Tag Archives: κοινωνία

Οἱ περισσότεροι γονεῖς κατὰ πάσα πιθανότητα, δὲν βλέπουν τίποτε κακὸ στὸ νὰ γίνει «φωτομοντέλο» τὸ παιδί τους, ἂν καὶ διαβάζουμε καθημερινὰ τί θὰ πεῖ μοντέλο. Οἱ περισσότεροι γονεῖς δὲν ἔχουν ἐξηγήσει στὴν κόρη τους ὅτι κάθε κοπέλα εἶναι πάντοτε ἀνυπεράσπιστη … Συνέχεια →

Ἂν κάθε like καὶ κοινοποίηση στὰ Μέσα Κοινωνικῆς Δικτύωσης τῶν διαφόρων ἄρθρων γιὰ τὴν ὑπογεννητικότητα μετατρεπόταν θαυματουργικὰ σὲ ἕνα βρέφος, τότε ἡ Ἑλλάδα θὰ εἶχε ἐπιλύσει τὸ πρόβλημα αὐτό. Ἀλλὰ ἀπ’ ὅ,τι φαίνεται, οἱ περισσότεροι ψάχνουν γιὰ τὸ κορόιδο ποὺ … Συνέχεια →

Μὲ ἀφορμή Ἔγραψα προχτὲς ὅτι τὴν μπούργκα ἢ τὴν μαντήλα τὶς βλέπουν ὡς ὅπλο οἱ Μουσουλμάνες τῆς Δύσης, γινόμενες κι αὐτὲς στρατιῶτες. Δὲν ἐννοῶ κάποια «ἀπόλυτη ἐπίθεση» ἔπειτα ἀπὸ ἕνα διάστημα καμουφλαρίσματος. Ὑπάρχουν ἀσφαλῶς οἱ ρωσικὲς «Μαῦρες Χῆρες», ἀλλὰ αὐτὲς … Συνέχεια →

Τὰ ἔχω πεῖ καὶ παλιότερα, ἡ ἐπανάληψη ποτὲ δὲν ἔβλαψε κανέναν. Στὴν «ἀπολίτιστη» Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία, ποὺ δὲν εἶχε βεμπεριανὸ κράτος τὸ ὁποῖο σοῦ προσφέρει ἀστυνομία γιὰ νὰ σὲ προφυλάσσει ἀπὸ τοὺς ληστές, ἐπιτρεπόταν καὶ ὁ φόνος, ἀκόμη, τοῦ ληστῆ. Θεοδοσιανὸς … Συνέχεια →

Εἶναι αὐτὸς ὁ ἀστικὸς μύθος ποὺ σερβίρεται, πὼς οἱ ψεκασμένοι, πιθηκάνθρωποι, αὐριανιστές, ἐθνολαϊκιστές, ἡμιφασίστες, λοῦμπεν πασῶν τῶν Ἑλλαδῶν βρίσκονται καὶ βρίσκονταν πάντοτε σὲ ἀντιπαράθεση δεκαετιῶν (ἢ καὶ αἰώνων) μὲ τοὺς ψύχραιμους, ὀρθολογιστές, μορφωμένους, κήρυκες τοῦ Διαφωτισμοῦ, ὁπαδοὺς τῆς Λογικῆς καὶ … Συνέχεια →

Πηγή Ενώ οι φεμινίστριες δεν χάνουν ευκαιρία να καταγγείλουν τον χριστιανισμό και άλλες πατριαρχικές θρησκείες, όταν πρόκειται για τον πολύ χειρότερό μισογυνισμό του ισλάμ συνήθως καταπίνουν τη γλώσσα τους. Η «σιωπή» τους είναι τόσο εκκωφαντική ώστε να προκαλεί δηλητηριώδη σχόλια … Συνέχεια →

Γιὰ νὰ ποῦμε καὶ τὰ δικά μας, ἀπ’ ἔξω ἀπὸ τήν (μὲ κλειστὲς πόρτες) παιδικὴ χαρὰ ἀφήνει κάποιος ἕναν μεγάλο σκύλο. Οὔτε δέσιμο οὔτε καρτέλα, πέρα-δῶθε τὸ κοπρόσκυλο σ’ ἕνα πολὺ στενὸ πεζοδρομάκι. Μπαίνει μέσα ὁ γονιὸς καὶ κάθεται κοιτώντας … Συνέχεια →

Ἡ Καθημερινή, βοηθώντας κι αὐτὴ στὴν ἀποδόμηση τοῦ μόνου θεσμοῦ ποὺ ἔχει μείνει ὄρθιος ἀκόμη στὴν Ἑλλάδα τῆς κρίσης, τῆς οἰκογένειας, σὲ δύο ἄρθρα ὀδύρεται γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι στὸ σύνολο τῶν εὐρωε:νωσιακῶν χωρῶν ἡ Ἑλλάδα εἶναι πέμπτη ἀπὸ τὸ … Συνέχεια →

20 εἶπε δὲ Κύριος· κραυγὴ Σοδόμων καὶ Γομόρρας πεπλήθυνται πρός με, καὶ αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν μεγάλαι σφόδρα. 21 καταβὰς οὖν ὄψομαι, εἰ κατὰ τὴν κραυγὴν αὐτῶν τὴν ἐρχομένην πρός με συντελοῦνται, εἰ δὲ μή, ἵνα γνῶ. 22 καὶ ἀποστρέψαντες ἐκεῖθεν … Συνέχεια →

Ὅπως παλιά, ποὺ ὁ κατάπτυστος ἀστικὸς γάμος τῶν κακομοίρηδων νοικοκύρηδων (ποὺ ξενοπηδᾶνε ἀγχωμένα) ἔγινε λαχταριστή, ποθητὴ διεκδίκηση τῶν δῆθεν ἀμετανόητα περιθωριακῶν, ὅσων δῆθεν δὲν ἔδιναν δεκάρα γιὰ ξεπερασμένες καπιταλιστικὲς καὶ πατριαρχικὲς συμβάσεις, ἀλλὰ ζοῦσαν ἐλεύθερα κι ἀτίθασσα τὴν ἀπελευθερωμένη ζωή … Συνέχεια →

