κουφοντίνες

Βάσει της διάταξης του νομου για επαναμεταγωγή κρατουμένων, προβλέπεται η επιστροφή στην αρχική φυλακή όπου ο κρατούμενος εξέτιε την ποινή του, εν προκειμένω στις φυλακές Κορυδαλλού, εκτός αν έχει υποπέσει σε πράξεις βίας. Η αρχική απόφαση επαναμεταγωγής του Δημήτρη Κουφοντίνα ήταν για τις φυλακές Κορυδαλλού, όμως μετά από εντολή της γενικής γραμματέως Αντεγκληματικής Πολιτικής, Σοφίας Νικολάου, αυτές τις ημέρες δεν γίνονται μεταγωγές στο σωφρονιστικό κατάστημα Κορυδαλλού λόγω του υψηλού ιικού φορτίου που υπάρχει στη Δυτική Αττική και για να διασφαλιστεί -όσο γίνεται περισσότερο- να μην υπάρξει διασπορά κορωνοϊού ανάμεσα τους κρατουμένους των φυλακών.

Πηγή

Δὲν παρακάμφθηκε λοιπόν, ὁ ὅσιός μας φιλελευθερισμός. Ἁπλά, ἐφαρμόζονται τὰ μέτρα γιὰ τὸν κορωνοϊό. Ὅσοι δὲν τὰ ἀμφισβητοῦν εὐθέως (πόσο μᾶλλον ὅσοι τὰ ὑπερασπίζονται), δὲν μποροῦν νὰ ποῦν ὅτι ἡ ἀνάκληση τῆς ἀρχικῆς ἀπόφασης δὲν εἶναι νομότυπη. Μιὰ χαρὰ νομότυπη εἶναι, τὴ στιγμὴ ποὺ ἡ Ἀθήνα ἔχει πολλὰ κρούσματα. Εἰδικὰ στὶς φυλακές, χρειάζεται διπλὴ προσοχή. Ἀνθρωπισμὸς λοιπὸν εἶναι νὰ ἀρνηθεῖς στὸν Κουφοντίνα νὰ μεταφερθεῖ ἀλλοῦ, ὄχι νὰ βάλεις σὲ κίνδυνο τοὺς συνανθρώπους του. Ἂν θέλει νὰ πεθάνει ἐκβιάζοντας σὲ βάρος τῶν συνανθρώπων του, αἴ, ἂς πεθάνει. Ἡ ἐπιβίωση δὲν εἶναι ὑποχρεωτική.

Ὅσοι ξεκαρδιζόμαστε μὲ τὰ θέσφατα τῶν εἰδικῶν τοῦ φιλελευθερισμοῦ (μείνετε ὅλοι σπίτι γιὰ νὰ μὴν κολλήσετε – λάθος, μὴν μένετε ὅλοι μαζὶ σπίτι γιατὶ κολλᾶτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, κ.λπ. κ.λπ.), ἀρνούμαστε παράλληλα καὶ τὸ δικαίωμα τοῦ ἀριστερισμοῦ (τοῦ «κινήματος») νὰ πνίξει τὴ δημοκρατία μὲ τὸ σκοινὶ ποὺ αὐτὴ θὰ τοῦ δώσει, ἔστω καὶ συμβολικά, ἔστω ὡς ἐκμετάλλευση κανόνων ποὺ δὲν ἀνέχεται, ἔστω καὶ ὡς μεταφορὰ σὲ φυλακὴ «πιὸ κοντὰ στοὺς φίλους του». Ὅπως ἀκριβῶς δὲν θεωροῦμε ὅτι οἱ ἰσλαμιστὲς στὴν Εὐρώπη δικαιοῦνται νὰ χρησιμοποιοῦν τὴ δημοκρατία γιὰ νὰ ἐπιβάλουν τὴ θεοκρατία: Ἀκριβῶς ἔτσι. Εἴτε πρόκειται γιὰ τὸν συγκεκριμένο εἴτε γιὰ τοὺς μὴ_φοιτητὲς ποὺ θέλουν νὰ διατηρήσουν τὰ πανεπιστήμια ὡς κάστρα τους δέρνοντας ὅποιον θέλουν. Ἀρνούμαστε τὸ θέατρο τῶν δικαιωμάτων ποὺ ἐπικαλεῖται ὁ κανιβαλισμός. Ἔχουμε μπουχτίσει ἀπὸ τὸ θέατρο τὶς τελευταῖες ἑβδομάδες. Ἀκόμη καὶ ὅσοι ἀντιπαθοῦμε τὸν Μητσοτακισμό.

