παιδιὰ πατέρων

Βρίσκω περίεργο ὅτι ἐκπλήσσονται γιὰ τὸ τάδε παιδὶ τοῦ δείνα γονιοῦ, πῶς βγῆκε ἔτσι. Ἐπειδὴ ἦταν τέτοιος ὁ πατέρας, βγῆκε ἔτσι τὸ παιδί. Ἐπειδὴ ὁ πατέρας ἦταν ἄστατος, π.χ. παντρεύτηκε καὶ δυὸ καὶ τρεῖς φορές, σὰν νομάδας κ.ο.κ. -γι’ αὐτὸ βγῆκε τέτοιο τὸ παιδί. Ἀντὶ νὰ μένουμε ἄφωνοι μὲ τὸ παιδί, καλύτερα νὰ παύαμε νὰ ἐπαινοῦμε τὸν πατέρα του ὡς ἐκπληκτικὸ ἄνθρωπο. Ἐννοῶ: ἐσεῖς, νὰ παύατε.

Ὅλα τὰ παιδιὰ κομμουνιστῶν γίνονται ἀναρχικοὶ καὶ «ἀντιφά» καὶ καλλιτεχνες (γιατὶ εἶναι εὐαίσθητα καὶ «Μέσα από τον πολιτισμό μπορούμε να χτυπήσουμε τον φασισμό», βλ. Ἔ. Πάουντ κ.ἄ.), μ’ αὐτὸ τὸ ψαγμένο ὑφάκι χιλίων καρδιναλίων. Ἴσως ἐπειδὴ καταπιέστηκαν μικροὶ πηγαίνοντας στὸ στρατὸ τῆς ΚΝΕ ἀπὸ τὰ πέντε τους, καὶ γι’ αὐτὸ ὅταν ἐνηλικιώθηκαν πῆγαν τὴν ὑπόθεση τῆς ἀπελευθέρωσης ἕνα βῆμα παραπέρα. Ἐμεῖς τὸ ξέρουμε, ποὺ εἴχαμε γονεῖς καὶ παπποῦδες οἱ ὁποῖοι μᾶς ἐξέφραζαν τὴν ἀηδία τους μὲ τοὺς «ἐθνικόφρονες» καὶ μὲ τοὺς «συναγωνιστές», γιατὶ τοὺς εἶχαν φάει στὴ μάπα στὸ χωριὸ τῆς Κατοχῆς καὶ τοῦ Ἐμφυλίου. Σὲ κάθε περίπτωση, τὰ παιδιὰ τῶν κομμουνιστῶν δὲν τὰ πειράζει ποὺ τὰ «πνευματικὰ δικαιώματά τους» τὰ παραβιάζουν οἱ ἀλλοδαποὶ παράνομοι πωλητὲς μουσικῶν σδ. Ὅταν καταργηθεῖ ἡ ἰδιοκτησία, θὰ δοῦμε. Ὅπως δὲν τὰ πείραζε καὶ ὅτι καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τοῦ σημιτικοῦ ΠΑΣΟΚ αὐτὸ εἶχε ὡς ὕμνο τὸ τραγούδι τοῦ πατέρα τους. Τότε τὸ ΠΑΣΟΚ δὲν ἦταν ἀκόμη μνημονιακό, ἦταν ἁπλῶς ἐκσυγχρονιστικό.

Ἀλλά, εἴπαμε: Τὰ παιδιὰ δὲν φταῖν. Ἐσεῖς φταῖτε, οἱ ἁγνοὶ ἀριστεροί, οἱ μὴ ἔξαλλοι ἀντιεθνικιστές, οἱ μὴ εὐρωλάγνοι, οἱ μὴ φίλοι τῶν ΜΚΟ, ποὺ ἐπαινεῖτε τὸν ἀριστερὸ πατέρα τοῦ κάθε ἀντιφά, καὶ φταῖτε ποὺ ἐπινοεῖτε μιὰ χρυσὴ παλιὰ ἐποχή «ἁγνῆς Ἀριστερᾶς» τὴν ὁποία δὲν προδώσατε, «ὅπως οἱ ἄλλοι». Ἴσως γιατὶ δὲν ἔχετε παιδιά. Ἴσως γιατὶ παρ’ ὅλο ποὺ ἔχετε, ὄντας ἀπασχολούμενοι μὲ τὴν ἱερὴ Πολιτική σας (κι ὄχι μὲ τὰ παιδιά ποὺ σπείρατε), δὲν καταλάβατε ὅτι ἕνα παιδὶ εἶναι πάντα ὁ πατέρας του (κι ἡ μάνα του). Ἂν δὲν ἤσασταν (κι) ἐσεῖς νὰ ἐκτιμᾶτε τὸν ἀριστερὸ πολιτισμὸ τῆς παλιᾶς ἁγνῆς Ἀριστερᾶς, κι ἔτσι νὰ τὸν βοηθᾶτε νὰ διαδίδεται στὶς ἑπόμενες γενιὲς ἀντὶ νὰ λησμονηθεῖ, δὲν θὰ τρώγαμε ἐμεῖς στὴ μάπα (τῆς Πολιτικῆς) τὰ παιδιά-ἀποτελέσματα τοῦ πολιτισμοῦ αὐτοῦ.