Tag Archives: Κωνσταντινούπολη

Ὑποτίθεται ὅτι ἀναπαριστᾶ τὸ θρόνο τῆς ἐποχῆς τοῦ Μεγάλου Θεοδόσιου, ἀλλὰ -ὅπως εἶναι γνωστό- οἱ ζωγράφοι ἀναπαριστοῦσαν ἐνδυμασίες, κτήρια καὶ τόπους ὅπως αὐτοὶ ἦταν στὴν ἐποχή τους. Ὁ θρόνος τῆς Κωνσταντινούπολης, ὅπως ἦταν τὸν 10ο αἰ. Ἀπὸ τὶς Ὁμιλίες τοῦ … Συνέχεια →

Μιὰ ἀπὸ τὶς πάμπολες προσφορὲς τῆς Νεορθοδοξίας στὴν ἑλληνικὴ αὐτοσυνειδησία ἀλλὰ καὶ στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο ἦταν ἡ ἀσταμάτητη πάρλα της γιὰ τὸ ἦθος τῶν σεβάσμιων Ἀνατολιτῶν. Τοῦ ἀξιοπρεποῦς μπεσαλῆ, σεβνταλῆ καὶ καραμπουζουκλῆ (καὶ ἄλλα σὲ -λῆ) Τούρκου, μὲ Ἦθος ἀπέραντα … Συνέχεια →

Ἱερομόναχος Ἀναστάσιος «ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ, Μνῆμες καὶ Βίωμα». Θανάσης Μπακογιῶργος, Κωνσταντινούπολη Κωνσταντινούπολη. Κωνσταντινούπολη. Κωνσταντινούπολη.  

Πάντα ὅταν βλέπω ἕναν ἴδιο τόπο μὲ ἄλλους ἀνθρώπους, ἢ ὅταν βλέπω τοὺς ἴδιους ἀνθρώπους σὲ ἄλλους τόπους, ἢ τοὺς ἴδιους ἀνθρώπους νὰ λείπουν ἀπὸ ἕναν τόπο ὅπου ἦταν, τότε μὲ πιάνει κάτι. Ἀλλὰ αὐτὴν τὴν ἀηδία δὲν τὴν μπορῶ, … Συνέχεια →

…Ἐννιακοσίων χρόνων ἔνδοξη ζωή, τὴν ἔσβησε μ’ ἕνα του σφιχταγκάλιασμα. Ὁ Λάσκαρης, φαρμακωμένης ὥρας βασιλιας, φεύγει μακριὰ συνεπαίρνοντας τοῦ Γένους τὴν ἐλπίδα, τὴν ἀθάνατη σπορά, ποὺ θὰ γυρίσει πάλι μιὰ μέρα θεριεμένος ἐκδικητής. Καὶ ὁ καταχτητής, Φράγκοι καὶ Βενετσάνοι καὶ … Συνέχεια →

Θυμᾶμαι κάποτε, εἶχα μιλήσει σὲ ἕναν τότε μελλοντικὸ ἐρευνητὴ καταγοητευμένο ἀπὸ τὸν ὀθωμανικὸ πολιτισμὸ καὶ τὴν ὀσμανικὴ πραγματικότητα, γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ Σουλτάνοι μὲ τὸ ποὺ ἐνθρονίζονταν ἐκτελοῦσαν ὅλα τὰ ἀδέρφια τους, κι ὅτι ἡ συνήθεια αὐτὴ ἦταν πολὺ … Συνέχεια →

«Δὲν ὑπάρχει μέρος ποὺ λέγεται Κωνσταντινούπολη» δήλωσε ἕνας ἀρχηγὸς τῆς ἀντιπολίτευσης στὴν Τουρκία. Καὶ νὰ θέλουμε νὰ τὸ ξεχάσουμε, δὲν μᾶς ἀφήνει κανείς. Ἡ ἑλληνικὴ ἐθνικὴ ὁμόνοια αὐτομαστιγώματος, ψοφοειδοῦς λήθης καὶ τήρησης σχεδὸν ἴσων ἀποστάσεων Ἑλλήνων – Τούρκων, ποὺ διακρίνει … Συνέχεια →

(Καλύτερη ἀνάλυση) (Καλύτερη ἀνάλυση) Διαβάζουμε: Στὰ ἀριστερά: Theodosii iussis, gemino nec mense peracto, Constantinus ovans haec moenia firma locavit. tam cito tam stabilem Pallas vix conderet arc. καί, στὴν ἐπάνω κεντρικὴ ἐπιγραφή: Ἤμασιν ἑξήκοντα φιλοσκήπτρῳ βασιλῆι Κωνσταντῖνος ὕπαρχος ἔδείματο τείχει … Συνέχεια →

