑλληνικότητα, Ἀθήνα 20032: Ὁ ἐθνικισμὸς ὡς κίνημα ἀφύπνισης καὶ αὐτοσυνειδησίας τῶν ἐθνῶν, ὡς αἴτημα ἐθνικοῦ ἐλέγχου τῆς κρατικῆς ἐξουσίας, εἶναι ἐπικίνδυνος γιὰ τὰ μεγάλα πολευνικὰ οἰκονομικὰ συμφέροντα … Συνέχεια →

Γεμάτος μὲ χριστιανικὰ νοήματα καὶ εἰδικὰ ἀναφορὲς στὴν Ἀποκάλυψη καὶ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη (οἱ ἀριθμοὶ δείχνουν τὶς στροφές): 73 Τῆς αὐγῆς δροσάτο ἀέρι, δὲν φυσὰς τώρα ἐσὺ πλιὸ στῶν ψευδόπιστων τὸ ἀστέρι· φῦσα, φῦσα εἰς τὸ ΣΤΑΥΡΟ! 88 τὴν ἡμέρα … Συνέχεια →

Νά, ἐννοῶ κάτι τέτοια ἄρθρα. Ποὺ τὰ λένε ὅλα ὡραῖα. Ὣς τὴν προτελευταῖα παράγραφο. Γιατὶ ἡ τελευταία κατηγορεῖ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν κακὴ ἐπιρροή της: Πέρα όμως, από τις ψυχολογικές εξαρτήσεις μας, υπάρχει κάτι πιο βαθύ και επικίνδυνο: Η επιρροή … Συνέχεια →

Ἀφοῦ μοῦ λέει ὁ Ἀντώνης ὅτι ζηλεύω τὸν Βλαδίμηρο (ἐννοεῖ: κακιώνω ποὺ δὲν ἐξαερώνει τώρα τὴν Τουρκία [διότι πιστεύει {; ὁ Ἀντώνης} ὅτι θὰ τὴν ἐξαερώσει μετά]), πρέπει νὰ τοῦ πῶ ὅτι στὸ κέντρο τῆς πόλης κυκλοφοροῦν ἔγχρωμες ἀφίσες μὲ … Συνέχεια →

Μπόλικες (τούρκικη λέξη) στὸ ἑξῆς. Οἱ θὰ χάσουμε, οἱ Νὰ χτυπήσουμε πρῶτοι, οἱ Θὰ τοὺς φᾶμε λάχανο, οἱ Ζαμανφού, οἱ Ψυχραιμία καὶ ἀποφασιστικότητα, οἱ Εἴμαστε πολὺ δυνατοὶ καὶ οἱ Καὶ τί θὲς νὰ κάνουμε τώρα, δηλαδή; Καὶ οἱ Έλληνες δὲν … Συνέχεια →

Τουλάχιστον, τὸ μοναδικὸ εὐχάριστο εἶναι ὅτι ξεπεράσαμε ( ; ) τὸ σύνδρομο τοῦ Κούρδου ἱππότη, ποὺ θὰ διώξει τοὺς Τούρκους καὶ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ ὁποίου θὰ κρατιέται ἥσυχη ἡ Τουρκία: Θυμᾶστε τὰ βίντεο μὲ τὰ ἄπειρα τουρκικὰ τὰνκς ποὺ … Συνέχεια →

Κάθε ἀνάλυση τῆς ρωσικῆς πραγματικότητας ἀπὸ τὴν ὀπτικὴ καὶ προοπτικὴ τῆς ἀπελευθέρωσης ἀπὸ τὴν τυραννία βασίζεται σὲ ἐσφαλμένες προϋποθέσεις τόσο γιὰ τὴν ἀνθρώπινη φύση τῶν κολλεκτιβιστικῶν λαῶν ὅσο καὶ εἰδικὰ τὴ ρωσικὴ «φύση». Οἱ κολλεκτιβιστικοὶ λαοὶ δὲν εἶναι ἀπαραιτήτως «δυστυχισμένοι … Συνέχεια →

