Tag Archives: Χριστιανισμός

Ὁ Χρυσόστομος, ὅπως ὁ Βασίλειος, πίστευε ὅτι βασικὲς ἀσκητικὲς πρακτικὲς μποροῦσαν κι ἔπρεπε νὰ ἐφαρμόζονται καὶ ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς τοῦ κόσμου καὶ δὲν ἔπαψε νὰ τὶς προωθεῖ μέσα ἀπὸ τὰ κηρύγματά του. Ἡ διάδοση ἑνὸς χριστιανικοῦ τρόπου διασκέδασης, ἑνὸς χριστιανικοῦ … Συνέχεια →

Τὸ 1907, ὁ Περικλῆς Γιαννόπουλος γράφει τὰ ἑξῆς (Ἔκκλησις πρὸς τὸ Πανελλήνιον Κοινόν, σσ. 26-46): Ἑλληνικὴ Φυλή, διὰ νὰ αἰσθανθῇς τὸν Ἑλληνισμό Σου πρέπει νὰ περιορίσῃς τὸ Χριστιανικό Σου Συναίσθημα εἰς τὰ λογικὰ καὶ πραγματικά του ὅρια. Ὅπως στὴν ἀρχὴ … Συνέχεια →

His dislike of Christianity did not follow from his Marxism, and there is in any case little sanction in the works of Marx for hostility to historical forms of religion. […] Ste. Croix’s hostility to Christianity developed in opposition to … Συνέχεια →

Ἕνα βυζαντινὸ ποίημα γιὰ τὴν ἀνισότητα, τοῦ Χριστόφορου Μυτιληναίου (11ος αἰ.). Μετάφραση: Δήμητρα Μονιοῦ. Λόγε μου, δημιουργέ μου, εἶναι δίκαια πράγματα αὐτά, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ εἴμαστε πλασμένοι ἀπὸ τὸν ἴδιο πηλὸ καὶ τὸ ἴδιο χῶμα, νὰ ἔχουμε τὴν ἴδια … Συνέχεια →

Ὅπως εἶναι γνωστό, οἱ εἰδωλολάτρες πρόγονοί μας συνεχίζουν νὰ ἐπιζοῦν ἐν μέρει μέσα ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς ἀνεπίγνωστα εἰδωλολάτρες: Μὲ τὰ «φτοὺ κακά», «σκόρδα», «χτύπα ξύλο», «μὲ κουτσούλησε περιστέρι», «σὲ καλὸ νὰ μᾶς βγεῖ τὸ γέλιο», τὰ «κακὰ ὄνειρα», τὰ «ζώδια», … Συνέχεια →

Πέρα ἀπὸ τοὺς ἀριστεριστὲς καὶ ἀντικομμουνιστὲς μὲ προφάσεις Χριστιανισμοῦ, ὑπάρχουν καὶ ὅσοι Χριστιανοὶ ἀποδέχονται παθητικὰ ὅ,τι συμβαίνει. Εἶναι θέλημα Θεοῦ, σοῦ λέει. Αὐτὸ μοιάζει λιγάκι μὲ τὸ ἰνδουιστικὸ κάρμα, ὅπου δὲν πρέπει νὰ βοηθήσεις τὸν ἄτυχο συνάνθρωπο γιατὶ βοηθώντας τον … Συνέχεια →

Ἡ οἰκολογικὴ ἀπαίτηση ἔχει τὸ ἑξῆς πρόβλημα. Ὅταν ἀπαλλαγεῖς ἀπὸ ὁποιοδήποτε θεό, τὸ μόνο ποὺ σοῦ ἀπομένει εἶναι ἡ γῆ. Ἐὰν παραιτηθεῖς καὶ ἀπὸ τὴ «γῆ», δηλαδὴ ἀπὸ τὴν ἀφθονία της, δὲν μπορεῖς νὰ ζήσεις. Δὲν ἀκουμπᾶς στὸν οὐρανὸ οὔτε … Συνέχεια →

Ὁ μεταμοντερνισμὸς τῶν χριστιανοκομμουνιστῶν (ἀριστεροχριστιανῶν, χριστιανῶν ἀντιεξουσιαστῶν καὶ λοιπῶν ὑγιῶν δυνάμεων τοῦ τόπου) διαφαίνεται καὶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι στὶς ἑορτὲς διαφόρων ἁγίων προβάλλουν ὡς κύριο, πρωτεῦον, χαρακτηριστικὸ τοῦ ἑκάστοτε ἑορταζόμενου ἁγίου ὄχι τὴ διδασκαλία του γιὰ ἀκλόνητη πίστη στὸ … Συνέχεια →

Κάπου στὰ 1806, σὲ ἕνα ἄγνωστο κείμενο τοῦ Νεοελληνικοῦ Διαφωτισμοῦ, τὴν Ἑλληνικὴ Νομαρχία, διαβάζουμε γιὰ τοὺς θεατὲς τοῦ θεάτρου: Τρέχουσι μὲ κάθε ταχύτητα εἰς τὸ θέατρον, νὰ ἀκούσωσι τὸ τραγώδιον μιᾶς γυναικός, ἢ ἑνὸς ἀνδρός, ἢ ἄλλου τινὸς εὐνούχου, καὶ … Συνέχεια →