«Η θέα είναι πολιτισμικό αγαθό και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να μετατρέπεται σε προνόμιο ορισμένων», δήλωσε η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού… Μᾶς τά ‘παν κι ἄλλοι, πρὶν ἀπὸ τουλάχιστον 1.171 χρόνια: Ὅταν ὁ δρουγγάριος τῆς βίγλας (ἀρχηγὸς τῆς ἀνακτορικῆς … Συνέχεια →

    Τὸ 1204 μιὰ δυτικὴ πόρνη, ἀπὸ αὐτὲς ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὰ στρατεύματα τῆς Δ’ Σταυροφορίας, ὅπως γράφει ὁ Χωνιάτης, ἀνέβηκε στὸ σύνθρονο, στὸ βάθος τοῦ ἱεροῦ βήματος τῆς Ἁγίας Σοφίας, κι ἄρχισε νὰ τραγουδᾶ, νὰ στριφογυρνᾶ καὶ νὰ ξεφαντώνει … Συνέχεια →

Ἐκεῖ ὅπου ὑπεράσπιζαν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ συνέχιζαν τὴν λογοτεχνικὴ παράδοση τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Στὴ μονὴ Στουδίου ἀντιγράφηκαν διάφοροι ἀρχαῖοι συγγραφεῖς κατὰ τὴ διάρκεια τῆς «Μακεδονικῆς Ἀναγέννησης». Ἀκόμη καὶ συγγράμματα Παγανιστῶν ἀρνητικὰ διακείμενων στὸ Χριστιανισμὸ καὶ τὸν Κωνσταντίνο ἐκεῖ ἀντιγράφηκαν. Κι αὐτὸ … Συνέχεια →

Πηγή

Μπορεῖ ἐμεῖς νὰ λέγαμε τὸ τελευταῖο μας ΟΧΙ, στὴν Ἁγία Σοφία ὅμως τὴν ἴδια χρονιὰ καθαρίζονταν τὰ ψηφιδωτά. Μὲ ἔγχρωμο φίλμ, σοφά, ὅπως τοὺς πρέπει.

Μεταξὺ 1578 -1581 ἦταν ἀκόμη ἐκεῖ ἄθικτος, στὴν Παναγία Παμμακάριστο, ἡ ὁποία παρέμεινε σὲ ἑλληνικὰ χέρια ὣς τὸ 1587, προτοῦ μετατραπεῖ σὲ τζαμὶ τὸ 1591. Πηγή (σ. 175 / 120. Δὲν βγάζω τὰ ματάκια μου γιὰ νὰ ἀποκρυπτογραφήσω τὴ γοτθικὴ … Συνέχεια →

Σὲ ἀντίθεση πρὸς τὸν self-hating γερμανὸ Μὰρξ ποὺ γρύλιζε κατὰ τῶν Σλάβων καὶ τῆς τσαρικῆς Ρωσίας, ὁ γάλλος Βολταῖρος εἶχε βρεῖ στὴ Ρωσία τὸ ἰδανικὸ κρατικὸ ἐργαλεῖο γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τοῦ Κλασσικισμοῦ καὶ τῆς Κλασσικῆς Ἀρχαιότητας. Ἀναβιωμένα Ἴσθμια, ὁ Σοφοκλῆς … Συνέχεια →

Γιὰ νὰ θυμοῦνται οἱ σχετικὰ παλιοὶ καὶ νὰ μαθαίνουν οἱ νεότεροι τί παραμύθια πουλοῦσε ἡ φιλοτουρκικὴ Ἀριστερὰ καὶ Δεξιὰ γιὰ τὴν Τουρκία καὶ τοὺς Τούρκους λίγα χρονάκια μόλις πρίν. Μετὰ τὴ διπλωματία τῶν σεισμῶν, τὶς τουρκοερωτικὲς σειρὲς τοῦ Μέγκα καὶ … Συνέχεια →

Στον Πορφύριο, ηνίοχο των Βένετων Ἐν γῇ κρατῆσας παντὸς ἁρματηλάτου καλῶς ἐπήρθη καὶ πρὸς αἰθέρα τρέχειν, Πορφύριος, τὸ θαῦμα δήμου Βενέτων˙ νικῶν γὰρ οἷτος πάντα γῆς διφρηλάτων, ἄνεισιν, ὡς ἂν καὶ σὺν ἡλίῳ δράμοι