Τὸ δίλημμα «Ἀμβρόσιος ἢ Ὁμοφυλοφιλία» εἶναι πολὺ πιεστικὸ ὥστε νὰ χωρέσει ἐνδιάμεση ἢ τρίτη θέση. Ὅσο μάλιστα, προχωρᾶ μιὰ συζήτηση καὶ τὰ ἐπιχειρήματα διακλαδίζονται καὶ τὰ τιθέμενα θέματα πολλαπλασιάζονται, δηλαδὴ ὅσο πιὸ πολὺ τίθεται ζήτημα ὑπεροχῆς τῆς μιᾶς ἢ τῆς … Συνέχεια →

Αὐτὸ προέτρεψε τοὺς Ἕλληνες ὁ Τοῦρκος. Δὲν φαίνεται νὰ γνωρίζει ὅτι οἱ ἕλληνες ἱστορικοί, καθὼς καὶ οἱ Ἀριστεροὶ καὶ Εὐρωπαϊστές, ἔχουν τὶς ἴδιες ἀπόψεις μὲ αὐτὸν γιὰ τὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία καὶ τὴν Μικρασιατικὴ Ἐκστρατεία: Ἡ Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία ἦταν ὁ Παράδεισος … Συνέχεια →

Τῆς πέταξαν μπογιὲς τὰ χαϊδεμένα παιδιὰ τῆς Ἀπελευθέρωσης, ἀλλὰ αὐτὴ σχολίασε: «Δὲν ἦταν τίποτα, μὴν ἀνησυχεῖτε. Δὲν μὲ χτύπησαν. Κοινωνικὴ παρέμβαση ἦταν. Ἦταν μία ἀπὸ τὶς συνηθισμένες ἐπιθέσεις«. Τί ταπείνωση μοναχικῆς ποιότητας. Οὔτε προτεινόμενος γιὰ ἐπισκοπικὴ ἔδρα δὲν θὰ ἀπαντοῦσε … Συνέχεια →

Ἔφαγαν ξύλο, λέει, οἱ ἀδιόριστοι καὶ διορισμένοι καθηγητὲς ἀπὸ τὴν ἀστυνομία τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Οἱ καθηγητὲς εἶναι ὅ,τι πιὸ ἀριστερίστικο ὑφίσταται στὸ ἑλληνικὸ Δημόσιο. Ἔχουν ἐκπαιδευτεῖ σχετικὰ ἀπὸ τοὺς καθηγηταράδες τῶν ΑΕΙ, οἱ παλαιότεροι ἔχουν σπουδάσει στὶς περίφημες Ἀκαδημίες τῆς Πρίστινας, … Συνέχεια →

Ὅποιος ψάχνει, βρίσκει καὶ τοὺς παλαιοημερολογίτες ποὺ ἀρνοῦνται ὅλες τὶς αἰσιόδοξες προφητεῖες γιὰ τὸ μέλλον τῆς Ἑλλάδας καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἂν δὲν πιστεύατε ὅτι ἀθεοφιλελεύθεροι μοδέρνοι καὶ παλαιοημερολογίτες δὲν ἔχουν τίποτε κοινό, νά ποὺ ἔχουν: τὴν ἀπαξίωση γιὰ τὶς μοντέρνες … Συνέχεια →

Οἱ Δελφοὶ συνέχισαν νὰ ὑπάρχουν καὶ μετὰ τὸν Ἰουλιανό -φυσικά! Ἐκχριστιανίστηκαν σταδιακά, χωρὶς καταστροφὲς καὶ ψευτοϊστορίες ἀγάπης ποὺ προπαγανδίζουν οἱ Νεοπαγανιστές. Τὸν 7ο αἰ. κάποια στιγμή, ἡ πόλη ὑπέστη σλαβικὲς ἐπιδρομὲς καὶ μετατράπηκε σὲ ἕνα μικρὸ χωριό. Τὸ ὄνομά του … Συνέχεια →