Τώρα καταλαβαίνω γιατί οἱ Νεοέλληνες φιλοδυτικοὶ ἐξοργίζονται τόσο πολὺ μὲ τοὺς Ἀνθενωτικούς, ἐξαιτίας τῶν ὁποίων δὲν ἑνώθηκε ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μὲ τὴ Δυτική: Γιατὶ ἔχασαν, κι αὐτοὶ κι ἐμεῖς, τὴ μεγάλη εὐκαιρία νὰ παίζουμε γκὸλφ στὶς ἐκκλησίες. Ὅπως στὴ Δύση. … Συνέχεια →

Ἡ Νεοτερικότητα εἶναι ἀπόλυτα ἱκανὴ νὰ κατανοήσει καὶ νὰ ἀποδεχτεῖ τὴν χριστιανικὴ ἐξύμνηση τῆς Ἐλευθερίας (ἡ ὁποία διακηρυσσόταν ἐνάντια στὴν ἐξύμνηση τῆς Τύχης-Μοίρας, ποὺ διακήρυσσε ὁ Παγανισμός -τὸν ὁποῖο ἐξυμνεῖ ἡ Νεοτερικότητα), ἀλλὰ ἐντελῶς ἀνίκανη καὶ ἀπρόθυμη νὰ ἀποδεχτεῖ τὴν … Συνέχεια →

Ὁρισμένοι, στὴν ἐπέτειο τοῦ θανάτου τοῦ Ρῆγα παραθέτουν διάφορα ἀποσπάσματα ἀπὸ ἱεράρχες καὶ μοναχούς, μὲ τὰ ὁποῖα εἴτε καταδικάζονται οἱ πολιτικὲς-συνταγματικὲς ἀπόψεις τοῦ Ρήγα εἴτε ἐκφράζεται χαρὰ γιὰ τὸν μαρτυρικὸ θάνατό του. Καὶ τί σημαίνουν ὅλα αὐτὰ τὰ ἀποσπάσματα; Ὅτι … Συνέχεια →

Μιὰ μεγάλη ἀντίθεση ὑπάρχει ὅσον ἀφορᾶ τὴ σχέση πατέρα – γιοῦ στὴν ἀρχαία μυθολογία καὶ τὴ βιβλικὴ παράδοση. Στὴν ἀρχαία μυθολογία, ὁ Πατέρας ἐξοντώνεται ἀπὸ τὸν Υἱό. Στὴ βιβλικὴ παράδοση, ὁ Υἱὸς ἀκολουθεῖ τὸ θέλημα τοῦ Πατέρα στὰ πάντα. Στὴν … Συνέχεια →

Ἀναρτᾶ κάποιος σὲ σελίδα ἀρχαιολογικοῦ ἐνδιαφέροντος μαρμάρινες κεφαλὲς ἀρχαίων ἀγαλμάτων ἀπὸ τὶς ὁποῖες λείπουν τὰ μάτια (προφανῶς, ἀπὸ πολύτιμο ὑλικὸ διάφορο τοῦ μαρμάρου). Καὶ παραθέτει κείμενο ἀπὸ ἀντιχριστιανικὸ ἱστότοπο (βλ. μιὰ κριτικὴ ἐνάντια σὲ αὐτόν), πὼς οἱ Χριστιανοὶ τῶν πρώτων … Συνέχεια →

Given what seems like a relatively powerful position women had in pagan Norse society, we may wonder why they would be willing to convert to Christianity. Possibly the new faith offered more to women than the old one. For example, … Συνέχεια →

ἀντὶ νὰ τὸν πλακώσει στὸ ξύλο, ὡς ἐχθρός του (ὁ ἕνας τρώει κρέας ἀπάνθρωπα σφαγιασμένων ὑπάρξεων, κι ὁ ἄλλος ἐπιτίθεται στὰ κρεοπωλεῖα), συνάντησε τὸν δίδυμο ἀδελφό του. Τί; ψέμματα; Ἑλλάδα, ἡ μοναδικὴ χώρα στὸν πλανήτη ὅπου Ἄθεοι σχηματίζουν μὲ τὰ … Συνέχεια →

Δεῖτε πόσο ὁ Ἰωάννης Συκουτρῆς, ἕνας, μᾶλλον ἄσχετος μὲ τὸ Χριστιανισμό, μεσοπολεμικὸς φιλόλογος εἶχε τὴν ὀξύνοια ποὺ δὲν διαθέτουν ὅλοι τους μαζὶ οἱ μεταπολιτευτικοὶ καὶ μεταπολεμικοὶ διανοούμενοι τῆς Ἑλλάδας, καὶ πόσο καλύτερα ἀπὸ αὐτοὺς καταλαβαίνει τὸν Χριστιανισμὸ συγκρίνοντάς τον μὲ … Συνέχεια →

