Tag Archives: Ρωμαίοι

Ἐξαιτίας του ἀναθεωρητισμοῦ τους, οἱ ἀπολογητὲς τοῦ σύγχρονου πολυπολιτισμοῦ θεωροῦν ὅτι ἡ Ρώμη χρειαζόταν μετανάστες γιὰ νὰ ἐνδυναμωθεῖ καὶ νὰ ἐπεκταθεῖ. Διαβάζουμε: As the Roman emperors sought to expand and strengthen their empire, they recognized that immigration was a means … Συνέχεια →

Ἡ φράση «ἄρτον καὶ θεάματα» εἶναι πολὺ γνωστή. Ὅλοι μας ἔχουμε ἀκούσει αὐτὰ τὰ μελὼ γιὰ τοὺς ὄχλους τῆς Ρώμης ποὺ ζητοῦσαν τροφὴ καὶ θεάματα, κι ἐπαναστατοῦσαν ὅποτε δὲν τοὺς δινόταν τροφή. Στὴν πραγματικότητα, κι ὅπως θὰ ἦταν λογικὰ ἀναμενόμενο … Συνέχεια →

N. W. Goldstein, Cultivated Pagans and Ancient Anti-Semitism, The Journal of Religion, 19.4 (1939) 346-364: Hecateus of Abdera characterized the Jews as a grossly superstitious lot. Cicero designated Judaism as a barbarian superstition, against which it is praiseworthy to proceed. … Συνέχεια →

Γράφει κάπου ὁ Κ. Κουτσουρέλης: Στην αρχαία Φωκίδα λάτρευαν λέει τον Ηρακλή τον Μισόγυνο. Οι ιερείς του έδιναν όρκο, τι άλλο, αγαμίας. Όταν ένας νεαρός απ’ αυτούς ωστόσο τον πάτησε μετά από οινοποσία ανεξέλεγκτη, κατέφυγε περιδεής στους Δελφούς για να … Συνέχεια →

S. E. Alcock, Graecia capta. The landscapes of Roman Greece, Cambridge 19963, σσ. 178-179: The most common examples of cult displacement are undoubtedly the innumerable statues removed from Greek cities and sanctuaries as “plunder” by Roman troops or by greedy … Συνέχεια →

Τὰ ἔχω πεῖ καὶ παλιότερα, ἡ ἐπανάληψη ποτὲ δὲν ἔβλαψε κανέναν. Στὴν «ἀπολίτιστη» Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία, ποὺ δὲν εἶχε βεμπεριανὸ κράτος τὸ ὁποῖο σοῦ προσφέρει ἀστυνομία γιὰ νὰ σὲ προφυλάσσει ἀπὸ τοὺς ληστές, ἐπιτρεπόταν καὶ ὁ φόνος, ἀκόμη, τοῦ ληστῆ. Θεοδοσιανὸς … Συνέχεια →

From early times Greeks were acquainted with, or at the least aware of, their neighbours to the east and north east. Voyages to these regions— presumably for trading—are reflected in the legend of the Argonauts, in the exploits attributed to … Συνέχεια →

Ὅποιος ἔχει τύχει νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὰ τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ, καὶ νὰ χαζέψει χειρόγραφα τῆς Notitia Dignitatum (ἕνα ρωμαϊκὸ ἔγγραφο ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 4ου μ.Χ. αἰ. καὶ τὶς ἀρχὲς τοῦ 5ου), θὰ ἔχει παρατηρήσει ὅτι σὲ αὐτὰ τὰ εἰκονογραφημένα … Συνέχεια →

Αὔγουστου καὶ Λίβιας, Ρώμη, 37 καὶ 90 μ.Χ   Καπιτώλιο (ναὸς Jupiter, Juno, Minerva), Dugga, Τυνησία, 2ος μ.Χ. αἰ.: Ψηφιδωτὸ τῆς ἴδιας πόλης, μὲ θέμα τὸν ἱππόδρομο, 4ος μ.Χ. αἰ.. Ὁ ἁρματοδρόμος ὀνομάζεται Ἔρως:   Ναὸς τοῦ Γάιου καὶ Λούκιου … Συνέχεια →

Ἡ σωστὴ ἑλληνικὴ νεολαία, ποὺ θὰ θέλαμε, ἀναρτᾶ λατινικὰ σκέτς.

Προσέξτε πῶς ἀντιμετωπίζει ὁ αὐτοκράτορας Αὔγουστος τὴν φυγοτεκνία: Ὡς θρησκευτικῆς φύσης ἔγκλημα. Ὁ Αὔγουστος ἀπευθύνεται στοὺς Ρωμαίους: Πηγή Yet, if one were to name over all the worst crimes, the others are as naught in comparison with this one you … Συνέχεια →

Γιὰ νὰ σβήσει τὴ μνήμη τῶν προηγούμενων Ὀλυμπιονικῶν καὶ νὰ μὴ μείνει ἴχνος τους, διέταξε νὰ γκρεμιστοῦν ὅλα τὰ ἀγάλματα καὶ οἱ προτομές τους, νὰ συρθοῦν μὲ γάντζους καὶ νὰ πεταχτοῦν στὰ ἀποχωρητήρια Σουητώνιος, Νέρων, 24.

