Tag Archives: Παναγιώτης Κονδύλης

Μόνο γιὰ ὅσους ἀντέξουν, βέβαια. Σὲ ἀπάντηση αὐτοῦ τοῦ ἄρθρου. Τὰ μαῦρα καὶ πλάγια δικά μου. Α. Ξεμπερδέψαμε λοιπὸν διὰ τοῦ ἔρωτα μὲ τὴν Ἰρλανδέζα στὸ ξωκλήσι μὲ τὰ ἄλλα. Ἀφοῦ ὁ Ἀποστολίδης τόλμησε κι ἔκανε τέτοια κριτική, φῶς φανάρι … Συνέχεια →

Μὲ ἀφορμὴ αὐτό. Θὰ ἦταν καλύτερα νὰ ὑπῆρχαν ἀντεπιχειρήματα π.χ. γιὰ τὸ πῶς ὁ Παλαμᾶς δὲν ἐμπνέεται καὶ δὲν μιλᾶ γιὰ τοὺς Γερμανοὺς καὶ τὸ νεκρὸ Θεό τους ἀλλὰ ἀπὸ / γιὰ τοὺς Ἕλληνες καὶ τὸ «κρύο τῆς ἀθεΐας», παρομοίως … Συνέχεια →

Γιὰ τὴ παρακμὴ τῆς Ἑλλάδας καὶ τὴν ἀσήμαντη συνεισφορά της στὸ εὐρωπαϊκὸ πολιτιστικὸ γίγνεσθαι ἔχει κάνει λόγο ὁ Κονδύλης ἐξαιρώντας τὴν ποίηση: Ἡ νεώτερη Ἑλλάδα τίποτε δὲν προσέφερε στὴ θεωρητικὴ σκέψη ἢ στὸν τεχνικὸ πολιτισμό. Ὅσα λέει γιὰ τὸν Νεοελληνικὸ … Συνέχεια →

α. Π. Κονδύλης, Ἀπὸ διάφορα: …Ὡστόσο, στὴν σκέψη τοῦ Petrarca [Πετράρχη, 1304-1374] διαφαίνονται καὶ τὰ σημάδια τῶν νέων καιρῶν, π.χ. ὁ συχνὸς σιωπηρὸς παραμερισμὸς τῆς διδασκαλίας γιὰ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα ἢ γιὰ τὸν ἐπίγειο κόσμο ὡς «κοιλάδα δακρύων»… Στὸν Grotius … Συνέχεια →

Ἡ κριτικὴ τῆς μεταφυσικῆς, τ. 1: Ἡ ἀντίκρουση τῆς μεταφυσικῆς στοὺς πρώιμους Νέους Χρόνους στάθηκε ἀμφίπλευρη καὶ δίσημη, ἀφοῦ μέσα της οἱ νεωτερικὲς θύραθεν τάσεις συγχωνεύτηκαν μὲ τὴν ἀντίδραση εὐρύτερων ὀρθόδοξων θεολογικῶν κύκλων ἐνάντια στὴν θωμιστικὴ προσπάθεια σύζευξης θεολογίας καὶ … Συνέχεια →

Ἡ ὀπτικὴ ἀπάτη ὅτι ἡ κριτικὴ τῆς μεταφυσικῆς τοῦ 19ου καὶ τοῦ 20οῦ αἰ. ὑπῆρξε στὸ σύνολό της ρηξικέλευθη μέσα στὴν ἱστορία τῶν ἰδεῶν ὀφείλεται σὲ μιὰ σύγχιση ἀνάμεσα στὰ περιεχόμενα καὶ τὶς δομὲς τῆς σκέψης, ἀπὸ τὴ μιά, καὶ … Συνέχεια →

Π. Κονδύλης, Ἡ κριτικὴ τῆς μεταφυσικῆς στὴ νεότερη σκέψη, τ. 2. Μετάφραση Μ. Παπανικολάου. …Στὸ ὕστερο ἔργο του, ὁ Nietzsche παύει σιωπηρὰ νὰ συνάγει τὴν μεταφυσικὴ ἀπὸ τὴν πλάνη ἢ τὴν ἄγνοια, κι ἀντὶ γι’ αὐτὸ ὑποτυπώνει μιὰ ψυχολογικὴ ἑρμηνεία … Συνέχεια →

Ἀπὸ τὸν Εὐρωπαϊκὸ Διαφωτισμό: Θὰ ἦταν ἀσφαλῶς ἐπιφανειακὸ νὰ ἀποδώσουμε τὴν ἐμφάνιση τοῦ νεότερου σκεπτικισμοῦ στὴ γενικὴ ἀναβίωση τῆς ἑλληνικῆς φιλοσοφίας κατὰ τὴν Ἀναγέννηση. Γιατὶ πρῶτα θὰ ἔπρεπε νὰ ἐξηγήσουμε γιὰ ποιὸν λόγο οἱ ἀρχαῖοι σκεπτικοὶ προκάλεσαν τὸ ἐνδιαφέρον. Ἐπίσης, … Συνέχεια →

Σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ ὡραῖα τοῦ Κονδύλη στὸν Εὐρωπαϊκὸ Διαφωτισμό, βλέπουμε πῶς ἡ ἔννοια τῆς Φύσης, ἀπὸ τὴν αὐγὴ τῶν Νέων Χρονων καὶ ὕστερα, χρησιμοποιήθηκε καὶ τροποποιήθηκε κατὰ τὰ συμφέροντα τῆς ἀντιχριστιανικῆς πολεμικῆς. Ἀρχικά, ἡ Φύση θεωρήθηκε ὡς ἑνιαῖο πράγμα, … Συνέχεια →

Ὁ Κονδύλης συνιστᾶ ἰδιαίτερη περίπτωση ὅσον ἀφορᾶ τὸν ἐθνικό του προβληματισμό. Ἐνῶ ἀρνήθηκε τὴν τρισχιλιετὴ συνέχεια τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους καὶ τὸ θεώρησε σχετικὰ πρόσφατο δημιούργημα, τῆς δεύτερης μ.Χ. χιλιετίας, ὑποστήριξε τὴ συνέχεια τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καὶ ὑπερασπίστηκε τὴν ὕπαρξη ἀλλὰ … Συνέχεια →

Πηγή Βέβαια, παρά τις ιδεολογικές υπερασπίσεις της τεχνικής, το γόητρό της έχει μειωθεί στα τελευταία 20 χρόνια. Πρακτικά αποφασιστικό παραμένει ωστόσο το γεγονός ότι κανείς δεν έχει να προτείνει μια ρεαλιστική εναλλακτική λύση προς την τεχνική πρόοδο. Οσο καθαρότερα διαγράφεται … Συνέχεια →

Ἐκδότης τοῦ Κονδύλη ἔχει ἄποψη γιὰ τὸ ἂν ὁ α ἢ ὁ β εἶναι πραγματικὰ κονδυλικὸς ἢ ἐπικριτὴς τοῦ Κονδύλη. Δεκτὸ καὶ φυσιολογικό, ἀπὸ κάποιον ποὺ ἔχει φάει τὰ μουστάκια του μὲ τὸν Κονδύλη. Ἀλλὰ ταυτόχρονα τὸ νὰ κρεμάει ὁ … Συνέχεια →

Ἀπὸ τὸν πρόλογο τοῦ Κονδύλη στὸν α’ τόμο τῶν ἁπάντων τοῦ Μακιαβέλλι …Στὸ Μεσαίωνα οἱ ἄνθρωποι ἀρκοῦνταν στὰ δεδομένα κατὰ προσέγγιση, οὔτε καὶ μποροῦσαν νὰ βάλουν καλὰ μὲ τὸ νοῦ τους τὴν ἔννοια τοῦ «ἀκριβοῦς» καὶ οἱ ἁπλούστεροι λογαριασμοὶ ποὺ … Συνέχεια →

είμαστε πράγματι οι άνθρωποι, όπως θέλουμε να πιστεύουμε, κυρίαρχοι καί διαχειριστές της Πλάσης; Δεν θα μπορούσε τάχα να υποτεθεί ότι το ίδιο ακριβώς πιστεύουν για τον εαυτό τους οι κατσαρίδες, οι γάτες, τα φόξ τερριέ —για να μην αναφερθούμε και … Συνέχεια →

Ὅταν τὶς προάλλες ἔλεγα ὅτι ἡ Ἀθήνα ὡς πρωτεύουσα εἶναι ἐθνοκτονικὴ ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὶς δικές μου τοπικιστικὲς ματαιοδοξίες (εἴτε αὐτὲς ὑπάρχουν εἴτε ὄχι, δηλαδή) καὶ πρέπει νὰ τελειώνουμε μὲ τὸν ἀθηναϊσμό (πέρα ἀπὸ τὶς ἰδεολογικές μου ἐνστάσεις -ποὺ δὲν τὶς … Συνέχεια →

1. Ἡ ἀξία τῆς ἰμπεριαλιστικῆς κατάκτησης τῶν πρωτόγονων. Οἱ Μὰρξ καὶ Ἔνγκελς (στὸ ἑξῆς Μ.-Ε.) ἐνδιαφέρονται γιὰ τὶς περιπτώσεις ὅπου μιὰ κατάκτηση θέτει τέρμα στὴν κοινωνικοοικονομικὴ καθυστέρηση τοῦ ἡττημένου. Στὶς περιπτώσεις αὐτές, δὲν ὑπάρχει κάποια ἀγανάκτηση κατὰ τοῦ κατακτητικοῦ πολέμου. … Συνέχεια →

