Tag Archives: παγανισμός

Ὅπως εἶναι γνωστό, οἱ εἰδωλολάτρες πρόγονοί μας συνεχίζουν νὰ ἐπιζοῦν ἐν μέρει μέσα ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς ἀνεπίγνωστα εἰδωλολάτρες: Μὲ τὰ «φτοὺ κακά», «σκόρδα», «χτύπα ξύλο», «μὲ κουτσούλησε περιστέρι», «σὲ καλὸ νὰ μᾶς βγεῖ τὸ γέλιο», τὰ «κακὰ ὄνειρα», τὰ «ζώδια», … Συνέχεια →

Βάζει κάποιος στὰ ΜΚΔ μιὰ σύγχρονη (τουριστική) ἀναπαράσταση τῆς Ἄρτεμης, μὲ πεταχτὰ ὀπίσθια κ.λπ. κ.λπ. Ἀφενός, ὑποστηρίζει ὅτι ἡ ἀναπαράσταση εἶναι πανάρχαια (τῆς Κνωσοῦ) τὴν ὁποία μάλιστα «μᾶς τὴν ἔκλεψαν» οἱ Δυτικοί (μουσεῖο Βοστώνης!), ἀφετέρου ἀρχίζει τὶς ὑψιπετεῖς θεωρίες περὶ … Συνέχεια →

Γράφει ὁ Κ. Κουτσουρέλης γιὰ τὸ κάψιμο τοῦ «του σημαντικότερου ίσως έργου της βυζαντινής σκέψης», τῶν Νόμων τοῦ Πλήθωνα. Καὶ διαβάζω, πέραν τὴς νομοθετούμενης πολυγαμίας (Περὶ τῆς ἑνὶ ἀνδρὶ γυναικῶν πλειόνων συνοικήσεως), τὸ ἑξῆς σημαντικό: «Ὅποιος διαφωνεῖ μὲ τὸν νομοθέτη … Συνέχεια →

Κάπου στὰ 1806, σὲ ἕνα ἄγνωστο κείμενο τοῦ Νεοελληνικοῦ Διαφωτισμοῦ, τὴν Ἑλληνικὴ Νομαρχία, διαβάζουμε γιὰ τοὺς θεατὲς τοῦ θεάτρου: Τρέχουσι μὲ κάθε ταχύτητα εἰς τὸ θέατρον, νὰ ἀκούσωσι τὸ τραγώδιον μιᾶς γυναικός, ἢ ἑνὸς ἀνδρός, ἢ ἄλλου τινὸς εὐνούχου, καὶ … Συνέχεια →

Ἡ Νεοτερικότητα εἶναι ἀπόλυτα ἱκανὴ νὰ κατανοήσει καὶ νὰ ἀποδεχτεῖ τὴν χριστιανικὴ ἐξύμνηση τῆς Ἐλευθερίας (ἡ ὁποία διακηρυσσόταν ἐνάντια στὴν ἐξύμνηση τῆς Τύχης-Μοίρας, ποὺ διακήρυσσε ὁ Παγανισμός -τὸν ὁποῖο ἐξυμνεῖ ἡ Νεοτερικότητα), ἀλλὰ ἐντελῶς ἀνίκανη καὶ ἀπρόθυμη νὰ ἀποδεχτεῖ τὴν … Συνέχεια →

…ἔχουμε σὲ δύο ἀποκορυφώσεις (κατὰ τὴν Ε΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο καὶ στὸν 11ο αἰ.) μιὰ πολὺ συγκεκριμένη καταδίκη συγκεκριμένων ἀπόψεων ποὺ θεωροῦνταν ἑλληνικές: ἡ ἀρχαιοελληνικὴ ἀνθρωπολογία καὶ συγκεκριμένα ἡ ὑποτίμηση τοῦ σώματος, ἡ προΰπαρξη τῶν ψυχῶν καὶ ἡ μετεμψύχωση καὶ ἡ … Συνέχεια →