Οἱ Βαυαροὶ πολιτικοὶ τό ‘πιασαν τὸ ὑπονοούμενο: Σταυροὶ παντοῦ στὰ δημόσια κτήρια. Ὄχι ὡς θρησκευτικὸ σύμβολο, πρὸς Θεοῦ, εἶπε ὁ πρωθυπουργὸς τῆς Βαυαρίας, ποὺ τὸ ἀποφάσισε. Ὡς ἁπλὸ στοιχεῖο τῆς ταυτότητας τῆς Βαυαρίας. 28% τῶν Βαυαρῶν εἶναι ἀχριστιανοί (ἄθεοι καὶ … Συνέχεια →

Ἔρευνα τοῦ ΕΛΙΑΜΕΠ (καὶ ξέρουμε τί εἶναι τὸ ΕΛΙΑΜΕΠ): Ὑπάρχει ἕνα 30%, χονδρικὰ ἕνας στοὺς τρεῖς Ἕλληνες, ποὺ δὲν πιστεύει ὅτι ἡ χώρα ἀπειλεῖται ἀπὸ κάποια ἄλλη χώρα. Ἐξ αὐτῶν, κάποιοι ἴσως πιστεύουν ὅτι ἡ Ἑλλάδα δὲν ἀπειλεῖται ἀπὸ κανέναν … Συνέχεια →

καὶ φυγέτωσαν γρήγορα γιὰ τὴ μαγειρίτσα, ἕνεκεν τῆς νηστείας ποὺ δὲν ἔκαναν (ἀποφασιστικὴ παρέμβαση δῆθεν «ψαγμένων»: «Σημασία ἔχουν τὰ ἐξερχόμενα» [γιὰ τὰ ὑπόλοιπα; «στὰ παλιά μας τὰ παπούτσια»]. Αὐτοὶ ποὺ δὲν ἔκαναν οὔτε τὸ ἕνα οὔτε καὶ τὸ ἄλλο).

Ὡς γνωστό, τόσο στὸν Θεοδοσιανὸ Κώδικα (9.14.2) ὅσο καὶ στὴ μεταγενέστερη βυζαντινὴ νομοθεσία ἐπιτρέπεται ἡ θανάτωση τοῦ ληστῆ ἀπὸ τὸν πολίτη χωρὶς ποινὴ στὸν τελευταῖο γιὰ τὴν πράξη αὐτήν. Οἱ αὐτοκράτορες Βαλεντιανός Β’, Θεοδόσιος Α’ καὶ Ἀρκάδιος παρέχουν τὸ δίχως … Συνέχεια →

Σπύρος Βρυώνης, DOP 17 (1963) Ἢ πῶς οἱ Κωνσταντινουπολίτες, δῆμοι καὶ συντεχνίες, εἶχαν καθοριστικὸ ρόλο κατὰ τὸν 11ο αἰ. στὶς διαμάχες γιὰ τὴν κατάληψη τοῦ θρόνου.

Τὸ ὅτι ἀποσύρθηκε ἆρον ἆρον τὸ νομοσχέδιο γιὰ τὰ ζῶα δείχνει πῶς δουλεύουν, πέρα ἀπὸ δημοκρατίες, μοναρχίες, σοσιαλισμοὺς καὶ δικτατορίες, ὅλα τὰ καθεστῶτα: Ἂν –γενικά, τώρα– ἡ γκόμενα τοῦ ἀνηψιοῦ τοῦ ὑπουργοῦ δυσανασχετήσει μὲ μιὰ πολιτικὴ πράξη ἢ ἂν ὑπάρχει … Συνέχεια →

τοῦ νομοσχεδίου γιὰ τὰ ζῶα συντροφιᾶς, λέει ἡ ἀρθρογράφος. Ὡστόσο, ἐγὼ βλέπω ὡς στίγμα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας τὸ νὰ ἀποτελοῦν τὰ ἀνήλικα παιδιὰ φορολογικὸ τεκμήριο ἀντὶ λόγο φοροαπαλλαγῶν, ἐνῶ τὰ ζῶα «συντροφιᾶς» (νά ποὺ οἱ σύντροφοι ἀπὸ κομμουνιστὲς ἔγιναν σκύλοι) … Συνέχεια →

Τῆς πέταξαν μπογιὲς τὰ χαϊδεμένα παιδιὰ τῆς Ἀπελευθέρωσης, ἀλλὰ αὐτὴ σχολίασε: «Δὲν ἦταν τίποτα, μὴν ἀνησυχεῖτε. Δὲν μὲ χτύπησαν. Κοινωνικὴ παρέμβαση ἦταν. Ἦταν μία ἀπὸ τὶς συνηθισμένες ἐπιθέσεις«. Τί ταπείνωση μοναχικῆς ποιότητας. Οὔτε προτεινόμενος γιὰ ἐπισκοπικὴ ἔδρα δὲν θὰ ἀπαντοῦσε … Συνέχεια →

Δὲν ἔχω καταλάβει τί ἀκριβῶς σπουδαῖο γίνεται τὶς ἀπόκριες, οὔτε εἶχα καταλάβει ποτέ. Οἱ ἀπόκριες ἔχουν νόημα σὲ μιὰ κοινωνία ὅπου κατὰ τὰ ἄλλα ὑπάρχει μιὰ συντηρητικότητα, μιὰ αὐστηρότητα, μιὰ λιτοδίαιτη στάση ζωῆς. Σὲ ἐκείνη τὴν κοινωνία, ὑπάρχουν μέρες στὶς … Συνέχεια →

Πολλοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἀναρωτιῶνται γιὰ τὸν κοινωνικὸ ρόλο τῆς Ἐκκλησίας. Ἂν καὶ πιστεύω ὅτι κάνει κάποια σημαντικὰ πράγματα, νομίζω ὅτι θὰ μποροῦσε ὑπὸ προϋποθέσεις νὰ κάνει πολλὰ περισσότερα ὅπως σὲ παλιότερες ἐποχές. Τὸ κράτος ἔχει ἀποδείξει ὅτι δὲν μπορεῖ … Συνέχεια →

