Tag Archives: Νίτσε

Μεταφραστὴς τοῦ Νίτσε ὁ κύριος, στὰ νειάτα μου θυμᾶμαι νὰ ξεδιαλέγω τὸ Λυκόφως τῶν Εἰδώλων ἀπὸ τὸν πάγκο τοῦ πλανόδιου βιβλιοπώλη, κρατώντας μὲ τὸ ἄλλο χέρι τὰ ψώνια ἀπὸ τὴ λαϊκή, περιμένοντας στὴ στάση τοῦ ἀστικοῦ. Ὁ Νίτσε, καὶ ἡ … Συνέχεια →

Τί ἀπαίσιο πράγμα αὐτὲς ἡ νέες φιλοσοφικὲς ἰδέες τῆς σκληρότητος, τοῦ σωστοῦ τῆς ὑπερισχύσεως τοῦ δυνατοῦ, τοῦ τάχα ἐξυγιαντικοῦ εργου τῆς πάλης τῆς ἐξαλείφουσας τοὺς μικροὺς καὶ ἀσθεντικοὺς κτλ. κτλ. Ἀφοῦ πρέπει νὰ ζήσουμε ἐν κοινωνίᾳ, ἀφοῦ ὁ πολιτισμὸς ἀπορρέει … Συνέχεια →

In his Die Geburt der Tragodie aus dem Geist der Musik (‘The Birth of Tragedy out of the Spirit of Music’) Friedrich Nietzsche traces the decline of ancient tragedy both to an increasing dominance in rational thought and theoretical contemplation … Συνέχεια →

Π. Κονδύλης, Ἡ κριτικὴ τῆς μεταφυσικῆς στὴ νεότερη σκέψη, τ. 2. Μετάφραση Μ. Παπανικολάου. …Στὸ ὕστερο ἔργο του, ὁ Nietzsche παύει σιωπηρὰ νὰ συνάγει τὴν μεταφυσικὴ ἀπὸ τὴν πλάνη ἢ τὴν ἄγνοια, κι ἀντὶ γι’ αὐτὸ ὑποτυπώνει μιὰ ψυχολογικὴ ἑρμηνεία … Συνέχεια →

1. Γιὰ νὰ ὑπάρχουν θεσμοί, πρέπει νὰ ὑπάρχει ἕνα εἶδος θέλησης, ἐνστίκτου ἢ ἐπιταγῆς, ἀντι-φιλελεύθερο μέχρι κακίας: Ἡ θέληση γιὰ παράδοση, γιὰ ἐξουσία, γιὰ εὐθύνη ἀπέναντι στοὺς αἰῶνες ποὺ ἔρχονται, γιὰ ἀλληλεγγύη μεταξὺ ἁλυσίδων γενεῶν στὸ παρελθὸν καὶ στὸ μέλλον … Συνέχεια →

Du arme, arme Kerze gibst fürder keinen Schein, erloschen ist so schnelle dein Licht, das freud’ge, helle, o muss es also sein? ‘S ist nicht, weil ich nun weilen muss in der Dunkelheit! 0 brenntest du nur immer und gäb … Συνέχεια →

Ἢ ὅπως μερικοὶ ὀνόμασαν ἔτσι -ὅπως γούσταραν- τὶς σημειώσεις     «Προφητικὸ» γιὰ τὸν 20ὸ αἰώνα: Ἡ ἐθνοκρατικὴ χρήση τοῦ κομμουνισμοῦ ἀπὸ ΕΣΣΔ καὶ Κίνα.

Das «Warum?» soll, wenn irgend möglich, nicht sowohl die Ursache um ihrer selber willen geben, als vielmehr eine Art von Ursache – eine beruhigende, befreiende, erleichternde Ursache. Dass etwas schon Bekanntes, Erlebtes, in die Erinnerung Eingeschriebenes als Ursache angesetzt wird, … Συνέχεια →

Τὸ παράπονο τῶν ἡρώων. Ἀπὸ τὶς πιὸ ὄμορφες κι εὐγενικὲς συνθέσεις του.