Ὑπάρχουν δύο θεολογικὲς ἑρμηνεῖες τῶν συμφορῶν. Ἡ μία ὅτι σὲ τσιγκλάει ὁ Θεὸς καὶ ἡ ἄλλη ὅτι σὲ ἐγκατέλειψε ὁριστικά. Δηλαδή: Εἴτε ὅτι ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε νὰ καεῖ ἡ αἱρετικὴ ἐκκλησία ὥστε νὰ συγκινηθοῦν κάποιοι Γάλλοι καὶ νὰ θυμηθοῦν τὶς … Συνέχεια →

Σ’ αὐτὸ τὸ ἄρθρο, ἐπιχειρεῖται ἡ ἀντίκρουση τῆς θέσης τοῦ Νίκου Ματσούκα ὅτι «ἡ χριστιανικὴ θεολογία εἶναι ἀνεξάρτητη ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ φιλοσοφία ἀκόμη κι ἂν χρησιμοποιεῖ ἀρχαιοελληνικὴ ὁρολογία καὶ ἀκόμη κι ὅταν μορφὴ καὶ περιεχόμενο εἶναι δυσδιάκριτα». Τὰ ἐπιχειρήματά του … Συνέχεια →

(Καλύτερη ἀνάλυση) (Καλύτερη ἀνάλυση) Διαβάζουμε: Στὰ ἀριστερά: Theodosii iussis, gemino nec mense peracto, Constantinus ovans haec moenia firma locavit. tam cito tam stabilem Pallas vix conderet arc. καί, στὴν ἐπάνω κεντρικὴ ἐπιγραφή: Ἤμασιν ἑξήκοντα φιλοσκήπτρῳ βασιλῆι Κωνσταντῖνος ὕπαρχος ἔδείματο τείχει … Συνέχεια →

Μιὰ ἀπὸ τὶς πολλὲς ἀριστεροχριστιανικὲς αὐτ-ἀπάτες (ὁρισμένοι Ἀριστεροχριστιανοὶ κάνουν λάθος, κι ἄλλοι λένε ψέματα ἀπὸ ὑπερβάλλοντα ζῆλο) σχετικὰ μὲ τὴν ὁμοιότητα Χριστιανισμοῦ καὶ Κομμουνισμοῦ ἀφορᾶ μιὰ φράση τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Ἡ φράση αὐτὴ εἶναι: Κλοπὴ εἶναι ἡ ὁπωσδήποτε καὶ ὁθενδήποτε … Συνέχεια →

Chrysostom would like all his audience to live like monks in relation to the rest of the city. He often cites them to strive to change and perfect their behaviour. This often meant that he wanted this audience to hold … Συνέχεια →

Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἡ εἰδωλολατρία ξανασήκωσε κεφάλι, μόνο στοὺς κύκλους τῶν «μορφωμένων» (ποιῶν ἄλλων, ἄλλωστε;) ἀλλὰ δίχως θυσίες καὶ ἄλλα τέτοια αἱματηρά, αὐτοὶ δὲν ἔχουν πάψει νὰ βγάζουν ψευτρόνια τοὺς πατέρες τους Ἐθνικούς· καὶ ἀκούραστα νὰ διαβεβαιώνουν ὅτι ἔκανε … Συνέχεια →

Ἔλαβε, λέει, ἄδεια γιὰ τέλεση θρησκευτικῶν τελετῶν στὴν Ἐλευσίνα, νεοπαγανιστικὸς σύλλογος. Καὶ κάποιοι, προφανῶς Χριστιανοί, τοὺς τὰ ἔσπασαν. Καταδικαστέα τὰ σπασίματα, ἂν καὶ ὁ ἐπίσημα ἀναγνωρισμένος φορέας τῶν αὐτοαποκαλούμενων «Ἐθνικῶν» (μιὰ χριστιανικῆς προέλευσης ὀνοματοδοσία ποὺ τὴν ἀποδέχονται) δὲν ἔβγαλε κανένα … Συνέχεια →

Γράφει ἕνας ἱερέας ποὺ ἀρθρογραφεῖ σὲ μεγάλη δεξιὰ ἐφημερίδα, ἕναν «φανταστικὸ διάλογο» μεταξὺ παπᾶ καὶ νεαροῦ ἐξομολογούμενου («Γιάννη») ἀπὸ τὴν ὀπτικὴ τοῦ νεαροῦ ποὺ ἔχει γκόμενα, καὶ δὲν τὸν ἀφήνει ὁ παλιομοδίτης παπὰς νὰ κοινωνήσει· καὶ τσατίζεται ὁ Γιάννης, καὶ … Συνέχεια →

Βλέπω κι ἀκούω τὰ κάλαντα ἄλλων περιοχῶν. Τὰ δικά μου κάλαντα μόνο μὲ τὰ Χριστούγεννα δὲν ἀσχολοῦνται: Ἀσχολοῦνται μὲ τὰ στολίδια (Ἥλιος, Φεγγάρι, Αὐγερινός) τῆς συζύγου ὅταν αὐτὴ πάει στὴν ἐκκλησία, μὲ τὴν ἐρωτοτροπία στὴ φύση, μὲ τὸν γιὰ παντρειὰ … Συνέχεια →