Δὲν ἔχω καταλάβει τί ἀκριβῶς σπουδαῖο γίνεται τὶς ἀπόκριες, οὔτε εἶχα καταλάβει ποτέ. Οἱ ἀπόκριες ἔχουν νόημα σὲ μιὰ κοινωνία ὅπου κατὰ τὰ ἄλλα ὑπάρχει μιὰ συντηρητικότητα, μιὰ αὐστηρότητα, μιὰ λιτοδίαιτη στάση ζωῆς. Σὲ ἐκείνη τὴν κοινωνία, ὑπάρχουν μέρες στὶς … Συνέχεια →

Τοῦ Πούτιν, ἐννοῶ. Ρωσόδουλοι καὶ Ρωσοκτόνοι, ποὺ χτὲς χαίρονταν καὶ ἔκλαιγαν, σήμερα κλαῖνε καὶ χαίρονται ἀντίστοιχα. Ἀγορὲς ὅπλων θέλουν οἱ ἄνθρωποι, ὄχι βραβεύσεις στὸ Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Ἀλλὰ δὲν ἀφήνει ὁ ντάντυ τέτοια. Μὴν ξανακαοῦν τὰ δάση μας κατὰ λάθος. Ὣς … Συνέχεια →

όσο πιο «μορφωμένος» είναι ο Ελλαδίτης σήμερα τόσο πιο φανατικά προσκολλημένος σε «βεβαιότητες», «πεποιθήσεις» και «πληροφορίες» γεννήματα της ψυχολογικής του ανάγκης. δ Είναι απίστευτο πόσο «πρωτόγονα» ο Ελλαδίτης σήμερα ταυτίζει την υπεράσπιση των πολιτικών του επιλογών με την εγωιστική του … Συνέχεια →

Εἶναι παλαιότατη παραλλαγὴ τοῦ δυτικοῦ οἰκουμενισμοῦ τῶν ἀξιῶν. Καὶ ἔχει διάφορες ἐκδοχὲς καὶ μορφές. Εἴτε τὴ μορφὴ τῆς ἀποικιοκρατίας (στανικὸς ἐκπολιτισμὸς τῶν Μὴ Λευκῶν ὥσπου «νὰ γίνουν ἄνθρωποι»). Εἴτε τὴν καστοριαδικὴ προσμονὴ «νὰ διαβρώσουμε / ἐκδυτικίσουμε ἕνα ποσοστὸ μὴ Δυτικῶν», … Συνέχεια →

Ἡ διαφορὰ μεταξὺ τῆς παλιᾶς καὶ τῆς νέας σχέσης ἀρχηγικῶν τάξεων καὶ λαοῦ εἶναι πολὺ ἁπλή: Παλιά, ὑπῆρχε συνενοχή (γιὰ ὅσους ἦταν συνένοχοι), ποὺ ἐκφράστηκε μὲ τὸ «μαζὶ τὰ φάγαμε». Μὴ μᾶς ψέγετε, κι ἐσεῖς τὸ ἴδιο μὲ μᾶς ἤσασταν. … Συνέχεια →

Πηγή Ἀπὸ ἕνα κείμενο τοῦ Ἀ. Παπανδρέου τοῦ 1965. Ένας που εκφράζει καλά το Ιδανικό της Εθνικής Αναγεννήσεως είναι ο Ίων Δραγούμης, που έγραφε το 1905: «Είναι  σκληρή η ιδέα πως χάνεται η Πόλη, αλλά δεν με ταράζουν βυζαντινά όνειρα … Συνέχεια →

Πηγή Η «σχολή τής αυτομαστίγωσης» χρεώνει τις δυσλειτουργίες της ελληνικής κοινωνίας σε ψυχολογικούς παράγοντες, στον εθνικό χαρακτήρα. Στα αποσπάσματα που ακολουθούν ο Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος μαστιγώνει συμπεριφορές στις οποίες κολλά τις ταμπέλες «αδιαφορία, διγλωσσία, καχυποψία, τεμπελιά, ψευτιά και αυθαιρεσία». Ο ίδιος … Συνέχεια →