Ἡ τελευταία φορὰ ποὺ ἀπεικονίστηκε σὲ ρωμαϊκὸ νόμισμα κάποια ἀρχαία θεότητα. Λικίνιος, νόμισμα μὲ τὸ Δία στὴν ἄλλη ὄψη του, στὰ 321-322 μ.Χ.: Ἡ τελευταία ἀπεικόνιση θυσίας σὲ κρατικὸ ρωμαϊκὸ ἀνάγλυφο. Γαλέριος, Θεσσαλονίκη, 298-299:

δημοκρατία–αθηναϊκή δημοκρατία: διάρκεια 140 χρόνια, ωμή επιθετικότητα, δημιουργία ενός ιστορικού φιάσκου, της αθηναϊκής ηγεμονίας που οδήγησε στον πελοποννησιακό πόλεμο και την καταστροφή της Αθήνας από την οποία η πόλη δεν επανήλθε ποτέ. δεσποτισμός–ρωμαϊκή αυτοκρατορία (είμαι διαλλακτικός, δεν επιλέγω την αρχαία … Συνέχεια →

Avanti Cristo καὶ Dopo Cristo. Ρωμαῖοι καὶ Μοντέρνοι, καθένας μὲ τὰ ἔργα του.

H. R. Horsley, A. L. Connoly and others, New Documents Illustrating Early Christianity. A Review of the Greek Inscriptions and Papyri published in 1979, (13)    

Ἐνδιαφέρον καὶ σύντομο βίντεο, γιὰ ὅσους μπερδεύεστε μὲ τὴν ἀλληλουχία τῶν αὐτοκρατόρων (Αὐγούστων, Καισάρων) ἀπὸ τὸν Διοκλητιανὸ μέχρι τὸν Κωνσταντίνο.  

Σὲ περίπτωση ποὺ διαμαρτυρόμαστε γιὰ τὴν ἔλλειψη σεβασμοῦ τὴν ὁποία μᾶς δείχνουν οἱ ἡγεσίες μας, καὶ κλαῖμε γιατὶ τὸ μέλλον τῆς Ἀνθρωπότητας εἶναι σκοτεινό. Βέβαια. «Μὰ δὲν ζοῦμε στὴ Ρώμη, δυὸ χιλιάδες χρόνια πρίν». «Μά, καὶ οἱ Ρωμαῖοι δολοφόνησαν τὸν Καλιγούλα». … Συνέχεια →

Timagenes, felicitati urbis inimicus, aiebat Romae sibi incendia ob hoc unum dolori esse, quod sciret meliora surrectura quam arsissent Ὁ Τιμαγένης, ποὺ εἶχε κακία πρὸς τὴ Ρώμη καὶ τὴν εὐημερία της, ἔλεγε ὅτι ὁ μόνος λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο θρήνησε … Συνέχεια →

Πηγή

Στὸ Lullingstone      

Οἱ Ἕλληνες ποὺ θεωροῦν πολιτικὴ τὸν ἀνθρωπισμὸ γέρων, κοντὰ στὸ θάνατο, ἀνθρώπων στὴν Εἰδομένη, καὶ θέλουν νὰ πιστεύουν ὅτι ἡ πολιτικὴ εἶναι μόνο ἢ κυρίως ἀνθρωπισμός, πατᾶν σὲ γερὲς βάσεις. Ἀντίστοιχα περιστατικὰ ἔχουν παρατηρηθεῖ καὶ στὸ παρελθόν. Γιὰ παράδειγμα, ὁ … Συνέχεια →

Μιὰ ποὺ ἔχει ἀποφασιστεῖ ἡ χρήση στρατοπέδων γιὰ «προσωρινὴ» παραμονὴ «προσφύγων» καὶ προσφύγων, ξανά, λίγη ρωμαϊκὴ ἱστορία, γιὰ τὰ ρωμαϊκὰ στρατόπεδα στὴν Εὐρώπη: Many settlements in Europe originated as Roman military camps and still show traces of their original pattern … Συνέχεια →

Ἀπόσπασμα: Οι σκλάβοι που θεωρούνται επικίνδυνοι για να το σκάσουν, φοράνε στο λαιμό τους ένα μπρούτζινο κολλάρο, σαν εκείνο των σκυλιών. Και, όπως στους σκύλους, γράφουν πάνω στο κολλάρο το όνομα του αφέντη, τη διεύθυνση, το όνομα του σκλάβου και … Συνέχεια →

Ἀπὸ τὴν Ἑλληνορωμαϊκὴ αὐτοκρατορία Ὁ ρωμαῖος αὐτοκράτορας, ὅπως καὶ στὴ Ρωμανία, εἶναι ἀπόλυτος κυρίαρχος, γιὰ ὅσο πείθει ὅτι μπορεῖ νὰ ὑπερασπίζεται τὰ «συμφέροντα τῆς Ρώμης». Δὲν ὑπάρχει κληρονομικὴ μοναρχία ὅπως στὴ γαλλικὴ μοναρχία. Ἡ ἐξουσία εἶναι ἀπόλυτη, ὑπὸ τὴν προϋπόθεση … Συνέχεια →

«Τί μᾶς λές, τώρα…». Ἐντάξει, ἀλλὰ ἡ φθορὰ τῶν γλυπτῶν λόγω τῶν καυσαερίων ἐπιβάλλει τὴν τακτικὴ φωτογράφισή τους.

Ἐσκουιλίνος λόφος, Ρώμη, 1ος αἰ. π.Χ. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν κλασσικὴ ἐποχή, στὴν ὁποία δὲν ὑπῆρχε ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν τοπιογραφία καὶ ὁ ἄνθρωπος ἦταν τὸ ἐπίκεντρο τῆς ζωγραφιᾶς, οἱ Ρωμαῖοι ενδιαφέρθηκαν γιὰ τὰ τοπία. «Σε τελική ανάλυση, η Ελληνική τέχνη … Συνέχεια →