…ὁ κτιστὸς Ὑιὸς τοῦ Θεοῦ προσέλαβε ὡς Χριστὸς «ἐν χρόνῳ» ὄχι ὁλόκληρη τὴν ἀνθρώπινη φύση, ἀλλὰ μόνο ἀνθρώπινο σῶμα χωρὶς ψυχή («ἄψυχον σῶμα»), ἀφοῦ τὴ θέση τῆς ψυχῆς κατέλαβε ὁ κτιστὸς Λόγος. Σκοπὸς ὅμως τῆς «ἐν-σωματώσεως» τοῦ Λόγου ἦταν ὄχι … Συνέχεια →

Βάσει τῆς ἔκθεσης τῆς γενικῆς γραμματείας θρησκευμάτων. Περιστατικὰ μόνο φθορᾶς / βανδαλισμοῦ ὀρθόδοξων χώρων λατρείας: ἄ/ἀ 55-56, 208, 449, 489 (Λέσβος), 69, 71, 81, 184, 324 (ν. Θεσσαλονίκης), 85 (Χαλκιδική), 87, 112, 230, 233, 235, 255, 457, 480, 488 (ν. … Συνέχεια →

Γράφει κάπου ὁ Κ. Κουτσουρέλης: Στην αρχαία Φωκίδα λάτρευαν λέει τον Ηρακλή τον Μισόγυνο. Οι ιερείς του έδιναν όρκο, τι άλλο, αγαμίας. Όταν ένας νεαρός απ’ αυτούς ωστόσο τον πάτησε μετά από οινοποσία ανεξέλεγκτη, κατέφυγε περιδεής στους Δελφούς για να … Συνέχεια →

Στὸ ἐγχειρίδιο τῆς Ὀξφόρδης (1.637 σελίδων) γιὰ τὴν Ὕστερη Ἀρχαιότητα, διαβάζουμε γιὰ διάφορα λεπτὰ ἰδεολογικά ζητήματα: Alphabetical order Entries are arranged in alphabetical order of headwords. Arabic al- is ignored in forming alphabetical order and the prefix S. (for saint) … Συνέχεια →

Στὴ Δύση καὶ τὴν ρωμαιοκαθολικὴ Κεντρικὴ Εὐρώπη, ὁ ἀποχριστιανισμὸς προχωρᾶ ταχύτερα ἀπὸ ὅ,τι στὰ Βαλκάνια καὶ τὴν Ἀνατολικὴ Εὐρώπη. Αὐτὸ θὰ ἤθελε ἢ θὰ ἔπρεπε νὰ πεῖ ἡ ἔρευνα, ἀλλὰ ἐπικεντρώνεται (ἀφοῦ τὸ Pew R.C. εἶναι ἀμερικανικό, ἄρα ἀρνητικὰ διακείμενο … Συνέχεια →

Ὁ Μαντζαρίδης κάνει διάκριση ἀνάμεσα στὸ «αὐτὰ ποὺ ἔχω πρέπει νὰ τὰ καταστήσω ὅλων» καὶ στὸ «αὐτὰ ποὺ ἔχεις πρέπει νὰ στὰ πάρουμε»: Ἡ χριστιανικὴ κοινοκτημοσύνη διαφέρει πολὺ ἀπὸ τὴν κομμουνιστική. Τὸ ἀξίωμα στὸν Χριστιανισμὸ εἶναι, «καθετὶ ποὺ μοῦ ἀνήκει … Συνέχεια →

  Ὁ σύλλογός τῶν μεταπτυχιακῶν καὶ τῶν ὑποψήφιων διδακτόρων τῆς Σχολῆς Πολιτικῶν Ἐπιστημῶν τοῦ ΑΠΘ ἔβγαλε ἕνα πολὺ καίριο ψήφισμα: Ψήφισμα της Γ.Σ του Συλλόγου σχετικά με την αλλαγή του λογότυπου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Η γέννηση του Πανεπιστημίου σχετίζεται … Συνέχεια →

Ὁ Χριστός, ὡς σημεῖο φιλοσοφικὰ ἀντιλεγόμενο, μαζὶ μὲ τὸν περίφημο «ἀρχέγονο Χριστιανισμό», ἀναμενόμενο εἶναι νὰ διεκδικεῖται ἀπὸ μερικοὺς ἢ, ἀπὸ ἄλλους, νὰ καταδικάζεται. Ὡς γνωστόν, ἄλλοτε ὁ «ἀρχέγονος Χριστιανισμὸς» θεωρεῖται ἑβραϊκὸ ἢ ἰουδαϊκὸ παραπροϊόν, κι ἄλλοτε προϊὸν τῆς ἑλληνιστικῆς οἰκουμένης. … Συνέχεια →