Εἶναι ἄλλο πράγμα ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι οἱ Ἕλληνες εἶναι γερασμένοι καὶ γι’ αὐτὸ θὰ ἀποτύχουν σὲ αὐτὸ ποὺ ζητοῦν, ἀπὸ τὸν ἰσχυρισμὸ ὅτι οἱ Ἕλληνες ἐξαρχῆς δὲν δικαιοῦνται / πρέπει νὰ ζητοῦν κάτι ἐπειδὴ εἶναι γερασμένοι. Γερασμένοι εἶναι βεβαίως καὶ … Συνέχεια →

Αὐτογελοιοποίηση καὶ φοβία, ἐνῶ τὸ παλιὸ καὶ τὸ καινούργιο μποροῦν κάλλιστα νὰ συνυπάρχουν. Κι ὅσο περισσότερο κρατᾶς τὸ παλιὸ καὶ κρατιέσαι ἀπὸ αὐτό, τόσο πιὸ ἄνετα ἀντιμετωπίζεις τὸ νέο. Αὐτὸ δὲν εἶναι μεταμοντέρνο οὔτε ἀναπλήρωση κ.λπ. Εἶναι κάτι ποὺ ἰσχύει, … Συνέχεια →

Καταλαβαίνω τὴ δυσφορία σας μὲ τοὺς Ἕλληνες. Τὸ 95% ἀπὸ δαύτους ἔχουν εἰκόνες στὸ σπίτι τους, λὲς καὶ ζοῦν στὸ Μεσαίωνα. Δὲν ἀποδέχονται τὴν ἔννοια τοῦ συνταγματικοῦ ἔθνους γιὰ τὸ ἔθνος τους. Δὲν αἰσθάνονται ἑλληνοδυτικοί. Δὲν ἀποδέχονται τὴν φιλελεύθερη ἰδέα … Συνέχεια →

δὲν ὑπῆρξε. Μπορεῖ παλιότερα οἱ Πατριάρχες νὰ εἶχαν νὰ διασώσουν τὴ ζωὴ καὶ τὴν τιμὴ ἑκατομμυρίων ἄοπλων Μικρασιατῶν καὶ Κωνσταντινουπολιτῶν, καὶ ἦταν εὔλογη, δικαιολογημένη, ἡ δῆθεν ἀντεθνικὴ στάση τους ἔναντι σὲ ἐθνικοαπελευθερωτικὰ ἑλληνικὰ κινήματα, ἀλλὰ σήμερα ὁ Πατριάρχης ἔχει μόνο τὴν … Συνέχεια →

Ἐννοῶ: Κι ἐννοῶ: Ἂν μὲ ἕνα θαυματουργικὸ τρόπο, χωρὶς σκοτωμοὺς κι ἐξορίες, οἱ δυὸ ὁμάδες ἀνθρώπων, φασίστες καὶ ἀναρχοαριστεροί, μεταφέρονταν ἀλλοῦ, ἐκτὸς Ἑλλάδας, γιὰ πάντα, κι ἀποκοβόταν κάθε εἴδους δεσμός τους (περιουσιακὸς κ.ἄ.) μὲ αὐτήν, δὲν θὰ ἦταν καλύτερα; Λέμε, … Συνέχεια →

Διαβάζοντας αὐτό δεν είχα γυρίσει στον γενέθλιο τόπο από φιλοπατρία …. είναι η Ελλάδα που συνδυάζει την αντοχή του γερο-σάτυρου με το θράσος της επαρχιώτισσας σταρλέτας. Αυτή η Ελλάδα είναι τόσο μες στην δηθενιά, ώστε αφομοίωσε ακόμη και την ρητορική … Συνέχεια →