Ἡ διαφορὰ μεταξὺ τῆς παλιᾶς καὶ τῆς νέας σχέσης ἀρχηγικῶν τάξεων καὶ λαοῦ εἶναι πολὺ ἁπλή: Παλιά, ὑπῆρχε συνενοχή (γιὰ ὅσους ἦταν συνένοχοι), ποὺ ἐκφράστηκε μὲ τὸ «μαζὶ τὰ φάγαμε». Μὴ μᾶς ψέγετε, κι ἐσεῖς τὸ ἴδιο μὲ μᾶς ἤσασταν. … Συνέχεια →

Πηγή Η «σχολή τής αυτομαστίγωσης» χρεώνει τις δυσλειτουργίες της ελληνικής κοινωνίας σε ψυχολογικούς παράγοντες, στον εθνικό χαρακτήρα. Στα αποσπάσματα που ακολουθούν ο Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος μαστιγώνει συμπεριφορές στις οποίες κολλά τις ταμπέλες «αδιαφορία, διγλωσσία, καχυποψία, τεμπελιά, ψευτιά και αυθαιρεσία». Ο ίδιος … Συνέχεια →

Εἶναι ἄλλο πράγμα ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι οἱ Ἕλληνες εἶναι γερασμένοι καὶ γι’ αὐτὸ θὰ ἀποτύχουν σὲ αὐτὸ ποὺ ζητοῦν, ἀπὸ τὸν ἰσχυρισμὸ ὅτι οἱ Ἕλληνες ἐξαρχῆς δὲν δικαιοῦνται / πρέπει νὰ ζητοῦν κάτι ἐπειδὴ εἶναι γερασμένοι. Γερασμένοι εἶναι βεβαίως καὶ … Συνέχεια →

Ὅπως ἡ Ἑλλάδα ἔχει ξεκινήσει ἀπὸ τὸ 1974 τὸν ἀγώνα κατὰ τοῦ ἰμπεριαλισμοῦ καὶ τοῦ καπιταλισμοῦ ἐπειδὴ ἡ σύμπραξή της ἔχει μεγάλη σημασία γιὰ τὴν ἔκβαση τοῦ παγκόσμιου ταξικοῦ πολέμου· ὅπως ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα ξεκίνησε ἡ κατάργηση τοῦ ἐθνοκράτους μὲ … Συνέχεια →

Πηγή. Βιβλίο Τὸ νὰ εἶσαι ὁλότελα σύγχρονος (ποὺ πολὺ λίγοι ἐξ ἡμῶν εἶναι) σημαίνει νὰ μὴν πιστεύῃς σὲ τίποτε. Ὄχι νὰ μὴν ἔχῃς πεποιθήσεις: ὁ ἀληθινὰ σύγχρονος ἄνθρωπος ἐνδέχεται νὰ πιστέψῃ σὲ ὁτιδήποτε σχεδόν, ἢ ἀκόμα καὶ στὰ πάντα, ἀρκεῖ … Συνέχεια →

Πηγή Α. Η «παραδοσιακή» ελληνική διανόηση, που ηγεμόνευσε ιδεολογικά από τις απαρχές του νεοελληνικού κράτους ως το 1950 περίπου, αντιστοιχεί στον μικροαστικό, εμπορικό και αγροτικό χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας. Κύριες μορφές της είναι ο δικηγόρος, ο γιατρός και ο εκπαιδευτικός. … Συνέχεια →

Καὶ τὸ δέντρο τῆς πόλης: Δὲν φτάνει ποὺ εἴχαμε / ἔχουμε τὸ βρέφος Χριστὸ-Μουσουλμάνο πρόσφυγα, φέτος ἔχουμε χριστουγεννιάτικα δέντρα, βαρετὲς ἀπομιμήσεις τῆς σοβιετικῆς πρωτοπορίας. Μερικοὶ δὲν ἀντέχουν νὰ μὴ σέβονται τοὺς συμβολισμοὺς τῶν Χριστιανῶν καὶ τὴν παράδοση. Ὁ σοβιετικὸς πύργος-μνημεῖο: … Συνέχεια →

Χρόνια πολλὰ συνήθως εὔχεσαι γιὰ / πρὸς ζωντανούς. Ἀλλὰ κατ’ ἄλλους, τὸ ἔθιμο εἶναι ἀλλιῶς:

Δὲν ξέρω πόσοι μπορεῖ νὰ ἀσχολοῦνται στὰ σοβαρὰ μὲ τὴν Ὀκτωβριανὴ Ἐπανάσταση ἐπειδή, λέει, συμπληρώθηκαν τὰ 100 χρόνια (ἔ, καί). Μόνο στὴν Ἑλλάδα ἀσχολούμαστε μὲ τὸ 1917. Στὴ Ρωσία, τὴν ὑποτιμοῦν γιὰ χάρη τῆς ἀντιγερμανικῆς νίκης τοῦ 1945. Μπορεῖ καὶ … Συνέχεια →

Τὸ φιλὶ τοῦ πρίγκιπα στὴν Ὡραία κοιμωμένη (ἢ μήπως ἐξεπίτηδες μεθυσμένη προκειμένου νὰ «φιληθεῖ»;;) ἦταν σχεδὸν βιασμός. Ἀλλὰ ὁ λιθοβολισμὸς ἢ τὸ ξυλοφόρτωμα τῆς Μουσουλμάνας ποὺ δὲν φοράει μαντίλα εἶναι φυσικὸ φαινόμενο ὅπως ἡ βροχή. Τάδε λέγει ὁ ριζοσπαστικὸς ἀριστεροφιλελεύθερος … Συνέχεια →

Ἄπειρες φορὲς, ἡ πρὸ Κρίσης ἐποχὴ ἔχει κατακριθεῖ ὡς μιὰ ἐποχὴ ἀστακομακαρονάδας καὶ τηλεθέασης. Αὐτὸ δὲν εἶναι λανθασμένο. Οὔτε εἶναι λανθασμένη ἡ ἐπισήμανση ὅτι οἱ περισσότεροι ἐπικριτές (Μνημονιακοὶ καὶ ἀριστεροί, ἐπίσης μνημονιακοὶ ἢ μή) κατέκριναν ἑτεροχρονισμένα τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, μετὰ … Συνέχεια →