Πολλοὶ ἀντιλαμβάνονται τὸν Χριστιανισμὸ ὡς παράρτημα ἢ συνέχεια τῆς ἑλληνικῆς φιλοσοφίας, ὅσον ἀφορᾶ ὄχι ἁπλῶς τὴ θεματολογία τῶν δογματικῶν ἐνασχολήσεων ἢ τὴν ἀνάπτυξη καὶ δομὴ τῆς ἐπιχειρηματολογίας του ἀλλὰ καὶ τὸ περιεχόμενο τῆς θεολογικῆς «φιλοσοφίας» του. (Πέρα ἀπὸ πανηγύρια καὶ … Συνέχεια →

…Ἡ χορτοφαγία, λοιπὸν ὁρίζεται ὡς ἡ τροφὴ τοῦ πρώτου ἀνθρώπου. Ἡ κρεοφαγία πρὶν ἀπὸ τὴν πτώση του, δηλ. στὴν πρωτοκοινωνία, δὲν ἀναφέρεται οὔτε ἐμμέσως. Πρώτη ἀναφορὰ ἔχουμε μετὰ τὸν κατακλυσμό, ἡ ὁποία σχετίζεται μὲ τὴ μεταπτωτικὴ κοινωνία τῶν ἀνθρώπων, στοὺς … Συνέχεια →

Ὁ Κώστας Παπαϊωάννου (Κ. Π.) εἶναι ἕνας σχετικὰ ἄγνωστος στὴν Ἑλλάδα φιλόσοφος, καὶ αὐτὸ μᾶλλον ὀφείλεται στὸ γεγονὸς ὅτι ἐπέκρινε πολὺ νωρὶς τὸν σοβιετικὸ κομμουνισμό, καὶ δὲν ἦταν βιτριολικὸς στὶς ἐκφράσεις του οὔτε σφόδρα ἀντιχριστιανὸς ὅπως ὁ δημοφιλέστερος Καστοριάδης· ἄλλωστε, … Συνέχεια →

Gregory and Plato differ on whether the connection between the soul and the body is maintained after death. For Plato or the Platonists, death means a release of the soul from the body and its purification. The purification thesis of … Συνέχεια →

Ἂν μιὰ μερίδα τῆς Ἀριστερᾶς (ἡ χριστιανική) θὰ ἤθελε ἐναρμονιζόμενη μὲ τὴν μόδα τῆς πολυπολιτισμικότητας νὰ ἐξοβελίσει τὸν Ἑλληνισμὸ ἀπὸ τὰ δόγματα (π.χ. οὐσία, ὑπόσταση) καὶ τὴ δογματικὴ ἀναζήτηση τοῦ ἱστορικοῦ Χριστιανισμοῦ (δηλ. τὸ γεγονὸς ὅτι μόνο οἱ Ἕλληνες καὶ … Συνέχεια →

Ὁ Ἰωάννης Ἰταλὸς εἶναι ἕνας κρίκος στὴν φανταστικὴ ἁλυσίδα τῶν δῆθεν «Ἑλλήνων» Βυζαντινῶν, ποὺ κρύβονταν ἐπιτυχημένα ἢ μὴ ἐπὶ ἐννιὰ αἰῶνες στὸ μέσο καὶ ὕστερο Βυζάντιο. Οἱ ἱστορίες μυστηρίου μαγεύουν βαριεστημένες ἐποχὲς ἢ ἀκαδημαϊκοὺς ποὺ ψάχνουν γιὰ ἰδεολογικοὺς προγόνους σὲ … Συνέχεια →

Ἂν ἡ Οἰκολογία, ἡ Ἀριστερὰ κ.λπ. δὲν καταλαβαίνει τὴν χριστιανικὴ ἐμμονὴ νὰ τίθεται πρῶτα τὸ ζήτημα τῆς σχέσης τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸ Θεὸ καὶ μετὰ μὲ τὴ φύση, εἶναι γιατὶ δὲν μπορεῖ νὰ φανταστεῖ τὸ Θεὸ ἀλλιῶς. Ὡς τὸ «ἀληθινὸ» … Συνέχεια →

Ἡ ἀριστεροχριστιανικὴ χρήση τῶν Πατέρων παίρνει ὅ,τι τὴν βολεύει ἀπὸ αὐτοὺς ἐμφανίζοντάς τους λίγο-πολὺ ὡς πρωτοπόρους ἀκτιβιστὲς κάποιας ἀνθρωπιστικῆς ΜΚΟ. Ὅπως εἶχα γράψει καὶ πολὺ παλιότερα, οἱ «ἀνθρωπιστικὲς» τάσεις τῶν Πατέρων (τὶς ὁποῖες ἀναδεικνύουν ὑπερήφανα οἱ Ἀριστεροχριστιανοί) εἶναι -ὅπως καὶ … Συνέχεια →