Οὔτε τὸν δέρνουν οὔτε τοῦ κάνουν ἠλεκτροσὸκ τοῦ Κουφοντίνα ὥστε νὰ ἀλλάξει ἀπόψεις, γιὰ νὰ βγοῦν ἀπὸ τὴν ντουλάπα οἱ διανοούμενοι σκελετοὶ τῆς Ἐλευθεροτυπίας μὲ ὑπογεγραμμένη-ἕτοιμη τὴ δήλωσή τους, τῆς συμπαράστασης. Ὅ,τι εἶναι νόμιμο δὲν εἶναι καὶ ἠθικό, εἰδάλλως θὰ λέγαμε ἠθικὸ τὸ νόμο τῆς Ἀριστερᾶς μὲ βάση τὸν ὁποῖο «ἀποσυμφορίζονται» οἱ φυλακὲς μὲ τὴν ἀπελευθέρωση δίποδων θηρίων.

Υ.Γ. πρότεινε ἕνας πρώην πασοκοσυριζαῖος «χριστιανοκομμουνιστὴς» νὰ πάει παπὰς στὴν φυλακή, ὄχι γιὰ νὰ ἐξομολογήσει (ἀλλά; γιὰ νὰ παίξουν τάβλι;;) ἀλλὰ γιὰ νὰ κάνει ὅ,τι προστάζει ὁ Χριστός -καὶ καλά. Μετά, ὁ ἀριστεροχριστιανὸς πληροφορήθηκε ὅτι παπὰς πῆγε ἀλλὰ ὁ Κουφοντίνας τὸν ἔδιωξε εὐγενικά. Ἄρα, τὸ μάνιουαλ τοῦ ἀριστεροχριστιανισμοῦ (κι ὄχι τοῦ Χριστοῦ) ἐφαρμόστηκε πλήρως, μὲ πλήρη ἀποτυχία, πέραν ἀπὸ τὸ «γιὰ τὸ θεαθῆναι» τῶν Ἀριστερῶν. Μὴν τυχὸν καὶ μᾶς ποῦν ἄκαρδους ὑποκριτὲς οἱ μὲ καρδιὰ ἀπὸ πέτρα Ἀριστεροί. Εἴπαμε, οἱ Ἀριστεροχριστιανοὶ φτάνουν σὲ ὀργασμὸ ἅμα σκεφτοῦν ὅτι «Ἂν ζοῦσε σήμερα ὁ Χριστὸς θὰ ἤτανε μπροστάρης σὲ ἕνα κίνημα, νά, ἐκεῖνος μπροστὰ ἀπὸ τὸ πανώ, ποὺ κρατᾶ μιὰ ντουντούκα». Ἄρα, τὰ χριστιανικὰ τσιφτετέλια γιὰ χάρη τῆς ἐπαναστατικῆς Ἀριστερᾶς δὲν τὴν συγκινοῦν. Μόνο εἰσοδισμὸ χάριν τῆς Ἀριστερᾶς κάνουν ὡς ἐκείνης τὴν ὁποία πρέπει νὰ νταντεύουμε καὶ νὰ ἔχουμε ὑπόψιν μας ὅταν πολιτευόμαστε. Καὶ «καῖνε» τὴ χριστιανικὴ προσφορὰ ἀγάπης. Γιατὶ πέρα ἀπὸ τὴν ἐπίσκεψη στοὺς φυλακισμένους, ποὺ λέει ὁ Χριστός, ὑπάρχει καὶ τὸ χριστιανικὸ μὴ δίνετε τὰ ἅγια τοῖς κυσί.