Ἀφότου ἦρθε ὁ ΣΥΡΙΖΑ, οἱ φόνοι μειώθηκαν γιατὶ, ἁπλά, ἡ Ἑλλάδα πέθανε (κατὰ τὴν αὐτοεκπληρούμενη γιανναρικὴ καὶ δημητριαδικὴ προφητεία διακηρυσσόμενη ἐπὶ 40 ἔτη -πές, πές, ἔγινε). Κι οἱ νέοι ἔφυγαν. Νὰ φονεύσεις ποιόν; τὸν πεθαμένο; Ὡστόσο, οἱ ἀπάτες αὐξήθηκαν πάρα … Συνέχεια →

Βιωματικὸ πόστ, μὲ στοιχεῖα κοινωνικῆς κριτικῆς κι ἐλιτισμοῦ. Ἦταν κάποτε μιὰ ἔνοικος στὸ ἀποπάνω μας διαμέρισμα. Τὴν λέγαν Ἀφροξυλάνθη. Ὅταν πρωτοῆρθε ἡ Ἀφροξυλάνθη, μᾶς δήλωσε ὅτι δὲν ἀντέχει τὸν θόρυβο. Τὰ ἀρχικῶς δυὸ σκυλιά της τὰ ἄφηνε στὸ διαμέρισμα (καὶ … Συνέχεια →

Παλιά, Ἀναρχικοὶ εἶχαν χτυπήσει Ἀριστεριστὲς κατὰ λάθος, καὶ κατόπιν ἀπολογούμενοι ἔγραψαν σὲ ἀνακοίνωση, ἀπευθυνόμενοι στοὺς Ἀριστεριστὲς ὅτι ὡς ἱκανοποίηση οἱ Ἀριστεριστὲς «θα μπορούσαν να πράξουν αναλόγως σε βάρος» τους. Τώρα, μετὰ τὴν ἐπίθεσή τους σὲ λεσβία ἀκτιβίστρια, τὴν ὁποία ἐξέλαβαν … Συνέχεια →

Στὴν Ἑλλάδα δὲν ὑπάρχει αὐτὸ τὸ πρόβλημα. Τῆς ὁπλοκατοχῆς. Δὲν  μπορῶ νὰ ἐκφέρω γνώμη. Φαντάζομαι ὅτι ἡ δυνατότητα ὁπλοκατοχῆς χωρὶς «ἀπάνθρωπη» (στρατιωτική) αἴσθηση αὐτοπειθαρχίας εἶναι μιὰ αἰτία γιὰ τέτοια συμβάντα ὅπως αὐτὸ στὶς ΗΠΑ. Τὰ ψυχολογικὰ τὲστ καὶ ἰατρικὲς γνωματεύσεις … Συνέχεια →

Δὲν βλέπω πολὺ σινεμά, ἀλλὰ νά μιὰ κριτικὴ ταινίας. Πηγή Ἡ τέχνη ὑποβιβάζεται (τόσο ποὺ ἀναιρεῖται) στὸ ἐπίπεδo τῆς (κούφιας) αἰσθητικῆς, γίνεται στυλιζάρισμα. Ποὺ πάλι μὲ τὴ σειρά του ὁδηγεῖ ἀναπόδραστα στὸ κίτς· στὴν κενότητα μίας ἡδονικῆς μορφῆς ποὺ ἐξαντλεῖται … Συνέχεια →

Δὲν μπορῶ νὰ μὴ γελάσω μὲ τὶς θρηνωδίες τῆς ἐφημερίδας Δημοκρατία, ὅτι ὁ Στρατὸς ἑάλω καὶ κατελήφθησαν τὰ χειμερινὰ ἀνάκτορα: Σκάω στὰ γέλια, βασικά. Πάντα μ’ ἄρεσε τὸ τραγούδι αὐτό. Τώρα μάλιστα, παρατηρῶ ὅτι συσχετίζει Ἀλαμάνα (δηλαδή, 1821) καὶ Γοργοπόταμο. … Συνέχεια →

Τοὺς προσέβαλε τὴν σεξουαλικὴ ἠθικὴ κάποιος, καὶ ἀμέσως ἀγανάκτησαν οἱ μουχλιασμένοι συντηρητικοὶ μὲ τὴ διαφημιστικὴ προσβολὴ κατὰ τῶν πατριαρχικῶν ἑτεροκανονικῶν δογμάτων τους. Κι αὐτὸς ἀνταπάντησε ὅτι ἔχουμε πολιτισμικὸ πρόβλημα κι ὄχι πολιτικό, ὅτι εἴμαστε κακομαθημένοι κι ὅτι ὑπηρετοῦμε πτωχευμένες ἰδέες. … Συνέχεια →

Η άρνηση της ηλικιακής ωριμότητας μέσω της ενασχόλησης με πηγές ευχαρίστησης εφηβικής τάξης (ηλεκτρονικά παιχνίδια, οικιακά ζώα κα.) [3], η αναζήτηση μίας μετα- ανθρώπινης συνθήκης ύπαρξης, που κανείς θα μπορεί να μην αρρωσταίνει ή να μην πεθαίνει ποτέ [4], η … Συνέχεια →

Ἀπὸ ὅ,τι φαίνεται ἐπειδὴ δὲν περάσαμε ὡς Ἑλλάδα ἀπὸ Διαφωτισμό, θεωρεῖται ὅτι οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἀπὸ τὴ φύση τους εἶναι κάτι καλοσυνάτοι καὶ μαχητικοὶ «περίεργοι» μὲ οὔλτρα ἀριστερὲς καὶ ἀναρχικὲς προχωρημένες ἀντιλήψεις, ὑπὲρ (ὅλων ὅσων θέλει ἡ Ἀριστερά) καὶ κατά (ὅλων … Συνέχεια →

Κοροϊδεύω ἢ σκυλοβρίζω συχνὰ-πυκνὰ ἕνα νεανικὸ σάιτ-ὁμάδα τοῦ ΦΒ ποὺ προσπαθεῖ νὰ μεταλαμπαδεύσει τὰ φῶτα τοῦ πολιτισμοῦ στὴν μπαμπουινοχώρα μας ἀπὸ τὴ Σουηδία (π.χ. πόσο ἀνώτερο εἶναι τὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα ἐκεῖ καὶ ὅλοι μαθαίνουν χαρούμενοι), τὴ γνωστὴ χώρα-πρότυπο (!) ὅπου οἱ … Συνέχεια →