Ὁ παπὰς ποὺ ἐπικαλεῖται τοὺς Iron Maiden. Ὁ Alice Cooper, ποὺ γέρασε κι ἔγινε χριστιανός. Ἀναγεννήθηκε. Τί ἄλλη ἀπόδειξη ἔχουμε; Ἐννοῶ γιὰ τὴν πολτοποίηση ἐγκεφάλων. Νὰ μείνουμε γιὰ πάντα ἔφηβοι, νὰ μὴν ἀποχωριστοῦμε τίποτε, καὶ νὰ ἐκλογικεύουμε τὴν ἐφηβικὴ «τρέλλα» … Συνέχεια →

Αὐτοεπαναλαμβάνομαι πάλι, ἀλλὰ ἡ πεποίθηση ὅτι «τί pet-ἀκτιβισμός, τί μακεδονομάχοι, ἴδιο εἶναι» δὲν ἀληθεύει ἀπὸ ἕνα σημεῖο και μετά, καὶ δεύτερον κάθε ἕνας σύγχρονος ἀκτιβισμὸς δὲν εἶναι ἄνευ νοήματος-ἰδεολογίας. Πρῶτον: ἄλλη εἶναι μιὰ κοινωνία ὅπου ἐπικρατεῖ τὸ δικαίωμα τοῦ σκύλου: … Συνέχεια →

Μὲ άφορμὴ τὰ σχόλια, ἀλλὰ καὶ τὸ κείμενο, ἐδῶ. Ὑπάρχουν διάφορες ἀντιδράσεις τῶν πολιτισμῶν μπροστὰ στὸ δυτικὸ φαινόμενο. Ὁρισμένοι κατόρθωσαν, περισσότερο ἢ λιγότερο, νὰ υἱοθετήσουν τὴ δυτικὴ τεχνολογία χωρὶς νὰ υἱοθετήσουν τὰ δυτικὰ ἤθη. Ἄλλοι ἀπέτυχαν -λιγότερο ἢ περισσότερο- στὸ … Συνέχεια →

Οἱ ὑπογραμμίσεις μὲ ἔντονο δικές μου: To Ευαγγελιο θα μπορούσε να ήταν και σενάριο σπονδυλωτης ταινίας που δεν θα ειχε καμια σχεση με τις σχετικές θρησκευτικές χολιγουντιανές υπερπαραγωγές. Καποια απόπειρα είχε κάνει ο Καζαντζακης. Αυτο που με συγκινεί και με … Συνέχεια →

Πηγή Όμως εδώ ο Τούρκος συγγραφέας, σχεδόν προβλέψιμα θα έλεγε κάποιος, θέλει να αποδομήσει την μοναδικότητα του ελληνικού πολιτισμού, υιοθετώντας την λογική της «Μαύρης Αθηνάς», πως δηλαδή οι Έλληνες δεν ήσαν και τόσο ιδιαίτεροι ιστορικά, αλλά συνέλεξαν τα επιτεύγματα και … Συνέχεια →

Ἄννα Κομνηνή, Ἀλεξιάς, 10.2.5 Ὁ Ἀλέξιος, μὴ μπορώντας νὰ ἐμπιστευθεῖ στὴ δική του μόνο κρίση καὶ μὴ θέλοντας ν’ ἀκολουθήσει τὶς προσωπικές του σκέψεις, ἐναπέθεσε τὰ πάντα στὸ Θεὸ καὶ ζήτησε τὴ δική Του κρίση. Πηγαίνει λοιπὸν τὸ βράδυ στὴ … Συνέχεια →

α. Sigrid Hunke Ἡ Γερμανίδα ὀριενταλίστρια Sigrid Hunke (1913-1999) ἔγινε διάσημη ἀπὸ ἕνα ἔργο της ποὺ κυκλοφόρησε στὴ Γαλλία τὸ 1960, μὲ τίτλο Ὁ ἥλιος τοῦ Ἀλλὰχ φωτίζει τὴ Δύση [Allahs Sonne über dem Abendland – Unser arabisches Erbe], ὅπου … Συνέχεια →

Μὲ ἀφορμὴ αὐτό 1. Καζαντζακειάδα Ἀπὸ ποῦ ν’ ἀρχίσω καὶ ποῦ νὰ τελειώσω, δηλαδή. Ὅσα λέει ὁ Καζαντζάκης γιὰ τὰ στρώματα μπογιᾶς εἶναι ἐπαινετικὰ γιὰ τὸ ἔργο τῶν Σοβιετικῶν καὶ δίνουν μιὰ ἐντύπωση ὅτι «πῶς κάνετε ἔτσι;», εἰδικὰ μετὰ τὸν … Συνέχεια →

Ἡ σύγκριση ποὺ γίνεται ἐδῶ εἶναι σωστή, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, ὅσον ἀφορᾶ τὸ μίσος. Τὸ κοινὸ μίσος ΕΣΣΔ καὶ ΣΥΡΙΖΑ. Ὁ ΣΥΡΙΖΑ καὶ ἡ λοιπὴ Ἀριστερὰ μπορεῖ νὰ ἐφαρμόζουν οἰκονομικὰ ὅ,τι πιὸ φιλελεύθερο ὑπάρχει, ὡστόσο ὡς πρὸς τὴ … Συνέχεια →