Μιὰ μεγάλη ἀντίθεση ὑπάρχει ὅσον ἀφορᾶ τὴ σχέση πατέρα – γιοῦ στὴν ἀρχαία μυθολογία καὶ τὴ βιβλικὴ παράδοση. Στὴν ἀρχαία μυθολογία, ὁ Πατέρας ἐξοντώνεται ἀπὸ τὸν Υἱό. Στὴ βιβλικὴ παράδοση, ὁ Υἱὸς ἀκολουθεῖ τὸ θέλημα τοῦ Πατέρα στὰ πάντα. Στὴν … Συνέχεια →

Ἀναρτᾶ κάποιος σὲ σελίδα ἀρχαιολογικοῦ ἐνδιαφέροντος μαρμάρινες κεφαλὲς ἀρχαίων ἀγαλμάτων ἀπὸ τὶς ὁποῖες λείπουν τὰ μάτια (προφανῶς, ἀπὸ πολύτιμο ὑλικὸ διάφορο τοῦ μαρμάρου). Καὶ παραθέτει κείμενο ἀπὸ ἀντιχριστιανικὸ ἱστότοπο (βλ. μιὰ κριτικὴ ἐνάντια σὲ αὐτόν), πὼς οἱ Χριστιανοὶ τῶν πρώτων … Συνέχεια →

Given what seems like a relatively powerful position women had in pagan Norse society, we may wonder why they would be willing to convert to Christianity. Possibly the new faith offered more to women than the old one. For example, … Συνέχεια →

(Καλύτερη ἀνάλυση) (Καλύτερη ἀνάλυση) Διαβάζουμε: Στὰ ἀριστερά: Theodosii iussis, gemino nec mense peracto, Constantinus ovans haec moenia firma locavit. tam cito tam stabilem Pallas vix conderet arc. καί, στὴν ἐπάνω κεντρικὴ ἐπιγραφή: Ἤμασιν ἑξήκοντα φιλοσκήπτρῳ βασιλῆι Κωνσταντῖνος ὕπαρχος ἔδείματο τείχει … Συνέχεια →

Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἡ εἰδωλολατρία ξανασήκωσε κεφάλι, μόνο στοὺς κύκλους τῶν «μορφωμένων» (ποιῶν ἄλλων, ἄλλωστε;) ἀλλὰ δίχως θυσίες καὶ ἄλλα τέτοια αἱματηρά, αὐτοὶ δὲν ἔχουν πάψει νὰ βγάζουν ψευτρόνια τοὺς πατέρες τους Ἐθνικούς· καὶ ἀκούραστα νὰ διαβεβαιώνουν ὅτι ἔκανε … Συνέχεια →

N. W. Goldstein, Cultivated Pagans and Ancient Anti-Semitism, The Journal of Religion, 19.4 (1939) 346-364: Hecateus of Abdera characterized the Jews as a grossly superstitious lot. Cicero designated Judaism as a barbarian superstition, against which it is praiseworthy to proceed. … Συνέχεια →

Γράφει κάπου ὁ Κ. Κουτσουρέλης: Στην αρχαία Φωκίδα λάτρευαν λέει τον Ηρακλή τον Μισόγυνο. Οι ιερείς του έδιναν όρκο, τι άλλο, αγαμίας. Όταν ένας νεαρός απ’ αυτούς ωστόσο τον πάτησε μετά από οινοποσία ανεξέλεγκτη, κατέφυγε περιδεής στους Δελφούς για να … Συνέχεια →

Πηγή Διάφοροι κατὰ καιροὺς ἔχουν διατυπώσει διάφορες ἐνστάσεις. Ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει τέτοιο ὅραμα (ἄρα, ὁ Κωνσταντίνος καὶ οἱ διάφοροι χριστιανοὶ συγγραφεῖς ἐξαπάτησαν ὅλον τὸν πλανήτη), ἐνῶ εἶναι γνωστὸ ὅτι ἔχει παρατηρηθεῖ. Ἄλλοι ἔχουν διατυπώσει τὴν ἔνσταση ὅτι ὁ … Συνέχεια →

Ὁ Κώστας Παπαϊωάννου (Κ. Π.) εἶναι ἕνας σχετικὰ ἄγνωστος στὴν Ἑλλάδα φιλόσοφος, καὶ αὐτὸ μᾶλλον ὀφείλεται στὸ γεγονὸς ὅτι ἐπέκρινε πολὺ νωρὶς τὸν σοβιετικὸ κομμουνισμό, καὶ δὲν ἦταν βιτριολικὸς στὶς ἐκφράσεις του οὔτε σφόδρα ἀντιχριστιανὸς ὅπως ὁ δημοφιλέστερος Καστοριάδης· ἄλλωστε, … Συνέχεια →