Εἶναι προτιμότερο τὸ καβούκι τῶν Τούρκων ἀπὸ τὸ φράγκικο καπέλο Θ. Κολοκοτρώνης (Θ. Ρηγόπουλου [γραμματέα τοῦ Κολοκοτρώνη], Ἀνέκδοτον ἡμερολόγιον τοῦ ἀγῶνος, τ. Γ’, σ. 103, στό: Κ. Σιμόπουλου, Πῶς εἶδαν οἱ ξένοι τὴν Ἑλλάδα τοῦ 21, τ. Α’, σ. 76). … Συνέχεια →

Σὲ συνέχεια τῆς ἀνάρτησης αὐτῆς: Ἕνα φάντασμα πλανιέται πάνω ἀπὸ τὰ μυαλὰ τῶν ἀναρχικῶν καὶ τῶν φιλελεύθερων, ὅταν καταγγέλλουν τὴ θεσμικὴ Ἐκκλησία: Τὸ φάντασμα τοῦ Πρωτοχριστιανισμοῦ. Πιστεύουν ὅτι αὐτοὶ ξέρουν κι ἐκφράζουν τὶς θεμελιώδεις ἀρχὲς τοῦ Χριστιανισμοῦ, τὶς ὁποῖες διαστρέφει ἡ … Συνέχεια →

Ἡ εἰσαγωγὴ εἶναι τεράστια, βέβαια. Κοντολογίς, ἡ δυτικὴ ἐκκλησία δὲν μποροῦσε νὰ παίξει ρόλο ἀντισταθμιστικὸ στὴν τάση γιὰ ἀποσύνδεση τοῦ κράτους ἀπὸ τὴν ἠθικὴ γιατὶ πρακτικὰ υἱοθετοῦσε τὴν τάση ἐκείνη.       Ἔτσι, ἀπὸ τὴν μεσαιωνικὴ λογικὴ «ἠθικὴ > … Συνέχεια →

Ὡς γνωστόν, ἡ ἰδέα τοῦ πληροφορημένου ἀτόμου ποὺ ἀποφασίζει ὀρθολογικὰ δὲν ἀνταποκρίνεται πλέον σὲ κάποια πραγματικότητα, ἂν ὄχι γιατὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἀποφασίζει τελείως ὀρθολογικά, τουλάχιστον γιατὶ στὴ σημερινὴ ἐποχὴ ὁ ὄγκος τῶν πληροφοριῶν εἶναι τόσος ποὺ ἡ ταξινόμησή … Συνέχεια →

Ποιὸ τὸ νόημα τῶν παρακάτω; Ὁ Ζιρὰρ λέει ὅτι οἱ ἀπαγορεύσεις δὲν τέθηκαν λόγω κάποιας σαδιστικῆς διάθεσης ἀπὸ κάποια παντοδύναμη καὶ παντογνώστρια ἐξουσία, ποὺ ἤθελε νὰ ἐλέγχει καὶ νὰ κάνει δυστυχισμένους τοὺς ἀνθρώπους. Ἀλλὰ γιὰ τὴν ἀποφυγὴ τῆς πιθανότητας νὰ … Συνέχεια →

Π. Κονδύλης: Τὸ Δαιμονικὸ δὲν εἶναι κάποιο σκοτεινὸ ὁρμέμφυτο, ἀλλὰ ἡ ἔσχατη συνέπεια τῆς σκέψης. (Στοχασμοὶ καὶ ἀποφθέγματα)  Ἀββᾶς (ὅσιος) Ποιμήν (4ος αἰ.): Σὲ πολεμοῦσιν οἱ δαίμονες; Οὐ πολεμοῦσι μεθ’ ἡμῶν, ἐφ’ ὅσον τὰ θελήματα ἡμῶν ποιοῦμεν. Τὰ θελήματα ἡμῶν … Συνέχεια →

Εἶναι σαφὲς ὅτι κάθε συνομιλητὴς προσδιορίζεται ἀπὸ τὸ παρελθὸν καὶ τὴν προέλευσή του. Ὅσο ὅμως κι ἂν ἀληθεύει ὅτι ὁ καθένας δέχεται νὰ συζητήσει (ἢ δὲν δέχεται νὰ συζητήσει) μὲ τὸν Χ γιὰ τὸ Ψ θέμα ἐπειδὴ ἔχει συγκεκριμένη διανοητικὴ κ.λπ. … Συνέχεια →