Ἂν εἶσαι μὲ τὸ Ἔθνος, πρέπει ἐπιδεικτικὰ νὰ δηλώνεις κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ. Κατὰ πασῶν τῶν θρησκειῶν. Ἢ τὸ ἀντίθετο: νὰ εἶσαι ὑπὲρ τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀλλὰ κατὰ τοῦ Ἔθνους. Νὰ ἔχεις μιὰ πισινή, γιὰ ὅσους φίλους κι ἐχθροὺς στὴν ἔχουνε στημένη … Συνέχεια →

Πολλοὶ ἀναρωτιοῦνται γιατί δὲν γίνεται μιὰ πολιτικὴ συμμαχία σοβαρῶν ἀνθρώπων μὲ τὸν «χῶρο τῆς Ἐκκλησίας». Ἀφήνοντας κατὰ μέρος τοὺς σοβαροὺς ἀνθρώπους, ὁ λόγος ποὺ εἶναι ἀνέφικτη τέτοια συμμαχία εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία (ὄχι ὁ θεσμός, ἀλλὰ ὅσοι κινοῦνται σὲ αὐτόν) … Συνέχεια →

α. Π. Κονδύλης, Ἀπὸ διάφορα: …Ὡστόσο, στὴν σκέψη τοῦ Petrarca [Πετράρχη, 1304-1374] διαφαίνονται καὶ τὰ σημάδια τῶν νέων καιρῶν, π.χ. ὁ συχνὸς σιωπηρὸς παραμερισμὸς τῆς διδασκαλίας γιὰ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα ἢ γιὰ τὸν ἐπίγειο κόσμο ὡς «κοιλάδα δακρύων»… Στὸν Grotius … Συνέχεια →

Δαίμονες ποὺ ἔπρεπε νὰ ἔχουν ἐκδιωχθεῖ μὲ τὴν ἐμφάνιση τοῦ Χριστοῦ κυκλοφοροῦσαν ἀνεξέλεγκτα σὲ ὅλα τὰ κείμενα ἐμποδίζοντας ἀκόμη καὶ τὸ δανεισμὸ ἀπὸ τὴν κατὰ τὰ ἄλλα λογικὴ μεταφυσικὴ ἀρχιτετονικὴ τοῦ Πλάτωνα. Κάποιοι ἀπὸ τοὺς πρώτους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἀποκήρυξαν … Συνέχεια →

“The Archaeology of Byzantine Anatolia” ὁ τίτλος. Κακὴ ἀρχή. “Anatolia” εἶναι μεταβυζαντινὸς ὅρος. Ἐπεξηγεῖται: In principle, “Anatolia” and “Asia Minor” are synonymous terms. However, in a Mediterranean context the scholarly literature tends to prefer “Asia Minor,” for example with reference … Συνέχεια →

Ὅπως ἔχει διαπιστωθεῖ, Few people attend church, but most believe in God: Even though relatively few people in many countries across Central and Eastern Europe say they attend church weekly, a median of 86% across the 18 countries surveyed say … Συνέχεια →

Ὁ Ἀσκληπιὸς…ἔγινε χειρουργὸς κι ἀσκώντας τὴν τέχνη αὐτὴ γιὰ πολὺν καιρὸ ὄχι μόνο ἐμπόδιζε μερικοὺς ἀνθρώπους νὰ πεθαίνουν, ἀλλὰ ἀνάσταινε καὶ τοὺς πεθαμένους. Γιατὶ πῆρε ἀπ’ τὴν Ἀθηνὰ τὸ αἷμα τῆς Γοργόνας ποὺ ἔτρεξε ἀπ’ τὶς φλέβες της κι ἐκεῖνο … Συνέχεια →

…Ἡ ἑλληνικὴ περίπτωση εἶναι οὐσιωδῶς διαφορετική. … Διατηρῶ τὶς ἐπιφυλάξεις μου ἀπέναντι στὶς ἀπόψεις τοῦ Max Weber γιὰ τὶς αἰτιώδεις σχέσεις θρησκεύματος καὶ τρόπου τοῦ οἰκονομεῖν, καὶ γι’ αὐτὸ δὲν μπορῶ νὰ μιλήσω γιὰ παραδόσεις ποὺ ἔθεσαν «ἀξεπέραστα ἐμπόδια στὴν … Συνέχεια →

Μὲ αφορμὴ αὐτό. Καταρχήν, μεταξὺ ὑποκρισίας καὶ περηφάνειας κατὰ τὴ διάπραξη μιᾶς γενοκτονίας, στὴν πρώτη περίπτωση ἔχουμε αὐτὸν ποὺ κατὰ τὴ διάπραξη τῆς γενοκτονίας «στὸ ὄνομα Τοῦ…» εἴτε ἀγνοεῖ ὅτι τὸ «ὄνομα Τοῦ» τοῦ ἀπαγορεύει ἄλλες θυσίες πέραν αὐτῆς τοῦ … Συνέχεια →

