σημαῖες

καὶ γιὰ νὰ τελειώνουμε μὲ τὸ παραμύθι τῶν καταπιεσμένων ἀπὸ κάποιους ἀνθέλληνες Ἑλλήνων, εἶναι ζήτημα νὰ βλέπεις ἕνα 30% σημαιοστολισμένων μπαλκονιῶν ἀνὰ πολυκατοικία. Κύτταζα τὴν Τρίτη, ἡμέρα τῆς ἀπελευθέρωσης τῆς Θεσσαλονίκης, καὶ ἦταν πολὺ χαλαρά. Λίγο καλύτερα τὴν Πέμπτη -πολὺ λίγο. Καὶ δὲν εἶναι περιοχὴ σεσημασμένων ἀπάτριδων, δὲν εἶναι κἂν Ἀθήνα, ἡ ὁποία δὲν εἶναι Ἑλλάδα καὶ μόνο τυπικῶς ἀνήκει στὴν ἑλληνικὴ ἐπικράτεια. Ὅπως καὶ στὶς 25 Μαρτίου καὶ ὅπως πάντα, ὁ ἀπὸ πάνω μου Ἕλληνας δὲν βάζει ποτὲ σημαία. Ἴσως πολλοὶ ἀπὸ ὅσους δὲν βάζουν τὴ σημαία, δὲν χρωστᾶνε σὲ κανέναν τὴν ἐλευθερία τους καὶ αὐτὴ εἶναι δεδομένη, καὶ τὸ ἴδιο θὰ πέρναγαν ὑπὸ τοὺς Τούρκους. Σὰν κάποιον δήμαρχο ποὺ ἔλεγε ὅτι δὲν χρωστάει τίποτα σὲ κανέναν οὔτε καὶ στὴ μάνα του. Καλά, οἱ ἀλλοδαποὶ ποὺ ἔχουν γίνει Ἕλληνες προφανῶς δὲν αἰσθάνονται τίποτα. Τὰ δικαιώματα νὰ ἐξασφαλίσουν. Ἀλλὰ δὲν φταῖν αὐτοί, καὶ μὴν καταλήγουμε στὸ γνωστὸ φθηνιάρικο ρατσισμὸ τῶν Ἑλληναράδων. Ἂν τοὺς ὑποχρέωνε ὁ νόμος νὰ ὑψώνουν τὴ σημαία ὡς Ἕλληνες Πολίτες, καὶ ὁ νόμος ἐφαρμοζόταν αὐστηρά, νὰ δεῖς πῶς θὰ τὸ ἔκαναν πολλὲς μέρες πρὸ τῆς ἐθνικῆς ἑορτῆς. Κι ἂν μετὰ τὴν πολιτογράφησή τους μὲ νόμο ἐξεταζόταν τακτικὰ ἡ ἀκεραιότητα τῆς πίστης τους στὴν Ἑλλάδα κατὰ τὴν ἑπόμενη π.χ. δεκαετία, π.χ. μὲ ποινὴ ἀπώλειας τῆς ἑλληνικῆς ἰθαγένειας καὶ ἀπέλασης σὲ περίπτωση ἀνθελληνικῶν ἐνεργειῶν, νὰ δεῖς πῶς θὰ περιορίζονταν τὰ γνωστὰ περιστατικὰ στὰ στρατόπεδα μὲ δικέφαλους καὶ ἄλλα τέτοια. Δὲν φταῖν οἱ ξένοι, λοιπόν. Ἔτσι εἶναι: οἱ Χριστιανοὶ ποὺ δὲν διαμαρτύρονταν γιὰ τὸ κλείσιμο τῶν ἐκκλησιῶν, καὶ οἱ Ἕλληνες ποὺ εἶναι ἴδιοι κι ὅμοιοι τῶν ἡγεσιῶν τους. Ἡ ἐθνικὴ ἑνότητα λαοῦ-ἡγεσιῶν ἔχει ἐπιτευχθεῖ, ἀλλὰ μὲ ἀρνητικὸ περιεχόμενο. Ὡς ἀντιχριστιανικὴ προδοσία. Τὸ ἀντεθνικὸ ἔθνος.