Εἶναι κάπως παράξενο νὰ εὔχεσαι ὁτιδήποτε, γιατὶ δὲν ξέρεις τί ἀποτέλεσμα θὰ ἔχει ἡ εὐχή σου. Τὸ σίγουρο εἶναι ὅτι ἡ φασαρία γίνεται γιὰ νὰ μποῦν στὸ ΝΑΤΟ τὰ Σκόπια, ὥστε ἡ Ρωσία νὰ χάσει γιὰ πάντα ἕναν ἀκόμη σλαβικὸ … Συνέχεια →

Ἡ σκληρὴ Δεξιά, ἐννοῶ. Δὲν θὰ ἔχουν Ἕλληνα Ἐρντογάν -Γιατὶ στὴν Τουρκία (καὶ τὸ Ἰσλάμ) δὲν ὑπάρχει Δεξιὰ κι Ἀριστερά, πέρα ἀπὸ πυροβολημένους ἀγωνιστές-ἀντάρτες τοῦ ’70, ποὺ ἐξαφανίστηκαν. -Γιατὶ οἱ ἴδιοι περισσότερο ἑλκύονται ἀπὸ τὸν ἀντιαριστερὸ ἀκτιβισμὸ τοῦ (κάθε εἴδους) … Συνέχεια →

3/3 Ας καταλάβουν επιτέλους τα γκρίζα και ροζ φασιστοκουμμούνια ότι Έλληνας είναι όποιος αισθάνεται έτσι και όχι όποιος γεννήθηκε στη χώρα αυτή. — Theodoros Pangalos (@tpangalos) December 18, 2017 Κάτι δὲν πάει καλά: Τὸ δίκαιο τοῦ ἐδάφους, ποὺ θεωρεῖται «ἀνθρωπιστικό» … Συνέχεια →

Πηγή Α. Η «παραδοσιακή» ελληνική διανόηση, που ηγεμόνευσε ιδεολογικά από τις απαρχές του νεοελληνικού κράτους ως το 1950 περίπου, αντιστοιχεί στον μικροαστικό, εμπορικό και αγροτικό χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας. Κύριες μορφές της είναι ο δικηγόρος, ο γιατρός και ο εκπαιδευτικός. … Συνέχεια →

Καὶ τὸ δέντρο τῆς πόλης: Δὲν φτάνει ποὺ εἴχαμε / ἔχουμε τὸ βρέφος Χριστὸ-Μουσουλμάνο πρόσφυγα, φέτος ἔχουμε χριστουγεννιάτικα δέντρα, βαρετὲς ἀπομιμήσεις τῆς σοβιετικῆς πρωτοπορίας. Μερικοὶ δὲν ἀντέχουν νὰ μὴ σέβονται τοὺς συμβολισμοὺς τῶν Χριστιανῶν καὶ τὴν παράδοση. Ὁ σοβιετικὸς πύργος-μνημεῖο: … Συνέχεια →

Εἰσαγωγὴ τοῦ Π. Βουτούρης, Ἰδέες τῆς σκληρότητας καὶ τῆς καλοσύνης. Ἐθνικισμός, σοσιαλισμός, ρατσισμός (1897 – 1922) Τελικά, πάντως, ὁ μόνος ρωμαίικος σοσιαλισμὸς ἦταν τὸ ΠΑΣΟΚ.

Χρόνια πολλὰ συνήθως εὔχεσαι γιὰ / πρὸς ζωντανούς. Ἀλλὰ κατ’ ἄλλους, τὸ ἔθιμο εἶναι ἀλλιῶς:

Καὶ λίγο γιὰ νὰ γελάσουμε (μόνο γι’ αὐτό), νά ἡ συνθήκη τῶν Σεβρῶν καὶ οἱ ἑλληνικὲς διεκδικήσεις: Σὲ 99 χρόνια, διανύσαμε μεγάλη ἀπόσταση. Πρὸς τὰ πίσω. Οἱ συνθῆκες εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἰσορροπίας τῶν δυνάμεων κατὰ τὴ στιγμὴ τῆς ὑπογραφῆς. Ἡ περίφημη … Συνέχεια →