Περισσότερο τὸ ἀναρτῶ κατὰ ἐκείνων ποὺ ὑποστηρίζουν μιὰ γιανναρικὴ διαμάχη (ἂν καὶ ἀποστασιοποιοῦνται ἀπὸ τὸν Γιανναρᾶ λόγῳ τοῦ πολιτικοῦ ὑποβάθρου του) θρησκείας – Ἐκκλησίας, ἢ –πιὸ ἀριστερίστικα– «ὑποκρισίας» – «ἀληθινοῦ Χριστιανισμοῦ»: Τὸ εὐ ζῆν (ὁ «πραγματικὸς» Χριστιανισμός) προέρχεται ἀπὸ τὸ … Συνέχεια →

H. Sivan, Palestine in Late Antiquity, N. Y. 2008, σσ. 198-199. Once a year pilgrims saw a pitiful crowd of Jews praying on the site of the destroyed Temple. The spectacle, in fact a performance of an ancient duty and … Συνέχεια →

Οἱ Βαυαροὶ πολιτικοὶ τό ‘πιασαν τὸ ὑπονοούμενο: Σταυροὶ παντοῦ στὰ δημόσια κτήρια. Ὄχι ὡς θρησκευτικὸ σύμβολο, πρὸς Θεοῦ, εἶπε ὁ πρωθυπουργὸς τῆς Βαυαρίας, ποὺ τὸ ἀποφάσισε. Ὡς ἁπλὸ στοιχεῖο τῆς ταυτότητας τῆς Βαυαρίας. 28% τῶν Βαυαρῶν εἶναι ἀχριστιανοί (ἄθεοι καὶ … Συνέχεια →

Τὸ ἄρθρο τοῦ δ/ντῆ τῆς Σύναξης ἔχω ὑπόψη. Τὸ ὁποῖο καταρχὴν μὲ κάνει νὰ σκέφτομαι γενικότερα γιὰ τὸ φαινόμενο τῶν (φιλο)αριστερῶν Χριστιανῶν ὡς ἑξῆς, χωρὶς νὰ ἔχω κατὰ νοῦ τὸν συγκεκριμένο ἀρθρογράφο: Ἀντὶ κάποιοι ἀριστεροὶ Χριστιανοί (ἢ χριστιανοὶ Ἀριστεροί) νὰ  … Συνέχεια →

Rene Girard, Ἐθεώρουν τὸν Σατανᾶν ὡς ἀστραπήν…, διάφορες σελίδες (πρὸς τὸ τέλος). Μετάφραση, Εὐ. Γραμματικοπούλου. Ὁ πνευματικὸς σκοπὸς τοῦ χιτλερισμοῦ ἦταν, κατὰ τὴ γνώμη μου, νὰ ἀπομακρύνει ἀρχικὰ τὴ Γερμανία καὶ κατόπιν ὁλόκληρη τὴν Εὐρώπη ἀπὸ τὸν προορισμὸ ποὺ τοὺς … Συνέχεια →

Ἰωάννης Περγάμου, Ἑλληνισμός – Χριστιανισμός: Η συνάντηση των δύο κόσμων Ἀποσπάσματα: …ἐκεῖνοι ποὺ ἔκαναν τὴν πρώτη αὐτὴ προσπάθεια ἐκχριστιανισμοῦ τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἦταν οἱ ἴδιοι οἱ Ἕλληνες. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ ἐκχριστιανισμὸς αὐτὸς δὲν ἦταν μία ἄρνηση τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἦταν μία … Συνέχεια →

μὲ ἰσλαμικὰ ἢ ἀναρχικὰ τρόλ – δὲν ξέρω τί ἀπὸ τὰ δύο. Σὲ κάθε περίπτωση, μεταξὺ ἑτεροφρόνων μόνο δημοκρατικὴ ἀμοιβαιότητα ἰσχύει. ὍΤΑΝ -δηλαδή, ποτέ– οἱ ἰσλαμιστὲς ἀποδεχτοῦν ὕπαρξη Χριστιανῶν, ἐκχριστιανισμοῦ καὶ ἐκκλησιῶν στὴν Ἀραβία, μόνο τότε θὰ εἶναι δίκαιο τὸ ἀντίστοιχο … Συνέχεια →

Πολὺ μελάνι καὶ πολλὰ ΜΒ ἔχουν σπαταληθεῖ γιὰ τὸν προσδιορισμὸ τοῦ βαθμοῦ ἐκχριστιανισμοῦ τῶν Ἑλλήνων, ἐννοεῖται τοῦ βαθμοῦ ποὺ ὑπῆρχε πρὸ τῆς μεταπολεμικῆς καὶ μεταπολιτευτικῆς βοθροποίησης καὶ ἀνωμαλίας. Τὸ φάσμα κυμαίνεται ἀπὸ τοὺς ὁπαδοὺς τῆς ὕπαρξης «κρυπτοεθνικῶν» κι ἐκείνους ποὺ … Συνέχεια →