Τὸ ἔχουν εἴτε ὅσοι ὡς παιδιὰ κακοπέρασαν στὴν ἑλληνικὴ οἰκογένεια (π.χ. τοὺς κλώτσαγαν, τοὺς κρέμαγαν ἀνάποδα ἀπὸ τὸ ταβάνι, ἔσβηναν τσιγάρα στὸ δερματάκι τους: τέτοια πράγματα) εἴτε ὅσοι μποροῦν νὰ ζήσουν χωρὶς αὐτήν γιατὶ «τὰ κατάφεραν στὴ ζωή». Γενικά, καθένας … Συνέχεια →

Οἱ ἠθικοὶ νόμοι τῆς κοινωνίας σοῦ δίνουν τὸ δικαίωμα νὰ εἶσαι πανσέξουαλ:   «ὁποιοδήποτε ἄτομο μπορεῖ νὰ εἶναι σύντροφός μου» γράφει, γιατὶ προφανῶς τὰ ἄτομα μποροῦν νὰ ἐναλλάσσονται χωρὶς καμμία σημασία, καὶ οὐδεὶς ἀναντικατάστατος στὸ χωράφι μὲ τὰ πέη καὶ … Συνέχεια →

Ὁρισμένοι καλόκαρδοι θέλησαν νὰ παρηγορήσουν τοὺς ἀποτυχόντες. Ἄλλοι θριαμβολογοῦσαν γιὰ τοὺς ἴδιους ἢ τὰ παιδιά τους. Ἡ πραγματικότητα εἶναι ἄλλη: Ἡ ἐπιτυχία (στὶς Πανελλήνιες) δὲν συνιστᾶ γιὰ κανένα λόγο βεβαίωση ὅτι σίγουρα θὰ τὰ καταφέρεις στὴ ζωή σου, ὡστόσο ἡ … Συνέχεια →

1.  Ἑβραῖοι. Ἕνα ἀπὸ τὰ ἀγαπημένα πρόσωπα τοῦ τουρκοκρατούμενου Ἑλληνισμοῦ γιὰ ἀντισημίτες καὶ (ἑλλην)ορθοδοξοφάγους εἶναι ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Οἱ μὲν ψάχνουν δικαιολογίες γιὰ τὸν ἔμπρακτο ἀντιεβραϊσμό τους, δηλαδὴ γιὰ διώξεις. Οἱ δὲ ψάχνουν παραδείγματα γιὰ νὰ ἀποδείξουν ὅτι ἡ … Συνέχεια →

Αὐτὴ τὴν ἐπιδεικτικὴ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸ δῆθεν πτῶμα (τῆς Ἑλλάδας: τὴν βλέπουν ὡς πτῶμα) δὲν τὴν καταλαβαίνω. Τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ τύπου «δὲν φταῖμε ἐμεῖς, οἱ ἄλλοι φταῖνε». Ἐννοῶ τὴ σκιαμαχία Ἀριστερᾶς καὶ Δεξιᾶς. Ὁ Ἀριστερὸς νὰ θέλει νὰ πείσει ὅτι … Συνέχεια →

Ἔκανα τὸ λάθος, λέει, καὶ προχτὲς ἔκατσα στὴν τηλεόραση καὶ εἶδα τὴν ταινία «Δεκαπενταύγουστος», στὸ κανάλι τῆς Βουλῆς. Τὰ γνωστὰ φρικιαστικά, ὅπου πρέπει νὰ δείξουμε πόσο δυστυχισμένοι εἴμαστε. Εἰδικὰ στὶς γιορτές. Ἡ ταινία δείχνει 3 ἢ 4 (μπερδεύτηκα) ἱστορίες παράλληλα, … Συνέχεια →

Ἔχει: Προσθέστε καὶ τοὺς ἀναρχικοὺς συμπαραστάτες τῶν Χαλκιδιωτῶν…

Αὐτὸ μὲ τὸ γυμνισμὸ δὲν τὸ κατάλαβα ποτέ μου. Ἡ αἴσθηση τοῦ νὰ εἶσαι ἕνα μὲ τὴ Φύση, χωρὶς δηλαδὴ τὰ ροῦχα ποὺ σὲ χωρίζουν ἀπὸ αὐτήν, ἀναγκαστικὰ ἀφορᾶ μόνο ἕνα διάστημα κι ὄχι ὅλη τὴ ζωή σου. Τὰ ἄλογα … Συνέχεια →

Παλιά, δὲν πήγαιναν διακοπὲς γιατὶ ἡ μισὴ ζωή, τὸ μισὸ κάθε ἔτους, περνοῦσε σὲ πανηγύρια καὶ γιορτές. Ποιὸ τὸ νόημα νὰ πάρεις 10 συνεχόμενες μέρες ἄδεια τὸ χρόνο ἐνῶ οὕτως ἢ ἄλλως ἔχεις ἀνάπαυση, κάθε τρεῖς καὶ λίγο, ἀπὸ τὶς … Συνέχεια →

Στὴν Ἑλλάδα, παρατηρῶ ἕναν διχασμὸ ἀνάμεσα στοὺς οἰκονομικὰ φιλελεύθερους τοῦ φέισβουκ. Οἱ ΕΣΠΑτζῆδες καὶ οἱ ἄλλοι. Οἱ ΣΚΑΪ-Ράμφοι καὶ οἱ ἄλλοι. Ἡ κατηγορία τῶν δεύτερων πρὸς τοὺς πρώτους εἶναι ὅτι εἶναι κρατικοδίαιτοι σοσιαλδημοκράτες κι ὅτι δὲν εἶναι πραγματικὰ φιλελεύθεροι ὑποστηρίζοντας … Συνέχεια →

Σὰν τὸν περίφημο οἰκογενειακὸ προγραμματισμό, ποὺ κατέστησε χώρα γερόντων τὴν Ἑλλάδα. Ὁ μύθος τῆς Σκύλας καὶ τῆς Χάρυβδης, κι ἡ ρήση Μπρὸς Γκρεμὸς καὶ Πίσω Ρέμα, σοφὰ ἔχουν μείνει στὴ μνήμη τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, καὶ ξανάρχονται καὶ τώρα στὸ νοῦ … Συνέχεια →