Ὁ Ἰωάννης Ἰταλὸς εἶναι ἕνας κρίκος στὴν φανταστικὴ ἁλυσίδα τῶν δῆθεν «Ἑλλήνων» Βυζαντινῶν, ποὺ κρύβονταν ἐπιτυχημένα ἢ μὴ ἐπὶ ἐννιὰ αἰῶνες στὸ μέσο καὶ ὕστερο Βυζάντιο. Οἱ ἱστορίες μυστηρίου μαγεύουν βαριεστημένες ἐποχὲς ἢ ἀκαδημαϊκοὺς ποὺ ψάχνουν γιὰ ἰδεολογικοὺς προγόνους σὲ … Συνέχεια →

Ἄννα Κομνηνή, Ἀλεξιάς, 10.2.5 Ὁ Ἀλέξιος, μὴ μπορώντας νὰ ἐμπιστευθεῖ στὴ δική του μόνο κρίση καὶ μὴ θέλοντας ν’ ἀκολουθήσει τὶς προσωπικές του σκέψεις, ἐναπέθεσε τὰ πάντα στὸ Θεὸ καὶ ζήτησε τὴ δική Του κρίση. Πηγαίνει λοιπὸν τὸ βράδυ στὴ … Συνέχεια →

Μιὰ καλὴ Ἑλληνίδα, ἡ Βήρα, κάπου στὸν 3ο ἢ τὸν 4ο αἰ. ἀναφέρει ὅτι πῆγε στὴν Πάτμο, τόπο καταγωγῆς της, καὶ θυσίασε στὴν Ἄρτεμη μιὰ ἔγκυο κατσίκα: ἀγαθῆι τύχηι. αὐτὴ παρθενικὴ Ἐλαφηβόλος ἀρήτειραν θήκατο κυδαλίμην Γλαυκίεω θύγατρα ὑδροφόρον Βήραν, Πατνίηι … Συνέχεια →

J. Walbridge, Explaining Away the Greek Gods in Islam, Journal of the History of Ideas 9.3 (1998), 389-403. … the Greek gods appeared to even the best informed medieval Muslims as little more than names. The most remarkable fact of … Συνέχεια →

Ὅπως ἔχει διαπιστωθεῖ, Few people attend church, but most believe in God: Even though relatively few people in many countries across Central and Eastern Europe say they attend church weekly, a median of 86% across the 18 countries surveyed say … Συνέχεια →

Ὁ Ἀσκληπιὸς…ἔγινε χειρουργὸς κι ἀσκώντας τὴν τέχνη αὐτὴ γιὰ πολὺν καιρὸ ὄχι μόνο ἐμπόδιζε μερικοὺς ἀνθρώπους νὰ πεθαίνουν, ἀλλὰ ἀνάσταινε καὶ τοὺς πεθαμένους. Γιατὶ πῆρε ἀπ’ τὴν Ἀθηνὰ τὸ αἷμα τῆς Γοργόνας ποὺ ἔτρεξε ἀπ’ τὶς φλέβες της κι ἐκεῖνο … Συνέχεια →

Γιὰ τὴν τύφλωση καὶ τὴ μαντική του λέγονται διάφορες ἱστορίες. Ἄλλοι λένε, ὅτι τὸν τύφλωσαν οἱ θεοί, γιατὶ φανέρωσε στοὺς ἀνθρώπους τὰ μυστικά τους, ὁ Φερεκύδης λέει ὅτι τυφλώθηκε ἀπὸ τὴν Ἀθηνά. Γιατὶ ἡ Χαρικλὼ ἦταν ἀγαπητὴ στὴν Ἀθηνά,  κι … Συνέχεια →

