Tag Archives: Κορνήλιος Καστοριάδης

Σὲ ἕνα ἄρθρο του τοῦ 2017 μὲ τίτλο «ὁ Καστοριάδης ὡς κατοικίδιο τετράποδο τοῦ ἑλληνο/ευρωκεντρισμοῦ», ὁ Ἄ. Γαβριηλίδης, καταπιάνεται μὲ τὸν «συντηρητικὸ Καστοριάδη», δηλαδὴ μὲ τὴν ἐξύμνηση τῆς Ἀρχαιότητας καὶ τοῦ πολυτονικοῦ. Θὰ ἀρχίσω μὲ τὴν ἐπισήμανση ὅτι ὁ Καστοριάδης … Συνέχεια →

Ὅλες αὐτὲς οἱ χῶρες, οἱ μὴ εὐρωπαϊκὲς καὶ ἔξω ἀπὸ τὴ σφαίρα τὴν εὐρωπαϊκή…οὔτε οἱ δημοκρατικὲς ἰδέες καὶ τάσεις μπόρεσαν νὰ διεισδύσουν τόσο εὔκολα οὔτε οἱ ἐπαναστατικὲς ἰδέες. Αὐτὸ εἶναι μιὰ μεγάλη ἱστορία, ποὺ προκάλεσε τὴν ἔκπληξη τῶν δυτικῶν οἰκονομολόγων: … Συνέχεια →

Στὸ θέμα τῆς ἀρχαίας δουλείας ἔχει καλλιεργηθεῖ ἀρκετὴ σύγχυση, γιὰ λόγους ἐξωραϊσμοῦ τῶν συγχρόνων μορφῶν δουλείας. Λένε ὅτι βάση τῆς ἑλληνικῆς πόλεως εἶναι ἡ δουλεία. Ὅτι οἱ Ἕλληνες εἶχαν τὴν πολυτέλεια τῆς δημοκρατίας, τῆς τραγωδίας, τῆς φιλοσοφίας κ.λπ., ἐπειδὴ εἶχαν … Συνέχεια →

…Ἔχει καταστραφεῖ ἤδη ἡ γλώσσα. Βλέπω πῶς μιλιοῦνται τὰ ἑλληνικὰ στὰ λεγόμενα μαζικὰ μέσα πληροφόρησης. Μία φορὰ στὸ ραδιόφωνο μάλιστα ἄκουσα τὸ καταπληκτικὸ «ὥρα Ἑλλάδας τρία». […] Μὲ τὴν κατάργηση τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν καὶ τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ μονοτονικοῦ ἔχουμε ἀποκοπεῖ … Συνέχεια →

Ἡ ἱερὴ ἀγελάδα τῆς μεταπολιτευτικῆς μας ἰδεολογίας (ἡ εἴσοδος στὴν ΕΟΚ καὶ ἡ ἐξαγγελία τοῦ «Ἑλληνοδυτικοῦ ἀνθρώπου» ἔγιναν τὴν ἴδια ἐποχή: ἀλληλοδικαιολογοῦνταν) μὲ τὴν ἱερὴ ἀγελάδα τῶν διανοουμένων. Τὸ κωμικὸ εἶναι ὅτι ἡ ἰδέα τοῦ σκίτσου εἶναι δανεισμένη ἀπὸ τὴν … Συνέχεια →

α. Sigrid Hunke Ἡ Γερμανίδα ὀριενταλίστρια Sigrid Hunke (1913-1999) ἔγινε διάσημη ἀπὸ ἕνα ἔργο της ποὺ κυκλοφόρησε στὴ Γαλλία τὸ 1960, μὲ τίτλο Ὁ ἥλιος τοῦ Ἀλλὰχ φωτίζει τὴ Δύση [Allahs Sonne über dem Abendland – Unser arabisches Erbe], ὅπου … Συνέχεια →

Ὁ Ἀσκληπιὸς…ἔγινε χειρουργὸς κι ἀσκώντας τὴν τέχνη αὐτὴ γιὰ πολὺν καιρὸ ὄχι μόνο ἐμπόδιζε μερικοὺς ἀνθρώπους νὰ πεθαίνουν, ἀλλὰ ἀνάσταινε καὶ τοὺς πεθαμένους. Γιατὶ πῆρε ἀπ’ τὴν Ἀθηνὰ τὸ αἷμα τῆς Γοργόνας ποὺ ἔτρεξε ἀπ’ τὶς φλέβες της κι ἐκεῖνο … Συνέχεια →