  Ὑπομονετικὰ στὴ σειρά μας. Μιὰ κωλοπετσωμένη (βαμμένη κ.λπ.) ἄγνωστο πόσο μεγάλης ἡλικίας καὶ πάντως ἀνέραστη, φωνάζει συνέχεια στὸ κινητό, καὶ ξάφνου σταματᾶ. «Τὸ κλείσατε τὸ μαγαζί;» ρωτᾶ εἰρωνικὰ κι ἀνυπόμονα τοὺς ὑπαλλήλους, κι ὅταν ξαναρχίζει τὸ μέτζο-σοπράνο στὸ κινητὸ καὶ … Συνέχεια →

manolisvardis Σίγουρα, με την έννοια της προδοσίας ως προσωπικής, συνειδητής πράξης, δεν είναι. […] Το θέμα είναι ότι τέτοιες ρήσεις χτυπούν στο μαλακό υπογάστριο μίας κοινωνίας με νοοτροπία νομάδα (όπως οι Αφγανοί και Πακιστανοί που υποδέχεται). […] Η βαθιά ιστορική … Συνέχεια →

Ποτέ μου δὲν κατάλαβα (μετὰ τὰ 15, ἐννοῶ) πῶς γίνεται νὰ ἀρέσκονται στὸ νὰ βλέπουν μπάλα (ἢ ὁποιοδήποτε ἄλλο ἄθλημα) στὴν τηλεόραση τόσα ἑκατομμύρια ἀνθρώπων ποὺ δὲν ἔχουν κλωτσήσει ποτέ τους μπάλα (μετὰ τὰ 15 ἐννοῶ, πάλι). Μοιάζουν μὲ ‘κείνους … Συνέχεια →

Ὡραῖα πράγμα νὰ βλέπεις στὸ πάρκο νεαρὲς μαμάδες, κοπέλες μὲ τὰ παιδάκια τους. Ἡ ὀμορφιὰ τῶν μαμάδων δὲν θὰ πάει χαμένη ἀλλὰ θὰ συνεχιστεῖ, δηλαδή, ὁ κόσμος θὰ συνεχίσει νὰ εἶναι ὄμορφος -ὄχι ὅμως μὲ τὶς κοπέλες μὲ τὰ σκυλιὰ … Συνέχεια →

Δὲν ἔχω καταλάβει γιατί ὣς τώρα τὸ Κράτος δὲν ἔχει ἀποσύρει τὶς ἀστυνομικές του δυνάμεις ἀπὸ τοὺς ἀγῶνες ἤ, ἔστω, γιατί δὲν ἐξαναγκάζει τὶς ΠΑΕ νὰ πληρώνουν τὴ μισθοδοσία τῶν ἀστυνομικῶν ποὺ διαθέτει ἡ ΕΛΑΣ στοὺς ἀγῶνες (τελικοὺς καὶ μή). … Συνέχεια →

Στὸ σχολεῖο μας, ὁ διευθυντὴς εἶναι Δεξιός, κι αὐτὸ ἔχει τὰ καλὰ καὶ τὰ κακά του. Τὰ κακὰ εἶναι ὅτι κάθε τρεῖς καὶ λίγο -καὶ σήμερα- μᾶς ἀνακοινώνει τὰ μετάλλια ποὺ πῆρε ὁ Κωστάκης, κι ὁ Γιωργάκης κι ἡ Ἀννούλα … Συνέχεια →

Τοῦ Κ. Κουτσουρέλη 1. Ιστορικό Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας. Δεν υπάρχει. Της Ακαδημίας εδώ και δεκαετίες έχει κολλήσει στο γράμμα Δ. Τα λοιπά επίτομα λεξικά δεν αναπληρώνουν το κενό. 2. Εθνική Βιβλιογραφία. Δεν υπάρχει. Το εγχείρημα που ξεκίνησε ο Φ. … Συνέχεια →

Ἕνα κείμενο μὲ πολλὰ σχόλια ἀπὸ κάτω. Ἐπιλογή: Θα έλεγα ότι δύο πράγματα κυριαρχούν στη φαντασία του σημερινού έφηβου: το σεξ, σε όλες τις μορφές του, και ο θάνατος. Ο θάνατος προβάλλεται με ιστορίες τρόμου και περιπέτειες τεράτων (βρικολάκων, λυκανθρώπων, … Συνέχεια →

Προτιμῶ τοὺς φιλοεκκλησιαστικοὺς ἀπὸ τοὺς φιλοχριστιανούς. Οἱ δεύτεροι ἔχουν τὴν ἀπαίτηση νὰ ὁρίζουν αὐτοὶ -ἂν καὶ μὴ Χριστιανοί- τί εἶναι χριστιανικό, πράγμα τὸ ὁποῖο εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀναίδεια τέτοιων «φίλων». Ἀσχολοῦνται μὲ κάτι τοῦ ὁποίου συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα ἀμφισβητοῦν ἀκόμη … Συνέχεια →

Ἀφοῦ πέθανε κι ὁ Ντάριο Φώ, εὐτυχῶς ποὺ κυβερνᾶ ὁ ΣΥΡΙΖΑ καὶ δὲν θὰ ἀρχίσουν τὰ «Δὲν Πληρώνω-Δὲν Πληρώνω» οἱ χορευτὲς τῆς πλατείας Ἀγανακτισμένων, εὐτυχῶς ποὺ δὲν πεθαίνουν ἀπὸ μαγκάλι οἱ φοιτητὲς καὶ τὰ κοριτσάκια, εὐτυχῶς ποὺ δὲν ψάχνει κανεὶς … Συνέχεια →

Ἡ καρκινοπαθὴς μὲ τὴν περούκα ποὺ ἀνεβαίνει ἀπὸ τὴ στάση τοῦ Ἀντικαρκινικοῦ στὸ ἀστικό, καὶ οἱ νέοι μὲ τὶς νεκροκεφαλὲς στὶς μπλοῦζες καὶ σακκίδια, ὣς καὶ μιὰ πενηντάρα Φιλιππινέζα μὲ ζακέτα μὲ νεκροκεφαλές. Αὐτὸ τὸ τελευταῖο δὲν τὸ ἄντεξα.