Δὲν εἴχαμε τόσα ἀπόκρυφα Εὐαγγέλια, φέτος. Μᾶς χάλασε ἡ μασίνα στὸ Νὰγκ Χαμαντί, ποὺ τὰ παράγει. Πέρασαν κι οἱ παχιὲς ἐποχὲς τῶν πεφωτισμένων μαλλιαριστῶν τοῦ 2000, ποὺ θέλαν στανικῶς μεταφράσεις στὴν ΚΝΕ (μία εἶναι ἡ ΚΝΕ), γιὰ νὰ καταλαβαίνει τὰ … Συνέχεια →

Ἡ γνωστὴ διαμάχη ἄθεων – Ὀρθόδοξων γιὰ τὴν σημασία τοῦ Πάσχα ὡς γιορτῆς τῆς Ἄνοιξης κ.λπ., στὸ Βυζάντιο θὰ εἶχε μικρὴ σημασία. Γιατὶ αὐτὸ ποὺ οἱ ἄθεοι βλέπουν ξεχωριστά, δηλαδὴ «εἴτε Ἄνοιξη / Παγανισμός, εἴτε Ὀρθοδοξία», στὴν βυζαντινὴ Ὀρθοδοξία δὲν … Συνέχεια →

Ἡ τελευταία φορὰ ποὺ ἀπεικονίστηκε σὲ ρωμαϊκὸ νόμισμα κάποια ἀρχαία θεότητα. Λικίνιος, νόμισμα μὲ τὸ Δία στὴν ἄλλη ὄψη του, στὰ 321-322 μ.Χ.: Ἡ τελευταία ἀπεικόνιση θυσίας σὲ κρατικὸ ρωμαϊκὸ ἀνάγλυφο. Γαλέριος, Θεσσαλονίκη, 298-299:

Νὰ θυμηθοῦμε, σήμερα κι ἐπ’ εὐκαιρία τῆς γιορτῆς τοῦ πολιούχου τῆς Σπάρτης, καὶ τὸν νεοπαγανιστικὸ σαλτιμπαγκισμό, ποὺ ἀνακαλύπτει τελευταίους Ἐθνικούς κι Ἀρμένιους ἐκχριστιανιστὲς καὶ σφαγές, καὶ αἷμα πολὺ νὰ ρέει στὸν μεσαιωνικὸ Ταΰγετο. Ποτάμια πολλά. Θὰ τὸ ἀντέξετε; Ποιὸς θὰ σφουγγαρίσει … Συνέχεια →

Πολὺ μελάνι καὶ πολλὰ ΜΒ ἔχουν σπαταληθεῖ γιὰ τὸν προσδιορισμὸ τοῦ βαθμοῦ ἐκχριστιανισμοῦ τῶν Ἑλλήνων, ἐννοεῖται τοῦ βαθμοῦ ποὺ ὑπῆρχε πρὸ τῆς μεταπολεμικῆς καὶ μεταπολιτευτικῆς βοθροποίησης καὶ ἀνωμαλίας. Τὸ φάσμα κυμαίνεται ἀπὸ τοὺς ὁπαδοὺς τῆς ὕπαρξης «κρυπτοεθνικῶν» κι ἐκείνους ποὺ … Συνέχεια →

Μὲ ἀφορμὴ αὐτό ἀλλὰ καὶ αὐτό, δυὸ κείμενα τοῦ Πέτρου Χαριτάτου (στὸ ἑξῆς Π.Χ.). Ὁ Π. Χ. δηλώνει ἐξαρχῆς ὅτι τοῦ «είναι δύσκολο ακόμα και ως χαλαρά θρησκευόμενος, να γράψει τις σελίδες που ακολουθούν. Νιώθει άσχημα διότι περιγράφει πράξεις που έκανε … Συνέχεια →

Ὅλο τὸ ποίημα […] Ὄχι ἔτσι ἐμεῖς: τοὺς νιοσκαμμένους τάφους θὰ τοὺς ἀνοίγουν οἱ νεκροὶ γιὰ τοὺς νεκρούς τους, ἄφετε τούτους θάπτειν, ὄχι ἐμεῖς,… «τὴν τῶν Ἑλλήνων νεκρὰν φωνὴν καταθάπτει »ὅλος ὁ Δῆμος τῶν Ἀποστόλων, καθὼς θεολογεῖ». Ἂς καταθάπτει, ἀλλὰ … Συνέχεια →