Πὼλ Βέν, Τί ἦταν ὁ ρωμαῖος ὁ αὐτοκράτορας

Ἀπὸ τὴν Ἑλληνορωμαϊκὴ αὐτοκρατορία

Ὁ ρωμαῖος αὐτοκράτορας, ὅπως καὶ στὴ Ρωμανία, εἶναι ἀπόλυτος κυρίαρχος, γιὰ ὅσο πείθει ὅτι μπορεῖ νὰ ὑπερασπίζεται τὰ «συμφέροντα τῆς Ρώμης». Δὲν ὑπάρχει κληρονομικὴ μοναρχία ὅπως στὴ γαλλικὴ μοναρχία. Ἡ ἐξουσία εἶναι ἀπόλυτη, ὑπὸ τὴν προϋπόθεση ὅτι ὑπάρχει ἕνας σεβασμὸς στὴ respublica καὶ τοὺς νόμους.

Ἐπιλογή:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ἐδῶ φαίνεται πόσο ἄσχετο μὲ τὴ ρωμαϊκὴ πραγματικότητα εἶναι νὰ προσάπτεται στὸν ἀπόστολο Παῦλο ἡ ἱεροποίηση τῆς (ρωμαϊκῆς) Ἐξουσίας ἐξαιτίας τῆς προτροπῆς του γιὰ ὑποταγὴ στὴν ἐξουσία. Μιλᾶμε γιὰ μιὰ κοινωνία στὴν ὁποία ὅποιος δὲν πρόσεχε τὰ λόγια του π.χ. σὲ ἕνα συμπόσιο, ἔχανε τὸ κεφάλι του, γιὰ μιὰ κοινωνία ὅπου καθένας ἔπρεπε νὰ εἶναι καταδότης, ὅπου κάθε χρόνο σὲ κάθε πόλη δινόταν δημόσιος ὅρκος πίστης καὶ ἀφοσίωσης στὸν αὐτοκράτορα -καί, ἴσως, γιὰ μιὰ κοινωνία στὴν ὁποία ὑπῆρχε τὸ έγκλημα τῆς σκέψης.