«Ὅποιος ἔχει δύο πτυχία, αὐτὸς νὰ δίνει τὸ ἕνα πτυχίο στὸν ὄχι ἀκριβῶς οὔτε πάντα φτωχὸ ἀλλὰ τεμπέλη πλησίον του» Οἱ ἀναρχικοὶ εἴτε δογμάτιζαν ὅτι ὅλοι θὰ κάνουν κυκλικὰ ὅλες τὶς δουλειές π.χ. ὁ καρδιοχειρουργὸς περιοδικῶς θὰ μάζευε τὰ σκατὰ … Συνέχεια →

ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟ ἔγραψε κάποιος στὴν πάνω λαμαρίνα· στὴν κάτω λαμαρίνα ἀνέφερε τὸν στόχο του. Ὅμως, οἱ ἐργάτες ἀφαίρεσαν τὴν κάτω λαμαρίνα, καὶ ξέμεινε τὸ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟ χωρὶς εἰδικό στόχο· στοχεύοντας, κατὰ συνέπεια, τὰ πάντα. Ἀκόμη καὶ τὸν συνθηματογράφο, ποὺ ἀμέριμνος θὰ πίνει … Συνέχεια →

Ἀφήνοντας τοὺς μισάνθρωπους φιλόζωους (οἱ ὁποῖοι περιέργως ἐξαιροῦν τὸν ἑαυτό τους ἀπὸ τὸ μίσος τους γενικὰ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους -ἄραγε, νὰ μὴν νοιώθουν ἄνθρωποι; ἢ νὰ αἰσθάνονται σίγουροι, ὡς ἀναμάρτητοι ἄνθρωποι, ὅτι ὁ «λελογισμένος μισανθρωπισμός» τους δὲν γίνεται νὰ συμπεριλάβει τοὺς … Συνέχεια →

Μὲ τὴ μνήμη χρυσόψαρου, ποὺ ἔχουν οἱ Ἕλληνες παντὸς τύπου, ἂς ὑπενθυμίσω ὅτι ὅσοι σκυλιάζουν γιὰ τὴν κατάπτυστη συμφωνία ποὺ ἔκανε-κάνει-θὰ κάνει ὁ Ἀλέξιος ΣΤ’ ὁ Τσίπρας, παλιότερα ἔλεγαν ἢ λένε ἀκόμα «Καλύτερα κακὴ συμφωνία παρὰ καθόλου». Σήμερα, εἶναι ὑποχρεωμένοι ἀπὸ τὸ … Συνέχεια →

Ἂν ὁ μὴ Ἀριστερός, δηλαδὴ ὁ (μὲ βάση τὴν ἀριστερὴ ἀντίληψη)  «Δεξιός» («Πᾶς μὴ ἀριστερὸς βάρβαρος Δεξιός») ἢ (κρυφο)«Φασίστας» ἔχει μέσα στὸ κεφάλι του λεφτὰ καὶ δυὸ παιδιά (βρακιὰ ἡ γυναίκα του), ἀντίστοιχα μέσα στὸ κεφάλι τοῦ Ἀριστεροῦ βρίσκεται τυπωμένη … Συνέχεια →

Ἀπὸ ἀνάρτηση τοῦ καλοῦ ἱστολογίου Danger Few: όπως το είδε πολύ καλά ο Εμίλ Ντιρκέμ, όσο περισσότερο μια κοινωνία καταργεί τα έθιμα και τα τελετουργικά, τόσο περισσότερο μένει έκθετη σε συγκρούσεις και επομένως τόσο μεγαλύτερη ανάγκη έχει να φτιάχνει νόμους, … Συνέχεια →

Μιὰ ποὺ ἐνδέχεται νὰ κλείσει τὸ MEGA: Αναζητούν σπίτια προς ενοικίαση για στέγαση προσφύγων Τόσα σπίτια ἀπούλητα, τόσα σπίτια ποὺ θὰ κατασχεθοῦν λόγω ΕΝΦΙΑ-δανείων. Τί κάνει νιάου νιάου στὰ κεραμίδια. Ἁπλά, εὔχομαι νὰ εἶναι δίπλα στὰ σπίτια τῶν ἀνθρωπιστῶν τοῦ … Συνέχεια →

Ὑπάρχει μιὰ χώρα οἱ κάτοικοι τῆς ὁποίας πιστεύουν ὅτι εἶναι τὸ κέντρο τοῦ κόσμου. Κατὰ συνέπεια, θεωροῦν πὼς ὅ,τι κάνουν θὰ ἀλλάξει τὸν κόσμο· πὼς ἂν δὲν τὸ κάνουν, ἡ ἀνθρωπότητα θὰ κυλήσει στὸ χάος καὶ θὰ καταστραφεῖ. Γιὰ παράδειγμα, … Συνέχεια →

–Ἄνθρωπε! Καίγεται τὸ σπίτι σου! –Δὲν πειράζει. Ἔχω τὸ κλειδί. (βυζαντινὴ παροιμία)

Πόσο ἐπίκαιρο.

Οἱ κάτοικοι τῆς χώρας αὐτῆς ἀρχίζουν νὰ μοιάζουν μὲ Ἰνδιάνους τὴ χρονιὰ τῆς ἄφιξης τῶν πρώτων μεταναστῶν Λευκῶν. Ὅπως εἶχε γράψει πρὶν δυὸ δεκαετίες ὁ Παναγιώτης Κονδύλης, ἀκόμη κι ἂν ἔπεφταν σὲ ὅλη τὴ Γῆ ὅλα τὰ σύνορα καὶ ἐξαφανίζονταν … Συνέχεια →

Συνέντευξη Λιάκου Το Πανεπιστήμιο Αθηνών είναι από τους μεγαλύτερους ιδιοκτήτες ακίνητης περιουσίας στο κέντρο της Αθήνας. Ποια είναι η αξιοποίησή της; Γιατί δεν αξιοποιείται, λ.χ., ο χώρος της Πανεπιστημιούπολης στου Ζωγράφου με τις σχολές να γίνονται συνεδριακά κέντρα, με μια … Συνέχεια →