Παλιότερα, σὲ συζητήσεις γιὰ τοὺς στίχους τῆς μουσικῆς, ἔγραφα ὅτι βρίσκω ἀνούσιο νὰ γίνεται ἀποδεκτὴ ἡ λογικὴ τοῦ «Πνευματάνθρωπου» (τοῦ «πνευματικοῦ ἀνθρώπου», τοῦ «διανοούμενου»), ὁ ὁποῖος ἂν γιὰ κάτι ἄξιζε νὰ ἔρθει στὴ ζωή, αὐτὸ ἦταν νὰ μπαίνει ὡς πρόθυμος στὴ λίστα μὲ … Συνέχεια →

Τί σχέση ἔχουν οἱ κοπέλες αὐτὲς μὲ αὐτοὺς ποὺ σήμερα χαρακτηρίζουν φασισμὸ τὴν ὕπαρξη τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους χωρὶς Μουσουλμάνους «πρόσφυγες» καὶ ἄλλους παλαιοὺς ἢ μελλοντικοὺς κατακτητές, καὶ τί σχέση ἔχουν μὲ ὅσους σήμερα θεωροῦν φυσιολογικὸ τὸν «τρανσεξουαλισμὸ» καὶ τὸν γάμο … Συνέχεια →

Ἄπειρες φορὲς, ἡ πρὸ Κρίσης ἐποχὴ ἔχει κατακριθεῖ ὡς μιὰ ἐποχὴ ἀστακομακαρονάδας καὶ τηλεθέασης. Αὐτὸ δὲν εἶναι λανθασμένο. Οὔτε εἶναι λανθασμένη ἡ ἐπισήμανση ὅτι οἱ περισσότεροι ἐπικριτές (Μνημονιακοὶ καὶ ἀριστεροί, ἐπίσης μνημονιακοὶ ἢ μή) κατέκριναν ἑτεροχρονισμένα τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, μετὰ … Συνέχεια →

Ἐπειδὴ ἡ Ἀριστερὰ εἶναι φύσει πιὸ πονηρὴ ἀπὸ τὴν Δεξιὰ σὲ ὅ,τι κι ἂν κάνει (ἀπὸ οἰκονομικὰ σκάνδαλα ὣς πολιτικοὺς ἐλιγμούς), ἔκανε τοὺς πλειστηριασμοὺς κατοικιῶν ἠλεκτρονικούς, ἀντὶ νὰ γίνονται σὲ δικαστήρια. Θά ‘θελα νὰ βλέπω τὰ μοῦτρα ὅλων τῶν φιλοσυριζαίων … Συνέχεια →

Ἀναρωτιέται ἡ «Δημοκρατία» τί θὰ γινόταν ἂν δημιουργοῦνταν ἢ ξυπνοῦσαν οἱ ἀντι-Ρουβίκωνες. Νὰ τῆς λύσω τὴν ἀπορία: Τίποτα δὲν θὰ γινόταν, γιατὶ οἱ ὁποιοιδήποτε «Ρουβίκωνες» δὲν εἶναι κάποιοι πιὸ καρδιωμένοι, λιγότερο φλῶροι, περισσότερο εἰλικρινεῖς καὶ πιστοὶ σὲ ἰδεώδη. Ἁπλά, ἔχουν … Συνέχεια →

Ἀφότου ἦρθε ὁ ΣΥΡΙΖΑ, οἱ φόνοι μειώθηκαν γιατὶ, ἁπλά, ἡ Ἑλλάδα πέθανε (κατὰ τὴν αὐτοεκπληρούμενη γιανναρικὴ καὶ δημητριαδικὴ προφητεία διακηρυσσόμενη ἐπὶ 40 ἔτη -πές, πές, ἔγινε). Κι οἱ νέοι ἔφυγαν. Νὰ φονεύσεις ποιόν; τὸν πεθαμένο; Ὡστόσο, οἱ ἀπάτες αὐξήθηκαν πάρα … Συνέχεια →