Σὰν σήμερα ξεπερνώντας τὶς διαφορές τους, ΕΣΣΔ καὶ Δυτικὲς Δυνάμεις ἀπέτρεψαν τελειωτικὰ τὴν παγκόσμια ἐπικράτηση μιᾶς πρωτοφανοῦς τυραννίας. Γιὰ δεύτερη φορὰ στὸν 20ὸ αἰ. ὁ Γερμανισμὸς ἐμποδίστηκε ἀπὸ τὸ νὰ ἐπαναλάβει ὅ,τι διέπραξε τὸν 4ο αἰ. μ.Χ. κ.ἑ. (Ἀλάριχος, Βάνδαλοι, … Συνέχεια →

δημοκρατία–αθηναϊκή δημοκρατία: διάρκεια 140 χρόνια, ωμή επιθετικότητα, δημιουργία ενός ιστορικού φιάσκου, της αθηναϊκής ηγεμονίας που οδήγησε στον πελοποννησιακό πόλεμο και την καταστροφή της Αθήνας από την οποία η πόλη δεν επανήλθε ποτέ. δεσποτισμός–ρωμαϊκή αυτοκρατορία (είμαι διαλλακτικός, δεν επιλέγω την αρχαία … Συνέχεια →

Λίγο ἀκόμη -ὅταν θὰ καταλάβουν οἱ Καστοριαδικοὶ καὶ οἱ ἀναρχοαυτόνομοι ποὺ τριγυρνοῦν γύρω γύρω ἀπὸ τὴ σκέψη τοῦ Καστοριάδη ὅτι ἡ μετανάστευση εἶναι κακὸ καὶ οἱ Μουσουλμάνοι μετανάστες ὄχι καὶ τόσο καλὸ γιὰ τὴν Πρόοδο κι ἄρα πρέπει ἀκόμη καὶ … Συνέχεια →

Πλάτων, ἡ περιγραφὴ τῶν τελευταίων ἡμερῶν τῆς Δημοκρατίας (Πολιτείας Η’), λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν ἔλευση τῆς Τυραννίας. Κάθε ὁμοιότητα μὲ σημερινὲς καταστάσεις καὶ γεγονότα εἶναι τελείως συμπτωματική. Βέβαια, ὁ παντογνώστης Καστοριάδης τοῦ τὰ ἔψαλε. Ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν ἔζησε τὴν καταστροφὴ … Συνέχεια →

Πηγή: Προνόμιο βαρύ σαν ιστορία Ὁ Καστοριάδης ἔχει τὰ ἀντιχριστιανικὰ προβλήματά του. Ὅμως, εἶναι ἄλλο πράγμα ἡ αὐτοκριτικὴ ὡς συλλογικὸ αὐτομαστίγωμα (ἔστω καὶ) μετὰ τὴν ἐπικράτηση ἑνὸς πολιτισμοῦ, κι ἄλλο οἱ μεμονωμένες φωνὲς «ἀντιπολίτευσης» ἐντὸς ἑνὸς νικηφόρου πολιτισμοῦ. Τὸ Ἰσλὰμ ποτὲ … Συνέχεια →

τοῦ Ρασούλη

Ἄνδρες γὰρ πόλις καὶ οὐ τείχη οὐδὲ νῆες ἀνδρῶν κεναί: Αὐτὸ τὸ ὡραῖο ρητό, ποὺ συμπυκνώνει τόσο καλὰ τὴν κοσμοθεωρία τῆς ἄμεσης δημοκρατίας, ὅπως σύγχρονοι στοχαστὲς μᾶς διαβεβαιώνουν, εἶναι τοῦ στρατηγοῦ Νικία, ἐκείνου γιά, ποὺ θεωροῦσε τὴν ἔκλειψη τῆς Σελήνης … Συνέχεια →

Κ. ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ: «Ἕνας σχεδὸν ἄγνωστος σήμερα ἀλλὰ σημαντικὸς Γερμανὸς κοινωνιολόγος καὶ φιλόσοφος του XIXου αἰ. (λέω ἄγνωστος γιατὶ πολλοὶ τὸν παπαγαλίζουν ἀλλὰ ἐλάχιστοι τὸν καταλαβαίνουν), λεγόμενος Κάρολος Μάρξ, ἔγραφε στὸ Κεφάλαιο ὅτι ἡ πραγματικὴ κοινωνικο-οἰκονομικὴ βάση τῆς ἀρχαίας δημοκρατικῆς πολιτείας … Συνέχεια →

Εἶναι σαφὲς ὅτι κάθε συνομιλητὴς προσδιορίζεται ἀπὸ τὸ παρελθὸν καὶ τὴν προέλευσή του. Ὅσο ὅμως κι ἂν ἀληθεύει ὅτι ὁ καθένας δέχεται νὰ συζητήσει (ἢ δὲν δέχεται νὰ συζητήσει) μὲ τὸν Χ γιὰ τὸ Ψ θέμα ἐπειδὴ ἔχει συγκεκριμένη διανοητικὴ κ.λπ. … Συνέχεια →