Πάω στὸ βιβλιοπωλεῖο, στὸ τμῆμα τῆς φιλοσοφίας, κοιτάω στὸ ράφι τοῦ Καστοριάδη, βρίσκω αὐτὸν τὸν Καστοριάδη, τὸν ξεφυλλίζω. Ὡραῖος. Τὸν ἀφήνω στὸ ράφι του, ἐκεῖ ἀπὸ ὅπου τὸ τράβηξα, μὲ τὸ σκεπτικὸ ὅτι θὰ ξαναγυρίσω νὰ τὸ πάρω. Ἔπειτα, πάω γιὰ … Συνέχεια →

Ἄρθρο τοῦ Κ. Κουτσουρέλη στὸ Ποντίκι (21-12-2015). Οἱ ὑπογραμμίσεις δικές μου. Ο Κωστής Παπαγιώργης αγαπούσε την Ιλιάδα. Η Οδύσσεια του ξίνιζε, την θεωρούσε παραμυθάτη, άγαν φαντασμαγορική για τα γούστα του. Η λέξη του γι’ αυτήν ήταν «αδερ…φίστικη». Όταν ανέφερα κάπου … Συνέχεια →

Τὸ οὐδετερόθρησκο κράτος δὲν εἶναι κάτι φυσικό ὅπως τὸ ἀνοιξιάτικο ἀεράκι, δὲν εἶναι κάτι ἰδεολογικὰ ἢ θρησκευτικὰ οὐδέτερο, δὲν εἶναι προϊὸν ἀξιολογικὰ οὐδέτερης σκέψης. Κουβαλᾶ καὶ ἐπιβάλλει μιὰ ἱστορικὴ ἐμπειρία σὲ πολιτισμοὺς ποὺ ἔχουν τελείως ἄλλη ἱστορικὴ ἐμπειρία ἀπὸ τὴν … Συνέχεια →

Ἐπίσης, ἐνοικιάζονται ἡ ὥρα καὶ ἡ μέρα  

Photographe de mort τιτλοφοροῦταν τὸ ἄρθρο στὸ γαλλικὸ περιοδικὸ ποὺ διάβαζε ὁ ἐντελῶς γέρος ἐπιβάτης, ὁ ὁποῖος, καθὼς φαίνεται, τὰ εἶχε τετρακόσια, ἀφοῦ διάβαζε γαλλικὰ κείμενα στὰ ὀγδόντα του. Ποῦ καὶ ποῦ, ὡστόσο, ἔριχνε ματιὲς στὴν σύντομη ἐνσάρκωση τῆς Ζωῆς, … Συνέχεια →

Ο Τσαουσέσκου ξεκίνησε τότε επείγον πρόγραμμα αποπληρωμής του εξωτερικού δημόσιου χρέους, δίνοντας κυρίως έμφαση στις εξαγωγές. Διοργάνωσε δημοψήφισμα, το οποίο κατέληξε σε ένα σχεδόν ομόφωνο «ναι» στην απόλυτη απαγόρευση δανεισμού της χώρας από το εξωτερικό. Η πολιτική αποπληρωμής του εξωτερικού … Συνέχεια →

Τὸν 5ο αἰ. π.Χ. οἱ Ἀθηναῖοι πλήττονται ἀπὸ λοιμό, χάνουν μεγάλο τμῆμα τοῦ πληθυσμοῦ τους καὶ ὑφίστανται συντριπτικὴ ἥττα, ἀπὸ τὴν ὁποία δὲν θὰ συνέλθουν, οὐσιαστικά, ποτέ. Ὅσοι ἐπέζησαν, μπορεῖ νὰ διατήρησαν κάποιαν ἀπὸ τὴν ὁρμὴ τοῦ 5ου αἰ., ἀλλὰ … Συνέχεια →

1) Ἕνας τρόπος ὑπάρχει νὰ μὴν πνίγονται ἄνθρωποι στὸ Αἰγαῖο: Νὰ μὴν περνοῦν τὸ Αἰγαῖο καὶ νὰ κάτσουν ἥσυχα στὴν ὁμόθρησκή τους Τουρκία (καὶ νὰ ζητήσουν ἄσυλο ἐκεῖ), ὅπου οὔτε καταπιέζονται θρησκευτικά (Οἱ χριστιανοὶ πρόσφυγες καλοδεχούμενοι, ἀφοῦ καὶ στὴν Τουρκία … Συνέχεια →

Ἀλλὰ ὅσοι ἔχουν τὸ πραγματικὸ πρόβλημα, ἔχουν διαφορετικὴ ἄποψη ἀπὸ τὴν παραπάνω:   Ὅπως φαίνεται, οἱ προλετάριοι παραδόξως ἔχουν διαφορετικὴ ἄποψη ἀπὸ ἐκείνη τῶν αὐτόκλητων ὑπερασπιστῶν καὶ/ἢ ἐκπροσώπων τοῦ προλεταριάτου σχετικὰ μὲ τὸ ζήτημα «ἐθνικὴ ἢ ταξικὴ σύγκρουση». Φαίνεται ὅτι … Συνέχεια →

Τότε, διέκρινες κάποιον ἀπὸ τὰ ροῦχα του. Αὐτὰ σοῦ ἔλεγαν τὴν καταγωγή του καὶ τὴ θρησκεία του. Ἔπειτα μεσολάβησε ὁ Διαφωτισμὸς καὶ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα. Τώρα, διακρίνεις κάποιον ἀπὸ τὰ ροῦχα του καὶ τὸ κούρεμά του. Αὐτὰ σοῦ λένε γιὰ … Συνέχεια →

Ἐπειδὴ σὲ λίγες μέρες εἶναι τοῦ ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Μεταξᾶ (μὲ τὸ ἀκροδεξιὸ ἡμερολόγιο), ἀπὸ ἕνα παλιὸ ἄρθρο τοῦ Γιώργου Δαμιανοῦ παρατίθενται τὰ ἑξῆς σχετικά: «1. Ο Μεταξάς δεν καθιέρωσε την οχτάωρη εργασία Το πραξικόπημα του Μεταξά έγινε στις 4 … Συνέχεια →