Ὁ ὀσμανὸς σουλτάνος περνᾶ μέσα ἀπὸ τὰ ἐρείπια τοῦ Ἱπποδρόμου. 16ος αἰ. Pieter Coecke van Aelst, Ces Moeurs et Fachons de Faire des Turcz, Antwerp, 1553. Πηγή, γιὰ μεγάλη ἀνάλυση  

  Εἰς τὸν πρῶτο χρόνο τῆς Ἐπαναστάσεως εἴχαμε μεγάλη ὁμόνοια καὶ ὅλοι ἐτρέχαμε σύμφωνοι. Ὁ ἕνας ἐπῆγεν εἰς τὸν πόλεμο, ὁ ἀδελφός του ἔφερνε ξύλα, ἡ γυναῖκα του ἐζύμωνε, τὸ παιδί του ἐκουβαλοῦσε ψωμὶ καὶ μπαρουτόβολα εἰς τὸ στρατόπεδον καὶ … Συνέχεια →

Στὴν θαλάσσια πύλη τοῦ Ἱεροῦ Παλατίου, μονόγραμμα τοῦ Ἰουστινιανοῦ. Φωτογραφία τοῦ 1937. Καταστράφηκε τὸ 2000 ἀπὸ θησαυροθῆρες. Κι ὅμως, καὶ γι’ αὐτὰ πολεμήσαμε. Κάποτε.

ΔΕΗΣΗ Πνέμα τοῦ πόνου, ποὺ οἱ θλιμμένοι ἀγῶνες Σὲ ὑψώσανε στῶν αἰώνων τοὺς αἰῶνες, κ’ εὐδόκησες ν’ ἀστράψουνε οἱ κορόνες τῶν ἀδυνάτων, ἄστρα·   πνέμα πανάγαθο, ἀπὸ τῆς ἀβύσσου τοῦ Δικαίου ποὺ χαράζει ἡ δύναμή Σου, κι ὡς τρικυμιὰ ἀνοιξιάτικη … Συνέχεια →

Πηγή “When you look at the issue from the viewpoint of ‘What is the obstacle, or what will we see when it is completed?’ you can see many issues extending throughout the long history of Islam-West relations. The conquest of … Συνέχεια →

Δὲν τὸν πειράζει, ἔγραψε ἕνας Νεορθόδοξος, νὰ ξαναγίνει ἡ Ἁγία Σοφία τζαμὶ ἀπὸ μουσεῖο, γιατὶ πάντα χῶρος νὰ ὑμνεῖται ὁ Θεὸς ἦταν τὸ κτήριο. Καὶ -συνεχίζει- δὲν θὰ πείραζε καὶ τόσο νὰ γίνει τζαμὶ ἐὰν προηγουμένως ἔχουν τεθεῖ κάποιοι περιορισμοί (φαντάζομαι … Συνέχεια →

Πηγή Σατράπαι, τύραννοι, βασιλεῖς, ἄρχοντες, χωρῶν βαρβαρικῶν ἐπὶ κακῷ συμφρονήσαντες κατὰ ταύτης Σου τῆς ποίμνης καθάπερ λέοντες καὶ θῆρες ἀγριόθυμοι ὠρυόμενοι. Ἤλθωσαν ἔθνη εἰς τὴν κληρονομίαν Σου, ἐμίαναν τὸν ναὸν τὸν ἅγιόν Σου, ἔθεντο τὴν τιμίαν Σου Ἱερουσαλήμ ὡς ὁπωροφυλάκιον, … Συνέχεια →

ἐν μηνή μαρτηω ἐν έτη ͵ζρκ / ἐγυρτα ὴς τω μοναστηρη / εγό ω γιοανάκης / κ(αὶ) με ἐκαμα καλώγερο / καὶ ωνομάσαση με / + ιγνατήον μοναχόν+ «Τὸ Μάρτιο τοῦ 1619, ἦρθα στὸ μοναστήρι, ἐγὼ ὁ Γιαννάκης, καὶ μὲ … Συνέχεια →

  Ἡ προσωποποίηση τῆς πόλης μὲ μιὰ γυναίκα (ποὺ ταυτίζεται ἐνίοτε μὲ τὴν Τύχη της πόλης) ἡ ὁποία φορᾶ ὡς διάδημα τὰ τείχη τῆς πόλης εἶναι μια ἑλληνικὴ συνήθεια, ποὺ ἀνιχνεύεται ἀπὸ τουλάχιστον τὰ ἑλληνιστικὰ χρόνια. Ἡ Τύχη τῆς Ἀντιόχειας … Συνέχεια →